 |
|
|
Doe wat liefde je gebiedt,
Ga je hart verpanden
In mijn leven en mijn lied,
Draag ik jou op handen |
| Uit "Carmina Burana" |
|
| 23-09-2015 |
 WOENSDAG 23 september: rustdagje in Leon. |
Wie dacht aan uitslapen die kon het vergeten, om 8uur diende iedereen de zaal verlaten te hebben. Geen nood vanaf 5uur was het slapen met de ogen open. Hier en daar begonnen vroege vogels, het toilet-en de douchezaal te gebruiken. Mijn boven slaapster donderde naar beneden, gelukkig zonder erg, maar wel met een pijnlijke schouder als gevolg. Ik ben dan ook maar opgestaan, toilet gehouden en de rugzak gemaakt. Pedro was al volop in de weer en ik kon de rugzak in zijn bureel achterlaten.
Buiten was het nog donker en de vroege wandeling door de stad was heerlijk. Fris, deugddoend en genietend van de zovele aroma's die een Spaanse grootstad rijk is.
Op het plein voor de kathedraal waren marktkramers luidruchtig zoals alleen zij dat kunnen, in de weer om hun kramen op te stellen.
Allemaal fruit en groeten, snoep, deegwaren en charcuterie kramen.
Een vraagje hier, een babbeltje ginder waren verrijkend maar ook lonend, want ik kreeg er regelmatig wat te proeven. Aardig kramersvolkje, in de weer om hun waar zo uitnodigend mogelijk op te stellen. Vanaf de eerste klaarte kwamen handelaars hun vooraf opgegeven bestelling afhalen. Tot halfnedinsis autogebruik in de autoluwe straatjes, avenida's en pleinen toegelaten, voor de leveringen van handelswaren of wat ook. Daarna vergeet het, de -guardia civil- is er onverbiddelijk en tegenmorren hoort er echt niet bij.
Leon verbaast mij door zijn schoonheid, zijn zovele heerlijke en zonnige terrasjes, tapas bars, winkels maar in tegenstelling tot wat kan gedacht worden heel weinige restaurants. Dus tapas proeven dan maar.
Tot morgen en de beste groetjes en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
|
| Trip van dinsdag 22 sept. : Mansilla de las Mulas >> Leon ( 19km) - to go> 302km |
 Vroeg vertrekken was de boodschap, Leon is niet alleen een doortochttrip, maar ook een door vele toeristen aangesproken pleisterplaats. Bespreken van een hotelkamer vergeet het, hier is het de regel van vraag en aanbod die het schoon weer maakt. Dan maar een vol uurtje aanschuiven voor een matrasplekje in de -dormitorio- van het Monasterio de las Benedictinos, met verplicht kapelbezoek voor de pelgrimszegen, in bed om 22u. en alle lichten uit, zijn de geldende regels, te nemen of te laten.
Een pensionkamer elders met verplicht ontbijt kost algauw 59 + 4 voor het pelgrimsontbijt (vanaf 8u30). Pelgrims zijn echter geen slaapkoppen, vroeg opstaan en vertrekken en onderweg niet treuzelen, maakt het verschil voor het hebben van een slaapplek in de volgende aankomstplaats.
En dan de trip van vandaag, saai die rechte caminoweg, er valt weinig op te beleven, bueno camino, ..... tambien, 't maakt feitelijk weinig uit wie en naar waar de voetstappen leiden, het is een automatisme geworden, bijna een reflex.
En dan toekomen in Leon vroeg na de middag rond kwart voor 1u., een verademing, de voetgangersbrug over, nu nog een paar km door de grootstad laveren aankomen op het plein voor de -ajuntamienta- (het stadhuis) recht naar het centro tourismo voor de stempel en het stadplan en direct naar de best genoteerde albergue.
Ik kreeg het tegen de regels in gedaan om te mogen verlengen voor 1 nacht, de rugzak mocht overdag in het bureel van Pedro de hospitaliero in bewaring blijven staan.
's Avonds ben ik bij een groepje Franse pelgrims uit de regio Lion (toeval in plaatsnaam) mee gaan tafelen in het pelgrimsgebouw.
|
|
|
|
|
| 22-09-2015 |
| Trip van maandag 21 sept.: El Burgo Ranero/Berciano >> Mansillas de la Mulas. (afst. 19 km) to go = 306 km. |
 Gisterenavond ben ik wel ontsnapt aan een doop. In het hostal Rural waar ik in extremis nog een slaapplek kreeg, lagen verschillende van mijn vrienden.
Halvelings kreeg ik weet dat ze 's avonds een geintje, zeg maar een doopfeest, gingen regelen, voor het overschrijden van de 2000ste afgelegde km.
In laatste instantie heb ik met de gastheer een regeling kunnen treffen, zodat ik ongestoord kon gaan slapen. Natuurlijk lagen ze deze morgen op vinkenslag in de douche. Mijn hoofd werd vettig ingewreven met confituur en suikerpoeder,
op zich niet zo erg als het overgieten met een kom water in het bed.
Zo, vandaag stapte ik ergens tijdens de trip de 2000ste kilometer. Nooit zou het in mij zijn opgekomen om een dergelijke afstand al trippend af te leggen, laat staan het aan te kunnen. Ik besef stilaan dat de camino naar Compostella nu ook binnen mijn bereik ligt. De resterende 300 km kilometers zal ik dan ook rustig en zonder risicos afmalen. Morgen trip ik rustig naar de hoofdstad van de Provincie Castillo en Leon, waar ik een rustdag ga inlassen om deze historische stad te bezoeken.
Historisch is ook de plaats waar ik vandaag ben in toegekomen, de toenmalige koning van de provincie richtte er in de 12de eeuw, de 1ste aankomst- en rustplaats in voor de pelgrims op de Camino Frances. De pelgrims kregen er toegang via een gewelfde poort. De resten van de pelgrimspoort staan er nog steeds, de functie ervan is gebleven. Hier en daar sieren resten van de forteleza nog steeds 'Mansilla de las Mulas'. De vertaling ervan zou verwijzen naar het soort van zadel bij muilezeltjes, die het goud uit de plaatselijke goudmijn vervoerden.
Noteer dat we inmiddels nog steeds trippen op een hoogte van meer dan 800m .
Morgen is het ietsje hoger gelegen Leon het eindpunt van de trip met hopelijk heel wat bijkomende informatie en weetjes. Ondertussen gaan we het tekstje afsluiten bij gebrek aan wetenswaardigheden en pelgrimsnieuws, tenzij dat het peloton van pelgrims stilaan begint uit te dunnen.
Tendinitis, blaren, pijnlijke kuiten, opgelegde rust en vermoeidheid beginnen kuis te houden in het dagelijks peloton.
En nu op tijd naar de slaapzak en morgen opnieuw afspraak met de schoenen.
Allemaal de beste groetjes en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 21-09-2015 |
| Trip van 20 sept. : Terradillos de los Templarios -> Bercianos del Real Camino >> El Burgo Ranero. |
 Gisteren avond leerde ik wel een en ander bij. De pelgrimstafel was goed bevolkt, met een Zuid-Koreaans paar, mijn Nederlandse vriend Berry, en 2 Amerikaansen Ann en Aisy.
In tegenstelling van wat verwacht zou kunnen worden, was het de Koreaan die voor het gesprek zorgde in een volgens Berry feilloos Engels. Ik zat er in feite voor "kiekebich" bij en kon nauwelijks van antwoord zijn, laat staan repliek geven. Natuurlijk verveelde ik mij niet, want Aisy trok zich aardig van slag in het "moliere's". Berry speelde vertalertje als het mij te veel werd in het U.S.A.--taaltje. Maar een zaak lag mij na aan het hart, ongeacht de gezellige sfeer, met name zo snel mogelijk mijn slaapzak in duiken. Om 10 uur was het zover en ik denk niet, dat ik de rits van de slaapzak tot boven toe kon toeristen.
s Morgens werd ik wakker omdat mijn bed-bovenbuur bij het opstaan per toeval op mijn hand ging staan die de bedsponde vasthield.
Dus tijdig wakker geworden, om bij de eersten mee te ontbijten en daarna te vertrekken. Ik begin meer en meer genoegen te krijgen in het ochtendlijk trippen, de dominerende stilte, soms onderbroken door het gezoem van een hoog in het luchtruim zijnde vliegtuig, het geeft een ruimtelijk en zalig gevoel, wat groenschijters er ook van moge denken.
Onderweg was het wel eventjes opletten om de juiste weg aan te houden. In San Nicolas, mogelijk waar de goede Sint zijn 10-maand vakantieverblijf heeft, zat de klaarte al goed in de lucht. Onbeschrijfelijk hoe deugddoend die momenten van de opkomende dag zijn. Ik meen het gezegde van "ochtendstond brengt goud in de mond" op die momenten, echt te waarderen. Eens in Sahagun was het tijd om de kiezen aan het werk te zetten en na links en rechts wat blabla te hebben gehouden, verder te trekken. Na Sahagun liep het wat scheef, ik nam de afslag camino Romana" zonder oog te hebben voor de 'camino frances', na 3 km zag ik de vergissing in. Ik zat op de alternatieve route, waarop ik niets verloren had, dus terugkeren naar het kruispunt en de juiste weg op.
Sakkeren hiervoor doe ik alleen niet meer.
Natuurlijk, te laat voor nog een plek in de 'Albergues' nog minder in het hotelletje van 6 kamers voor matrimonios. Er waren nog 2 opties, de eerste in de centmilles etoiles, of doorstappen naar de 8km verder gelegen slaapplaats in El Burgo Ranero. Wat me daar is te beurt gevallen vertel ik morgen verder, echt waar zelf wil ik het verhaal van de komende nacht en morgenvroeg meemaken om het verder te vertellen en geloof me met fotomateriaal. Inmiddels zorg ik dat ik tijdig erin lig en vast mijn best doe om zo rap mogelijk in slaap te liggen.
Inmiddels vele groetjes en hopelijk overleef ik deze nacht. Daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 20-09-2015 |
| Trip van 19 sept.: Carrion de los Condes > Legidos >> Terradillos de los Templarios. |
 Deze nacht werd zowaar op 1 na (Reims) de meest slapeloze nacht van gans de pelgrimstocht. De mix van het rumoer in de grote slaapzaal, het klokkenspel om het kwartier in de aangrenzende kerktoren, het herkauwen van het gesprek met Jean-Michel en het laat opdienen van de pelgrimsmaaltijd bleef maar ronddraaien.
Om half vier was er geen houden meer aan, ik moest hoe dan ook uit dat 5-matrasbed.
Deze morgen rond 6 uur na aankomst van de bakker en een klein baguetje te hebben belegd, ben ik dan in het donker vertrokken. De camino lag vlakbij en het was enkel steeds rechtdoor en meedraaien in de bochten, voor mij liepen ook een paar pelgrims met een looplampje, wat gepast uitkwam.
Terradillos de los Templarios dankt zijn naam aan de omstreeks 1170 gestichte franciscanenabdij waar men een rijkelijk leven genoot. De Romeinen die wonnen er goud in de mijnen van Las Medulos.
Vandaag zijn het de kudden schapen die het landschap innemen en doorkruisen. Het is een afgelegen streek die indertijd bij gebrek aan baksteen, zelf met klei, kiezeltjes en stro lemen tegels en brikstenen vormden (adobe).
Ik heb me ter plaatse laten vertellen dat de meeste plaatsnamen, afgeleiden zijn van verkleinwoorden zoals bv. calzadilla (straatje), terradillos (landerijtjes), los Hermannillos (monnikjes) alsof daarmee de nietigheid van de mens benadrukt werd in de uitgestrektheid van de regio.
Het woord Templaros komt van Tempeliers. Zo zou Jacques de Molay naar wie deze Albergue is genoemd, verbondenheid hebben gehad met de Regio.
Hij werd geboren na 1240 en de laatste grootmeester van de Tempeliers in 1294. De Rijke Tempeliers die geen bijkomende cijnzen aan Paus Clemens de 5de en de Franse koning Philippe de 4de wilden afdragen, werden na valse beschuldigingen gefolterd en onthoofd. Zo kwamen 40 Tempeliers in die omstandigheden op 19/3/1314 op de brandstapel terecht. De Paus en de liederlijke koning deden zich aan de Tempeliersschat te goed.
Hier op deze plaats worden de tempeliers nog herdacht.
Zaterdag trippen we naar het bij 24m verder gelegen Bercianos del Real Camino.
Zo we gaan stillekes de slaapzak ingaan, maar niet na jullie eerst de beste groeten te hebben overgemaakt en een goeie daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 19-09-2015 |
| Trip van 18 sept.: Boadilla del Camino >>Carrion de los Condes ( 26km / to go 402km). |
 Na de eerder koude dag van gisteren, volgde vandaag een mistige voormiddag. Tot in Formista liep ik sinds lang geleden in Frankrijk, nu opnieuw naast het water - el Canal de Castilla- onderweg naast het kanaal raapte ik een geestelijke op en kwam tot een babbel met een pater op tocht naar Compostella. Père Jean-Michel heeft Franse roots en gaf de voorkeur om het gesprek in het frans te voeren. Na de gebruikelijke kennismaking en de bijhorende vragen en antwoorden kwamen we de "Ermita de la Virgen del Otera voorbij, op een boogscheut van Fromista. Ik vroeg hem wat de bedoeling en de functie zou kunnen geweest zijn van de Ermita's.
Père Jean-Michel was opeens een en al verteller. Samengevat komt het er op neer dat eind van de 12de eeuw de eerste Ermita's werden opgericht in gebieden waar er geen kerkbouwsels waren. Kloosters en andere geestelijke gebouwen dateren eerder vanaf de laat 13de eeuw. Maar het pelgrimverkeer was volgens hem reeds op het einde van de 12de eeuw. Die kleine stenen gebouwtjes waren schuil en rustplaatsen voor de pelgrims op tocht naar de plek die later tot Compostella zou uitgroeien. 
Wetenswaardig is dat die gebouwtjes nooit voorzien waren van een deur of poortje, zodat de schuilplaats ten alle tijden bruikbaar was. De schuiloorden liggen op regelmatige afstand van elkaar en zijn in weze de oude camino. Gestapelde stenen waren de te volgen wegaanduiding.
In die tijd waren het vooral geestelijken die de weg aflegden en volgden die later de camino zou worden genoemd. Pas in de 18de eeuw liepen ook niet geestelijken de weg naar Compostella als offer, als belofte, als boetedoening of voor het verkrijgen van een gunst de weg die ondertussen de camino werd naar het graf van de Heilige Apostel in Compostella. Tot daar zijn toelichtingen.
Ondertussen waren we ter hoogte van het kruispunt van Villovieco aangekomen, plaats naar waar hij trok. Met een hartelijk afscheid en een zegening gingen onze wegen uit elkaar. Nog 12 km scheiden mij van mijn eindplaats, Villalcazar de Sirga en daarna Carrion de los Condes haalde ik in alle rust voor ik het goed besefte. Vanavond ben ik dan naar een gitaarrecital van James Kline gegaan in de Kerk van St Maria, mijn slaapplaats is eraan verbonden. Een zalige rustige dag genoot ik vandaag.
Allemaal mijn beste groeten en een geweldige daaag van Théo.
|
|
|
|
|
|
| Trip van donderdag 17 sept.: Hontanas/> Castrojeriz >> Boadilla del Camino. (9 + 17km ) to go 427km. |
 Na een echt koude nacht, waarbij kamerthermometer precies 14° aangaf, vertrokken de inmiddels ingehaalde Carlo en Eduardo en ik om de opgelopen achterstand bij te benen. Eduardo betaalde zijn inspanningen met een voetontsteking waardoor beiden trager vorderden en er een dokter bij te pas kwam.
Vandaag zouden we samen het rustig aanpakken en doortrippen langs Castrojeriz tot in Boadilla del Camino, een goeie 25km zeg maar. Op zich niet zo zwaar, ware het niet dat we reeds na 9km na het stadje Castrojeriz de Alto de Mostelares met 18% stijgingsgraad te verteren kregen. Met 2 rustpunten kregen we hem eronder, bijna 2u. is die draak met ons te keer gegaan, daarna was de afdaling richting Itero de la Vega een verademing.
Puur van kontentement hebben we tegen onze gewoonten in, in Itero del Castillo een cafe largo del Castillo een "carajillio" gedronken. Een carajillo is een met warme cognac en een citroenschilletje verbeterde straffe koffie.
Terug op adem werd dan doorgetrokken via de brug over de Rio Pisuerga en zo naar Itero d/l Vego. We lopen nu in de Provincie Palencia, met minder huerta maar waar schapen de schrale weilanden afgrazen en bemesten.
Hier en daar konden we enkele gesprekjes wisselen met de schapenhoeder(s), om te vernemen dat zij in feite in loondienst zijn van schapenhouders en dagelijks met hun drijfhonden, met kuddes van een 100-tal schapen rondtoeren.
De melkschapen blijven eerder op de boerderij voor de melkerij, deels om lammeren op te brengen en deels voor kaasbereiding. Op de Otero Largo groeide ons groepje aan met een meertalige Mexicaan.
Na bijna 7 uur met tussenpauzen rustig wandelen waren we maar al te blij om in Boadilla del Camino -het wurgslangetje van de camino- aan te komen. Na een flinke wasbeurt zijn we dan nog een lekkere en een paar andere koffies gaan drinken, ondertussen uitkijkend naar de trip van morgen vrijdag. 
Morgen Trippen we dan van Boadilla del Camino naar Carrion de los Condes over een afstand van 25km effen terrein.
Hopelijk valt er wat nieuws te rapen, inmiddels allemaal de groetjes en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 16-09-2015 |
| 15 sept: Dagje Burgos, |
 't Zal mijn rustdag wel zijn, van de hospitalera mogen we verlengen, maar ik zit met twijfels. De weergoden maken het mij moeilijk, het regent lichtjes, het is bovendien echt koud (11° C), voor de rest van de dag zit er op het eerste zicht geen verbetering in het weer en morgen krijgen we van hetzelfde laken een broek.
Wat ga ik doen, blijven of verder gaan, mijn metgezellen verlaten of een verloren dag doorbrengen met deels rondslenteren en in cafeetjes en tapasbars rondhangen?
Wel ligt het op mijn maag om het trio Lucien te verlaten, maar mijn camino is niet deze van de andere pelgrims en ook het omgekeerde is een feit.
Foert, regen of geen regen, ik trek 14km verder tot in Rabe de las Calzadas om dan morgen tot in Hontanas te trippen.
Het werd een aangedaan en spijtig au revoir van Yves, Lucien en Delfine. Eventjes na de middag vertrok ik dan onder een grijze regenachtige lucht.
De eerste 8 km viel er weinig nattigheid, maar daarna viel de regen met bakken uit de lucht. Geen schuilplaatsen onderweg, alleen open landschap kilometers aan een stuk. Stop houden in Tarajos had geen zin, ik was toch al doornat tot aan de tenen. De regencape kwam goed van pas tegen de koude en de regenval. Ingepakt als een plenskabouter met natte broekspijpen tot aan de knieën kwam ik toe in Rabe d/l Calzada. Nog vlug een foto voor het nageslacht en dan te slapen zoeken wat niet zo evident is gezien het beperkt aanbod aan bedden.
In het Hospital de Peregrino Santa Marina y Santiago, kreeg ik te slapen op een kamer voor 6, met 3 Japanse vrouwen en 1 koppeltje Duitsers. 's Avonds na de cena hebben we zo goed als mogelijk in de refter wat zitten praten over de natte omstandigheden van de dag. Ook het Roemeens koppeltje zat mee aan tafel. In Burgos miste de vrouw de laatste tree van de trap en zit nu onfortuinlijk opgescheept met een verzwikte enkel. Een camper bracht hen tot hier en voert hen morgen tot in Castrojeriz. Noem het solidariteit onder de pelgrims om het einddoel "Compostella" te kunnen bereiken.
Morgen trip ik dan verder tot het 21km verder gelegen Hontanas, omdat Castrojeriz in deze omstandigheden voor mij iets te ver gegrepen is.
Er resten nu nog een goeie 450 km te stappen tot in Compostella, nog een twintigtal trippen van het einddoel, ik hoop dat mijn schoenen het einde halen.
Lieve mensen allemaal ik ga de slaapzak spreiden en me in dat warme coconnetje wentelen want 't is hier vandaag begot koud.
Allemaal de beste groeten en Daaag van Théo.
|
|
|
|
|
|
| Trip van 16 september: Rabe d/l Calzadas >> Hontanas (19,5km /454km to go). |
 Vandaag nog zo'n waterige dag en door merg en been snijdende wind,
Maar over gisteren valt nog wat toe te voegen, Alie de echtgenote van Gerry een Nederlands koppel, reinigde gisterenavond haar trekschoenen en plaatste ze onder de open overdakking te drogen. Tot haar verbazing stond er deze morgen nog slechts 1 schoen, grote paniek bij de vrouw, heeft iemand zich vergist? Een geintje uitgehaald? Was ze verstrooid? De schoen gepikt?
In het slaapzaaltje deed iedereen zijn best om naar de schoen uit te kijken, niks aan te doen de schoen bleef spoorloos. Wat nu?
De hospitalero werd erbij gehaald en die had onmiddellijk door wat er loos was, zijn gsm-seintje volstond om aan zijn smile te zien dat het probleem was opgelost. De "perro" van de buurman, is de schoen 's nachts komen wegsleuren, het gebeurt regelmatig dat de hond schoenen naar zijn hok sleurt. De buurman heeft de schoen daarop teruggebracht. Gerry de echtgenoot van Alie had echter bij aanvang van hun 3de trip minder geluk, toen werden zijn fonkelnieuwe trekschoenen meegenomen zeg maar gepikt. De dader liet zijn op sleet zijnde schoenen met dezelfde schoenmaat wel achter, zodat Gerry zijn camino kon verder zetten. Hoe dat allemaal kan?
Simpel, de pelgrims mogen de zaal niet in met hun trekschoenen, die moeten ze achterlaten in de daarvoor bestemde schoenrekken aan de ingang van de albergue's. Leren ze in Spanje dan nooit uit de feiten?
Graag liet Alie en Gerry een foto nemen, zij met haar beide schoenen. Gerry zijn schoenen? Ja, die hebben een nieuwe fiere oneerlijke eigenaar, foei. Een letterlijk toepassing van : "wie het schoentje past, die trekke het aan".
Ik doe mijn schoenen in een zak ongezien mee naar boven.
Morgen trip ik hoogst waarschijnlijk van hieruit in Hontanas naar het 27km verder gelegen Boadilla del Camino.
Deze avond doop ik mijn neus in de cognac. Morgen weet ik te zeggen of hij rood is uitgeslagen, ofwel dat ik van de valling af ben. Klopt het, dan steek ik nog dikwijl mijn neus aan de fles.
Allemaal de beste groetjes, zet jullie schoentjes met St. Niklaas binnen en de neus aan de 5-sterrenfles.
Daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 15-09-2015 |
| Trip van maandag 14 september : Ortega >> Burgos (28 km / 485 km to go). |
 Zachtjes loopt de kilometerteller als een zandloper naar omlaag. Ik kon mij bij aanvang niet voorstellen wat de "camino" vanuit Roosbeek in feite inhoudt, maar daar kom ik op het einde nog op terug.
Vandaag werd op een menselijker uur vertrokken, Burgos heeft zowat 200 slaapplaatsen voorzien over 4 Albergues uitsluitend voor Pelgrims, ons doel was overnachten in de Christelijk accommodatie van Emaus eventueel met 1 dagje verlenging, Lucien onze blinde vriend krijgt het moeilijk in dit koude weer.
Yves, Delfine en Lucien zouden bij de opkomende klaarte rond 7u30 vertrekken. Ik rond 6u om tijdig te reserveren en mij door de speedmannen op sleeptouw te laten nemen tot in Cardenuela Riopico. In het schijnsel van 1 ledlampje vergisten we ons van piste op de splitsing in Ages. We kwamen terecht op het baantje naar Zalduendo. Gelukkig kwamen we 3 Fransen tegen die ook fout liepen en terug stapten naar de "patte de canard" (frans voor wegsplitsing) waar we verkeerd afdraaiden. Nu met 6 en in meer dan veldvitesse werd de Matagrande aangevangen, een klim van 1,5 km lang met 8% stijgingsgraad. Het tempo lag mij te hoog ik loste op een goeie 100m voor de top, -buen camino- en vertrokken waren mijn gangmakers. Geen erg het was inmiddels al dag geworden en aan het einde van de afdaling ligt het bevoorradingspunt, tijd voor de 'cafe con leche' en de paar broodjes met kaas en hesp die ik gisterenavond meenam uit de keuken. De volgende 17km waren licht afdalend tot Burgos, een lust om te stappen was het niet dat het koud was. De doortocht van Burgos was minder. De stad heeft de vorm van een pensmaag, ge komt oostelijk toe, moet door de stad naar het westelijke deel waar het Centro Turistas de Burgos zetel heeft, om dan terug te keren naar het oostelijk deel van de stad voor de overnachtingsplaats in het gebouw van Emaus. Ik reserveerde de 4 plaatsen in dat prachtige gebouw met 30 bedden verdeeld in 5 zaaltjes van 6 bedden.
Mannen en vrouwen gescheiden, idem de wc's/douches, luxueuze keuken en leeszaaltje, prijskaartje 5, avondmaaltijd en ontbijt -> donativo. Alleen pelgrims met minstens 25 geldige stempels op de credencial krijgen toegang en slaapgelegenheid, op voorwaarde dat ze op het avondgebed en de pelgrimszalving aanwezig zijn. Vanaf 19 u moet ge binnen zijn en lichten doven om 22 u. 's Ochtens dient het kamerzaaltje verlaten te worden om 7u30.
Strenge regels, goede voorwaarden en een uitmuntend verblijf. Akkoord voor wat, hoort wat.
De vrienden kwamen toe omstreeks 16u. Lucien had het moeilijk. Morgenvroeg zullen we beslissen wat we gaan doen. Ik zal ongeacht wat het drietal beslist, waarschijnlijk een dagje in deze mooie grootstad rondslenteren op zoek naar moois dat hier vast en zeker aanwezig zijn.
|
|
|
|
|
| 14-09-2015 |
| Rumbo a España - Granada in Katolieke handen!! - deel 14 |
|
In 1469 komt er eindelijk schot in de zaak. Zowel Castilië als Aragón hernamen de onderlinge besprekingen en ruimden de laatste meningsverschillen op.
De laatste koning van Castilië Enrique IV bleef kinderloos. Men noemde hem dan ook de impotente. Daardoor maakte zijn halfzuster Isabella aanspraak op de troon.
Maar aanvankelijk was niet heel de adel akkoord.. Men wou liever nog wat wachten.
Toen de koning dan hertrouwde met een Portugese prinses, was men dan ook gelukkig, toen er zich dan toch een rechtstreekse erfgenaam scheen aan te kondigen.
Het werd echter een meisje en bovendien bleek, dat er bedrog in het spel was. Een hoveling (Beltran) had een handje toegestoken, om de koningin te helpen! Het prinsesje werd dan ook la Beltraneja genoemd.
Dit was de eerste maal, dat een kans om beide landen te verenigen, mislukte. Dit was dan ook de oorzaak van de successie-oorlog tussen Spanje en Portugal.
De koning kon nu niet anders dan zijn halfzuster als erfprinses te benoemen.
Uit Aragón kwam de jonge koning Fernando op het voorplan.
Beide dynamische figuren ontmoetten elkaar en sloten een huwelijk, dat zeer voorspoedig was. Zij vulden elkaar goed aan en namen zeer goede maatregelen.
De Cortes van Castilië hadden Fernando wel duidelijk gemaakt, dat hij bij hen nooit Koning zou worden, hoogstens Regente.
Om de almacht van de adel wat af te remmen, vooral dan in de reusachtige landelijke gebieden, stelden zij de rurale politie in : de Hermandad. De adel verloor hierdoor feitelijk de rechterlijke macht.
Een andere belangrijke maatregel, was het instellen van de Inquisitie, een kerkelijke rechtbank die moest oordelen over de ware beleving van de Godsdienst.
Voor deze taak deed Isabella beroep op haar biechtvader Tomás de Torquemada.
Deze rechtbanken bestonden eerder al onder een ander bewind, denk maar even terug aan de strijd tegen de Kataren.
De levenstaak, die Isabella en Fernando voor ogen hadden, was het uitbouwen van een grote eenheidsstaat, onder één gezag, met één taal, met één godsdienst. Hiervoor moest alles wijken.
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
|
| Trip van zondag 13 september : Belorado >> San Juan de Ortega (25km/ to go= 312km). |
 Gisterenavond kwam ik voor een 2de maal op rij een Vlaams stel tegen, Ann Didier en Rik Beele uit Moorslede bij Ieper. Zij tripten vanuit Moorslede via de Rijsel > Aras> richting Blois > Bordeaux naar St.Jean PdP. > Roncevalles en zo de gebruikelijke Camino Frances op richting St. Jacques.
Vandaag zouden ze verder trippen dan S.J.d.Ortega. Er is daar maar 1 refugio met 58 plaatsen en geen hotel, langslapers of trage stappers kunnen daardoor best ofwel voor Ortega, ofwel enkele kilometers verder in Atapuerca of Ages uitkijken naar een slaapplaats.
Mijn 3 tafelgenoten uit Frankrijk zouden vannacht vertrekken, ik vroeg of er bezwaar was om mee te stappen. Geen bezwaar in tegendeel, maar dan wel op tijd klaar staan. Om 03u. werd er afgesproken en we vertrokken pil op dat uur de koude nacht in, in het schijnsel van 2 ledlampjes.
De 3 mannen trokken door, ik wist dat ik dat tempo niet ging uithouden, Toantos, Villambistia, Espinosa d.C. en het klooster van San Felices, ik ga er niet veel over kunnen vertellen, we stapten als 4 negers in de nacht, in de dorpjes toegeblaft door waakhonden en keffertjes.
Rond half acht, toen we door Villafranca en we aan de voet waren van de Montes de Oca met zijn top op 1160m. werd het stilaan dag. Oef, want ik kon het tempo nog met moeite aan. Een laatste foto van de 3 kerels en eentje van mij, "buen Camino" en ik liet mij afzakken om wat te recupereren en te ontbijten. Op 2 bananen na liep ik op een lege maag. En dan terug op stap, nu in eigen tempo, met tussenpoosjes.
Bijna aan de top liep ik 3 personen in, ik vond hun stapwijze vreemd, maar wat blijkt, een van hen is een gehandicapte man die strompelend aan de hand van een andere man marcheerde in gezelschap van een nog jonge vrouw.
Ik bleef verwonderd het 3-tal volgen. Bij hun rustpauze op de top, veinsde ik ook aan rust toe te zijn en nam plaats naast hen op een boomstam. Blijkt alsdan, dat de gehandicapte persoon bovendien blind is. Ik stond totaal perplex, maar stelde mij voor. We maakten kennis, Lucien 65j uit Sailon en zijn boezemvriend Yves 76j uit Isters in de Franse Provence, begeleider van Lucien en Delfine 32 j. een jonge dame die de 2 mannen sinds 9 dagtrippen helpt en bijstaat! Ik wist niet waar ik het had. Ik ben bij dat trio gebleven. De 2, sinds meer dan 20 jaar boezemvrienden, zijn niet aan hun proefstuk toe. Jaarlijks trekken ze alzo een paar keer voor meerdere weken onder hun tweetjes op.
O n g e l o of l i j k !!! En onvoorstelbaar. Ik maakte een foto van Yves zijn logboek en wat blijkt, dat zij in het voorjaar dagtrippen aflegden van 25 ja zelfs 30 km/dag en dat 2 a 3 weken aan een stuk.
Mijn verstand kan er niet bij, mijn ongeloof nog veel minder.
Vroeger beoefenden ze eenzelfde sport, werden sportgenoten, makkers, kameraden en daarna dikke vrienden, vrienden voor het leven die elkaar regelmatig opzoeken en er verschillende keren per jaar op uittrekken tot verbazing van iedereen die hun met heel veel ongeloof nakijkt.
Ontroerend, morgen trippen ze naar Burgos, ik trip met ze mee, en wee mezelf als ik een krimp of klacht zou geven, ik zou het mij dan voor de rest van mijn leven beklagen.
Yves en Lucien, CHAPEAU en niet minder voor Delfine.
De volgers nodig ik uit naar de foto's te kijken, alhoewel die momentbeelden, maar een fractie van de omstandigheden weergeven.
Deze avond brengen we onder ons viertjes door we leggen samen voor een fles Rioja bij het eten.
Morgen dan trippen we naar het 28km verder gelegen Burgos met onderweg de Matagranda, hopelijk geen echte grote dooddoener, zoals zijn naam laat vermoeden.
Allemaal de beste groeten en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 13-09-2015 |
| Trip van zaterdag 12 september : Santo Domingo d/l Calzada >> Belorado (23km / nog 536km to go). |
 Was het door het late etensuur, of de te grote salada mixta, of door het na-gerommel in mijn hoofd wie zal het weten, maar ik deed geen oog dicht. Stil trok ik de zaaldeur achter mij dicht en vertrok iets na vijf op weg. Fons heeft gelijk, ik zat er de laatste week wat door in mijn hoofd was een soort gestotter bezig, waardoor ik minder vat kreeg op het essentiële, samengevat ik zat in een dipje. En dan is het opnieuw zoeken naar ...de juiste weg.
De Camino is een lange weg van afdwalen en terugvinden, van speelse ogenblikken en terugvallen in de ernst, van lachen en snotteren. Het kan zeer doen, ik weet soms niet meer wat de volgorde is en hoe ermee om te gaan.
Ik zie dat andere pelegrinos , zowel mannen als vrouwen het eveneens ondergaan. Het zal wel de te verbijten pijn zijn.
Aanspreken met -all good? No problemas?- verricht dan wonderen, en het werkt vanzelfsprekend zalvend.
Nog nacht en op weg, niet de gebruikelijke camino wel de carretera N120 met fietsweg ernaast, de nog slapende pueblos, Granjon - Redecilla en met opkomende dag door het ontwakende Casteldelgado langs Villamayor naar Belorado. Onderweg, liep ik 2 Vlamingen tegen het lijf, Kenneth Clynckers en Joy Van Capellen uit Leopoldsburg. Twee jonge kerels vertrokken vanuit St. Jean PdP in Frankrijk op 3 september, met een tentje en zwaar beladen, in feite te zwaar, maar al met een pak ervaring. Reeds vroeger deden ze de Camino del Norte en trokken toen verder naar Portugal. Vandaag trekken ze tot voorbij Belorado, naar Tosantos omdat het daar rustiger is. Buen Camino gasten, stel het goed. Zij zijn niet toe aan een strenge zegening of aan een ontdubbeling, het zijn nog - orgels die draaien, met zwieren en zwaaien-. Rasechte Vlaamse kerels dat zijn ze.
Voor mij volstaan de bijna 24km, ik doe geen meter meer.
Mijn Venezolaanse vrienden? Misschien zie ik ze later nog terug, de vraag is dan of ik ze zal kunnen bijhouden als ze opgelapt zijn.
Morgen trip ik richting San Juan de Ortega over een afstand van 24 km met opnieuw een dooddoener de - Alto de Valbuena -op een hoogte van 1160m, behorende tot de Montes de Oca. Mercikes, voor mij liever 'n Coca. Mogelijk moet ik de trip halveren en stappen tot in Villafranca ten koste van de voorziene rustdag in Burgos. Burgos spreekt mij echter aan om te bezoeken, 't is 't een of 't ander. Wat er zal van komen verneemt u morgen bij leven en welzijn.
Alle volgers de groetjes en een goed weekend gewenst. Daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 12-09-2015 |
| Rumbo a España - De reconquista vertraagt!! - deel 13 - |
|
Keren we nog even terug naar het einde van de 13e eeuw. Alleen Granada was nog in Moorse handen. Waarom stopte de Reconquista?
In een vorig praatje haalde ik reeds eerder een aantal mogelijke redenen aan. Velen hadden te maken met politieke invloeden, die van buitenaf kwamen.
Maar er waren nog andere.
Castilië en Aragón hadden zich de voorbije eeuwen ontwikkeld tot de sterkste staten van het schiereiland. Zij hadden vaak op hun eentje gestreden en grote beslissingen genomen, zonder met elkaar rekening te houden.
Dit kon nu niet langer meer. Zij moesten meer gaan samenwerken of hun belangen zouden kunnen botsen.
Aragón had ten andere ook heel wat aparte belangen aan de Oost-zijde van het land, waar het zich samen met Barcelona opmaakte om de Moren te verjagen uit de Balearen. Maar ook in Italië was Aragón actief, met de verovering van Napels.
Maar er was nog meer. In Aragón waren er lange tijd strubbelingen tussen de hoge adel en hun vazallen. Het gewone volk werd hiervan het slachtoffer. De monarchie zette zich aan de zijde van het gewone volk en een burgeroorlog was nakend, maar kon vermeden worden.
In Castilië het grootste van beide landjes dreigde gedurende een hele eeuw een successieoorlog.
Toen Sevilla veroverd werd in 1248, kwam er een massale vlucht van de Moren naar Granada en Afrika. Sevilla werd de nieuwe hoofdstad. Koning Fernando III bevolkte de stad met nieuwe Castilianen en verdeelde het land onder zijn ex-soldaten.
Verder stichtte hij de militair-religieuze orden van Calatrava en Alcántara, naar het voorbeeld van de tempeliers en de hospitaalridders.
Zijn erfgenaam, Alfonso X hield zich liever bezig met wijsbegeerte en algemene cultuur dan met de Reconquista. De adel kwam tegen hem in opstand en de paus moest voor een verzoening zorgen.
Onder Pedro I, de Wrede, was er evenmin een vordering naar het Zuiden. Hij hield zich in de meest ongunstige zin bezig met paleiskuiperijen en allerlei wreedhaden.
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
|
| Trip van vrijdag 11 september : Najera >> Santo Domingo de la Calzada (21km / 559km to go). |
 Gisterenavond hebben we op de chambrette nog wat zitten overleggen hoe en waar we de dagtrip indelen en aanpakken.
Eduardo moet als gevolg van een maagverkleining zijn voedselpatroon anders indelen.
Beiden zitten geplaagd met voetblaren en Carlo bovendien met de nagel van zijn dikke teen die loskomt. Het zijn keiharde kerels, maar onze babbel ligt stil, ieder verbijt zijn leed. De start met een kei van een grimpette, in het halfdonker en daarbij eerder koud, was wel niet waar we van gedroomd hadden. Het was accordeon lopen, ik geraakte achterop op de klimmetjes, op de platte stukken en de afdalingen liep ik in. Het viel mij op dat tijdens deze trip het landschap wijzigde, geen druivencultuur meer maar wel omgeploegde landerijen, vette gronden zonder keien dus, naar Spaanse normen ideale landbouwgrond middendoor gesneden door de camino. En op de camino fietsers met bandenlek en trippers die hun blaren en pijnlijke voeten verzorgen. Ge kunt ze er zo uithalen, de pelgrims met start in Vezelay/Frankrijk en of die van meer noordwaarts komen.
Vandaag was het overdag sinds de start in St. Jean een warme dag, onderweg slechts 1 bevoorradingspuntje na 6km stappen, gelukkig voorzie ik mij steeds van voldoende water.
Veel nieuws valt er feitelijk niet te rapen, tenzij dat een Amerikaanse van Japanse oorsprong zoek is sinds een paar dagen. Ze loopt de camino met haar broer, dom van hem om zijn zus achter te laten, zijn camino zit er daardoor waarschijnlijk op.
Onderweg zijn berichtjes aangebracht, het nieuws kwam hier gisteren op TV.
Mislopen is bijna niet mogelijk, de camino aanduidingen zijn duidelijk en volgens mij voldoende. Maar wie zich vergist van weg, komt in een doolhof van veldwegels terecht en, zoek dan maar uw weg terug. Hopelijk komt ze terug terecht.
Wat betreft de aankomst in Santa Domingo, zijn we deze keer naar de dichtstbijzijnde pelgrimsopvang getrokken, ze hebben dringend verzorging nodig.
Morgen is het een wat langere trip, met weinig klimwerk van Santa Domingo naar Belorado.
Straks vroeg het bed in, maar nu nog mijn douche , want iedereen heeft een douche-uur en het mijne is in zicht.
Iedereen mijn beste groeten en daaag van Théo
|
|
|
|
|
| 11-09-2015 |
| Trip van dond. 10 sept. : Logrono >> Najera (31 km). Nog 580 km te gaan. |
 Het aftellen is begonnen, morgen nog 580 km. verdeeld over 28 trippen. Er komt een einde in zicht, Compostella komt dichterbij.
Gisteren laat op de avond ben ik een koffie gaan drinken met Erik. Zijn wedervaren is er eentje met hoeken en haken. Nadine liet hem vallen volgens Erik zijn zeggen "wilde ze niet". Erik moet leren begrijpen dat pelgrims vrouwen of mannen daar niet voor komen. Mijn woorden waren nog niet koud of 2 jonge dametjes vroegen of ze mochten bijzitten. De terrasjes zijn overvol bezet dus geen erg. Erik vertelde mij dat hij in Frankrijk en enkele trippen in Spanje aflegde met autostop om de verloren tijd op te halen. Enkele minuutjes later verschoof zijn aandacht naar de 2 grietjes en Erik op dreef in zijn beste Engels tegen de 2 meisjes. Het bijpraten was daarmee afgelopen. Dus dag Erik, amuseer je goed en 'buen camino'. Dat laatste hoor je wel honderd keren per dag te zeggen, en ook -mucho gracias, ustedes tambien-. Internationaal die enkele Spaanse door de meesten van buiten geleerde woordjes van Chinezen, Amerikanen, Duitsers, Fransen, Hollanders, Spanjaarden, ikzelf en wie nog allemaal.
En de trip dan van vandaag! Wat gevreesd werd kwam uit, bij aankomst in Najera bleef van de kennissen niet veel meer over, zij kapten wat voorbij halverwege in Ventosa. De opgevers van gisteren en daarvoor zijn nu hun vervangers geworden. Onderweg raapte ik 2 Venezolanen op, Carlo en Eduardo, mijn eerste Spaanssprekende compagnons. Samen tripten we vanaf de Alta de la Grajera naar de 21km verder gelegen slaapplaats en boekten gelijk in de Albergue Municipal daardoor hebben we recht op een heel grote kamer in chambrette. Toffe gasten, verleden jaar deden ze de Spaanse camino per "mountainbike". Jaarlijks zakken ze naar Spanje af voor hun sportbeleving. Spontane kerels en ik heb de indruk dat we een tijdje zullen samen trippen.
Morgen plaats ik hun foto. Vandaag gaf ik er de voorkeur aan om alleen mijn overschot aan bakkerskoeken op te eten. Wat de bergtrip naar de Alto de San Anton zelf betreft, het is niet de berg zelf die ontzag oproept maar wel de duur en de zeer venijnige stukken. Niet indelen en rustpauzes inlassen is voortijdig opgeven.
Twee, drie keer voelde ik mij totaal leeglopen en ik niet alleen, Carlo liep op dat stuk zoolblaren en Eduardo kreeg krampen, volgens mij drinkt hij niet genoeg omdat hij te weinig water meeneemt. De eerste kreukblaren liepen terug na 13 km oplopende lijn naar Navarette, een pak opgevers begaf in Ventosa, muerto niets meer aan te doen, alleen morgen verder vooruit ermee. Van Carlo vernam ik dat in het volgende dagpeloton een man meetript van 83 jaar een kranige beer dus en gemakkelijk te herkennen aan zijn grote gestalte.
Morgen verplicht ik mij om een minimum Spaans te spreken, zoveel als mijn adem mij toelaat. Een fietspomp of iets dergelijks heb ik nodig, maar dat woord is niet aan de orde geweest in de Spaanse les. Ik vraag mij af hoe de Duitsers het aan boord leggen voor een spray tegen muggenbeten?
Unoo pssst pssst fuur die pikkepikke bitte ?
21u30 tijd voor de lakens.
Jongens en meiskes allemaal, mijn beste groeten zijn voor jullie en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 10-09-2015 |
| Trip van 9 september : Los Arcos >> Logrono (29 km). |
 Vandaag dag op dag ben ik 2 maanden onderweg, ik herinner mij nog het gesprek en de zegening bij het vertrek met Dirk de diaken van Boutersem.
Daarna het vertrek met een bonzend hart, met vele vragen waarop ik geen antwoord voorhanden had, de stap in het onbekende wat niet direct mijn aard is en de krop in de keel van aandoening.
Ach wat nog, het moet en het zal wel moeten. Marcel, drukte erop, tel op de voorzienigheid. Eerlijk gezegd ze heeft me verschillende keren bij radeloosheid ter zijde gestaan, waarvoor mijn erkenning.
Vandaag, 2 maanden na datum sta ik in Logrono de stad van de legendarische Ebro, na een toch wel lange doorwegende trip met enkele venijnige kuitenbijters.
In Viana liet zich dat vertalen in opgevers met "ampoules" voetblaren, anderen met kuitkrampen en spierletsels.
Wie hier een massagetentje opzet kan geld verdienen. Wie wel van geld "caja caja" maakt zijn de (pseudo) albergues. Habitacion(es) individual con 1 cama 20. Ja Gerard, ze zijn reservado, voor wie? en wanneer? Stel eerder de vraag zijn ze er wel, want aansluitend informeren ze u, dat ze nog 1 of 2 habitacions matrimonio muy bonito hebben -con aseo y bano- precio 45 y para ti 40 - cabronitos noem ik ze -bandietekes- . De neven- camino op zijn onwaardigst , de camino anno 2015. En toch zijn er nog waardige en pretentieloze commerçanten en hotelliertjes, alleen staan ze niet vernoemd in de lijst van Miam Miam of andere camino-uitgeverijen, of vernoemd in de documentatie van de -Centro Information Touristico- waarom? Willekeur? Niet behorende tot..? Er klopt hier iets niet, ik zoek het uit. Toch vond ik deze uitzonderingen dignados via de werkwoorden- hablar y prejuntar-
In deze grote stad heb ik de indruk dat pelgrims zoiets zijn als lopende euros, die indruk deed ik al eerder op, maar vandaag is het echt frappant. Op de paar terrasjes die ik aandeed en waar de 'camarero' werd teruggeroepen voor uitleg en het teruggeven van enkele muntjes.
Binnen het dagdagelijkse peloton begin ik aanzien te krijgen, 3/4 van de pelgrims begonnen hun tocht in St. Jean PdP. nog slechts enkele zitten in de dagelijkse trips sinds Vezelay, ik ben de enige overblijver boven de 1500 km., zo te horen aan de reacties in de Centro Information Touristico, bij het afstempelen van de 'Credential'.
Morgen zal het andere kak worden, een reus van een trip, de dooddoener sinds de Pyreneeëntrip naar Roncevalles. Van Logrono naar het 31km verder gelegen Najera. Waarvan van bij aanvang 19 km moet worden geklommen van 345m naar de Alto de St. Anton op 735m en de laatste 12 km op een ballonnetje na, in afdalende lijn is naar 490m. dat ligt me ook beter.
Morgen doe ik mijn korte broek aan, de lange lijkt mij te zwaar voor dat werk misschien verstopt zich dan ook de zon. Ik weet het jullie te vertellen, als ik het overleef wel te verstaan. Deze avond ga ik vast en zeker de stadslucht opsnuiven, een pintje drinken en bijpraten met Erik die ik tegen het lijf liep in het kantoor van de toeristische dienst.
Wij spraken af om 9u op het hoekterras voor de kerk of is het een kathedraal, graag hoor ik zijn wedervaren met Nadine en de anderen. André vertelde mij dat hij op scherp staat (?). Ik voel mij eerder 'floco', misschien zit er verhaal in, wie weet?
Allemaal de vriendelijke groeten en een onschuldig zoentje, daaag van Théo.
|
|
|
|
|
|
| Trip van 8 september : Lizarra/Estella >> Los Arcos. |
Ik zit terug in mijn vaste modus, vast is wel een te groot woord, omdat de Spaanse caminos eerder een saaie bedoening zijn die geen vergelijking doorstaan met de avontuurlijke Franse GR-wegen.
Natuurlijk zijn er de prachtige verzichten met de Pyreneeën op de achtergrond, niet minder de ongekunstelde bergdorpjes, maar verder is het wachten tot ge het eerstvolgende petieterige dorpje tegenkomt om zweterig op een stoel neer te ploffen, een frisdrank te bestellen en als het uw beurt is een WC-bezoek te brengen. Onde es el aseo por favor" pero meestal zonder papelitos. Niet de eerste, wiens poep beter het wegenplan kent dan hij- of zij.
Absoluut niet te vergelijken zijn de avontuurlijke Franse GR-wegen, waar ge al eens misloopt en uzelf dan kunt uitkafferen voor "kieken, let eens wat beter op de aanduidingen".
We zitten in de provincie Navara, Baskenland 100%, maar ze antwoorden u in het Spaans voor uw inspanning. Voor Engels en Duits is het 'que' en 'momento'. Wel het te betalen bedrag komt vlotjes in die toeristentaal naar boven, dat kan dus. Redelijk arrogant , wetende dat die buitenlandse pelgrims voor een aardig aanvullend centje inkomen zorgen. Los Arcos valt voor de rest beter mee dan vooraf gedacht ze waarderen er "Leffe". In Frankrijk is het eerder Grimbergen.
Vandaag heb ik in een van de afdalingen ook kennis gemaakt met hun eerbiedwaardige grond, een uitschuiver met een geschaafde ellenboog en arm als gevolg. De EHBO-doos stak natuurlijk onderaan in de rugzak, logisch want ge kunt niet alles binnen handbereik steken, dus ben ik al sakkerend maar verder blijven stappen naar Los Arcos. Morgen, "manana" verplaats ik de verbanddoos, beter en onmiddellijk bereikbaar.
De trip van morgen naar het 28km verder gelegen Logrono ziet er aardig uit, met een drietal pittige grimpettes. Het 2de gedeelte is een lange rustige afdalende lijn van dik 14 km. Borden informeren de pelgrims de nog af leggen kilometers tot aan de slaapplaats en tot in Compostella. Vanaf Los Arcos zijn dat nog 611,5 km. wat neerkomt op 27 / 28 dagmarchen.
Zonder tegenslagen haal ik dan de vooropgestelde datum van 15 oktober in Compostella. Tel daarbij de 6 voetmarchen tot aan het punt voor de verbranding van de reiskledij, dan kom ik tijdig aan in Compostella voor de misviering van 25 oktober.
Morgen, 9 september, ben ik ook precies 2 maanden onderweg.
Mannekes, ik ga stilaan onder de lakens, allemaal de beste groeten en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 08-09-2015 |
| Rumbo a España - De reconquista vertraagt!! - deel 12 - |
|
Op het einde van de 13e eeuw leek het alsof de strijd gestreden was. Meer dan 90 % van het grondgebied was heroverd. Alleen Granada was Moors gebleven.
Waarom deze stagnatie? De laatste loodjes? Was men de strijd beu? Was de aandacht afgeleid? Was men tevreden met de hoge belasting, die men kreeg van Granada?
Het is anderzijds ook zo, dat de voorbije eeuw de aandacht van de strijders ook afgeleid werd naar de Kataren. Dit was een strijd binnen de rangen van de Kerk, tussen de zeer zuiveren en de Roomse Kerk. Het was vervolging zonder genade, die zich voordeed van Pau, Toulouse, Albi, Carcasonne, maar ook in Noord Spanje, in Aragón en Barcelona. Daardoor werd de aan de gang zijnde Reconquista vertraagd.
Voor vele ridders en godsdienstfanaten was deze kruistocht naar binnen even belangrijk als de strijd tegen de Moren, die toch zo goed als gewonnen was.
De lijdensweg van de Kataren eindigde pas in 1321, wanneer de laatste op de brandstapel stierf. De Inquisitie had haar werk gedaan!!
Maar er was meer aan de hand, veel meer. Een samenloop van omstandigheden was van de 14e eeuw een echte ramp-eeuw aan het maken. Vooreerst was er een duidelijke afkoeling van het klimaat, waaraan de landbouw zich moest aanpassen, wat eerst heel wat hongersnoden met zich meebracht.
De oorlogseconomie, die al zo veel jaren aan de gang was, de rondtrekkende benden, op zoek naar strijd of plundering was zeker geen stimulus om de grond te gaan cultiveren of met een kudde schapen rond te trekken. Productie dus al twee eeuwen op een laag pitje. Veel gebieden wisselden om de haverklap van bestuursvorm.
Daarna, in 1348, wordt een groot deel van Europa geteisterd door de zwarte pest.
Bijna de helft van de bevolking wordt hierdoor getroffen. Helft van Spanje weg!!
Hierbij kwam dan nog het Groot Schisma van de Westerse Kerk. Dit ontstond in 1378 als gevolg van twisten bij de pauskeuze tussen Franse en Italiaanse kardinalen. Zo kwam er dan een Paus in Rome en een andere in Avignon.
In Frankrijk is de meer dan 100-jarige oorlog reeds begonnen . Deze zal duren tot 1453 en heel wat Mercenarios aantrekken. Grotere buit in Frankrijk!!
Ook in 1453 valt het Oost-Romeinse Rijk in handen van de Ottomanen. Vele geleerden vluchten naar het Westen. Dit is de steun voor onze Renaissance en Humanisme.
Spanje ziet dit als een uitdaging. Dan moeten ook de Moren hier weg!!
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
|
| Trip van maandag 7 september. : Puente la Reina >> Lizarra/Estella (23 km). |
 Deze morgen nam ik afscheid van Marie-Jacqueline Barbin. Volgens de laatste berichten zou alles door het Franse consulaat in regel zijn gebracht om haar te repatriëren naar haar thuisbasis 'Isle de la Réunion/ St. Denis' waar ze waarschijnlijk vrijdagochtend zal aankomen.
Jammer voor haar, want ze keek zo uit naar deze camino die bijeen gespaard werd door haar collega's.
Ook Andre en Jacky verlaat ik, zij blijven bij Marie-Jacqueline tot bij haar vertrek en trippen in de namiddag tot halfweg en overnachten in Lorca. Heel toffe rustige mensen die ik door het toeval kwijtspeel, echt jammer.
Heel het gebeuren heeft een diepe indruk op mij nagelaten. Aan de blog werd wat minder aandacht gegeven, ook de overschakeling voor de wifi zit daar voor wat tussen. Ik zou zeggen werk aan de Europese winkel, maar vergeet dat maar, les bons à rien hebben het meer over vogelrichtlijnen, bescherming van de otters en de beste resto van uren in de ronde.
Dus trippen we nu alleen verder en dat ga ik zo houden. Een en meerdere babbels onderweg graag, heel graag zelfs, ik steek er veel van op, en deel ze graag met jullie.
Van Puente la Reina miste ik veel, vandaag zit het voorval en de droefenis nog wat in de kleren, toch begin ik er terug zin in te krijgen. Zowat om de 5, 6 km trekken we door een dorpje Maneru > Ciauqui > Lorca > Villatuerta om dan aan te komen in, Lizarra. Toch wel een middelmatig grote moderne winkelstad.
Morgen is het een wat zwaardere trip eveneens 23 km. naar Los Arcos. Het zal terug slapen worden in een Albergue, ik ben er niet te schoon voor, maar mocht ik ergens een muizeke vastkrijgen ik laat het er zeker los.
Mensen allemaal de beste groetjes en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
