zaterdag 11 oktober  2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

O Pedrouzo – Santiago de Compostela 20 km

Ik heb het gehaald!  Mijn einddoel is bereikt!  Wie had dat gedacht!!!  ’t Gaf me een heel goed gevoel op het plein voor de kathedraal te staan!  Het beeld van de kathedraal zelf ontgoochelde wat: die staat volledig in de steigers.

Tijdens het wandelen zond ik een SMS naar Joost. Het is vandaag z’n verjaardag.  Ik wens Joost het aller-aller-allerbeste toe in z’n (derde poging) nieuwe kuur tegen z’n hardnekkige kanker.  Hopelijk is deze kuur voor jou, Joost, een echt levenselixir, zodat je straks weer het leven hoopvol en positief tegemoet kunt gaan!

Deze morgen, na het verorberen van m’n restjes (van gisteren), trok ik om 7.15u. helemaal alleen op stap.  Zolang ik in de stad was, scheen het licht van de straatlampen.  Maar toen kwam ik op een bospaadje, zó donker, zó pikdonker dat zelfs m’n hoofdlampje onvoldoende was om écht goed m’n weg te vinden.  Bovendien was dat wegeltje modderig.  Eerlijk, ik voelde me niet 100% op m’n gemak.  Gelukkig staken 2 jongere gasten me voorbij.  Ik probeerde ze zo lang mogelijk bij te benen.  Af en toe gaf de maan me ook wat “verlichting”.  ’t Werd beetje bij beetje klaarder.  Oef!

De eerste kms liep ik nog vaak door bos.  Door een van de laatste dorpjes stroomt een klein riviertje.  Volgens overlevering wasten de vroegere pelgrims zich hier grondig om toch niet te véél te “stinken” vóór ze de kathedraal van Compostela binnengingen. 

Naar het einde van de pelgrimroute veranderde het landschap geleidelijk aan.  Het pad leidde rond de luchthaven van Santiago (aeropuerto de Labacolla).  Daar babbelde ik met Walter, een 68-jarige Duitser die de route du Nord (kustroute) gekozen had.  Hij had 600 kms gewandeld.  Dit pelgrimpad komt samen met de Route Francés in Arzúa. 

Hoe dichter bij Compostela, hoe meer industrie, grote routes en bebouwing.. Samen met Bill, (Amerikaan) trok ik de stad in.  En dan sta je, na 800 kms wandelen, plots op je eindbestemming: voor die grote kathedraal.  Waw!

Ik had beloofd aan Willy om morgen met hem de binnenstad en de kathedraal te bezoeken. Ook de mis om 12.00u zouden we samen bijwonen.  Daarom trok ik vandaag onmiddellijk naar het pelgrimbureau om m’n “welverdiende” credential op te halen.  Ik stond er in een meterslange file, meer dan een uur, aan te schuiven, samen met Bill.  Ik zag er nog bekenden, die content de eindmeet gehaald hadden. 

Hier en daar spreken mensen je langs de baan aan: “proficiat!” (in Engels of Spaans).  Dat doet deugd!

 Vandaar trok ik naar het toeristenbureau om een plannetje.

2 kms terug (opnieuw klimmen) lag de camping, dat kon er dus ook nog bij!   Maar ‘k was wel moe!  ’t Was net of alle pijn en vermoeidheid dan op je valt!

Veel meer dan m’n blog aanvullen kwam er niet meer bij!  Wat rusten … en genieten van m’n geleverde prestatie!!!!!

Hey Chris,

Sjiek gedaan, trouwens een mooie blog.  Heb ervan genoten.

Grtjs

Rit@

12-10-2014 om 14:52 geschreven door Rit@

Christine en Willy,

Een dikke PROFICIAT! Wat Lieve Sinnesael schrijft, kan ik alleen maar beamen: het is bewonderendswaardig!

Vele groetjes en een dikke KNUFFEL,

Hilde

11-10-2014 om 22:58 geschreven door Hilde

Dag Christine

proficiat voor de bewonderendswaardige prestaties. Dat geldt ook voor de moedige echtgenoot. Je moet het maar doen. dat verdient niet alleen een pluim maar een hele kip pluimen; je bent fantastisch!!!wat een uithoudingsvoormogen wat een doorzetting,wat een enthousiasme, wat een geloof!

een heel grote PROFICIAT

Lieve sinnesael

11-10-2014 om 18:51 geschreven door lieve sinnesael