Zit je net lekker te schrijven aan een verhaal vol sneeuw en ijs, dan lees je
elders een bericht over een pup die gevonden werd. Klein en koud en onderkoeld
door de zeldzame regen in het warme binnenland van Andalucía. En dat iemand
zich over hem ontfermt. Maar het mag niet baten. Wie het kleine
ding heeft achtergelaten, deed dat te vroeg. En wie het vond, kwam te laat. De pup is in
shock. Heeft epileptische aanvallen. Gaat dood.
En dat daar
verdomme een goed verhaal in zit, maar dat het niet past bij de sneeuw. Of toch?
Morgen ben ik jarig. Twee keer zelfs, het kan niet op. Maar dat wist u natuurlijk al, want dat las u hier. En omdat zulks op gepaste wijze gevierd dient te worden, smijt ik mij vandaag met totale toewijding en aandoenlijke overgave in de drank. Een mens is het zichzelf verplicht terwijl hij nog jong en fris is - morgen zal ik er gezien mijn gezegende leeftijd een stuk minder goed tegen kunnen. Al wie dus vandaag nog een zinnig woord van mij wil horen, zal er snel bij moeten zijn. Oh, en maakt u zich vooral geen zorgen als u vanavond of vannacht in deze contreien de baan op moet: ik smijt mij thuis en zal derhalve geen gevaar vormen voor andermans veiligheid. Hoogstens voor de mijne. Maar dat moet kunnen aan de vooravond van een dubbele verjaardag. Gezondheid!
Het gebruik van running gags is een beproefd recept voor humor in kinderboeken. Koters zijn er namelijk dol op wanneer bepaalde (grappige) situaties zich herhalen, niet in het minst omdat ze de afloop dan grotendeels kunnen voorspellen. Wij visten voor u drie boeken uit het aanbod waarin dit soort humor uitstekend tot zijn recht komt: Mama kwijt van Chris Haughton, De kaketoes van Professor Plantijn van Quentin Blake (ja, die van Roald Dahl!) en Het is een boek van Lane Smith. Van dat laatste kunt u hier trouwens een leuke digitale versie bekijken - oh ironie!
In Mama kwijt valt een uilenjong uit het nest, net op het moment dat hij in slaap sukkelt. Het grappige beest - dik lijf, grote ogen en te kleine pootjes en vleugels - komt stuiterend op de grond terecht, vlak bij de boom van Eekhoorn.
Mijn boekenkast kreunt. Dat is al een tijdje zo, maar ik kon het tot nu toe negeren omdat ze zachtjes kreunde. Helaas lijkt die tijd definitief voorbij. Nu kreunt het ding steeds harder en opvallender, zodat er geen negeren meer aan is. Dat is een beetje mijn eigen schuld, uiteraard. Omdat ik geen grotere boekenkast heb gekocht bijvoorbeeld, of omdat ik er twee had moeten kopen, of drie. Of wie weet een groter huis. En ja, een en ander heeft natuurlijk ook te maken met mijn obsessief aankoopgedrag en met mijn werk als recensente. De postbode zal het geweten hebben: sinds wij naar hier zijn verhuisd, moet hij minstens twee of drie keer per week loodzware pakjes meezeulen op zijn fiets, onze blaffende honden trotseren en wachten tot ik toonbaar ben om de deur open te maken. Hij heeft er op minder dan een jaar tijd kuitspieren van gekweekt als van een professionele topwielrenner. Maar wat hebt u daarmee te maken? Veel. Omdat u dankzij de kuitspieren van mijn postbode en het gekreun van mijn boekenkast de unieke gelegenheid krijgt om voor een appel en een ei boeken aan te kopen. Nieuwe boeken, eigenlijk, omdat ze maar één of twee keer gelezen werden en daarbij met ontzettend veel zorg werden behandeld. Want zo zijn we hier wel ten huize Zoeper: boeken zijn heilig. Maar een kreunende boekenkast kunnen we dan ook weer niet hebben. Dat zou niet fair zijn tegenover de postbode. Of zoiets. Enfin, waar het op neer komt: ik doe een aantal boeken van de hand. Ze zijn spiksplinternieuw en kosten gemiddeld 20 à 40 % minder dan de gewone aankoopprijs. Een mailtje volstaat om een lijstje met prijs, verzendingskosten en andere details te bekomen. Als dat geen schone deal is.
We kregen de laatste tijd een pak mooie recensies. Hieronder een greep uit het aanbod:
Pluizuit over Mare en de dingen nog een keer Pluizuit, over De luie stoel Vertel Eens over Mare en de dingen JaapLeestover Angèle de Verschrikkelijke nog een keer JaapLeest, over Mare en de dingen en tot slot de Standaard der Letteren over Mare en de dingen (maar misschien enkel voor abonnees).
En dan was er natuurlijk ook nog dit tv-programma waarin Bert en ik schaamteloos reclame mochten maken voor ons Angèle. 't Was schoon. En nu weer aan het schrijven, zou ik zeggen.
Op woensdag 15 december ben ik jarig. Hoe jong ik alweer word, doet er in de verste verte niet toe. Onvoorstelbaar jong in elk geval, neemt u dat maar van mij aan. Ik heb het onwaarschijnlijke geluk elk jaar een beetje jonger en lichter in het hoofd te worden.
Maar waar ik het eigenlijk over wou hebben: een verjaardag moet gevierd. En dat doe ik diezelfde woensdag, om 14u30 in I*boeks in Ledeberg. Met een voorleesuurtje om U tegen te zeggen. Ik zal uiteraard voorleZen, maar ook Zurfen, een beetje theater Zpelen, een hoop interessante onZin verkopen en massa's onnoZel doen. Een goede reden om af te Zakken naar Gent. Bovendien kunt u die dag uiteraard al mijn fantastisch schone boeken kopen, mét een handtekening en een persoonlijke boodschap erin. Of Zonder, als u dat liever heeft (maar wat u niet in dank zal afgenomen worden - u bent gewaarschuwd!). En de kinderen onder u krijgen er ook nog eens een aandenken bovenop.
Voilà se. Als dat geen reden is om erbij te zijn, dan weet ik het ook niet meer. Ik zie u dus massaal volgende week woensdag? Hier kunt u laten weten dat u erbij zult zijn.
