vrijdag 12 september  2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Puente la Reina – Lizarra/Estella 22 km

Rond kwart voor zeven was ik opnieuw vertrekkensklaar.  Willy ging mee tot aan de campingpoort daar we niet wisten of die al dan niet op slot zou zijn.  Neen, ik kon starten met m’n tocht.  Maar wat een prachtige sterrenhemel!  Vele sterrenbeelden kon Willy me tonen.  (Hier is de verlichting ’s nachts veel minder dan in ons Belgenlandje!)
De pijl richting Compostela met 550 km zal wel in vogelvlucht geweest zijn, want we moeten er nog veel meer afhaspelen! (+ 700km)

Vandaag veel alleen gewandeld, veel tijd om na te denken.  Wel eventjes samen gestapt met een Australische dame die in Nederland geboren was, tot 2 jaar daar gewoond heeft en toen ze 13 was, teruggekomen is voor 4 jaar.  Daardoor kon ze vlotjes Nederlands praten.  Ook met een Fransman, ( woont in Côte d’ Opale) een eindje samen babbelend verder gewandeld.

Plots hoorde ik achter mij het liedje van Yvan Heylen: “Hé schoon wijveke, ge weet da’k a gaerne zie, …”  Daar waren ze weer, m’n (bijna) trouwe Friese pelgrimvrienden.  Gisteren zijn ze even tot bij ons gekomen op de camping.  Zij verbleven in de Aubergue Apostol (waartoe de camping behoort).  Waarschijnlijk was dit vandaag de laatste keer dat onze wegen elkaar kruisten, want ze trokken een dorpje verder door dan ik.

Bijna nam ik vandaag de verkeerde weg.  Willy had me juist opgebeld om me te vertellen dat alles ok was op de camping.  Was ik daarna wat verstrooid, ik weet het niet, maar ik miste een gele pijl en liep rechtdoor.  Gelukkig floot een pelgrim achter me (van op afstand) me terug!  Was ik gelukkig zeg!

Voor het einde van m’n tocht vandaag trok ik het kleine “Ermita de San Miguel” uit de 10^de E binnen. (Een klein kerkje dat ooit tot een klooster behoorde.) Het altaar lag er vol met briefjes, foto’s, doodsprentjes, steentjes, … Heel speciaal.

De vele middeleeuwse steden en dorpjes zijn meestal zeer goed bewaard en prachtig om er door te lopen.  Eigenlijk is het een fantastische route.  Vaak kleine wegeltjes, slingerend door het landschap.

Nu zitten we samen, Willy en ik, op de camping.  De thermometer duidt 32°C in de schaduw.  Daarom is het ook zo belangrijk om ’s morgens zo vroeg mogelijk te vertrekken.  Alleen spijtig dat de dagen al zoveel korter zijn.  Vertrekken om 7u ’s morgens is starten in het donker!

Op m’n route denk ik vaak aan jullie in België.  Hopelijk gaat het met jullie ook allemaal goed.  We ontvangen veel mailtjes maar verwacht niet dat we telkens eentje terugsturen.  Sorry daarvoor  maar dat vergt redelijk veel tijd.  Wel vinden we het plezant dat vader ons verhaal kan volgen.