|
Of ik het hoor dat het anders is, vraagt ze.
Ik hou even op met tandenpoetsen en luister. Niets. Ik weet niet eens waarover ze het in godsnaam heeft, laat staan dat ik zou weten wat er anders moet klinken. Met het schuim op de lippen mompel ik iets onverstaanbaars, in de hoop dat het overgaat. Ik moet ook nog kammen en wassen en make-up op doen en ik ben weeral laat.
Ze zucht. Ze zit op het wc.
Of ik het nu hoor, vraagt ze.
Ik spuw de tandpasta uit, draai mijn warrige hoofd veertig graden schuin en luister opnieuw. Niets. Nee. Waar heb ik die mascara nu weer gesmeten?
Dat iedereen anders plast. Ze klinkt ongeduldig.
Aha?
Plassen hoort er anders uit bij iedereen, zegt ze. De een doet psssst, de ander Psjjjjt en nog en ander nog wat anders. En bij de jongens is het nog helemaal nog veler anderser. Die plassen het luidst en het hardst van allemaal. Ook de kleintjes op school in de kleuterklas.
Aha.
En als je heel goed luistert, kan je horen wie er aan het plassen is.
Of zij dan misschien aan de deur staat te luisteren wie er aan het plassen is, vraag ik.
Ja, zegt ze.
Is dat wel netjes?
Ze haalt haar schouders op. 'Ik kijk toch niet door het sleutelgat?'
12-07-2009 om 00:00
geschreven door Tine 
|
