Anderen voelden diep in zich wel een “strijdvlammetje” flakkeren, maar hadden geen enkele militaire ervaring of uitrusting en zagen er tegen op, om alleen een paar duizend kilometer af te leggen, zeulend aan een maliënkolder en een zwaard.
Daarom probeerden ze zich aan te sluiten bij een grotere groep, die dan zichzelf “bevoorradend” op weg ging.

Hoe lang ze hun edel motief behielden, was niet te voorspellen. Er was weinig georganiseerd contact tussen al deze losse groepen. Taalverwarring en lukrake schermutselingen alom. Van een frontlijn was nauwelijks sprake, die veranderde elke dag. Soms gebeurde er maandenlang niets.

Het spreekt vanzelf, dat heel wat “zogenaamde” militaire handelingen niet al te “katholiek” waren. Voeding en huisvesting zoeken gebeurde ten koste van de burgers.
Wanneer er na een overwinning wat te roven viel, liet men dit zeker niet liggen. Sommige groepen zullen hun Moorse doelwitten zeker ook wel zo uitgekozen hebben, dat ze er zeker van waren, dat er voldoende buit was Laten we hen de strijders noemen of misschien beter de “mercenarios”.

In die tijd kende de Kerk ook al het woordje ”aflaat” soms ook “volle aflaat”. Deze straf of kwijtschelding van zonden werd verkregen na een boete-tijd van een bepaalde tijd, waarna de betrokkene van zijn verplichting ontslagen was. Soms was de boete zwaarder en werd een pelgrimstocht naar Rome, Jeruzalem, later ook Compostella opgelegd.
Vaak werd een aflaat reeds verkregen na veertig dagen, waarna de “strijder” weer naar huis terugkeerde. Zo “losten” sommige groepen zich vanzelf op.

De reconquista zou een werk van lange adem blijken.

Fons Wierinckx

Bij pogingen om ook door te breken naar Noord-Spanje kwamen de Arabieren echter in botsing met Karel de Grote, die door de christenen ter hulp geroepen werd. In het Roelandslied vertelt men hier over de strijd bij Roncesvalle.

Het Califaat van Córdoba wordt dus de tweede sprookjesstad van de Islam. In het algemeen werd het Gotische systeem van het groot-grondbezit overgenomen.
Veel slaven werden weggehaald uit Afrika om de agri-cultuur uit te bouwen. We zien vernieuwingen op tal van vlakken : rijst, katoen, olijven, saffraan, schapenteelt, fortificaties, irrigaties….

De Kalief versloeg ook de Vikingen en maakte van de Douro de Noord-grens. Maar…bij de dood van zijn opvolger, de grote Al-Mansoer, kwam er een sterke achteruitgang van hun macht en in 1023 viel het land uiteen in kleine Taifas. Geleidelijk aan werden de kleinsten hier door een paar grotere opgeslokt. Dit speelde in de kaart van de christenen, waar een gelijkaardige beweging bezig was.

Spanje anno 2015 is samengesteld uit 17 regios met een grote autonomie. Dit was toen ook al het geval, maar er waren er misschien nog meer. Het ene was een graafschap, het andere een hertogdom, Asturië was een prinsdom, Castilë en Aragón noemden zich een koninkrijk…. Alles was in handen van de adel. Streek per streek waren er andere zeden en gewoonten. Er waren wel een tiental verschillende talen.

Door huwelijken, onderlinge akkoorden om zich veiliger te voelen…voegen verschillende “staatjes” zich samen en zijn daardoor beter centraal geleid. Castilië, het grootste, slokt in 1085 León en Galicië op en doet een uitval naar het Z, waarbij het Toledo, de vroegere hoofdstad van de West-Goten veroverd.

De bal is aan het rollen…

Fons Wierinckx

In 1094 veroverde Ruy Diaz de Burgos Valencia. De geschiedenis heeft hem aan ons voorgesteld als “El Cid”. Charlton Heston speelde zijn rol in de gelijknamige film.
Het was een huurlingenleider, die meestal op eigen houtje te werk ging en soms ook al eens zijn diensten aan de andere zijde kon voorstellen, zeggen boze tongen.
Een paar jaar na zijn dood in 1099 komt Valencia echter weer in Moorse handen.

De drang naar uitbreiding, naar het zich verenigen, om op grotere schaal te kunnen werken, bracht nu ook Aragón en Catalonië bij mekaar.

De Moren worden opgeschrikt door de bundeling van krachten, die bezig is bij de “cristianos” en vragen weer hulp en versterking in Noord Afrika. De nieuw aangekomen troepen blijken een veel strengere vorm van Islam te willen opleggen en richten zich vooral tegen de Joden. Velen onder hen vluchten naar het Noorden (Toledo) of Kaïro.

Rond 1200 kreeg de Islam in het Oosten het erg te verduren door invallen van de Mongolen. Bijna gelijktijdig werd ook Constantinopel geplunderd in de vierde crusada.

In de 13 e eeuw werden in Spanje wel een tiental talen gesproken. De meesten kwamen wel uit een mengeling van het volkslatijn, het keltisch of het gotisch. De Basken deden hier niet aan mee en verstopten zich achter hun eigen taaltje. Geleidelijk aan echter, mede door het idee van centralisatie, slaagde Castilië er in om het Castilliaans, “el castellano” naar de voorgrond te sturen.

Eén van hun koningen, Alfonso de Wijze, heeft zich in de geschiedenis laten opmerken, door te wijzen op het gebrek aan hygiëne bij de voeding. Daarom vaardigde hij een bevel uit, dat men boven op de drinkbeker “iets” moest leggen, om de vliegen weg te houden. Dit is het ontstaan van de “tapas” (tapar=bedekken). In het Noorden gebeurt hetzelfde, maar daar spreekt men van “pinchos” (prikstokje).

Halfweg de 13e eeuw, werden in de slag bij Las Navas de Tolosa, in de buurt van Jaén heel wat nieuwe gebieden veroverd : Córdoba, Sevilla, Valencia, Murcia, Zaragossa…
In 1280 was bijna heel het land, in christen-handen.Al deze regios werden schatplichtig aan Castilië gemaakt.

Alleen Granada bleef in handen van de Moren en zou het nog blijven tot 1492.

Fons Wierinckx