Eerst waren er plannen voor Frankrijk. Een hele week en met het hele gezin. Door omstandigheden (zie lager) konden die plannen niet doorgaan. Dan kwam er een vage uitnodiging, gevolgd door een even vaag plan voor Italië. Tenslotte kwam er het fantastische voorstel van mijn even fantastische vent: 4 dagen Bologna en helemaal voor mezelf. Toch sloop er even een beetje paniek in mijn hoofd. Het is ondertussen alweer bijna 12 (ja! 12!) jaar geleden dat ik alleen op reis ging. Dat was naar Ecuador, met de bekende gevolgen. Maar stilaan maakt de paniek plaats voor ongebreideld enthousiasme. Zodanig zelfs, dat mijn fantastische vent zich begint af te vragen of het wel zo'n fantastisch voorstel was...
Getipt via Vertel Eens: 'Volgens de Leesgoed-redactie plaatsen volgende 12 titels uit 2007 een vraagteken bij het (volgens de Gouden Uil-jury) 'historische dieptepunt' van de jeugdliteratuur in de Lage Landen: Slecht van Jan Simoen Hij of ik van Betty Elias Eén miljoen vlinders, met prenten van Carll Cneut en tekst van Edward van de Vendel Anna was hier van Gerda de Preter Vogeltjelief van Kristien Aertssen De zesde dag, met tekst van Tine Mortier en prenten van Tom Schamp Rode sneeuw van Jan de Leeuw Mijn laatste dag als genie van Tanneke Wigersma Letterdromen met Do van Ranst en Harriët van Reek Voorspel van een gebroken liefde, met prenten van Isabel Vandenabeele en tekst van Geert De Kockere Vertrektijd van Truus Matti Papieren Museum 3 - De Engel met drie neuzen van Ted van Lieshout
12 boeken die volgens diezelfde redactie niet op de longlist hadden mogen ontbreken. Ik ben alvast heel vereerd en in de wolken!
Ik had me voorgenomen tijdens de wijvenweek elke dag een aangepast stukje te schrijven. Als snel bleek dat opgelegde thema's en dito tempo niet aan mij besteed zijn. Maar vandaag wil ik geen verstek laten gaan. Want over mannen kan ik een en ander vertellen. Niet over mannen in het algemeen, ik zal het hebben over de mijne. En wat hij niet begrijpt. Het wordt een kort stukje. Mijn man begrijpt alles. Echt waar. Zo heeft hij gisteren begrepen dat ik er even tussenuit moet. Naar leukere oorden, Italië bijvoorbeeld. Bologna. De kinderboekenbeurs. Vier dagen en drie nachten in een luxehotel. De wijvenweek wordt nog heel even verlengd!
Weer en ontij getrotseerd. Gewapend met een uurtje kinderloos, Visakaart en dikke handschoenen heb ik de foorgangers van Kortrijk verschalkt en de allerlaatste parkeerplaats weggesnoept. Resultaat: de allerlaatste prachtige wintersolden van Sarah Pacini, helemaal voor mij alleen! Yes. Laat de rest van de maartse buien nu maar komen.
Bij een verstoord vrouwenhumeur en dito hormonenspiegel dienen volgende mogelijkheden zich spontaan aan: shoppen, overdosis chocolade, shoppen, stomende passie of shoppen. Ik heb mijn eigenste latin lover meestal bij de hand in de vorm van een onvoorstelbaar sexy echtgenoot, dus is dit het absolute voorkeursalternatief, maar dat is helaas niet ten allen tijde mogelijk. Van chocolade krijg ik dan weer last van nevenverschijnselen, zoals daar zijn ongewenste rondingen en huidproblemen.
Dus ga ik deze namiddag op stap. Visakaart in de aanslag.
Gezien de verontruste mails die binnenrollen, durf ik besluiten dat een deel van (slapend) Vlaanderen nog niet vernam wat de Wijvenweek is. Bij deze, met dank aan Lilith en Kerygma:
Wijvenweek is de vrouwelijkste week van het hele blogjaar. Een week lang laten we ons massaal gaan en bloggen enkel en alleen over de roze dingen des levens: ons wijflijf, shoppen, mannen, het huishouden, kinderen en wat mannen niet begrijpen.
Schrijfster dezer heeft nooit tot de categorie van hippe, minderjarige topmodellen met dito lijf behoord. Niet dat ze er van wakker ligt.
Ook een vrouw van pril-middelbare leeftijd kan honderduit vertellen over haar fantastische wijflijf. Over haar maatje-36-jeugdjaren, behoorlijk strak ondanks een overdaad aan hemeltergende zoetigheden. Over passionele aanbidders, minirokjes die weinig aan de verbeelding overlaten en stilettos waarmee ze in één haal kousenbanden en ander erotisch spul doormidden sneed.
Ze kan vertellen over al het wonderbaarlijke dat haar wijflijf heeft gerealiseerd. De tweehonderd meter sprint in Gent, tram 121 achterna op bovenvermelde stilettos. spreidzit in de dansles, dansmarathons met een te hoog alcolholgehalte en later, de kinderen die ze baarde.
Ze kan vertellen over het haperen tegenwoordig. Hoe het maatje 36 stilaan verdween en een tikje minder strak werd na bovenvermelde kinders. Daar kon geen stiletto, dans- of andere marathon of minirok aan baten.
Maar dat doet ze niet.
Ze zal je vertellen je wat je niet wilt horen. Over de aderlatingen en het prikken op zoek naar leven. HCG-waarden en konsoorten. Over curven die niet genoeg de hoogte in wilden, beelden die wazig bleven en waarop geen kloppend ding te bespeuren viel. Doktersbezoek en tranen. Maar u hoort haar niet klagen. Ze heeft haar kroost gebaard, haar aandeel in onze pensioenszekerheid voorzien.
Het wijflijf slikt en recht haar schouders.
Doet de koters naar de opvang, aktentas onder de arm en marcheert verder naar de volgende uitdaging.
Morgen probeer het wijflijf iets opgewekter te zijn. Echt waar. Beloofd.
Als je op drie weken tijd zes keer in je aderen geprikt wordt is dat geen goed teken. Als je van de dokter niet op reis mag vertrekken denk je wel twee keer na. Als je op Pasen bij diezelfde dokter langs moet gaat de wankele hoop aan het beven. De keerzijde is dat ik veel tijd heb om te treuren. En zijn boeken en gedichten te lezen en herlezen. Het gaat straks wel weer beter.
Dit bericht wordt even herhaald wegens razend relevant: We zijn genomineerd!
Zoepersnel werd genomineerd voor de Karel Verleyenprijs, die in 2008 voor het eerst wordt uitgereikt. Er zijn vier leeftijdsgroepen, waarbinnen telkens één auteur de prijs wint. Wie dat wordt, bepalen de kinderen zelf! Maar Zoepersnel heeft natuurlijk het nadeel dat het in de groep voor 3-5 jarigen zit. Vandaar deze oproep: Via de website www.langzullenwelezen.be kan je stemmen. Je kan één keer geldig stemmen voor elk boek uit jouw leeftijdsgroep. Het leuke is dat je door deelname ook zelf iets kan winnen. Hoe meer genomineerde boeken je hebt gelezen en voor hoe meer boeken je stemt, hoe meer kans je maakt om zelf de hoofdprijs te winnen: je gewicht in boeken én een bezoekje van de winnende auteur, illustrator of vertaler aan de klas! Ook hier is er telkens een winnaar per leeftijdsgroep. Naast de hoofdprijs winnen per leeftijdsgroep nog 10 klassen een mooi boekenpakket voor de klasbieb! Hier gaan we dan: geef Zoepersnel een tien (of overtuig je kinderen met (zachte) dwang om dat te doen), alsjeblief, alsjeblief, alsjeblief. En eet dan nog snel een paar boterhammen met chocopasta. Dat scheelt al snel een boek of twee op de weegschaal! p.s. Ik ga er gemakshalve van uit dat iedereen het boek in kwestie al heeft gelezen. Mocht dit niet zo zijn: schaamduu!
We kijken naar het kunstschaatsen op tv. Kinderen aan alle kanten, naast mij, op mij, achter mij en voor mij. Het zijn er drie, maar het lijken er meer. Gebiologeerd staren ze naar het scherm. Een vinger streelt langs mijn zij, een wang naast mijn oor.
Op het scherm glijdt het koppel traag en sierlijk voorbij. Zelfs mijn zonen worden er stil van. Voor even. Dan ontwaken ze uit de betovering. Eentje maakt een buiteling in de zetel, de ander een pirouette op één been. Mijn dochter stuitert als een ronde roze tutu door hun giechelende geweld.
Aan het einde van het lied applaudisseren ze enthousiast voor zichzelf.
We kijken nog even naar de punten die het koppel in de wacht sleept. Bij een 8.2 haalt de jongste minachtend haar neus op.
Ze staat heel dicht bij mij. Haar ogen heeft ze tot spleetjes getrokken en haar gezicht zweeft op twintig centimeter afstand van het mijne. Dat doet ze vaker wanneer ze Iets Heel Belangrijks En Gewichtigs mee te delen heeft.
Lens heeft zijn broek uitgedaan, zegt ze. En zijn blote billen aan de hele speelplaats getoond.
Ik gniffel. Ze maakt vast een grapje.
Het is echt waar, mama.
Lichaamstaal heeft geen geheimen meer voor haar.
Hij heeft zijn riem losgemaakt, broek naar beneden en kont omhoog. En dan aan iedereen tonen. Ze haalt snel adem. En als wij iets durven zeggen dan schreeuwt hij en vloekt hij. En hij roept: je mama heeft een domme kop en een dikke poep.
Haar ogen schieten van mijn hoofd langs mijn romp naar beneden.
En dat is niet waar.
Ik geef haar een zoen.
En dan hebben we het verteld aan meester Gerard en die wou hem straffen. Maar Lens liep op de rooster en toen plaste hij er op en toen deed hij zijn broek uit. Ze houdt even op om de spanning op te voeren. Naar meester Gerard!
Ik bijt op mijn onderlip en doe mijn uiterste best om verontwaardigd te kijken.
Naar meester Gerard?
Ja! En toen rende hij weg en meester Gerard liep er achter en zo hebben ze de hele speelplaats rond gelopen voor de meester hem kon pakken. En dan werd hij gestraft.
Dramatische pauze.
En de directeur heeft zijn moeder gebeld.
Ze komt nu nog dichter bij me staan. Vijf centimeter. Ze leunt voorover naar mijn oor en fluistert:
En zijn mama heeft zelf een dikke poep. Ik heb het met mijn eigen ogen gezien. En Tania ook. En Marie-Louise. Marie-Louise heeft gezegd dat ze ook een stomme kop heeft, maar ik denk het niet.
zondag 02/03/08: 3 lezingen in het SMAK voor de opening van de Jeugdboekenweek (4-6 jaar) maandag 03/03/08: 2 lezingen in Assenede (1e - 2e leerjaar) dinsdag 04/03/08: 2 optredens met Zeppelientje in Waregem (multicultureel project voor kleuters) woensdag 05/03/08: 2 optredens met Zeppelientje in Waregem (multicultureel project voor kleuters) donderdag 06/03/08: 1 lezing in Roeselare (3e kleuter) en 2 optredens met Zeppelientje in Waregem (multicultureel project voor kleuters) vrijdag 07/03/08: 2 lezingen in Niel + signeren op boekenbeurs van de school (4-6 jaar) maandag 10/03/08: 3 lezingen in Meulebeke (4-6 jaar) dinsdag 11/03/08: 1 lezing in Halle (8-10 jaar + onderwijzers in opleiding) donderdag 13/03: 2 lezingen in Waregem (6-8 jaar) maandag 17/03/08: 2 lezingen in Oostrozebeke (2e en 3e leerjaar) donderdag 20/03/08: 1 lezing in Eeklo (8-10 jaar) Voor meer info: mail
Uit De Morgen online deze middag: Noëlla Elpers en Tom Schamp winnen Boekenleeuw en Boekenpauw 2008
Dolores van Noëlla Elpers is de winnaar van de Boekenleeuw 2008, de prijs voor het beste kinder- of jeugdboek van het voorbije jaar. Illustrator Tom Schamp krijgt de Boekenpauw 2008, de prijs voor het mooist geïllustreerde kinder- of jeugdboek, voor zijn illustraties in De zesde dag van Tine Mortier. Dat is woensdag in Gent bekendgemaakt.
Onuitputtelijk boek De zesde dag is volgens de jury een onuitputtelijk boek geworden. Telkens opnieuw komt de illustrator verrassend uit de hoek met geestige details en visuele grapjes, slimme verwijzingen, een ongewone textuur, gewaagde kleurenpaletten, een gedurfde en uitgekiende vormgeving. Je raakt niet uitgekeken op de genereuze en uitnodigende driedimensionale wereld van Tom Schamp, luidt het.
Schamp viel eerder al in de prijzen. Zo won hij in 1994 de Gouden Ezel Award voor het beste jeugdboekomslag met De klokken luiden witte vlokken. In 2001 werd Mijn zus draagt een heuvel op haar rug bekroond met een Boekenpluim. Ook in 2007 ontving hij een Boekenpluim voor De buidelbaby.
De winnaar van de Boekenpauw ontvangt een geldprijs van 2.500 euro en een gouden speld. Dolores wordt uitgegeven door Van Goor/Standaard Uitgeverij. De zesde dag is een uitgave van De Eenhoorn. (belga/mvdb)
Hiphoi hiphoi. Ze komt er weer aan: de leukste week (2 weken eigenlijk) van het jaar. Veertien dagen toeren door het Vlaamsche Land, van Oeselgem naar Assenede, Niel naar Halle en alle andere onvindbare plekken hier te lande om kinders gelukkig te maken met een voorlees- en vertelsessie. Wie in deze periode niet persé op de baan hoeft te zijn blijft dan ook beter thuis. U weze gewaarschuwd: ik rijd met een vuile kleine groene Rover en ik kan gevaarlijk uit en om de hoek komen wanneer ik voor de honderzesendertigste keer verkeerd gereden ben. Ik heb het geprobeerd met Mappy, Routeplanner en zelfs met een GPS. Mappy en Routeplanner zijn steevast verkeerd (nee, het ligt niet aan mij!) en mijn gps heeft oftewel geen bereik op de boerenbuiten, oftewel geen bereik door teveel hoge gebouwen, oftewel dondert hij van mijn ruit door iets te snel over een snelheidsdrempel te rijden en dan krijg ik hem niet meer aan, want alleen mijn echtgenoot kan dat rotding programmeren. Dus zelfs als hij niet buiten bereik is of van mijn venster dondert moet ik op de tast naar huis, want hij staat alleen maar geprogrammeerd voor de heenweg. Maar nooit of te nimmer zullen kinders en kleuters iets merken van de stress. Want ze zijn om op te eten, dat verzeker ik u. Mocht mijn Rover niet zo klein en zo vuil zijn, ik nam ze allemaal mee naar huis iedere keer! Binnenkort een overzichtje van wie waar en wanneer. Supporters zijn welkom als ze even braaf en schattig zijn als de kinders!
Dit schiet mij ineens te binnen (kan gebeuren als je ziek te bed ligt en fut noch goesting hebt om iets anders te doen): Mens, er zijn nogal wat Vlamingen die Spaans spreken. Teveel als u het mij vraagt. Wie ooit op het onzalige idee zou komen om een Spaanstalige vriend te nemen omwille van intieme gesprekken in een romantisch café is er totaal aan voor de moeite. Althans in Gent. Groot is de kans dat u binnen het kwartier door een van uw buren wordt aangesproken met de vraag of het niet stoort dat hij of zij (nog erger!) er even bij komt zitten. Of ze doen het gewoon zonder vragen, er zijn echt mensen die zich alles permitteren. Want dat dit een enige gelegenheid is om die roestige talenkennis een beetje bij te spijkeren. Leuk is anders. Als u het daarentegen doet omwille van de stomende Latijnse passie....
