woensdag 17 september  2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Santo Domingo de la Calzada – Belorado 23 km

Ik was wat ontgoocheld deze morgen.  De camping was hermetisch afgesloten en we konden pas naar buiten om 7.45u.  Veel te laat om te starten met de Camino.  Willy voerde me tot aan het dorpje.  Daar ontmoette ik Blanca uit Barcelona.  Samen stapten we verder en hadden een leuke babbel.  Dat maakte m’n humeur weer wat beter.  Nieuwe ontgoocheling: ik had vergeten m’n batterij op te laden en ik moest voor 3 dagen alleen op stap!  Na enkele telefoontjes met Willy konden we elkaar vinden in het dorpje Grañon.  We spraken daar af wààr Willy me mijn opgeladen batterij zou kunnen teruggeven.  Bij het buitengaan van het dorpje wenste een dorpeling me vriendelijk goeie morgen, gaf me de hand, voelde dat die van mij koud waren en nam toen met beide handen de mijne vast om ze op te warmen.  Ik denk dat vele bewoners langs de Camino de pelgrims gunstig gezind zijn.  Voor ik vertrok wenste hij me: “buen Camino”.  Ik kon er weer tegenaan!  De mooie glooiende landschappen volgden elkaar weer op.  Vaak troffen we infoborden aan langs de route.  Willy passeerde nu en dan langs de camino en af en toe wachtte hij me op… een opkikker!  Zo toeterde hij van op de N-120 naar ons en zwaaide.  Een Frans koppel voor me zwaaide terug en ze zeiden verwonderd: “regarde, c’est une voiture de la Belgique”.  Ik reageerde spontaan “oui, c’est mon marie” et voilà, we waren weer op dreef.  Zo zie je vaak oude bekenden terug of ontmoet je nieuwe mensen.  Ik liep vandaag ook vele kms alleen.  Het deerde me niet, je laat alles eens bezinken.  Vlak voor het laatste stadje stond Willy me op te wachten met de volle batterij.  Hij filmde toen ik arriveerde.  Juist op dat moment haalde ik Gill en Jacky in.  Het was opnieuw een leuke ontmoeting.  Boven onze hoofden zweefden talrijke roofvogels.  Ik nam afscheid van Willy en hij vertrok naar een camping in Burgos.  Wij zochten in Belorado onze Aubergue op.  ’s Avonds zat iedereen zo wat samen in een onthaalruimte.  De een wat lezen, de anderen kaarten, nog anderen waren bezig met hun I-phone.  Daar stond ook een Pc.  Toen ik vroeg aan een Ier, Tracy, of die pc voor iedereen toegankelijk was, bood hij me spontaan zijn I-phone aan en kon ik de mails van mij controleren op zijn toestel.  ’s Avonds aan tafel was het weer een zeer internationaal gezelschap: Australië – Costa Rica – New Mexico – Hongarije – Frankrijk – België.  Het blijft me verbazen!  En voor 8€ kregen we een heerlijk pelgrimmaal (slaatje tonijn, daarna kip met groenten en brood en als dessert pudding).  Om 8.45u. zat ik reeds in bed.