 |
|
|
Doe wat liefde je gebiedt,
Ga je hart verpanden
In mijn leven en mijn lied,
Draag ik jou op handen |
| Uit "Carmina Burana" |
|
| 13-07-2015 |
 13/07/15 |
Na het gesakker voor een slaapplaats gisteren, en nog een laat bezoek van 'M. de Deken' die toch een slaapplaats had geregeld elders dan voorzien, gaf ik de voorkeur aan mijn "arendsnest" ik was te moe om nog te verhuizen.
Deze morgen en zo stijf als een plank vertrok ik dan op een lege maag naar Rocroi 19 km om 6 u30. Natuurlijk geen winkels open en blijkbaar zijn er buiten die in de Waalse grootsteden, geen nachtwinkels elders. Wallonië is anders, geloof me vrij, ik kom er later nog op terug. Gelukkig had ik nog een 3/4 volle fles water. Buiten Couvin liep de weg door het Bois de Chimay en via de n964 doorkruiste ik Cul-des Sarts om dan de B/Fr. grens over te steken in Petite-Chapelle. Geen kat te zien dus ook geen tas koffie laat staan mijn Tiens specialleke. Bijna om 2 u stapte ik het plein op van Rocroi, le bureau de l'office Touristique was nog open en de bediende regelde mij direct slaapgelegenheid in de gemeentelijke "gite" en een stempel voor mijn pelgrimsboekje er bovenop. Een grote opluchting bij het zien van al het geboden comfort, prachtig met douche, keuken, potten en pannen en huisgerief. Een sterrenhotel, mijn dankbaarheid kende geen grenzen. Vooruit dan maar, eerst naar de bakker en de winkel om een voorraad aan te leggen. Met een lege maag krijgen ze Fillemon niet meer op stap. En dan koffie. Justekes voor ik aan het verslag begon kwamen er nog 4 caminaars toe. Gelukkig koos ik de kleine kamer met 1 stapelbedje, de Nederlanders, 1 koppel met zoon en de zuster van de vrouw restte de kamer met 3 stapelbedjes. Ze informeerden mij dat ze gingen koken. Doen mensen, doen want ik ging mijn bestelde pelgrimsschotel om 9 uur gaan eten. De afwas blijft voor de keesjes, mij daar niet gezien.
Morgen trek ik rustig op naar het 23km verder gelegen Aubigny-les-Pothees. Ik ga nu proberen een afspraak te regelen met de eigenaars van het in de Office verkregen telefoontje.
Vandaag leerde ik, als ge denkt dat alles wat tegenzit, denk dan maar opnieuw.
Allemaal de groetjes van Théo.
Op dit zelfde ogenblik is mijn overnachting met eten bevestigd voor morgen. Zo ziet u maar - als ge denkt.......
|
|
|
|
|
| 14-07-2015 |
| 14/07/15 |
Vertrokken eventjes voor 8u maar wel vroeg opgestaan, mijn deel van het verblijf diende ik immers op orde te brengen. Er kwam intussen beweging bij het kwartet Nederlanders. Gisterenavond na de pelgrimsmaaltijd kwam ik op het marktplein terecht in het feestgedoe ter wille van het avondfeest van 14 juillet. Rocroi ging er uit de bol en niks aan te doen, ik diende er een paar pinten mee te drinken-fêtez avec nous mon ami, notre fête est aussi la vôtre- en ik mee aan de babbel met enkele feestneuzen.
Even na 22uur ben ik dan naar het logement afgezakt. Drie van de vier Nederlanders waren al gaan slapen, de zoon verteerde hun dagtrip blijkbaar beter. Na een losse babbel nam ik afscheid van Henk, want zo noemt hij. Hen zal ik mogelijk niet meer weerzien omdat ze verder doorreizen dan ik. Het bed voelde heerlijk aan, wat een luxe en ik sliep in 1 trek door tot deze ochtend half zeven. Dus eventjes voor acht uur ben ik vertrokken. De bossen en de GR 654 heb ik niet genomen omdat het ferm aan het regenen was.
Water en dan natte voeten krijgen, geen betere formule om bleinen te lopen des cloches. Stappen van de D 985 naar de D 987, niet eentonig, maar niet evident wegens het toch wel drukke verkeer, maar het ging traag en vlotjes. Ik leer er met mijn benen omgaan. Een ferm stuk van zowat drie kilometer heb ik afgesneden via de rechttrekking van de autoroute in aanbouw tussen Tremblois-les- R. en Chatelet. Dat is niet valsspelen want ik kan er niet aandoen dat de nationale zoveel als niet af is, maar vooruit op het schema is een goed gevoel.
Mijn derde rustpunt nam ik in een abri langs de D 978 die een T vormt met de D 34. Ideaal temeer dat het stopte met lichte regenval. Ge zou voor minder met de hemel een klapke maken. Enfin, mijn banaan en een stukje baguette deden mij goed. Bijna 14 uur en hoop en al nog anderhalf uur te stappen, het zit snor. De aankomstlijn naar de Rue des bois du loup n° 2 was wel minder. Een meer dan ferme bergop, een apéroke t.o.v. wat later komen zal. Et me voilà, chez la famille Lauroy.
Maar meer daarover morgen, want nu moet ik mee aan tafel.
Salukes allemaal en dank om te volgen en ook voor alle fijne aanmoedigingen.
Théo
|
|
|
|
|
| 15-07-2015 |
| Rumba a España - Deel 4 |
|
We stelden eerder al vast, dat de verstandhouding tussen de West-Goten onderling en hun relatie met hun gekozen koning (de sterkste) niet optimaal was.
Rond 700 ontstond er op die wijze een ernstig conflict tussen Koning Rodrigo en enkele van zijn vazallen, onder wie de Graaf Julian, die gevestigd was in Ceuta.
Deze was erg kwaad, omdat de koning zijn dochter zou hebben beledigd. Hij wilde zich hierover wreken.
Hij wilde de koning een lesje leren. Hij zet de Arabische gouverneur van N.Afrika aan, om met een deel van zijn leger, dat bestond uit Moorse soldaten (afkomstig van Mauretanië en reeds onder de invloed van de Islam ), op hem af. Aan de bevelhebber Tarik, zou hij gezegd kunnen hebben : Anda a la luz!. Dit betekent : Ga naar het licht. Hiermee bedoelend de sneeuw, die ligt op de Sierra Nevada in Andalucía en die zeer zichtbaar moet zijn van op de kust van Noord-Afrika.
De veldslag had plaats in 711, kort bij Xeres de la Frontera en eindigde met de overwinning van de Moren. Dit is de Conquista en hier begint dan Moors Spanje.
In een periode van amper 10 jaar wordt bijna heel het land veroverd. Alleen in het Noorden bleven kleine gebieden onder Christelijk gezag.
Men kan zich de vraag stellen, hoe het mogelijk was, dat zulk een klein leger in zon korte tijd, zo een overwinning kon behalen.
Het antwoord op deze vraag is meervoudig : de invallers vochten met meer overtuiging, ze boden aan de Joden een grotere godsdienstvrijheid, de West-Goten bleken ook nu niet echt goed eensgezind in het verweer, zij stelden een beleid voor dat gunstig was voor de lagere klassen, het groot-grondbezit wordt opgeheven en er wordt grond verdeeld onder de kleine boeren, de macht van de Kerk wordt minder.
Onthoud hier wel : in het Noorden ontsnappen enkele kleine vorstendommen aan de verovering. Dit waren de schokbrekersstaatjes ingesteld door Karel de Grote.
Deze zullen steeds apart blijven. Hier vinden we ook de eerste Spaanse nationale held, Don Pelayo, nog een oud-vazal van koning Rodrigo, die bij Covadonga een overwinning behaalt op een Moors leger. Hij wordt een Prins in Asturië. In vele Spaanse steden ontmoeten we zijn naam op één of ander straatbord : Calle Pelayo!
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 17-07-2015 |
| 6de trip van 15 juli |
Vandaag neem ik afscheid van de familie Lauroy, hartelijke mensen, die zich ten volle inzetten voor hun gasten. Zij brachten mij iets bij over de regio en het ontstaan en de gebruiken in de streek. Zo onder andere over de toegevoegde naam (--- + les-Pothee) aan de gemeenten. Aubiny les Pothee, was tot in de 13° eeuw het belangrijkste dorp van het kerkelijk domein dat 17 dorpjes omvatte. Weinig bewoners maar telkens wel uitgestrekte grondgebieden. Sommige van die gemeenten dragen vandaag nog die naamuitbreiding. Pothee komt van het latijn 'potetas' wat wil zeggen -bezitting- . In vroegere tijden produceerden ze er voornamelijk houtskool voor de menige metaalgieterijtjes die allemaal cijns rechtig waren aan het kapittel van Reims. De bossen zelf waren oorspronkelijk eigendom van Clovis (13°eeuw). Vandaag de dag zijn die dorpen deel van de Ardense Thierachie.
Op aanraden van Jean-Marie, verleg ik morgen mijn route. Ik reis dan verder door naar Reims. Niet alleen win ik daardoor meer dan een volle reistrip, maar ook is de reisweg een stuk genietbaarder via de GR (rood/wit) door de bossen en later langs de jaagpaden van het kanaal, tot bijna in Reims. Dus trip ik dan van Aubigny l/Poth. naar Signy- l'Abbaye via le Fordt de Signy naar het verder gelegen Lalobbe bij een Nederlands -Gite- gastengezin, de familie Roelvink.
Feitelijk nam ik een beetje tegen mijn zin afscheid van JM & MJ, ik had er liever een dagje langer te gast geweest. Toffe en warme mensen, een en al behulpzaam.
Maar ik moet verder.....zo ver als ik kan en hopelijk tot ik het einddoel bereikt heb.
Inmiddels allemaal een dikke pol en tot wederhoren.
Groetjes van Théo
|
|
|
|
|
|
|
|
|
