zondag 28 september  2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Puente Villarente – La Virgen del Camino 20,5 km

Achter onze – geïmproviseerde – camperplaats lag een klein beekje, dat zelfs over de veldweg liep.  De auto’s reden er gewoon door.  Plots ontdekten we daarin een zoetwaterkreeft.  Willy wilde die redden, maar dat vechtersbaasje stak onmiddellijk z’n scharen uit om aan te vallen.  Toch kon Willy het diertje in dieper water plaatsen.

Om 19.00u. genoten we samen van het pelgrimmenu in het dichtste restaurantje. 

Bij onze auto plaatste een Italiaan nog een tentje om twee pelgrims onderdak te verschaffen.  Deze vertrokken ’s morgens reeds voor 5.00u.  Dat noem ik pas gekkenwerk. (Meer dan 2 uur in het donker lopen!!!!)  Ikzelf vertrok om 7.15u.  Voor ik vertrok, ontdekten Willy en ik nog glimwormen in de boom. 

Rond 8.00u. zag ik bij een picknickplaats twee pelgrims in hun slaapzak onder een soort afdak liggen.  Waw, deden ze dat ook tijdens die barkoude nachten? 

Ik wou dat ik de sterke anijsgeur van de wilde venkel via blog kon doorspelen.  Met hopen staan die langs de weg.

Léon is een grote stad. Rond 10.00u. wilde ik in de kathedraal zijn.  Op dat moment waren jullie allen samen rond moeder in St. Jozef Ieper.  Ik heb dààr een (elektrisch) kaarsje aangestoken en ben eventjes in stilte gaan zitten.  Reeds meerdere dagen flitsen de laatste beelden rond moeders sterfdag door m’n hoofd: hoe we aan het hakselen waren bij Ward en Joke – Pol en Jeanine aanklopten met een “haast je” -  we bij moeder aankwamen en zij aan ieder van ons haar laatste, warme glimlach schonk – wij met z’n allen in stilte rond haar bed zaten – we met Z. Roos de gebedswake hielden – Bea en ik de nacht bij moeder en vader doorbrachten – de verpleegsters moeder tot het laatste moment de beste zorgen toedienden – moeder afscheid van vader en ’t leven nam, na vaders laatste ochtendzoen. 

Ik kon het niet laten, ik werd emotioneel, midden tussen de vele toeristen.  Het vlammetje in de kathedraal zal over moeder waken.  Samen met haar bewonderde ik die prachtige kerk.  Zo’n schitterende brandglazen, ongeveer 1900m².

Ik wandelde verder door Léon.  Mijn conditie was stukken beter dan gisteren.  Het stappen vlotte goed.  Op het plein vóór het Monasterio de San Marcos was er een feest met traditionele klederdracht en vele grote vlaggen.

Mijn volledige etappe vandaag was om en bij Léon.  Ik liep dan ook vaak boven of onder autostrades, in industriegebieden, onder zware hoogspanningskabels, door drukke commerciële voorsteden.

Plots kreeg ik telefoon van Willy: minder goed nieuws.  De camping sloot z’n deuren in dit weekend.  Zo kon hij niet meer boeken voor de volgende twee nachten.  Noodgedwongen moest hij op zoek naar een geschikt plaatsje.  Voor ons een streep door de rekening. 

Eenmaal aangekomen in de aubergue en m’n douche genomen kon ik het weer rustig aan doen.  Soms moet je echt zoeken om je tijd te vullen.  

Samen met Nicolette, een Canadese vrouw verkende ik het voorstadje van Léon: La Virgen del Camino.  We bezochten de zéér moderne kerk, à la “le Corbusier”.  Een enorm groot kunstwerk (uitbeelding van Pinksteren) was aan de voorkant te zien.  Toch was er binnen een barok voorpaneel achter het altaar.

Om 18.00u. namen we een wijntje en om 19.30u. konden we genieten van het pelgrimmenu.  Toen we naar de aubergue teruggingen, regende het lichtjes.  Gelukkig was het niet te ver.