|
dinsdag
16 september 2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Nájera
Santo Domingo de la Calzada 21 km
Voor ik start met mn verhaal wensen Willy en ik Ignace
een dikke proficiat met zn verjaardag!
Om 21.00u probeert een mens te slapen, maar de stad denkt
daar anders over! Groot feest: fanfare
door de straten, muziekanten, zangers, woelig, feestvierend volk
en dit ging door tot laat in de
nacht, neen, tot vroeg in de morgen. Om
23.30u. was er zelfs nog een spectaculair vuurwerk!
Toen we, zoals gewoonlijk rond 6.30u 's morgens vertrokken, stonden
de laatste feestvierders nog aan de bars in de nauwe straatjes verder te
lallen. Een jonge gast, waarschijnlijk
nog wat nuchter(der), wist me toch de juiste richting te tonen om uit de stad
te geraken. Met Marianne en Maria (een
Noorse moeder en dochter) trok ik verder tot het volgende dorpje. Intussen was de zon weeral op!
Onze tocht liep opnieuw door een magnifiek
landschap. De wegeltjes slingerden door
wijn-, stoppel- en andere lieflijke velden.
Nu en dan ontdekte je een kilometerpaal met daarop de afstand tot aan
Compostela.
Voor me liepen twee jonge gasten (Piétro en Gianni) heel
langzaam. Ik zag dat de ene echt moeite had
om te wandelen. Inderdaad, hun
pelgrimstocht zat er op. Giannis voeten waren zo kapot dat hij de rest van de
Camino niet meer aankon. Maar volgend
jaar vervolgen we onze tocht zeiden ze beiden vol enthousiasme. Eenmaal gebeten door die Camino-microbe
geraak je er niet meer vanaf!
In Spanje zijn vele jongeren werkloos. Vandaag stond zon werkloze langs de Camino
met fruit, drankjes, koekjes,
. Je
mocht betalen wat je wilde. Een poging
om toch wat geld in t laatje te krijgen!
De laatste kilometers wandelde ik samen met een kranig
(iets ouder) mannetje uit Tenerife. Hij
sprak alleen Spaans, ik kon geen woord.
Hoe wij samen gecommuniceerd hebben
t was spectaculair. Maar toen hij zich inschreef in de Aubergue (
ik zou op een camping bij Willy overnachten) namen we hartelijk afscheid.
Voor ik naar het punt van afspraak met Willy ging, trok
ik eerst nog naar de kathedraal. Daarin
verblijven twee levende witte kippen.
Daar hangt een legende aan vast! (Dit
kun je op het internet wel terugvinden!)
De rest van de dag brachten Willy en ik door op de
camping. De superhete dagen zijn
voorbij. Vaak komen
(donder)wolken opzetten. Maar voorlopig
blijft het droog en kunnen we nog buiten leven!
|
