dinsdag 23 september  2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Fromista – Carrion de los Condes  19 km

Vandaag was het een iets mindere dag, niet zozeer omwille van mijn eigen fysieke of mentale gesteldheid, want dat zit nog steeds snor!  Zelfs m’n klein teentje drukte minder!  Maar de route was weinig spectaculair.  Vele kms liepen langs de gewone autoroute.  Bovendien lagen er zoveel plassen en modder dat we best naar beneden keken om ’t ergste te vermijden. 

Ik stapte opnieuw kms alleen.  Dan gaan m’n gedachten, zoals ik vroeger reeds meldde, naar België.  En Freddy, jouw situatie houdt mij, maar ook Willy serieus bezig.  We hopen dat de resultaten van je onderzoeken gunstig zijn.

Een minpuntje van de drukke camino:  om 5.00u ’s morgens begint het lawaai reeds in de slaapzaal.  Veel te vroeg maakt iedereen zich klaar.  Vóór 6.00u. vertrekken sommige pelgrims.  Te lang loop je dan in het donker.  Maar, … en hier komt de reden: wanneer je te laat in de volgende bestemming bent, riskeer je geen bed meer te verkrijgen in de aubergue, alle bedden zijn volzet.  Zo druk is het op de camino!!!!  Naar het schijnt is dit het gevolg van een film, die wereldwijd werd vertoond: “My way” (Een pelgrimverhaal waarin alle prachtige beelden van op de pelgrimsroute te zien zijn.)

Bij een mooi klooster nam ik een pauze.  Spijtig was dat gesloten.  

Annemarie, een Canadese vrouw nam een foto van mij (en ik van haar) met het verkeersbord waarop de afstand naar Santiago op te zien was: nog 463 km.  

We naderen, beetje bij beetje, voetje voor voetje, stap na stap.  

Annemarie was daar met haar dochter.  Omwille van haar gestorven moeder stapten ze nu samen de camino.  

En ik voeg vandaag nog een land toe aan m’n reeds rijk gevuld lijstje: Ijsland.  Met een Amerikaan en twee Ijslanders wandelde ik de laatste kms vóór onze eindbestemming.  

In Carrion de los Condes stond Willy me op te wachten.  Hij nam een foto van me bij de pelgrim (eerst samen met een kamergenoot en dan nog een van mij alleen).

Samen zitten we nu op de camping.  Het weer valt behoorlijk mee.  Op één van de foto’s kun je zien wat Willy’s bezigheid is … (na het harde werk: MOEST IK ER ZEKER BIJSCHIJVEN VAN WILLY).