vrijdag 19 september  2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

San Juan de Ortega – Burgos 27,5 km

(Eerst moet ik zeggen dat ik die 27,5 niet volledig gelopen heb, daar de camping op de route lag … dus morgen moet ik die extra kms erbij nemen!)

Ik had geen zo’n goeie nacht achter de rug.  Ik dacht aan en voelde m’n blaren steeds.  Dat zat me dwars.  Deze morgen bracht ik nog een nieuwe “compeed”pleister aan … het werkte prima vandaag.  Opnieuw op stap in het donker.  Gelukkig waren er twee mannen bij me: één voor me, één achter me.  Zoekend met onze hoofdlamp baanden we ons een weg door het donker.  Zo voelde ik me veilig, want de eerste kms waren weer door een bos.  Niemand sprak een woord.  De stilte was onze bondgenoot.   Bij het eerstvolgende dorp stopten ze aan een bar om een koffie te nemen.   Ik trok verder.  Intussen was het reeds “klaarder”.  Later haalde één van de twee mannen me nog in, Remco uit Nederland.  Hij bedankte me voor het licht van m’n hoofdlamp, ik bedankte hem voor m’n veilig gevoel bij he(n)(m).

Alleen – samen – opnieuw alleen – bekende gezichten – nieuwe gezichten – mooie valleien – kleine dorpjes, alles schoof weer voorbij …

Plots kwam Ed (Canadees) bij me lopen en samen trokken we de volledige tocht verder tot aan de camping in Burgos.  Een aangename man.  In het dorpje Cardeñuela Riopoco namen we ook een laat ontbijt.  ’t Deed ons deugd. 

De Camino heeft iets met stenen.  Overal stapelen pelgrims stenen op elkaar tot torentjes of kunstwerkjes.  Deze keer lag op het hoogste punt (van vandaag) de “Matagrande” een grote stenen spiraal, gevormd door keitjes van de vele pelgrims die er voorbij komen.  Vanaf vandaag ligt er dus ook een steentje bij van mij! 

Om 13.00u kwam ik op de camping aan.  Willy was er niet.  Hij stond me op te wachten op een andere plaats.  Een klein misverstandje!  Werd na een SMS vlug opgelost.

Bij het lezen van m’n berichtjes las ik dat Rik Morisse gestorven is.  Ik was daar toch mee bezig.  Dat liet me niet direct los.  We hebben ook zoveel samen meegemaakt.  Ik vind het dan ook heel spijtig dat ik niet aanwezig zal kunnen zijn op zijn uitvaartdienst.

De rustige periode op de camping werd af en toe onderbroken door wat regen, nooit erg veel, maar toch storend om het aangenaam te houden.  Ja, de zonnige dagen zijn voorbij.