 |
|
|
Doe wat liefde je gebiedt,
Ga je hart verpanden
In mijn leven en mijn lied,
Draag ik jou op handen |
| Uit "Carmina Burana" |
|
| 17-08-2015 |
 Op15 augustus geen trip. |
 Wat jammer, het goot deze voormiddag. Ik had er na 2 opeenvolgende dagen met aanhoudende regen schoon genoeg van en vroeg Mevrouw Jeanine of ik een dag langer in de gîte kon verblijven. Geen enkel probleem.
Rond 10u30 ging de lucht wat open en stopte het met regenen. Op zaterdag is het hier marktdag, dus daar dan maar naartoe. Veel meer dan op onze markten is er niet te zien, wel viel het op dat het fruit en de groenten hier van veel betere kwaliteit zijn en goedkoper. Dat komt door de rechtstreekse verkoop van de producent aan de verbruiker. Meteen was ik in gesprek met een paar oudere marktkramers. Aangesproken als Didi, pleitte hij vurig om de "agriculture" zelfbedruipend te maken. De consument heeft er alle belang bij, verse marchandise en stukken goedkoper. Jamaar Didi, ge kunt toch niet alle dagen markten - nee - mais seulement le samedi, doen we markt. De andere dagen werken we op het land. Zie ginds, die verkoopt geslachte eenden en ganzen, de lever ervan -ça rapporte, la viande c'est du surplus grâce au marché public. Algauw ging het over de rijkdom van le pays Thiberien. In het noorden -les terrains citallins, in het zuiden heel veel bosbeheer en daartussen weilanden en landbouw. Dat alles, dankt de vallei van de "Perigord Vert" aan de kalkrijke gronden die de rivieren -de l'Isle en de Cole- er afzetten. Barlo, vulde aan dat de regio heel wat te bieden heeft aan de stedelingen en de toeristen -les loisiers 'mon cher' . Zo werden de laatste jaren bosroutes en wandelwegen aangelegd. Van vijvergebieden werden gemeentelijke kampeerplaatsen ontwikkeld, met chalets, met plaats voor tenten en voor campingcars. Dat alles onder beheer van de gemeente. Bardo, werkt voor de gemeente. Zij die willen werken hebben hier werk. En in de winter? Meer dan genoeg werk, mais il faut vouloir salir les bottines et les mains.
Ik had me vandaag aan een met het weer samenlopende triestige dag verwacht, het werd een gevulde dag met een ruggesteuntje van een paar glaasjes aangelengde pastis. Op tijd ermee stoppen, want de Thiberiens kennen daar ook heel van.
Allez Didi et Barlo, ik zie dat de markt ver afgelopen is. Bijna 2 uur! Met de smoes dat ik mijn spullen nog moet, klaarmaken nam ik dan afscheid van de 2 sympa-praatvaren. Ik kreeg nog een bonne route mee en een kus van Nadine de rosse gekrulde patronne. Ze deed me denken aan Jules Renard's boek - poils de carotte- een schat van een meid, altijd goedgezind, altijd schalks maar gevat.
Allemaal de groetjes en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 18-08-2015 |
| Trip van 16/8 : Triviers >> Perigueux. |
 Vanaf de eerste klaarte beloofde het een stralende dag te worden. Jeanine had de koffie al klaar staan, en hoezeer haar aandringen om te eten, ik wilde het pad op om te stappen en de verloren dag in te halen.
De GR loopt door de straat waar ik verbleef, dat valt te merken aan de koperen Jacobsschelpen die om de zoveel meter in het voetpad zijn aangebracht. Aan de kerk kwam ik 2 druk in gesprek zijnde Nederlandse Jacobisten tegen. Zij hadden te slapens gehad in de Jacobsschalet van de gemeentelijke camping. Het gesprek ging over de kledij en schoenen, die een vrouw of meisje zou vergeten zijn mee te nemen. Het vrouwmens in kwestie was voor hun vertrokken, volgens Harrie een lekker stuk, ze mag er wezen en kan mee de boot in.
Ze wisten dat ze met haar tentje naar de camping in Sorges tripte. Onderweg werd heel wat afgetaterd over van alles en nog wat, maar hun grootste zorg was wel om voor 30/8 in St. Jean toe te komen. Beiden waren vertrokken in Vezelay, vorig jaar tripten ze van midden Nederland tot Vezelay en volgend jaar vanaf St. Jean Pied de Port naar Compostella. Twee gezellige nummers bijeen die kerels. Na goed 5 uur doorstappen kwamen we toe op de camping die op de GR route van Sorges ligt. Zeer groot was de ontnuchtering van Harrie, toen hij haar de kleren en schoenen overmaakte. Wat niet uw kleren en schoenen? Van wie dan wel? Ik genoot er van, en met meer dan een binnenpretje zei ik, hallo Joop wachten jong wachten, de boot nog niet afhaken straks komt er eentje in groot ornaat dat pakje ophalen en wie weet? Ontstemd reageerde hij -een belgenmop zeker? En ik met- nou dit is dan wel de eerste belgenmop die een Hollander begrepen heeft.
Onze wegen zijn dan uiteen gegaan. Wat er met de kleren van gekomen is weet ik niet.
Rond 5u. ben ik dan aangekomen in Perigueux in de Refuge maison des pèlerins/ rue Gambetta. Een prachtige uitstekend gelegen locatie. Met een heel tof gastkoppel, waarvan de man als "ketje nog int bruzel he gewuunt"
Na het avondeten, vroegdegde ik hem of em da geddigske van renaat grasin kende en jawel hij kende nog d' ieste reigels - 'n iel kleuin moeuizee en en flesseke konjak...en toen dacht ik terug aan de boot van onze vriend. Zijne ballon zal wel niet opgegaan zijn in Sorges zekers?
Allemaal mijn groetjes en daaag van Théo
|
|
|
|
|
| 19-08-2015 |
| Rumbo a España - Qué viva Santiago!! âdeel 8 |
Het « wonder van Santiago » had tijd nodig om door te sijpelen naar de bredere lagen van de bevolking om haar morele en religieuze invloed te laten gelden.
Vooraleer het dan ook bekend raakte in het buitenland en aldaar ook een militaire steun kon oproepen, zou er nog heel wat tijd verstrijken.
Grote struikelblok in eigen land bleef het gebrek aan onderlinge verstandhouding.
De kleine schokbrekerstaatjes in het bovenste Noorden hadden weinig of helemaal niets geleden van de Moorse inval en haar invloed achteraf.
Komt daarbij nog : Baskenland vormde een staat op zichzelf, Navarra was nog in Franse handen, Barcelona was een graafschap, dat meer te maken had met de Franse Roussillon en met Toulouse, dan met het verzet tegen de Moren.
De latere strijd van de Katharen zal dit nog duidelijker maken.
Maar ook : Spanje was zo ver weg, om te gaan strijden. Zo afgelegen, zo onbereikbaar! Ik denk hier meteen terug aan de Vlaamse jongens, die in de tweede W.O. gingen strijden tegen Rusland, of later in 1952 toen een duizendtal vrijwilligers naar Korea gingen om te vechten tegen het communisme.
Het was dus helemaal geen vakantie-trip om te gaan helpen in deze Gods-strijd, geen club-med, geen bouw-orde uitstapje. Je kon je als enthousiaste pelgrim-soldaat ook niet via een e-mailtje ergens melden en vragen waar het punt van samentreffen was.
Afstappen als cruise-toerist en een tijdje blijven om wat mee te vechten was er ook niet bij.
En waar waren de Kelten naartoe, die het land bewoonden, toen de West-Goten binnenvielen? Zij wilden zich niet vermengen met de invallers en trokken zich terug in het uiterste Westen van Galicië en noemden de streek : Cabo Fisterra (einde van de wereld), net zoals de Franse Kelten deden in Bretagne, toen de Franken hen verjoegen. Zij gingen naar Cap Finisterre! Ook de Engelse Kelten trokken naar het uiterste Westen van Cornwall en noemden dat s Lands End!
De eerste honderd jaar ging het dan met de Reconquista dan ook nog niet erg vooruit. Het zaad was echter wel gezaaid, het had tijd nodig om te kiemen.
Het was vooral wachten op meer éénheid bij de cristianos en wat onachtzaamheid of overdreven zelfgenoegzaamheid bij de moros.
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 20-08-2015 |
| Trip van 17/8: van Periueux naar Villambard :-} stopte in Vergt. |
 Dus ik was goed aangekomen in Perigueux in de "refuge pour Pèlerins maison Gambette" waar het direct klikte met de exploitanten. Ik werd voorgesteld aan de overige 'pelegrinos' : Daniel en Monique en aan Nadine uit Epinal/Voges en Erik uit Bilzen /Limburg-België. In een mum van tijd zat de ambiance erin, zodanig dat de uitbaters ons op het avondeten uitnodigden aan halve prijs (5). Ja wie kan dat weigeren?
Tot redelijk laat werd er duchtig gepraat en gelachen. We besloten om onder ons de volgende dag verder te trekken naar Villambard met mogelijk overnachting in een kasteelhoeve. Nadine een gepensioneerde lerares zou 's morgens reserveren.
Alles kwam pico bello in orde en na een laatste briefing namen we afscheid van Donguy en Daniella.
Ik denk dat de eerste kilometers naast de rivier de -l'Isli- volgens plan verliep, maar dan werd het een paniekerig gedoe wanneer we inzagen dat we fout op loop waren in de bossen. Iedereen had zijn mening, maar we bleven finaal fout ronddolen in het bos. Uiteindelijk verzeilden we in Eglise Neuve, waar Daniel en Monique moe afhaakten. Dan maar verder onder de 3 overblijvers richting Bordas in plaats van Gum-Bordas. Nikske gîtes, nul de botten. Uiteindelijk besloten we naar het goedkopere -hotel du Parc in Vergt- met pelgrimskamers te stappen. Bij navraag blijkt er nog 1 kamer met 2 stapelbedden vrij. We zouden ons plan wel trekken, per slot van rekening zijn volgens Nadine pelgrims zusters en broeders onder elkaar, dus..
Aangekomen legden we de kwestie uit aan de hotelier, die bij het overmaken van de sleutel al lachend en gekscherend vroeg om geen -preservatieven- in de wc te willen gooien.
Over de kamerregeling waren we het vlug eens. De voet van Nadine echter dat bleek een ander paar mouwen te worden, ze had 2 ferme blaren overgehouden aan de trip, 1 op de hiel en een minder grote op de zool vooraan. Dat beloofde voor morgen. Onze kamerregeling viel goed mee. Alleen het verzenden van de tekst(en) en foto's lukken maar niet, iedereen ook de Fransen klagen maar door over de lamentabele service van provider Orange die in Frankrijk zowat het monopolie heeft. Dan maar opslagen in concepten en morgen opnieuw proberen.
Ik ga de stresserende dag die hij wel geweest is afronden en vooraleer in slaap te vallen, alles eens goed overdenken.
Mensen allemaal de groeten van Théo en daaag.
|
|
|
|
|
| 21-08-2015 |
| Trip van 18 augustus : Vergt >> (?) en eindigend in Campsecret. |
 Het werd een onrustige nacht, het spookte na in mijn hoofd, ik kreeg geen klare kijk op heel de situatie. Hoe zot het ook mag klinken, ik vroeg Liliane om mij uit deze hopeloze situatie te willen halen. Regelmatig heb ik het trouwens met haar, over een of ander onderwerp waar ik geen pasklaar antwoord of oplossing voor heb.
Goed, we overlegden hoe we verder zouden trippen, volgens mij was de as Mussidan >> Sainte-Foy-la-Grande >> Saint-Ferme, de meest voor de hand liggende, maar volledig uit de kering. Erik en Nadine zien het zitten via Bergerac.
Redelijk over tijd, deels door het overleg maar ook omwille van Nadines voetverzorging, vertrokken we pas om halfacht op pad richting Bergerac. We vorderden traag door haar voetprobleem en er was geen aankomstpunt gesteld. Ook wilden we haar in deze omstandigheden zeker niet achterlaten. Een 8-tal km voor Bergerac in Campsecret, het liep geen meter meer voor Nadine toen we plots aan een aanduiding zagen "Camping Familiale a 300 m.". Alle 3 waren we het eens, we kappen ermee voor vandaag. Maar wat een camping zou moeten zijn, was in feite een wei waar enkele motorhomes en een 5-tal caravans stonden opgesteld. We spraken de eerste de beste aan, die ons door verwees naar een boerengezin.
Slechts 1caravannetje voor 2 personen was vrij . Na veel over en weer gepraat, kreeg Nadine het voor elkaar dat zij mee in de kamer bij de dochter mocht slapen. Erik en ik samen in de lilliputter-caravan.
In de late namiddag zijn we in de nabij gelegen pizzeria iets gaan eten. Nadine was inmiddels overeengekomen met de eigenares om er een dag of twee te mogen logeren. Erik wilde ook een dagje rusten en ik, ik zag de kans schoon om alleen verder mijn weg te gaan.
Danke Liliane. Mijn besluit stond vast, ik ging alleen verder gaan, onder ons twee en het zo houden.
Ik genoot een rustige slaap, mijn rugzak stond klaar en liet een klein berichtje achter voor Erik en Nadine Bij het opkomen van de dag vertrok ik in alle stilte .....voor onze tocht.
Allemaal mijn groetjes en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 22-08-2015 |
| Trip van 19 augustus: Campsecret >>> Sigoules. |
 Vol moed begon ik de opkomende dag richting Bergerac, ik kan trouwens geen andere zinnige richting nog uit. Het is de bedoeling om via de richting Marmande >>Bazas >> Casteljaloux "le bois de Gascogne" in te stappen zodat ik op veilige en gekende GR-wegen trip.
Het gaat een zoeken en overwegen worden naar de meest rendabele oplossing.
Voor de rest is er niet veel nieuws te rapen. Wel vraag ik mij af wat er is geworden van Erik en Nadine en wat van Daniel en Monique.
Maar ook dat, heb ik inmiddels begrepen, de dagen onderweg naar Compostella, zijn kortstondig en de ontmoetingen in de meeste gevallen vluchtig. Misschien draagt het particuliere van mijn camino daartoe wel bij.
Vandaag was de afstand goed 24 km maar niet zo van enig belang, de ontkoppeling met de groep eerder wel. Wat ik meen te mogen concluderen is, dat voor pelgrims die de camino deeltijds afleggen, het eerder een (niet te onderschatten) vakantieinvulling is geworden. Erik en Nadine trippen deels.
Na de 24 km lange heuveltrip van vandaag reis ik morgen verder door naar het 14 km verder gelegen Eymet. Een kwestie van wat recuperatie in te bouwen maar ook om de kleren, te kunnen wassen en drogen.
Zo, mijn dag zit er voor vandaag op, alleen moet ik nog voor wat te eten zorgen en dan de slaapzak in, bij gemis aan lakens. Allemaal mijn beste groetjes en daaag vanwege Théo.
|
|
|
|
|
| 23-08-2015 |
| Trip van 20 aug. 15 |
 Vandaag had ik me voorgenomen om het rustig aan te doen. Ik sliep eens rustig uit tot 7u. Een zalig gevoel, uitgeslapen wakker worden en dan even rondkijken, naar al wat je omringt. Veel, heel veel waar ik vroeger gewoon geen oog voor had, details, sublieme petieterigheid, pareltjes die zich onopvallend houden. Om 9uur besloot ik dan om maar door te gaan. Het beloofde warm te worden en het werd zeer warm. Ik nam rustig mijn tijd via Mescoules > St.-Eulalie-d'Eymet om te eindigen in Eymet. Een pittoreske ouderwetse gemeente met een prachtige marktplaats, een centraal gelegen fort en een herbouwde neogotische kerk.
Mijn slaapplaats ligt in een bescheiden vakantiedorp. Le centre d'Information Touristique, regelde niet zonder harde woorden mijn overnachting. Nadien vernam ik dat het een gemeentelijk terrein is, waar voorheen een gebouw stond voor noodopvang. De bouwheer van het vakantiedorpje verbond er zich toe ten alle tijden, een paar eenheden permanent ter beschikking te houden van de gemeente. Ik hoor de mevrouw nog dreigend zeggen: voules-vous que je fasse faire un contrôle immédiat? Vriendelijk stuurde ze me naar de locatie. Daar aangekomen was de verantwoordelijke als een knipmes te plooien. Als luis in de pels, zei ik hem dat mogelijk was dat er nog 1 pelgrim onderweg was maar ik niet zeker was of hij reeds te slapen had gevonden . Bloedrood liep zijn gezicht aan. Hij trof een regeling à l'amiable met mij. Ik liet hem in dat geval bij mij logeren want er waren toch 3 bedden en ik dien niks te betalen. Precies of het met lange tanden was zei ik "oke" en de wifi? C'est gratuit pour tout le monde.
Tevreden dan naar mijn slaapplaats na eerst de achterstaande mails te hebben verstuurd en te hebben ontvangen. Dan terug naar het centrum voor de was en een koffie.
Ik kwam er de secretaresse tegen. Ze deed teken om mij te vragen hoe het verliep en om bij aan te zitten voor de koffie met noisette. Na een kort gesprek zat haar tijd erop en ze inviteerde me om vanavond bij een pizza naar mijn reisweg te luisteren. Met genoegen ging ik in op die uitnodiging. Een babbel in fijn gezelschap is nooit te verloren tijd. De kleren waren terug in orde, de paar boodschapjes gedaan, nu nog mijn rugzak klaarmaken en morgen geef ik het relaas van de afloop.
Groetjes allemaal en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
