Gisteren heb ik de trein genomen. Het was lang geleden, en dus was ik het een beetje verleerd.
Er zijn een heleboel dingen veranderd, denk ik.
Zo zat ik bij de geur van oude asbak tevergeefs om me heen te kijken waar die dingen zich bevonden, of wie er net een peuk had uitgedrukt en meteen ook maar een nieuwe had opgestoken Maar dat is uiteraard al lang verleden tijd. Het enige wat nu nog naar oude asbak ruikt op een trein, zijn de mensen om je heen. Wie het precies was heb ik niet kunnen uitzoeken - de neiging om uitgebreid aan de andere pendelaars te gaan snuffelen kon ik nog net onderdrukken, met dank aan mijn reisgezelschap dat me stevig bij mijn mouw greep.
Ik heb ook geleerd dat meisjes van pakweg 14 er tegenwoordig heel elegant en kortgerokt bij lopen. En dat ze dat laatste vaak niet beseffen, waardoor ze lekker onderuit gaan hangen op de bank, met hun nylonbenen net iets te wijd open. En dat ze altijd een flesje nagellak bij hebben om de foutjes in hun panty te corrigeren, ook gewoon wanneer de rest van de bank vol zit. Met mij en mijn reisgezelschap bijvoorbeeld.
Maar het allerbelangrijkste: nu weet ik weer waarom je geen al te hoge hakken moet dragen op de trein. Zelfs wanneer je niet verder moet dan van de parking naar het perron en daarna van het perron naar het stationsbuffet. De uitstaptrede zweeft namelijk behoorlijk gevaarlijk hoog boven de grond.
En zo werd het dus toch weer een spannende dag.

Waar ik de voorbije weken zoal heb gezeten voor lezingen en andere zoeperdinges kan ik me nog maar nauwelijks herinneren. Mijn geografisch bevattingsvermogen is sowieso al bijzonder beperkt, en de bestemmingen waren bovendien heel erg uitgebreid en soms ternauwernood te vinden. Of zou u blindelings naar pakweg het mooie Sint-Katherina-Lombeek kunnen rijden?

Maar eerlijk is eerlijk: dat is niet de enige reden waarom u hier de laatste tijd zo weinig van mij hebt vernomen. Ik ben namelijk ontzettend druk bezig met een zoepergeheim project.
Neen, het is niet QP4, hoewel dat ook tamelijk geheimzinnig is.
En het is ook niet Wablieft, een beetje minder geheimzinnig maar evengoed dringend dinges waaraan ik bezig ben.
En dat schiet mij net te binnen: het is ook niet het Geheime Vervolgverhaal van de Jeugdboekenweek, want daarvoor heb ik mijn stukje gisteren ingeleverd. Oef.
En neen gij, het is helemaal geen nieuw Zoeperboek - dat is al min of meer af en verschijnt volgend voorjaar.

Het is dus iets waarover ik gewoon nog niets kan of mag of wil vertellen. Want ik ken u, kletskousen. Maar wees gerust: ik hou u allen op de hoogte. Het zal niet onopgemerkt voorbij gaan! Integendeel, zou ik zeggen.
Het zal een zoeperknal gaan geven!