Het is afgelopen week weer zeer druk geweest op het werk, waardoor ik nog geen tijd heb gehad om een verslagje te typen van de 20km van Brussel. En misschien zit het feit dat ik eigenlijk niet echt tevreden ben over mijn tijd er ook wel voor iets tussen.

Om maar meteen ter zake te komen: ik heb 1u38m42s gelopen. De meeste mensen die naar mijn tijd vragen, vinden dit al een mooie tijd, en helemaal ongelijk hebben ze niet. Maar het is wel trager dan het 1u35m dat ik als absoluut minimum beschouwde, en de zeker trager dan de 1u32 waarop ik hoopte.

Hoe is het zover gekomen? Daar heb ik me de dag na de race, op Pinkstermaandag, uitgebreid over kunnen bezinnen, tot grote wanhoop van mijn vrouw, die het op haar heupen kreeg van mijn slecht humeur.

Het lag in elk geval niet aan het feit dat ik er niet klaar voor was. De trainingen waren perfect verlopen, ik was in goede vorm en ik was 's morgens met goede benen opgestaan.

De echte reden - zo heb ik besloten - is een combinatie van te warm weer en een verkeerde mentale inschatting van mezelf.

Eerst en vooral dus de warmte die ik maar moeilijk verdraag. Ik begin bij het minste te zweten als paard, en dus had ik al wat twijfels van nog voor we gestart waren. Mijn vrees werd ook vanaf het begin bevestigd: vanaf de eerste meters in de Wetstraat begon ik te koken en gutste het zweet van mijn gezicht. Het deed mij bijna onmiddellijk het besluit nemen om niet te snel van start te gaan. Ik was echt 'bang' om na 15km een megaklop van de hitte te krijgen en daarbij kwam dat de helling van de Tervurenlaan ook ergens in mijn achterhoofd spookte.

Het gevolg is dat ik na mijn eerste twee kilometers die ik volgens schema had gelopen (respectievelijk 4min30 en 4min 42), het tempo heb laten zaken naar ongeveer 5min per km. Ik had weliswaar het idee opgevat om een negatieve split te lopen (tweede 10km sneller dan de eerste 10), maar heb wat overdreven in het rustig aandoen. Na 10km kwam ik door in 48min50, dwz al 1min20 achter op het schema dat naar 1u35 moest leiden.

En het is eigenlijk nooit meer goed gekomen. In plaats van vanaf dan de kraan echt open te draaien, bleek ik bang van de loden hitte, en bleef ik min of meer hetzelfde tempo houden om te vermijden dat ik de man met de hamer zou tegenkomen op de Tervurenlaan. Ook toen ik dan uiteindelijk aan de helling van de Tervurenlaan begon, hield ik me het eerste gedeelte in, terug uit angst voor de man met de hamer.

Het gevolg is dat ik in mijn vier deelnames nog nooit zo vlot de helling ben doorgekomen en dat ik op het einde nog zoveel reserve had dat mijn laatste kilometer mijn snelste uit de ganse wedstrijd was (4min10). Uit mijn hartslaglog blijkt dat ik ook pas na meer dan 18km in verzuring ben beginnen gaan wat uiteraard veel te laat is.

De slotconclusie is dus dat ik mentaal gefaald heb als gevolg van mijn vrees voor de hitte. In plaats van vanaf het begin mijn vooropgestelde tempo van 4min40 te lopen, waarbij ik dan wel zou zien of ik zou kraken of niet, heb ik zo danig behoudend gelopen dat ik op het einde eigenlijk niet leeg was. Alleen was het dan te laat om de tijd die ik onderweg verspeeld had, nog goed te maken.

Ik kan dus niet echt tevreden zijn met mijn prestatie, ook al heb ik mijn beste tijd ooit op de 20km van Brussel gelopen. Dat laatste zegt echter niet veel aangezen ik ook nog nooit zo goed, zo veel en zo hard had getraind als dit jaar.

Het is toch een 'bittere pil', maar laat het hopelijk een goede les zijn voor de toekomst!

Nu is het zaak van mijn hoofd in de komende weken leeg te maken, om dan met hernieuwde moed te beginnen aan de echte challenge van dit jaar: het onontgonnen terrein van de marathon.

Moondog

07-06-2009, 13:39 Geschreven door Moondog