Ja, we gaan weer signeren, krabbelen en lief en vriendelijk glimlachen naar al wie daarom vraagt. Komt u vooral eens kijken hoe bevallig en professioneel we dat ondertussen doen! Op zaterdag 1 en zondag 9 november, de hele dag. En breng een papiertje mee of koop een boek, want we hebben niet veel zin op om uw blote billen te schrijven.
Er ligt een man op sterven. Hij is geen vijftig jaar oud en heeft geen terminale ziekte. Hij werd geboren met iets wat door onze overheid sinds kort niet langer erkend wordt als ziekte en waarvoor hij dus geen tussenkomst in de medische kosten kan krijgen. Er zijn maar een paar mensen in België die aan deze aandoening lijden en hij is één van hen. Hij is de broer van een wanhopige vriendin.
In sommige delen van zijn lichaam ontbreken de lymfevaten. Die delen van zijn lichaam gaan zwellen. Bovendien kan zijn lijf geen eiwitten vasthouden, waardoor er nog meer vochtophoping komt. Cru gezegd komt het er op neer dat mensen met die afwijking uiteindelijk letterlijk uit hun vel barsten. Door het het toedienen van albumines (menselijke eiwitten) kan dit voorkomen worden. Patiënten die dit medicijn krijgen kunnen vrij normaal doorgaan met hun leven. Twee jaar geleden werd de wetgeving echter aangepast en sindsdien worden de albumines niet meer terugbetaald. De patiënt waarover het hier gaat heeft elke maand een dosis nodig, en die kost 1.250 euro.
Door het gebrek aan medicijnen barsten zijn benen open, wordt hij doof en heeft hij vorig weekend een combinatie van hartaanval en hersenbloeding gehad. Bij alle geneeskundige instanties is de familie met de kop tegen de muur gelopen.
Ze vragen niet veel: enige ruchtbaarheid om de betreffende instanties wakker te schudden voor er een begrafenis komt. Of is het niet godgeklaagd dat iemand op zijn vijftigste op die manier moet sterven, omdat de staat beslist dat zijn geval niet interessant genoeg is om geld in te stoppen? Op vraag van de familie van Chris Verhelst vermeld ik hierbij zijn naam en telefoonnummer. Wie iets wil of kan doen, kan hem bereiken op het nummer 09/231 99 63
Zijn we dood? Zijn we ziek, bedlegerig of anderszins ongeschikt voor blogactiviteiten? Neen, dat zijn we niet. We zijn gewoon heel druk. Met lesgeven, met toneel schrijven, regisseren en spelen, met verhalen verzinnen en neerschrijven en met nog zoveel meer. Maar we zijn u uiteraard niet vergeten. We zouden niet durven. We hebben zelfs even tijd gemaakt om een foto te zoeken die deze post toch enigszins opvrolijkt. Geheel en al voor u. Zodra we iets minder druk zijn, brengen we u uitgebreid op de hoogte van al deze drukte en meer. U zult het geweten hebben!
