donderdag 31 juli 2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Gisteren in Chassepierre in een gezellig restaurantje “la Vieille Ferme” genoten van een heerlijke forel voor onze 37^ste huwelijksverjaardag!  De streek is heel mooi: fraaie vergezichten, rijke flora en fauna,… Een meanderende Semois slingert door de streek. Ja, we genieten op een rustige camping.  Reeds 4 dagen op een rij trek ik erop uit in en rond het pittoreske dorpje.  Met een “deze avond eten we vis op de bbq?” laat ik Willy achter langs de oevers van de Semois en haspel ik verscheidene kilometers af, nu eens stijgend, dan weer dalend, soms tussen het groen van een dicht begroeid bos, dan weer langs glooiende landschappen. Soms bewonder ik het uitzicht op een schitterende “point de vue”, volg ik de weg van een kevertje tussen de rottende bladeren, klopt m'n hart in m'n keelgat bij het zien van hertjes op nog geen 30m. van me of probeer ik een vlinder op foto vast te leggen, …Ja,ik wandel op een rustig, traag tempo.  Maar als ik eerlijk ben, na 4 dagen voel ik het wel.  Mijn kleine teentjes nijpen, mijn benen voelen vermoeid aan, ik moet heel zorgzaam met m’n rug omspringen, m’n spieren in m’n nek trekken soms tegen, afin, ik voel bewust dat ik een lijf heb!  Maar we zetten door! Ik heb een wandelkaart van de streek aangekocht en elke avond stippel ik een nieuw traject uit, telkens rond de 20 km. 

Hou ik het vol?  Ik kan alleen maar hopen en trainen!  De toekomst zal het uitwijzen.