zaterdag 13 september  2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Lizarra/Estella – Los Arcos 22 km

Het mag gezegd worden: Willy blijft me moreel steunen.  Hij staat ’s morgens samen met mij op om me uit te wuiven.  Daarna gaat hij wel opnieuw naar bed om nog rustig door te slapen.  Om 6.30u verliet ik deze morgen de camping.  Alles is dan nog pikdonker.  Met een lampje op m’n hoofd ben ik terug naar de camino getrokken.  De stad Estella was nog zeer stil.  Alleen pelgrims zijn reeds in beweging.  Mijn eerste babbel was met een Frans koppel uit de buurt van Bordeaux.  Zij deden elk jaar mee met de marathon van de Medoc.  Dit is een loopwedstrijd van wijnkasteel naar wijnkasteel, met heel veel wijn-degustaties.  De deelnemers zijn verkleed.  ’t Moet een carnavaleske bedoening zijn.  Zij vertelden me dit omdat we ook aan een wijnkraantje kwamen bij het Monastereo de Santa la Real.  Een wijnboer had er niets beter op gevonden twee kraantjes te voorzien voor de pelgrims: eentje met water, eentje met wijn!  Een leuke stopplaats.  Plots zie ik m’n (enkel) Portugees sprekende Braziliaan terug.  ’t Was een hartelijke ontmoeting met een warme knuffel, ook al konden we bijna geen woorden uitwisselen.

Ook Jille en Jacky, de twee dames van m’n eerste dag zag ik terug.  Het doet zo goed mensen terug te ontmoeten.

Intussen wandel je steeds verder door prachtige golvende velden.  Hoe dichter tegen de middag, hoe warmer de zonnestralen branden.

In het dorpje Azqueta had ik een zeer merkwaardige ontmoeting met een plaatselijke man.  Hij kon geen andere taal dan het Spaans.  Gelukkig waren op dat moment 2 vrouwen bij me (Spaanse en Estlandse).  We mochten mee naar zijn huisje, kregen een speciale stempel van hem (trouwens iedere avond moeten we ergens een stempel bemachtigen in ons stempelboekje om onze Credential te verkrijgen in Compostela), en hij troonde ons mee naar een steen waarop het symbool van Compostela staat (zelfde als z’n stempel).  Hij praatte honderduit.  De twee andere vrouwen bleven nog een hele tijd bij hem, ik trok verder!  Ik denk zelfs  dat Arnout Hauben diezelfde man ook ontmoet heeft toen hij de Camino volgde.

We hadden geluk, rond de middag vonden we een beetje schaduw en wat banken om te picknicken.  Op de knapzak van de dame naast me zag ik het woord Zuid-Afrika staan.  Inderdaad, wij spraken samen in het Nederlands-(Zuid)Afrikaans. 

Aangekomen in Los Arcos zocht ik de Aubergue die gerund wordt door het genootschap van de Vlamingen.  Edward en Fons verwelkomden me heel hartelijk.  Ze vertelden me dat er weinig Vlamingen tussen de 13000 pelgrims per jaar (in hun aubergue alleen) zitten.  Ik was er dus één van!

Met een Duitse kamergenoot Paola trok ik nog even de stad in om wat inkopen te doen.  Op een gezellig pleintje at ik een verfrissend slaatje (met Jille en Jacky)

’s Avonds om 20.00u. was er een mis met op het einde een zegening voor alle pelgrims.  Iedereen kreeg in zijn taal het gebed voor de Pelgrim mee.  De kathedraal was binnenin PRACHTIG!  Op foto kun je die pracht en praal niet weergeven!

Om 21u. was het bedtijd.  Deze nacht sliepen Willy en ik dus weer apart.