 |
|
|
Doe wat liefde je gebiedt,
Ga je hart verpanden
In mijn leven en mijn lied,
Draag ik jou op handen |
| Uit "Carmina Burana" |
|
| 27-07-2015 |
 Uitrusting |
Verschillende volgers stelden mij vragen over wat ik nu feitelijk meesleur aan bagage, hoe ik mijn kleren en uitrusting proper hou en wat er naast de mooie prentjes nog allemaal bij te pas komt.
Ik zal het proberen samen te vatten in een kleine leidraad. Ten eerste ben ik 2 maal naar het buitenland geweest voor een paar weken om te testen of ik de eenzaamheid van het trippen wel aankan.
Daar volgden kennismakingen met pelgrims die de Camino de Luz tussen Sevilla en Compostella aan het trippen waren.
Ik deed met 1 onder hen de trip Marbella >>Ojen met klimpartijen tot bijna 900m.
Een dag met deze persoon was een verrijkende ervaring en gaf mij al enig idee van het hoe en wat er mij te wachten ging staan. Ik had ook vooral oor en oog voor de strikt noodzakelijke uitrusting, waaronder schoenen en kousen naast degelijke tegen alle weer bestendige kledij belangrijk zijn. Ook luisterde ik met veel aandacht naar Marcel Denruyter, een ervaren stapper die Compostella uitstapte.
Ook zijn hygiëne, voeding en water goed in de gaten te houden, naast regelmaat en orde.
Hygiëne: baden/douchen bij voorkeur 's avonds, 's morgens alleen een kattenwasje.
Voeding: daar volg ik de raadgevingen van Fons (tekstschrijver over Spanje in de blog) t.t.z. veel vezels en nog meer fruit (voor de stoelgang). Drinken : minstens om het uur een paar slokjes om het lichaamsvocht op peil te houden. Zoetigheden zoveel als mogelijk laten.
Zorgen dat de voeten, kousen en schoenen droog blijven door, halverwege van de trip van kousen en schoenen te veranderen, de voeten eventjes te verfrissen en dan goed af te drogen. Tegen blaren gebruik ik een oude legertruck, door mijn voeten voor vertrek en bij de kousenwissel, lichtjes in te smeren met 'uiervet'. Ik draag bij het trippen liefst steunkousen, voor de bloedsomloop in de benen, en om teken te weren.
Over de samenstelling van de rugzak zal ik het in een volgende bijdrage hebben.
Groetjes.
Théo
|
|
|
|
|
| 28-07-2015 |
| Rumba a España - Deel 5 |
Die eerste overwinning op de Moren is een ankerpunt in de Spaanse geschiedenis.
Nu nog steeds krijgt de kroonprins van Spanje de eretitel van Prins van Asturië.
De vlotheid, waarmee de Moren konden oprukken naar het Noorden was ook te wijten aan het gebrek aan organisatie van de West-Goten en aan de laksheid, waarmee ze hun gebied en hun godsdienst verdedigden.
Er waren streken, waar harde strijd geleverd werd, maar soms werden er pacten afgesloten, die voor beide partijen voordelen inhielden.
Vooreerst was er de vaststelling, dat de meeste Gotische edelen de islam aannamen.
Wie dat niet deed, werd een tweederangsburger en betaalde wat meer belasting.
Het merendeel van het Spaanse volk aanvaardde eveneens de nieuwe godsdienst (of deed alsof) en vele Spaans-Gotische vrouwen trouwden met Berbers, die gearabiseerd waren.
In het Oosten bleven nog een tijdje christelijke enclaves voortbestaan, maar geleidelijk aan gingen zij allen op in het grote Al-Andaluz.
Gezien de wanverhouding in aantal : twintigduizend Moren tegenover acht miljoen West-Goten, is het niet te verwonderen, dat haast de hele levenswijze ook de taal van de overwonnenen, het Romaans, naast het Arabisch als tweede taal behouden bleef.
Al-Andaluz was dus de naam, die de Moren gaven aan het gebied, dat zij veroverd hadden. Het is een verbastering van : Vandalen. Dezen hadden zich reeds eerder in Spanje gevestigd. Toen de West-Goten hen achterna zaten, staken ze de straat van Gibraltar over en trokken zich terug rond Carthago.
Dus ondanks het feit, dat de West-Goten veel langer in Spanje waren, bleven de Moren het gebied toch Al-Andaluz noemen.
Tot 750 hing dit gebied af van Damascus, daarna werd dit Bagdad, de sprookjesstad van duizend-en-een-nacht. In 929 werd het Califaat van Cordoba gesticht en werd dan ook de nieuwe hoofdstad. Dit groeide uit tot een groot cultureel centrum dat kon wedijveren met Bagdad.
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
|
| Trip van zondag 26 juli |
 Vandaag zondag, was het eerder een rustige wandeldag, nou ja wandelen is wel wat laag gegrepen. Een ochtendrustige, niet zozeer naar de zin van de zondagstappers , maar wel voor mij. Ideaal voor de dagdagelijkse kilometervreters ,waarbij ik me graag zou willen meetellen.
Agette en Henry, mijn onthaalgezin maakten mij goed wegwijs in de te volgen bewijzering. Ik heb feitelijk niet veel goesting om te starten. Ik heb dan mijn eigen eens onder de handen genomen, kop tegen lijf en de keuze gelaten tussen ja of ja. We beginnen er rustig aan via de GR's, de bossen en de Bourgogne druivenvelden.
Vertrokken vanaf St. Florentin/Virgigny naar Ligny du Chatel ,allemaal "ballonsnettes" achter elkaar. Voor de minder vertrouwden, de ballonsnettes zijn kleiner dan de grimpettes die op hun beurt kleiner zijn dan de montées. Vandaag dus een tobogan van heuvels van -Pres dus Bois- naar Villy, la Chappele- Vaupelteine, Ponchy tot in Chablis. Dat alles voor een goeie 29km.
Zuster Anne-Marie Fantin stond mij op te wachten, want de Zusters verblijven wat verder in dezelfde straat. Zuster Anne-Marie is nog een jonge non, ten minste nog niet eens de leeftijd van mijn toch nog wel jonge dochters.
De gîte zelf kende feitelijk haar beste tijd, wat blijkt uit de bijgevoegde foto's. Maar goed een mens slaapt toch wel met de ogen toe.
Dus ik ben vandaag alleen baas in de zaal . Zuster Anne-M. stelde voor om mee de avondstond te eten. Zuster Pelagie was onverwacht om hulp bij een bevalling weggeroepen. Het mij aangeboden avondeten was verdorie lekker. Boerensoep en daarna malse kip (met weinig vlieguren) patatjes met groenten die naar kool smaakten. Heerlijk, overheerlijk waarvoor mijn oprechte dank. Wat kan het leven toch eenvoudig zijn.
Ze hebben weinig en ze delen veel, .....dat is andere koek dan bij de Zusters Oblaten. Morgen doe ik een kleine gift voor hun gemeenschap. Dat lijk mij redelijk in dit geval.
Morgen reis ik door naar Joux-la-ville, daag Zuster Anne-Marie, ik weet dat jij me nog heel wat wilde vertellen, maar het leven van een pelgrim is in weze geen biechtstoel.
Want ik vergeef zelfs niet eens mijn eigen zonden.
Met mijn welgemeende groeten en daaag tot ....
Théo
|
|
|
|
|
| 29-07-2015 |
| Trip van maandag 27 juli |
Na de gratis overnachting en het bij toeval genoten avondeten in de parochieherberg "Maison Familiale" Chablis, informeerde Mère Supérieure mij dat ik kon overnachten nabij Nitri bij haar broer. De man noemt Germain, is een gepensioneerde weduwnaar en is hardhorig.
En dan het afscheid en opnieuw het vertrek. Zacht bewolkt weertje, prima uitgerust, voorzien van een lunchpakket en vooruit met de ..... rugzak. Ballonnettes (wat gebruik ik dat woordje graag), grimpettes, bospaden, immense druivengaarden en evenzo velden met landbouwgewassen. Een voor mij dagdagelijkse pracht om te zien en er tussen te bewegen, bijna 8 uur aan een stuk en dan kwam ik toe op het erf van Germain. Germain was bezig met knutselen aan zijn bijna even oude fiets. Ah vous êtes sûrement Leon. Theo verbeterde ik hem, votre soeur... Oui oui , hij wist het allemaal. Maar de mens hoorde echt heel slecht en stapte moeizaam met een stijf been. Ik hielp Germain hier en daar wat mee, tenminste ik deed graag wat hij mij opdroeg.
's Avonds aan tafel vertelde hij mij over zijn been, geraakt door een stuk "schrapnel" , tijdens zijn militaire dienst - les troubles en Algérie- in de vijftiger jaren. Germain was de rest van zijn leven, bakkersgast bij zijn broer in Nitri. Je ne suis pas riche- maar ik heb nooit honger gehad glimlachte hij me toe. Het avondeten wil ik u niet onthouden. Simpel comme bonjour, krachtige boerenkost zonder meer. Gebakken spekreepjes daarna vermengd met gedroogde stukjes baguette, bovenop de gemengde sla, tomaat, in lapjes gesneden aubergine, geraspte kaas en enkele amandelnootjes en overgoten met zijn secret een sausje van azijn met olie en een weinig moutarde.
Voila, probeer maar het is gewoonweg heel smakelijk en rijk.
Babbelen met Germain ging moeilijk, hij leefde in afzondering vertelde hij mij, sinds zijn vrouw 4 jaar terug overleed na een hersentrombose. Maar zijn broers en zussen komen hem zeer regelmatig bezoeken, ...ils ont du transport et moi une bicyclette avec un pion fixe, .. waarmee hij alleen niet bergop kan rijden. 's Avonds kreeg ik een telefonisch seintje van 'Mère supérieure' om te vragen of alles in orde was met mij, maar ook om te informeren, dat zij te slapen regelde bij " les Frères Marianistes" in Avaljon. Een broedergemeenschap met klooster tegen het centrum. Ik noteerde het adres en gaf mijn gsm eventjes door aan Germain die groeten uitwisselde met zijn zus.
Morgen dinsdag trip ik van Nitri naar het bijna 28km verder gelegen Avaljon.
Allemaal de groeten en daaag.
Théo
|
|
|
|
|
| 30-07-2015 |
| Trip van 28 juli - Nitri >> Avallon |
 Germain, waar ik gisteren namiddag bij aankwam, de broer van Mère Supérieure uit Chablis, is een vroege vogel. Om 6 u. was er deze ochtend al gestommel in de leefkamer naast de slaapkamer.
Mijn rugzak stond al klaar van gisteren avond. Douchen had geen zin, de waterkraan deed het niet. Ik waste mij aan een teil en vanmorgen gewoon niet. Om hem geen overlast te bezorgen sliep ik in mijn slaapzak, maar wel op het bed. Na een ontbijt met spiegeleitjes wilde ik het verblijf met hem regelen. Niets aan te doen, ik was een genodigde en hij had niets te kort. C'est un honneur pour moi de pouvoir héberger un pèlerin, en daarmee was de kous voor hem af.
Germain wuifde me uit en ik was terug op stap. Het was zoeken, maar geen GR- in de omgeving. Dan maar 'n 5 km langs de D944 naar Joux-la-Ville, nu ja Ville is wel wat flaterend voor een gemeente formaat - Boutersem.
Vanaf daar stapte ik wel langs de met de baan gelijklopende veldweg tot ter hoogte van Lucy-le-Bois en zo naar Annay-la-Côte waar ik onderuit ging door over mijn wandelstok te struikelen. Hoe dat dat kan? Rondgapen en concentratie verlies, en dat op minder dan 5km van de volgende aankomstplaats, en maar sakkeren tegen mezelf.
Een jonge kerel had het gebeuren gezien en is me komen rechthelpen, niet evident om recht te komen met de rugzak aan. Mijn reeds vroeger mankerende knie! Amai die kreeg de volle lading.
De vriendelijke jonge man ziende en vernemende dat ik een pelgrimstocht deed en nog slecht naar Avallon moest, stelde voor om mij tot daar in het centrum te voeren. Echt vriendelijk van hem. Ik werd afgezet aan het "centre hospitalière" van Avallon, met veel dankwoorden nam ik afscheid van hem en stapte toch maar dat centrum binnen.
't Was niet erg, meer schrik dan schade, oef. Maar de verpleging stelde toch voor om enkele tijd toch maar een "Donjoy réaction attel" te dragen, een soort van verstevigd knieverband. Weet ik veel waar ik daarvoor terecht kan. Een verantwoordelijke werd erbij geroepen en, na onderling overleg is hij er een gaan halen in het hospitaal zelf. Het werd mij gepast, en ik kreeg hem, condition : ik moet hem dragen - et tu penses à nous - bij aankomst in St. Jacques. Madre mia, nu moet ik er geraken hoe dan ook want .... ik beloofde voor de 2de keer.
Ik pikkelde naar het centrum, naar de toeristische dienst waar ik eventjes voor 18u aankwam, toch nog meer dan op tijd voor het afstempelen van de -Credencial- het stempelboekje. Ik telefoneerde de gastvrije paters en om kwart voor zeven kwam ik toe. Pater Bertrand ontfermde zich bezorgt over mij, legde mij de gang binnen hun gemeenschap uit en verwees mij voor het geval van avondeten naar de binnenstad. Ja, honger had ik wel, op uitzondering van een paar boterhammen met prima hesp, meegekregen van Germain en een appel, had ik vandaag nog niets over de tong gekregen. Broeder Bertrand bezorgde mij een poortsleutel drukte mij op het hart om voor 21 u. terug te zijn en morgenvroeg in de kapel aanwezig te zijn om 6 uur. Na het gebed kan ik dan mee aan tafel en daarna vertrekken wanneer het mij uitkomt. Frère Bernard, merciekes, mille fois merci et bonne nuit, ook voor jullie allemaal tot morgen.
Met vele groetjes van Théo
|
|
|
|
|
| 31-07-2015 |
| Trip van 29 juli: Avallon >>>Vezelay |
 Deze morgen diende ik het vertrek naar het 17km verder gelegen Vezelay wat uit te stellen. Het regende pijpenstelen. Resultaat, te laat voor de aankomst ,ten huize "centre St.Madeleine - Vezelay. Het geluk zat wat mee, er waren nog enkele plaatsen in de jeugdherberg, l' accueil touristique regelde de slaapgelegenheid. Daar toch iets gênant meegemaakt zeker, nat van de regen en het zweet ging ik douchen. Ik stond mij nog maar in te zepen, komt daar 'n Duitser en 2 vrouwen bijstaan, ook in hun geboortekledij. Ik verwachte mij aan gegiechel, maar te zien in een flits moest ik niet vrezen. Ge kunt u niet voorstellen hoeveel details uw hersenen opslaan, in een fractie van een seconde. Bij 't leger waren we nog jong, we hadden er geen oog voor. Alle maten en gewichten onder elkaar zonder erg, maar 2 dames erbij in de zomer van hun leven, nooit meegemaakt. Ik stond tijdens het verder douchen alleen nog naar mijn voeten te staren, het enige waar ik nog oog voor had waren mijn tenen, het ontging mij niet, dat mijn teennagels nodig dienden bijgeknipt te worden. Nog meer gênant toen ik langs die vrouwen heen, de gemeenschappelijk douche diende te verlaten.
Vezelay, een pracht van een kathedraal, een meer dan 130m lang monument, rond 860 gesticht als klooster en in 878 ingewijd door paus Jean VIII. Omstreeks 1050 zouden daar relieken ondergebracht zijn van de (heilige) Maria Magdalena. Tijdens opeenvolgende eeuwen werden verbouwings- en uitbreidingswerken uitgevoerd.
In 1279 komen de eerste Compostella -pelgrims Vezelay langs. Vezelay kreeg het in 1562 zwaar te verduren onder de Hugenoten die de kloostergebouwen transformeerde in een burcht. Omstreeks 1870 kwam daaraan een einde en de pelgrims waren vanaf toen opnieuw op het appel.
Vezelay werd werelderfgoed in 1979.
Na de toch wel korte trip van vandaag, volgt morgen een zwaardere dag, met 29 km voor de boeg naar Corbigny. Hoe en langs waar dat stippel ik deze avond uit. Ondertussen is Dieter die van de douche kamer mee komen aanzitten aan de kamertafel (der tich), maar ik ga wel eerst mijn nodige voorraad indoen.
Misschien knip ik later nog de nagels van mijn tenen.
Groetjes allemaal en daag vanwege Théo
|
|
|
|
|
| 01-08-2015 |
| Trip van 30/7 |
 Eerst en vooral moet ik rechtzetten dat het in Vezelay een basiliek is en dus sorry, om u onvrijwillig op het foute been te zetten. Gisteren avond heb ik verder kennis gemaakt met de 6 andere slaapgenoten want, later is er Hans Kauwen uit het Nederlandse Friesland bijgekomen. Met Hans kon ik het best vinden, nu Dieder, Elgra en Inne uit Duitsland vielen ook best mee. Feitelijk ging ik wat laat slapen, heel laat zelfs. Wat betreft de jeugdherberg/+ 'n camping, wel die liggen een kwartiertje buiten Vezelay zelf. De rood/witte wegaanduiding is op 50m van de ingang van de J.Herb./camping. Deze morgen kon ik er moeilijk uit, gelukkig maar lag alles gereed en diende alleen nog de slaapzak en het toiletzakje in de rugzak geplaatst te worden. Mijn reisweg loopt via Corbigny de anderen trippen via Metz-le-Comte en Asnois, het meer westelijke gelegen GR-pad. Na de groetjes en het succes gewenst vertrokken we ieder onze richting uit. Mogelijk zien we elkaar terug in Nevers. Op dit ogenblik is het 13u. En nu ben ik iets voorbij halfweg , tussen Neuffontaines en Chitry op het kruispunt met de D42 en schrijf dit gedeelte tussen 2 boterhammen in. Dat doet er mij aan denken, dat mijn directeur op 't werk mij langs zijn neus opmerkte, dat ik niet mocht eten tijdens het werk, waarop ik reageerde met oui, maar ik werk tenminste terwijl ik eet. En nu inpakken en verder trippen en tot straks. Eindelijk aangekomen. Corbigny is al een provinciestad die naam waardig in grootte. In een van de bijgebouwen van de in het centrum gelegen abdij is de toeristische dienst ondergebracht. Er slapen is sinds een 4 tal jaren gedaan. Slechts nog een paar kloosterlingen bewonen het enorme gebouw, de gemeente bijgestaan door vrijwilligers zorgen ze voor het bijna historische gebouw en voor de nog enkele residenten. Een netwerk van verschillende opvanggezinnen ontfermt zich over de bedevaarders tegen en bescheiden vergoeding (22) ontbijt + lunchpakket inclusief. Geen beddengoed, wel slapen in de slaapzak en eigen handdoeken is de afspraak, maar alle voorrang aan de pelgrims die zich voor 18u moeten aanmelden. Ik trof het weer goed, en kreeg slaapplaats bij een gerenommeerde schilderes. Het verblijf ligt boven haar atelier en is een pareltje van goede smaak. Honderden werken en aquarellen heeft ze me laten bewonderen, de ene nog mooier dan de andere. En unieke dierenschetsen, precies foto's. Mooi, mooi heel mooi, stuk voor stuk pareltjes . Morgen trip ik op haar aanraden naar Premery, een 22-23 km verder gelegen redelijk grote gemeente minder bergachtig, maar ideaal om nadien naar Nevers te stappen. Morgen stuur ik de foto's van mijn huidige verblijf wel door.
Allemaal de groetjes en daaag vanwege Théo.
|
|
|
|
|
| 02-08-2015 |
| Trip van 31 juli: Vezelay naar Corbigny |
 Vandaag neem ik afscheid van de familie Guida, waarvan mevrouw een artistieke bekendheid is geworden. Maar geweten is, dat haar rechtstreekse grootoom zalig werd verklaard door onze voorgaande Paus Johannes Paulus 2 (Radzinger). Het was een meer dan aangenaam stel dat mij onverwacht heel veel heeft bijgebracht. Zij regelden ook mijn volgende overnachting op een camping in het 32km verder gelegen Premerie, omdat er geen mogelijkheid dichterbij is. 's Morgens na het ontbijt volgde nog de briefing voor de dagtrip, het afscheid en dan het vertrek. Ik pauzeerde eventjes aan de kerk van Chity, aan het standbeeld van Jules Renard, Frans schrijver , ik herinner van hem nog het boek "Poile de carotte" waarmee hij echt beroemd werd. Een Franse woordspeling op ros haar . Op het monument was te lezen dat hij leefde van 1864 tot 1910, en na zijn geboorte inwoner bleef van Chitry waar hij tot zijn dood burgemeester was. De trip verliep redelijk vlotjes, balonnettes voelden aan als puffels, grimpettes worden stilaan heuveltjes. Een mens past zich redelijk snel aan, het lichaam begint zich te plooien.
De aankomst op de camping valt best mee, het is mijn eerste verblijf op een camping en in een caravan. Schattig en netjes die kleine caravan, WC en douchen is gemeenschappelijk, lap daar gaan we weer, het zal moeten wennen. Morgen volgen de foto's. Een restootje is er niet, wel een piepklein winkeltje naast de camping die wel goed bezet is door voornamelijk Duitsers, Hollanders en enkele Belgen. Vandaag zal de kost à la Théo zijn, baguette met een doosje zalm, een paar busjes Leffe, 'n appel en 2 blauwe pruimen en dan de slaapzak in. Ook dat is pelgrimeren, echt pelgrimeren bedoel ik, vrij van alle luxe, maar toch een weelde om er te kunnen slapen en dan morgen verder te trippen naar Nevers. Nog eventjes mijn -carnet de route- maken, en dan ......naar le chemin de Théodore.
Allemaal de groetjes, tot morgen en daaag vanwege Théo.
|
|
|
|
|
|
| Aanvullende bijlage aan de trip van heden 31 juli |
 Graag toon ik nog mijn nieuwe leefomgeving van vandaag. Natuurlijk valt het mij mee, een luxe t.o.v. wat mij overkwam in Couvin en in Plancy-Labbaye. Dat is nu eenmaal het pelgrimeren eigen, geen plaats voor verwende gasten en leren tevreden zijn met wat de dag brengt.
Nu, in antwoord op enkele reacties: ik leg tussendoor enkele grotere afstanden af, niet om te laten zien wat ik wel kan. Maar wel om er tussendoor eens de pees op te leggen en mij te harden als voorbereiding op de moeilijke tochten die er gaan aankomen. Feitelijk was het beter geweest als voorbereiding op de Jacobstocht om veel te joggen , in de plaats van heel veel te stappen. Joggen draagt meer bij op het vlak van het uithoudingsvermogen. Dus vandaar, de zweep erop en morgen opnieuw, in zover dat ik geen beenschade veroorzaak.
Wat het fotomateriaal betreft, natuurlijk worden heel veel foto's genomen, slechts enkelen plaatsen we. De overigen worden op het einde in albumformaat toegestuurd aan de volgers.
Zo, tot de volgende aflevering en allemaal mijn oprechte dank voor de door mij gewaardeerde steun en aanmoedigingen.
Groetjes, Théo
|
|
|
|
|
|
|
|
|
