Was ik bang van de grote hitte?t Was helemaal niet nodig! Toen we
gisterenavond gingen slapen brak er een verschrikkelijk onweer los.Een echt klank- en lichtspel!Daarna regende het pijpenstelen!
Het gevolg daarvan was dat we s anderendaags voor de
keuze stonden: ofwel over de hoge Pyreneeën, maar dit is behoorlijk gevaarlijk,
of de eerder minder moeilijke weg via Valcarlos. Uiteindelijk heb ik (maar ik
was zeker niet alleen) gekozen voor de meest veilige route.
Mijn tocht begon om 7.00u. deze morgen en om 16.00u kwam
ik aan in Roncesvalles.
Twee vriendinnen (Jille van Wales en Jacky van Engeland)
trokken de ganse dag met me mee.Maar de
Camino is bevolkt met alle nationaliteiten.We liepen eens samen met iemand vanuit Brazilië, dan sloegen we een
praatje met iemand vanuit Zweden, nog wat verder ontmoetten we Philippe van
Poitiers, Ja, t belooft een rijke, boeiende ervaring te worden.Bovendien is de natuur prachtig.Hoog zwevende roofvogels, hele kudden
schapen, dikke naaktslakken, hagedissen, en ik heb zelfs voor mn voeten een
klein (+ 30 cm) slangetje gezien.Spijtig genoeg was ik te laat met mn fototoestel!
In Roncesvalles is er een zeer grote Albergue de la
Colegiata.Daar kreeg ik mijn stempel en
verliet ik mijn twee compagnons.Zij
bleven dààr overnachten.Willy stond aan
de achterkant van dit grote gebouw op mij te wachten.In een camping iets verderop verblijven we
nu.Terwijl ik wat bekom van mn
wandeling bereidt Willy als een echte Chef kok ons avondmaal.
