|
dinsdag
7 oktober 2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Barbadelo
Portomarin 17 km
Reken bij die 17 km maar een extra kilometertje bij, want
de camping lag niet echt op de camino-route!
Deze ochtend was ik nog maar net vertrokken (7.30u.) of
t begon weeral te regenen. Mn
regenbroek en cape maar weer aangetrokken en zo verder gewandeld. Deze nacht had het ook behoorlijk veel
geregend en gewaaid. Je kunt dit weertje
hier t best vergelijken met ons Belgisch, miezerig, druilerig herfstweer.
Maar de vele vogeltjes bezorgden me een pittige
morgenstemming, bijna à la Grieg.
En dan plots kom je aan die magische 100. Toch wel de moeite hé, nog 100 km en ik kom
in Santiago de Compostela aan! Wie had
dat gedacht! Ook Willy passeerde de
100 langs de baan. Sedert we in
Galicia gekomen zijn, staan om de 500m een km-paal zodat de pelgrim stap voor
stap weet hoe dicht hij bij zn einddoel nadert!
Je hebt van die dagen waarop je vele contacten legt en je
hebt er waarop je geen enkele babbel slaat!
Vandaag was het zon dag! Ik
wandelde alleen! Af en toe stak iemand
me voorbij, maar zonder een praatje te slaan.
Het deerde me niet! Ik genoot van het landschap en de heerlijke
paadjes. Ieder perceel (weide, akker,
grond) wordt met een stenen omheining afgeboord. Dat heeft iets!
Ook het weer verbeterde.
Het bleef wel bewolkt maar t regende niet meer.
Vóór ik naar de camping trok, haalde ik in t stadje
Portomarin mn stempel. Noch het
toeristenbureau, noch de kerk was open.
Om toch maar aan die stempel te geraken kocht ik in een plaatselijk
supermarktje een mars (das toch goed om mn calorieën aan te vullen!!!) en
kreeg aan de kassa mn stempel.
Toen ik Portomarin binnenwandelde, stapte ik op de brug
over de Rio Miño. Ik had een prachtig
zicht over de rivier, zon brede
bedding!
In Spanje (of toch zeker om en bij de Camino) lopen
inderdaad veel honden. Iedereen had me
gewaarschuwd (vooraf) zeker een wandelstok mee te nemen om je te kunnen
verdedigen tegen die dolle honden.
Voorlopig is dit helemaal niet nodig.
De meeste honden liggen lui te kijken naar die vele pelgrims, anderen
lopen je gewoon voorbij of nog anderen laten zich gretig aaien. Van kwade of dolle honden is zeker geen
sprake.
Op de camping stonden wij als enige met onze wagen. Wel verhuurden ze kamers, waar ook gasten
aanwezig waren. Maar het was er zeer
rustig.
|
