- 19 april 2009: Run Oostende - 43min10s - 10 mei 2009: Dwars door Brugge - 1u04min13s - 31 mei 2009: 20km van Brussel - 1u38m42 - 20 september 2009: Marathon van Berlijn
Zoeken in blog
Moondog loopt de marathon van Berlijn
22-03-2009
Karakter
Ik vind van mezelf dat ik veel karakter heb tijdens het lopen. Proberen nog dieper te gaan, als het al overal pijn doet, blijven gaan als elke vezel in je lijf ermee wil stoppen, ik heb er nooit echt problemen mee gehad.
Toen ik nog competitie deed, hadden we op zondagmorgen vaak een weerstandtraining op het programma staan: na een duurloop van 7,5km, een tiental keer een nijdige helling naar boven spurten met minimale rust tussen elke spurt. Het overkwam mij regelmatig dat ik na de tiende sprint zoveel van mezelf had gevergd, dat ik ongelofelijk mottig werd. Na verloop van tijd kende ik echter het patroon: het was hopen dat ik zo vlug mogelijk wat gal kon overgeven, en nadien ging het wel terug. Na afloop was ik ook super tevreden, want ik wist dat ik goed had getraind.
Om maar te zeggen dat karakter op korte termijn niet echt een probleem is.
Karakter tonen op langere termijn is echter andere koek. Als het uiteindelijke doel nog vrij veraf is, dan is het in bepaalde omstandigheden zo verleidelijk om bepaalde zaken die nodig zijn om het doel te bereiken achterwege te laten. Ik denk dan aan trainen, minder chips en andere rommel eten, etc.
Gisteren was weer één van die dagen. Ik had een lange duurloop gepland (hartslag niet boven 165/min - hetgeen betekent dat je loop met de rem op).
Afgelopen week had ik echter opnieuw zeer lange dagen gemaakt op het werk en te weinig geslapen. Bovendien kwam onze aannemer zaterdagmorgen om 8u een aantal zaken afwerken in ons appartement. Lang uitslapen was dus niet aan de orde, en bovendien moest er hier en daar worden meegeholpen.
Toen ze tegen 15u30 vertrokken waren, hebben ik me in de zetel gelegd om naar Milaan-San Remo te kijken (wat een sprint van die Cavendish!) en na aankomst brak het moment aan dat ik me zou moeten klaarmaken om te gaan lopen.
Ik was echter hondsmoe en de zin om uit mijn zetel te komen was zeer ver te zoeken.
Veel heeft het dus niet gescheeld of ik toonde weer eens geen karakter. Wat heeft me dan "gered"? Simpel: het mooie weer. Het was gisteren een prachige lentedag, en dat heeft me er toe doen besluiten om toch maar te vertrekken.
Al na de eerste meters was ik blij dat ik het had opgebracht, want de benen voelden lekker aan, en het is uiteindelijk een zeer leuke trip geworden. Nadien was ik dan ook echt blij dat ik karakter had getoond en gaan lopen was.
Was het gisteren echter grijs en bewolkt geweest, wees maar zeker dat ik mijn zetel niet was uitgekomen...
Sinds we met kantoor verhuisd zijn, beschikken we eindelijk over douches.
Aangezien ik tijdens de week weinig vrij tijd heb, heb ik dus een cunning plan uitgedokterd om toch twee maal op weekdagen te kunnen trainen.
Concreet betekent dit dat ik (meestal) op woensdagmorgen naar kantoor ga met de tram en mijn loopgerief in een zak meeneem. 's Avonds loop ik dan via het park van Woluwe naar huis. De volgende morgen loop ik terug naar kantoor, waar ik me douche en mijn kostuum terug aantrek.
Ik pas dit systeem nu toe sinds januari, en ik ben er eigenlijk zeer tevreden van.
Het enige nadeel is dat ik 's morgens vaak nog vrij vermoeide benen heb. Meestal zit er inderdaad nauwelijks 12u tussen beide trainingen.
Zo ben ik dus ook gisteren naar huis gelopen vanop kantoor, goed voor een extensieve duurloop van 10 km in 49min en 17s (gem. hartslag 168/min). De benen voelden zeer goed aan, en ik had echt het gevoel dat ik dit tempo nog wel een paar kilometer kon volhouden. Ook op de gevreesde helling van de Tervurenlaan had ik mijn tempo mooi kunnen aanhouden zonder dat mijn hartslag al te veel steeg.
Deze morgen waren de benen relatief goed gerecupereerd, maar ik voelde toch de training van gisteren. Ik heb uiteindelijk 6 km gelopen (extensieve duur).
De douche op kantoor deed deugd en om 9u zat ik fris en wel voor mijn pc voor wat weer een lange werkdag beloofd te zijn...
De zon schijnt hier in Brussel, en dus kriebelt het enorm om te gaan lopen!
Gelukkig heb ik twee trainingen in het vooruitzicht: vanavond loop ik van kantoor via het park van Woluwe naar huis, goed voor een 10-tal kilometer. Morgenochtend gaat het in omgekeerde richting terug naar kantoor (een 6-tal kilometer).
Het klinkt misschien vreemd, maar soms is de zin en de wetenschap dat je straks gaat lopen nog fijner dan het lopen op zich. Het helpt me in elk geval om (te) drukke dagen op kantoor door te komen met een glimlach op het gezicht...
