Rond 1000 v.C. waren er kolonies van Feniciërs (Cadiz, Cartagena) en Grieken (Ampurias, Rosas). Rond 500 v.C. hadden de Feniciërs grote delen van het land veroverd. Zij noemden de kust : I-sjephan-im of kust van de konijnen = Hispanium.

Even later, kwamen de Kelten en vermengden zich met de eerder aangekomen “Iberiërs” tot Keltiberiërs. Zij waren verwant met de Kelten, die we ook vinden in Frankrijk, Engeland, Ierland… Zeker waren er ook veel Noord-Afrikanen, Berbers…

De Feniciërs verloren de strijd met de Romeinen (Hanibal) en Julio Cesar veroverde in 61 v.C. heel Spanje. Iberië werd een Romeinse provincie. Vanaf de 3e eeuw ging het Romeinse Rijk er op achteruit door de voortdurende “insijpeling” van steeds meer “Barbaren” (vreemdelingen van over de Rijn).

Vanaf de 4e eeuw na C. begonnen de grote “volksverhuizingen”, die de kaart van heel Europa zouden hertekenen. De dreiging begon in Midden-Azië, waar de Mongolen oprukten terwijl ze dood en vernieling zaaiden. In O.Europa namen de Hunnen de dreiging over en vele stammen vluchten naar het Westen.

We herinneren ons zeker nog de Franken met hun Merovingers (Clovis) en Carolingers (Karel de Grote), maar ook de Angelen en de Saksen, de Longobarden, de Westgoten en de Oostgoten, de Vandalen…, allen trokken ze naar het Westen, waar ze elkaar de nieuwe gebieden betwisten.

De Franken waren het best georganiseerd en verjoegen de andere stammen van hun gebieden. Zo ook in Spanje : de Westgoten werden over de Pyreneeën gejaagd en daarna richtten de Franken een paar kleine vorstendommen op, die als “schokbreker” moesten dienen. (Asturias)

De Westgoten moesten eerst nog de Vandalen verjagen en namen daarna de macht over van de Romeinen, maar behielden het groot grondbezit. Dit onstond, bij de Romeinen, die hun verdienstelijke soldaten en hun veteranen stukken grond in volle eigendom gaven als beloning of “pensioen”.

De “weggedrukte” Kelten vinden we overal terug : Frankrijk (Finisterre), Spanje (Fisterra), Engeland (’s Lands End)…

Fons Wierinckx

Ondertussen was het Romeinse gezag in het Westen van Europa sterk verzwakt, waardoor er een splitsing ontstond tussen een West-Romeinse Rijk, met Latijn als voertaal en een Oost-Romeinse Rijk, met Grieks als voertaal en hoofdstad Constantinopel (Keizer Constantijn was er de eerste Keizer).

In 476 zouden de Oost-Goten de West-Romeinse hoofdstad Rome veroveren.

In 507 waren de West-Goten meester in Spanje. Segovia was de hoofdstad. In 554 zal dat Toledo worden.

De Goten hadden weinig belangstelling voor de inrichting van de steden of de kleine handel. Deze lieten ze in handen van Grieken en Joden. Voor de landbouw hadden ze wel interesse. Zij namen de gronden af van de vroegere Romeinse grootgrondbezitters en namen hun plaats in. Wie geen grond had, was arm en moest zich tevreden stellen met werk als “peon”, als “jornalero”, als dagloner.

De organisatie van het land, was in handen van de adel, die de grote grondeigenaars groepeerde. Deze waren “leenheer”. Zij steunden op hun “vazallen” . De Kerk wou zich wel uitbreiden, maar stuit op het “arianisme” van de Goten. Deze opvatting vertrekt van het standpunt : Christus is een mens en geen God!

In 586 stopte de vervolging van de Christenen en de “kerstening” begint.

Het beleid van de West-Goten was er niet in geslaagd, om een grote éénheid te bereiken. Er waren voortdurend conflicten tussen de verschillende vazallen. Vanaf 600 begint dan ook een periode van achteruitgang.

Intussen was er in 622 in Mekka, Klein-Azië, een nieuwe godsdienst ontstaan. De engel Gabriël had aan een eenvoudige man, Mohammed, in een aantal visioenen een nieuwe leer “ingefluisterd”. Deze man begint te prediken en begeestert de mensen. Honderd jaar later staan zijn volgelingen aan de poort van Europa.

Fons Wierinckx