 |
|
|
Doe wat liefde je gebiedt,
Ga je hart verpanden
In mijn leven en mijn lied,
Draag ik jou op handen |
| Uit "Carmina Burana" |
|
| 25-07-2015 |
 Trip : 21 juli van Fere Campenoise naar Plancy- l' Abbaye. |
 Met spijt nam ik afscheid van Simone en Guy, nadat hij vooreerst met mij boodschappen is gaan doen en om de wat verder gelegen veldweg te tonen die de kortste weg is naar de volgende pleisterplaats. Feitelijk ben ik wat laat op pad gegaan want het was reeds aardig warm. Dat beloofde. Het werd een eentonige hete dag door de graan-, aardappel- en bieten- of rapenvelden met heel veel windmolenparken. Ik telde er tot 71 windkrachtmolens, toen was ik het moe. Wat ze er in België tegen hebben is mij een raadsel. Lawaai? Zeker niet op een afstand van 100m. Gevaar voor vogels? Ze rusten op de cabine ervan. Waar is dan het probleem? Het landschap? De niet vervuilende eigenschappen?
Soit. Eindelijk en zo nat als een eend kwam ik toe op de "Mairie" van Plancy l'Abbaye die open bleef tot 19u. Gelukkig maar. Na de gebruikelijke uitleg en stempelen van het stempelboekje, werd ik doorverwezen naar het klooster van de Zusters Oblaten. Aan de prachtige toegangspoort maakt zuster nonneke weinig blabla en zei mij dat het haar speet niemand nog onderdak te geven. Voilà, en daar stond ik dan. Comment Mère? Heeft u geen rustplaats meer voor een vermoeide pelgrim? Non was het antwoord kortaf. Ik wilde er nog iets aan toevoegen, maar zweeg wijselijk, van binnen kookte ik en dacht er het mijne van. Terug naar Monsieur le Maire dan maar om hem op hoogte te brengen. Na wat heen en weer getelefoneer nam hij sleutels en zei viens en wij weg, naar een voetbalveld halverwege de weg naar Wery-sur-Seine. Tja het werd slapen in de vestiaire, maar er was een douche, alleen niet van het water drinken gaf hij nog mee. Gelukkig stopte een bediende van het gemeentehuis mij nog een grote fles Sprite toe voor ons vertrek naar "Rapide Plancy". Les clefs mochten bij mijn vertrek op de tafel achtergelaten worden. En toch was ik de koning te rijk, ik had een slaapplaats en ik kon overnachten, al was het niet in de herberg van God en zijn dienaressen, de Zusters Oblaten. Bovendien zat ik al een heel eind op weg dus dichter bij Troyes.
Misschien haal ik Troyes en beloofde mezelf in dat geval een dag vakantie te zullen nemen.
Allemaal mijn groetjes en tot in........
Théo
|
|
|
|
|
| 26-07-2015 |
| Trip 22/7: van Mery s/Seine naar Troyes |
 Half uitgeslapen op de banken van voetbalploeg "Rapid Plancy" en stijf als een plank werd ik wakker bij de eerste klaarte van de dag. Ik ging me niet meer draaien maar wel mijn rugzak maken en vertrekken.
Rond half zeven trok ik de deur achter mij toe en vertrok op pad. Ik had mezelf beloofd, om een dag rust te nemen mocht ik het 34km verder gelegen Troyes bereiken. Na bijna drie kwartier kwam ik landbouwers tegen die het graan aan 't oogsten waren. Ze riepen me toe dat ik een vroege vogel was en waar ik heen trok. Ik naar die mannen, legde mijn geval uit en dat ik maar al te graag Troyes wilde halen. Mon Dieu c'est encore loin en weet ge, hier achter het veld loopt een weg om naar het windmolenpark te gaan. Die weg loopt van hieruit tot bijna in Rily en dat is zeker 6 tot 7 km korter dan via Mery sur Seine. Kom ik voer u met de jeep over 't veld tot aan de weg. Hotsend en botsend wij over het veld naar die weg, en dan expliceerde hij mij de te volgen weg.
Door de velden tot op -la route- de brug van de Seine over en langs het fietspad verder.
Een half uurtje verder kwam ik aan in Rily en er was begot een bakkerij met bovendien gekoelde frisdranken. Niets meer gegeten sinds gisteren en de fles Sprite al een poosje leeg, het was een zegen die winkel.
Dan verder langs het fietspad en laat in de namiddag bereikte ik Troyes en dan de Kathedraal.
Een dankgebedje kon er vanaf, na de formaliteiten in de Kathedraal kreeg ik begeleiding tot in de opvang voor pelgrims in "Association Diocesane de Troyes" voorheen deels een klein seminarie en deels een klooster. Ik was de hemel dankbaar dat ik er 2 nachten mocht doorbrengen. Daar zorgde Zuster Ernestine voor, mijn begeleidster naar de opvang, ik had ze een zoen kunnen geven van blijdschap, nu nog rap wat te eten vinden en dan zo vlug mogelijk het bedje in tot .....het maakt niets uit, en dan tijd genoeg om de rustdag in te delen.
Groetjes allemaal en tot de volgende...
Théo(dore).
|
|
|
|
|
|
| Donderdag 23/7 rustdag Troyes |
Heerlijk baddeke genomen en dan geslapen tot vanochtend 8 uur.
Wat doet een mens zoal op een rustdag? Eerst en vooral mij laten informeren waar er een -laverie- is, om mijn kleren eens deftig te wassen en te drogen. Vervolgens naar de post gaan om mij andermaal wat te ontdoen van wat overtollige zaken. Nadien ging ik na langs waar ik diende na te gaan om de stad morgen vrijdag te verlaten, ook niet echt bij de deur, dwars door 't stad, een heel eind hoor.
Rond 14u was ik terug op de verblijfplaats. Eerst wat rusten en dan mijn schrijfwerk bijwerken. Rond 18u eens door het centrum kuieren waar ik een echt Italiaans restaurantje vond. Een spaghetti, ja dat ging ik eten. Het was lekker echt eentje a la casa madre met eigen gemaakte pasta en tomaten.
Rond dit uur was er nog niet veel volk op de been, en de zaakvoerder deed een babbeltje aan tafel. Als toemaatje kreeg ik van hem heerlijke chous overgoten met limoncello. Heerlijk fris en om thuis eens na te doen.
Om half negen diende ik terug te zijn in het seminarie, in het klooster want dan gaan de poorten dicht.
Er zijn momenteel geen priesterroepingen meer, vandaar dat die kamers nu aangeboden worden aan pelgrims en personen voor een bezinning. Het is er zeer netjes, rustig en ontspannend in het afgesloten domein.
De prijs? 38 voor de 2 nachten met ontbijt alles inbegrepen, niet te geloven en beter moet ge niet zoeken.
De Zusters Oblaten? Zij boeren maar verder in Plancy l'Abbaye.
Morgen trip ik van Troyes naar Ervy-le-Chatel een goede 28km hier vandaan, richting Vezelay.
Groetjes allemaal en vergeet de cake niet te overgieten met limoncello
Théo(file).
|
|
|
|
|
|
| Trip van Troyes naar La Chaillotiere lez Ervy le Chatel op 24 juli |
 Een betere rustpauze dan in het klein seminarie van Troyes kon ik niet inlassen. Omringende kalmte, gedienstige mensen die u goed aanvoelden en de ruimte boden voor aangename gesprekken.Ik voelde mij dan ook deze morgen perfect in orde om mijn dagtrip van ruim 32 km die door toedoen van Zuster Ernestine, terug gebracht werden tot 27 km omdat ze mij met de auto tot aan de stadspoort voerde. De trip liep afwisselend door maisvelden, de eerste laagstammige zonnebloem- en graanvelden en hier en daar toch nog altijd Pavotakkers. Ze imponeren mij die mysterieuze planten, maar ik vernam inmiddels dat de landbouwers erg selectief uitgekozen worden voor het teelten. Financieel doen de landbouwers er een meer dan goede zaak aan, alleen is er een beperking per teler en per gemeente voor de toegelaten oppervlakte. In de piepkleine dorpjes met soms zelf niet eens een tiental huisjes werd ik regelmatig door de dorpsouderen aangesproken. Mon Dieu en te voet dan nog wel naar Saint Jacques, kom binnen en drink eens. 't Is moeilijk weigeren, echt vriendelijke mensjes die het oprecht menen. De grimpettes volgenden elkaar op, de ene kuitenbijter achter de andere. Mij is opgevallen dat de dorpjes bijna altijd in de dalletjes lagen. Na een meer dan 7 uur aanhoudend wandeltempo bereikte ik de gastwoning bij Claudie en Michel Alexandre in het gehucht "les Chaillots" van de deelgemeente -Vert-. Gezellige mensen, eind zeventig. Michel is voorzitter van de regio-afdeling die instaat voor het aanbrengen van de GR-markeringen en het onderhouden van de paden. Samen met zijn vrouw Claudie onthalen ze zo goed als dagelijks pelgrims en groepjes streekwandelaars. Vandaag tellen ze 7 overnachters waaronder een Duits gezinnetje dat tot zondag blijft. Morgen is het zaterdag en Claudie wist mij nog een onderkomen te regelen in het 18 km verder gelegen Florentin. Michel verzekerde mij -ce sera dûr- niet te veel km maken en stilaan bergjes in de benen opbouwen. Qui va doucement va longtemps.
Met deze wijsheid in het hoofd ga ik dan stilaan mijn bedje opzoeken.
Fijne avond allemaal en tot morgen.
Daaag en groetjes van Théo.
|
|
|
|
|
|
| Zaterdag trip van 25 juli |
In tegenstelling tot gisteren vrijdag, waar het zoeken werd naar de ligging van het huis van Claudie en Michele in het gehucht "Les Chaillots" van de gemeente -Vert-, zelf een deelgemeente van Montigny-les-Monts, liep ik in het centrum van St Florentin recht op de overnachtingsplaats af. Vandaag was het een rotweertje met regelmatige buien en veel wind. In vernam van dochter Tilly dat het in België niet beter is.
Ik koos er deze morgen voor om de smalle verharde weggetjes te volgen door de dorpjes, wat Michel niet verheugde. Zo kon ik zijn waardevolle GR-aanduidingen niet bewonderen.
Michel en Claudie zijn mensen naar mijn hart. Niet alleen door hun hartelijkheid en oprechtheid maar ook omdat er veel gelijkenissen zijn in onze vorige gezinssituaties. Later en tijdens de trip kreeg ik het hierdoor emotioneel moeilijk. Herinneringen, wat me deed denken Kris Gelaude zijn mijmeringen
# Al moet ik gaan
Zie me, zoek me, vind me.
Draag me mee in je kleren,
Waar je ook gaat.
Spreek over die dagen
toen we nog adem te koop hadden
en onze gedachten vrolijk als vlinders
van morgen naar avond fladderden....
.... Haal mij erbij
in grote en kleine verhalen. #
Dat is dan wat ik ook doe.
Ach ja zo zit een mens in elkaar. Iedereen draagt zijn steentjes mee.
Nu wat anders. Ik maakte daarstraks eventjes de optelling van de uitgaven, omdat ik alles dagdagelijks heb bijgehouden. Tot nu toe zit ik aan de gemiddelde daguitgave van 39,40 (alles inbegrepen - slapen, eten, drinken enz..). De bedoeling van dat bijhouden is, om een inzicht te krijgen van de kostprijs van zo'n onderneming. Natuurlijk is hierbij geen rekening gehouden met de aankoop vooraf van uitrusting, kledij e.d.
Daar kom ik op het einde van mijn camino nog op terug. Ik ben echt nieuwsgierig en kijk ernaar uit.
Weldra zal ik het ook hebben over mijn dagelijkse organisatie. Natuurlijk ben ik niet de spreekbuis van de jaarlijks duizenden pelgrims, maar ik tracht een zo natuurlijk mogelijke weergave te kunnen voorhouden.
Nu is het echter tijd om af te ronden, je suis invité pour le souper. Zo te ruiken zal het lekker zijn, ook dat is een deel het pelgrim zijn.
Tot de volgende bladzijde, ik weet jullie dan te vertellen wat het was.
Daaag en tot de volgende.
Théo.
|
|
|
|
|
| 27-07-2015 |
| Uitrusting |
Verschillende volgers stelden mij vragen over wat ik nu feitelijk meesleur aan bagage, hoe ik mijn kleren en uitrusting proper hou en wat er naast de mooie prentjes nog allemaal bij te pas komt.
Ik zal het proberen samen te vatten in een kleine leidraad. Ten eerste ben ik 2 maal naar het buitenland geweest voor een paar weken om te testen of ik de eenzaamheid van het trippen wel aankan.
Daar volgden kennismakingen met pelgrims die de Camino de Luz tussen Sevilla en Compostella aan het trippen waren.
Ik deed met 1 onder hen de trip Marbella >>Ojen met klimpartijen tot bijna 900m.
Een dag met deze persoon was een verrijkende ervaring en gaf mij al enig idee van het hoe en wat er mij te wachten ging staan. Ik had ook vooral oor en oog voor de strikt noodzakelijke uitrusting, waaronder schoenen en kousen naast degelijke tegen alle weer bestendige kledij belangrijk zijn. Ook luisterde ik met veel aandacht naar Marcel Denruyter, een ervaren stapper die Compostella uitstapte.
Ook zijn hygiëne, voeding en water goed in de gaten te houden, naast regelmaat en orde.
Hygiëne: baden/douchen bij voorkeur 's avonds, 's morgens alleen een kattenwasje.
Voeding: daar volg ik de raadgevingen van Fons (tekstschrijver over Spanje in de blog) t.t.z. veel vezels en nog meer fruit (voor de stoelgang). Drinken : minstens om het uur een paar slokjes om het lichaamsvocht op peil te houden. Zoetigheden zoveel als mogelijk laten.
Zorgen dat de voeten, kousen en schoenen droog blijven door, halverwege van de trip van kousen en schoenen te veranderen, de voeten eventjes te verfrissen en dan goed af te drogen. Tegen blaren gebruik ik een oude legertruck, door mijn voeten voor vertrek en bij de kousenwissel, lichtjes in te smeren met 'uiervet'. Ik draag bij het trippen liefst steunkousen, voor de bloedsomloop in de benen, en om teken te weren.
Over de samenstelling van de rugzak zal ik het in een volgende bijdrage hebben.
Groetjes.
Théo
|
|
|
|
|
| 28-07-2015 |
| Rumba a España - Deel 5 |
Die eerste overwinning op de Moren is een ankerpunt in de Spaanse geschiedenis.
Nu nog steeds krijgt de kroonprins van Spanje de eretitel van Prins van Asturië.
De vlotheid, waarmee de Moren konden oprukken naar het Noorden was ook te wijten aan het gebrek aan organisatie van de West-Goten en aan de laksheid, waarmee ze hun gebied en hun godsdienst verdedigden.
Er waren streken, waar harde strijd geleverd werd, maar soms werden er pacten afgesloten, die voor beide partijen voordelen inhielden.
Vooreerst was er de vaststelling, dat de meeste Gotische edelen de islam aannamen.
Wie dat niet deed, werd een tweederangsburger en betaalde wat meer belasting.
Het merendeel van het Spaanse volk aanvaardde eveneens de nieuwe godsdienst (of deed alsof) en vele Spaans-Gotische vrouwen trouwden met Berbers, die gearabiseerd waren.
In het Oosten bleven nog een tijdje christelijke enclaves voortbestaan, maar geleidelijk aan gingen zij allen op in het grote Al-Andaluz.
Gezien de wanverhouding in aantal : twintigduizend Moren tegenover acht miljoen West-Goten, is het niet te verwonderen, dat haast de hele levenswijze ook de taal van de overwonnenen, het Romaans, naast het Arabisch als tweede taal behouden bleef.
Al-Andaluz was dus de naam, die de Moren gaven aan het gebied, dat zij veroverd hadden. Het is een verbastering van : Vandalen. Dezen hadden zich reeds eerder in Spanje gevestigd. Toen de West-Goten hen achterna zaten, staken ze de straat van Gibraltar over en trokken zich terug rond Carthago.
Dus ondanks het feit, dat de West-Goten veel langer in Spanje waren, bleven de Moren het gebied toch Al-Andaluz noemen.
Tot 750 hing dit gebied af van Damascus, daarna werd dit Bagdad, de sprookjesstad van duizend-en-een-nacht. In 929 werd het Califaat van Cordoba gesticht en werd dan ook de nieuwe hoofdstad. Dit groeide uit tot een groot cultureel centrum dat kon wedijveren met Bagdad.
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
|
| Trip van zondag 26 juli |
 Vandaag zondag, was het eerder een rustige wandeldag, nou ja wandelen is wel wat laag gegrepen. Een ochtendrustige, niet zozeer naar de zin van de zondagstappers , maar wel voor mij. Ideaal voor de dagdagelijkse kilometervreters ,waarbij ik me graag zou willen meetellen.
Agette en Henry, mijn onthaalgezin maakten mij goed wegwijs in de te volgen bewijzering. Ik heb feitelijk niet veel goesting om te starten. Ik heb dan mijn eigen eens onder de handen genomen, kop tegen lijf en de keuze gelaten tussen ja of ja. We beginnen er rustig aan via de GR's, de bossen en de Bourgogne druivenvelden.
Vertrokken vanaf St. Florentin/Virgigny naar Ligny du Chatel ,allemaal "ballonsnettes" achter elkaar. Voor de minder vertrouwden, de ballonsnettes zijn kleiner dan de grimpettes die op hun beurt kleiner zijn dan de montées. Vandaag dus een tobogan van heuvels van -Pres dus Bois- naar Villy, la Chappele- Vaupelteine, Ponchy tot in Chablis. Dat alles voor een goeie 29km.
Zuster Anne-Marie Fantin stond mij op te wachten, want de Zusters verblijven wat verder in dezelfde straat. Zuster Anne-Marie is nog een jonge non, ten minste nog niet eens de leeftijd van mijn toch nog wel jonge dochters.
De gîte zelf kende feitelijk haar beste tijd, wat blijkt uit de bijgevoegde foto's. Maar goed een mens slaapt toch wel met de ogen toe.
Dus ik ben vandaag alleen baas in de zaal . Zuster Anne-M. stelde voor om mee de avondstond te eten. Zuster Pelagie was onverwacht om hulp bij een bevalling weggeroepen. Het mij aangeboden avondeten was verdorie lekker. Boerensoep en daarna malse kip (met weinig vlieguren) patatjes met groenten die naar kool smaakten. Heerlijk, overheerlijk waarvoor mijn oprechte dank. Wat kan het leven toch eenvoudig zijn.
Ze hebben weinig en ze delen veel, .....dat is andere koek dan bij de Zusters Oblaten. Morgen doe ik een kleine gift voor hun gemeenschap. Dat lijk mij redelijk in dit geval.
Morgen reis ik door naar Joux-la-ville, daag Zuster Anne-Marie, ik weet dat jij me nog heel wat wilde vertellen, maar het leven van een pelgrim is in weze geen biechtstoel.
Want ik vergeef zelfs niet eens mijn eigen zonden.
Met mijn welgemeende groeten en daaag tot ....
Théo
|
|
|
|
|
| 29-07-2015 |
| Trip van maandag 27 juli |
Na de gratis overnachting en het bij toeval genoten avondeten in de parochieherberg "Maison Familiale" Chablis, informeerde Mère Supérieure mij dat ik kon overnachten nabij Nitri bij haar broer. De man noemt Germain, is een gepensioneerde weduwnaar en is hardhorig.
En dan het afscheid en opnieuw het vertrek. Zacht bewolkt weertje, prima uitgerust, voorzien van een lunchpakket en vooruit met de ..... rugzak. Ballonnettes (wat gebruik ik dat woordje graag), grimpettes, bospaden, immense druivengaarden en evenzo velden met landbouwgewassen. Een voor mij dagdagelijkse pracht om te zien en er tussen te bewegen, bijna 8 uur aan een stuk en dan kwam ik toe op het erf van Germain. Germain was bezig met knutselen aan zijn bijna even oude fiets. Ah vous êtes sûrement Leon. Theo verbeterde ik hem, votre soeur... Oui oui , hij wist het allemaal. Maar de mens hoorde echt heel slecht en stapte moeizaam met een stijf been. Ik hielp Germain hier en daar wat mee, tenminste ik deed graag wat hij mij opdroeg.
's Avonds aan tafel vertelde hij mij over zijn been, geraakt door een stuk "schrapnel" , tijdens zijn militaire dienst - les troubles en Algérie- in de vijftiger jaren. Germain was de rest van zijn leven, bakkersgast bij zijn broer in Nitri. Je ne suis pas riche- maar ik heb nooit honger gehad glimlachte hij me toe. Het avondeten wil ik u niet onthouden. Simpel comme bonjour, krachtige boerenkost zonder meer. Gebakken spekreepjes daarna vermengd met gedroogde stukjes baguette, bovenop de gemengde sla, tomaat, in lapjes gesneden aubergine, geraspte kaas en enkele amandelnootjes en overgoten met zijn secret een sausje van azijn met olie en een weinig moutarde.
Voila, probeer maar het is gewoonweg heel smakelijk en rijk.
Babbelen met Germain ging moeilijk, hij leefde in afzondering vertelde hij mij, sinds zijn vrouw 4 jaar terug overleed na een hersentrombose. Maar zijn broers en zussen komen hem zeer regelmatig bezoeken, ...ils ont du transport et moi une bicyclette avec un pion fixe, .. waarmee hij alleen niet bergop kan rijden. 's Avonds kreeg ik een telefonisch seintje van 'Mère supérieure' om te vragen of alles in orde was met mij, maar ook om te informeren, dat zij te slapen regelde bij " les Frères Marianistes" in Avaljon. Een broedergemeenschap met klooster tegen het centrum. Ik noteerde het adres en gaf mijn gsm eventjes door aan Germain die groeten uitwisselde met zijn zus.
Morgen dinsdag trip ik van Nitri naar het bijna 28km verder gelegen Avaljon.
Allemaal de groeten en daaag.
Théo
|
|
|
|
|
| 30-07-2015 |
| Trip van 28 juli - Nitri >> Avallon |
 Germain, waar ik gisteren namiddag bij aankwam, de broer van Mère Supérieure uit Chablis, is een vroege vogel. Om 6 u. was er deze ochtend al gestommel in de leefkamer naast de slaapkamer.
Mijn rugzak stond al klaar van gisteren avond. Douchen had geen zin, de waterkraan deed het niet. Ik waste mij aan een teil en vanmorgen gewoon niet. Om hem geen overlast te bezorgen sliep ik in mijn slaapzak, maar wel op het bed. Na een ontbijt met spiegeleitjes wilde ik het verblijf met hem regelen. Niets aan te doen, ik was een genodigde en hij had niets te kort. C'est un honneur pour moi de pouvoir héberger un pèlerin, en daarmee was de kous voor hem af.
Germain wuifde me uit en ik was terug op stap. Het was zoeken, maar geen GR- in de omgeving. Dan maar 'n 5 km langs de D944 naar Joux-la-Ville, nu ja Ville is wel wat flaterend voor een gemeente formaat - Boutersem.
Vanaf daar stapte ik wel langs de met de baan gelijklopende veldweg tot ter hoogte van Lucy-le-Bois en zo naar Annay-la-Côte waar ik onderuit ging door over mijn wandelstok te struikelen. Hoe dat dat kan? Rondgapen en concentratie verlies, en dat op minder dan 5km van de volgende aankomstplaats, en maar sakkeren tegen mezelf.
Een jonge kerel had het gebeuren gezien en is me komen rechthelpen, niet evident om recht te komen met de rugzak aan. Mijn reeds vroeger mankerende knie! Amai die kreeg de volle lading.
De vriendelijke jonge man ziende en vernemende dat ik een pelgrimstocht deed en nog slecht naar Avallon moest, stelde voor om mij tot daar in het centrum te voeren. Echt vriendelijk van hem. Ik werd afgezet aan het "centre hospitalière" van Avallon, met veel dankwoorden nam ik afscheid van hem en stapte toch maar dat centrum binnen.
't Was niet erg, meer schrik dan schade, oef. Maar de verpleging stelde toch voor om enkele tijd toch maar een "Donjoy réaction attel" te dragen, een soort van verstevigd knieverband. Weet ik veel waar ik daarvoor terecht kan. Een verantwoordelijke werd erbij geroepen en, na onderling overleg is hij er een gaan halen in het hospitaal zelf. Het werd mij gepast, en ik kreeg hem, condition : ik moet hem dragen - et tu penses à nous - bij aankomst in St. Jacques. Madre mia, nu moet ik er geraken hoe dan ook want .... ik beloofde voor de 2de keer.
Ik pikkelde naar het centrum, naar de toeristische dienst waar ik eventjes voor 18u aankwam, toch nog meer dan op tijd voor het afstempelen van de -Credencial- het stempelboekje. Ik telefoneerde de gastvrije paters en om kwart voor zeven kwam ik toe. Pater Bertrand ontfermde zich bezorgt over mij, legde mij de gang binnen hun gemeenschap uit en verwees mij voor het geval van avondeten naar de binnenstad. Ja, honger had ik wel, op uitzondering van een paar boterhammen met prima hesp, meegekregen van Germain en een appel, had ik vandaag nog niets over de tong gekregen. Broeder Bertrand bezorgde mij een poortsleutel drukte mij op het hart om voor 21 u. terug te zijn en morgenvroeg in de kapel aanwezig te zijn om 6 uur. Na het gebed kan ik dan mee aan tafel en daarna vertrekken wanneer het mij uitkomt. Frère Bernard, merciekes, mille fois merci et bonne nuit, ook voor jullie allemaal tot morgen.
Met vele groetjes van Théo
|
|
|
|
|
| 31-07-2015 |
| Trip van 29 juli: Avallon >>>Vezelay |
 Deze morgen diende ik het vertrek naar het 17km verder gelegen Vezelay wat uit te stellen. Het regende pijpenstelen. Resultaat, te laat voor de aankomst ,ten huize "centre St.Madeleine - Vezelay. Het geluk zat wat mee, er waren nog enkele plaatsen in de jeugdherberg, l' accueil touristique regelde de slaapgelegenheid. Daar toch iets gênant meegemaakt zeker, nat van de regen en het zweet ging ik douchen. Ik stond mij nog maar in te zepen, komt daar 'n Duitser en 2 vrouwen bijstaan, ook in hun geboortekledij. Ik verwachte mij aan gegiechel, maar te zien in een flits moest ik niet vrezen. Ge kunt u niet voorstellen hoeveel details uw hersenen opslaan, in een fractie van een seconde. Bij 't leger waren we nog jong, we hadden er geen oog voor. Alle maten en gewichten onder elkaar zonder erg, maar 2 dames erbij in de zomer van hun leven, nooit meegemaakt. Ik stond tijdens het verder douchen alleen nog naar mijn voeten te staren, het enige waar ik nog oog voor had waren mijn tenen, het ontging mij niet, dat mijn teennagels nodig dienden bijgeknipt te worden. Nog meer gênant toen ik langs die vrouwen heen, de gemeenschappelijk douche diende te verlaten.
Vezelay, een pracht van een kathedraal, een meer dan 130m lang monument, rond 860 gesticht als klooster en in 878 ingewijd door paus Jean VIII. Omstreeks 1050 zouden daar relieken ondergebracht zijn van de (heilige) Maria Magdalena. Tijdens opeenvolgende eeuwen werden verbouwings- en uitbreidingswerken uitgevoerd.
In 1279 komen de eerste Compostella -pelgrims Vezelay langs. Vezelay kreeg het in 1562 zwaar te verduren onder de Hugenoten die de kloostergebouwen transformeerde in een burcht. Omstreeks 1870 kwam daaraan een einde en de pelgrims waren vanaf toen opnieuw op het appel.
Vezelay werd werelderfgoed in 1979.
Na de toch wel korte trip van vandaag, volgt morgen een zwaardere dag, met 29 km voor de boeg naar Corbigny. Hoe en langs waar dat stippel ik deze avond uit. Ondertussen is Dieter die van de douche kamer mee komen aanzitten aan de kamertafel (der tich), maar ik ga wel eerst mijn nodige voorraad indoen.
Misschien knip ik later nog de nagels van mijn tenen.
Groetjes allemaal en daag vanwege Théo
|
|
|
|
|
| 01-08-2015 |
| Trip van 30/7 |
 Eerst en vooral moet ik rechtzetten dat het in Vezelay een basiliek is en dus sorry, om u onvrijwillig op het foute been te zetten. Gisteren avond heb ik verder kennis gemaakt met de 6 andere slaapgenoten want, later is er Hans Kauwen uit het Nederlandse Friesland bijgekomen. Met Hans kon ik het best vinden, nu Dieder, Elgra en Inne uit Duitsland vielen ook best mee. Feitelijk ging ik wat laat slapen, heel laat zelfs. Wat betreft de jeugdherberg/+ 'n camping, wel die liggen een kwartiertje buiten Vezelay zelf. De rood/witte wegaanduiding is op 50m van de ingang van de J.Herb./camping. Deze morgen kon ik er moeilijk uit, gelukkig maar lag alles gereed en diende alleen nog de slaapzak en het toiletzakje in de rugzak geplaatst te worden. Mijn reisweg loopt via Corbigny de anderen trippen via Metz-le-Comte en Asnois, het meer westelijke gelegen GR-pad. Na de groetjes en het succes gewenst vertrokken we ieder onze richting uit. Mogelijk zien we elkaar terug in Nevers. Op dit ogenblik is het 13u. En nu ben ik iets voorbij halfweg , tussen Neuffontaines en Chitry op het kruispunt met de D42 en schrijf dit gedeelte tussen 2 boterhammen in. Dat doet er mij aan denken, dat mijn directeur op 't werk mij langs zijn neus opmerkte, dat ik niet mocht eten tijdens het werk, waarop ik reageerde met oui, maar ik werk tenminste terwijl ik eet. En nu inpakken en verder trippen en tot straks. Eindelijk aangekomen. Corbigny is al een provinciestad die naam waardig in grootte. In een van de bijgebouwen van de in het centrum gelegen abdij is de toeristische dienst ondergebracht. Er slapen is sinds een 4 tal jaren gedaan. Slechts nog een paar kloosterlingen bewonen het enorme gebouw, de gemeente bijgestaan door vrijwilligers zorgen ze voor het bijna historische gebouw en voor de nog enkele residenten. Een netwerk van verschillende opvanggezinnen ontfermt zich over de bedevaarders tegen en bescheiden vergoeding (22) ontbijt + lunchpakket inclusief. Geen beddengoed, wel slapen in de slaapzak en eigen handdoeken is de afspraak, maar alle voorrang aan de pelgrims die zich voor 18u moeten aanmelden. Ik trof het weer goed, en kreeg slaapplaats bij een gerenommeerde schilderes. Het verblijf ligt boven haar atelier en is een pareltje van goede smaak. Honderden werken en aquarellen heeft ze me laten bewonderen, de ene nog mooier dan de andere. En unieke dierenschetsen, precies foto's. Mooi, mooi heel mooi, stuk voor stuk pareltjes . Morgen trip ik op haar aanraden naar Premery, een 22-23 km verder gelegen redelijk grote gemeente minder bergachtig, maar ideaal om nadien naar Nevers te stappen. Morgen stuur ik de foto's van mijn huidige verblijf wel door.
Allemaal de groetjes en daaag vanwege Théo.
|
|
|
|
|
| 02-08-2015 |
| Trip van 31 juli: Vezelay naar Corbigny |
 Vandaag neem ik afscheid van de familie Guida, waarvan mevrouw een artistieke bekendheid is geworden. Maar geweten is, dat haar rechtstreekse grootoom zalig werd verklaard door onze voorgaande Paus Johannes Paulus 2 (Radzinger). Het was een meer dan aangenaam stel dat mij onverwacht heel veel heeft bijgebracht. Zij regelden ook mijn volgende overnachting op een camping in het 32km verder gelegen Premerie, omdat er geen mogelijkheid dichterbij is. 's Morgens na het ontbijt volgde nog de briefing voor de dagtrip, het afscheid en dan het vertrek. Ik pauzeerde eventjes aan de kerk van Chity, aan het standbeeld van Jules Renard, Frans schrijver , ik herinner van hem nog het boek "Poile de carotte" waarmee hij echt beroemd werd. Een Franse woordspeling op ros haar . Op het monument was te lezen dat hij leefde van 1864 tot 1910, en na zijn geboorte inwoner bleef van Chitry waar hij tot zijn dood burgemeester was. De trip verliep redelijk vlotjes, balonnettes voelden aan als puffels, grimpettes worden stilaan heuveltjes. Een mens past zich redelijk snel aan, het lichaam begint zich te plooien.
De aankomst op de camping valt best mee, het is mijn eerste verblijf op een camping en in een caravan. Schattig en netjes die kleine caravan, WC en douchen is gemeenschappelijk, lap daar gaan we weer, het zal moeten wennen. Morgen volgen de foto's. Een restootje is er niet, wel een piepklein winkeltje naast de camping die wel goed bezet is door voornamelijk Duitsers, Hollanders en enkele Belgen. Vandaag zal de kost à la Théo zijn, baguette met een doosje zalm, een paar busjes Leffe, 'n appel en 2 blauwe pruimen en dan de slaapzak in. Ook dat is pelgrimeren, echt pelgrimeren bedoel ik, vrij van alle luxe, maar toch een weelde om er te kunnen slapen en dan morgen verder te trippen naar Nevers. Nog eventjes mijn -carnet de route- maken, en dan ......naar le chemin de Théodore.
Allemaal de groetjes, tot morgen en daaag vanwege Théo.
|
|
|
|
|
|
| Aanvullende bijlage aan de trip van heden 31 juli |
 Graag toon ik nog mijn nieuwe leefomgeving van vandaag. Natuurlijk valt het mij mee, een luxe t.o.v. wat mij overkwam in Couvin en in Plancy-Labbaye. Dat is nu eenmaal het pelgrimeren eigen, geen plaats voor verwende gasten en leren tevreden zijn met wat de dag brengt.
Nu, in antwoord op enkele reacties: ik leg tussendoor enkele grotere afstanden af, niet om te laten zien wat ik wel kan. Maar wel om er tussendoor eens de pees op te leggen en mij te harden als voorbereiding op de moeilijke tochten die er gaan aankomen. Feitelijk was het beter geweest als voorbereiding op de Jacobstocht om veel te joggen , in de plaats van heel veel te stappen. Joggen draagt meer bij op het vlak van het uithoudingsvermogen. Dus vandaar, de zweep erop en morgen opnieuw, in zover dat ik geen beenschade veroorzaak.
Wat het fotomateriaal betreft, natuurlijk worden heel veel foto's genomen, slechts enkelen plaatsen we. De overigen worden op het einde in albumformaat toegestuurd aan de volgers.
Zo, tot de volgende aflevering en allemaal mijn oprechte dank voor de door mij gewaardeerde steun en aanmoedigingen.
Groetjes, Théo
|
|
|
|
|
| 03-08-2015 |
| Trip van 1 augustus - van Premerie >> Nevers |
 Deze morgen zeer vroeg verliet ik de nog slapende camping. Dag caravannetje u liet mij een heerlijke nachtrust genieten, maar Nevers roept mij.
Wat valt er te onthouden van de Morvan? Dat het een zeer mooie streek is, wel dun bevolkt, met kleine zelfs heel kleine dorpjes, zonder winkels, postkantoor of banken of cafeetje, niet eens en geld- of frisdrankenautomaat, laat staan dat er leidingwater is of gas.
Er overnachten, ja het is mogelijk dat ze plaats hebben want de mensen zijn graag behulpzaam. Eigenaardig ook, de achterdeur gaat er meestal niet slot. Dat is van in mijn kindertijd geleden dat ik dat fenomeen beleefde bij mijn grootmoeder en tante in Nieuwrode. Iedereen zegt er tegen iedereen dag of goede morgen, waag het niet om dat na te laten want er volgt commentaar.
Afscheid nemen van de onthaalgezinnen is ook u wat onwennig voelen. Ze laten u overnachten, delen met u de maaltijd(en) en 's morgens vroeg zijt ge foetsie. Bovendien willen ze er gewoonweg niets voor, meer zelfs, ze voelen zich eerder gekrenkt als ge blijft aandringen. Ik ben dan ook maar wat blij als er kinderen of kleinkinderen zijn.
In Nevers aangekomen trof ik het weer. Voor de zoveelste keer verwees "le petit futé - uitgever van - Journal des étappes, mij naar de prijzige hotels. Ik krijg er koorts van, een rotboek ten dienste van hun geld toeschietende handelaars. Farizeeërs noem ik ze. Dus ik naar het stadhuis en wat blijkt, Nevers is zelfs meer dan een klooster rijk, die pelgrims onderdak, warme maaltijd en ontbijt geeft tegen een almoesprijsje. Wel graag de misviering bijwonen. Ik werd ondergebracht in de "Espace Bernadette" een klooster, groot van hier tot ginder achter. Meer nog de heilige Bernadette ligt hier opgeborgen in een glazen kist en is te zien voor iedereen die de kapel betreedt.
Ik moet toegeven dat de voorzienigheid mij toch dikwijls bijspringt.
Morgen trip ik richting Sancoin of st.Pierre le Moutier, wat het zal worden weet ik nog niet, wel dat ik vooraf een goede 17 km naast de rivier -de Alier zal stappen en daarna de keuze moet maken. Een eenvoudige maar deze keer een noodgedwongen 31 km lange trip naar wie van de 2 dorpen ook.
Théo gaat gaan slapen nu, 't is voor mij bedtijd.
Allemaal de groetjes en daaag
Théo.
|
|
|
|
|
| 05-08-2015 |
| Trip van 2 augustus - van Nevers >> Sancoins. |
|
Deze morgen heel vroeg waren al heel wat toeristen van de partij in de eetzaal.
Einde verlof voor hen. Voor mij aanvang van een nieuwe trip. Op het menu : Nevers > Sancoins - afstand 31 km. Ik liet me wel tot aan de stadspoort brengen door de stadsbus, toch dat gewonnen. Eens aan de brug over de Loire voorbij begint de feitelijke trip, via een RW-pad dat uitgeeft op de door het landschap meanderende rivier -le Allier-. Tot in Apremont s/Allier, wat ik daar te zien kreeg was alsof het niet meer van deze wereld is. Een dorpje, zo terug in de 15° -16° eeuw. Perfekt onderhouden in zijn staat van oorsprong, alleen herstelwerken mogen uitgevoerd worden. De dorpelingen zijn ten volle bewust van de onschatbare waarde ervan en dragen er zorg voor.
Vanaf daar loopt een GR-pad tot op 4 km van Sancoins. [Er is een goed onderhouden gite communale voor de pelgrims (15). vooraf reserveren]
Vanaf daar trip ik verder naar Charenton-du-Cher, en maak gebruik van de gratis wifi in St. Aignan d/Noyer. De overgang van het landschap tegen over de vorige dagen is groot. Tot voor Nevers waren het bijna uitsluitend graangewassen. Vanaf Nevers zijn het weidegronden, kilometers aan een stuk door met melkvee, maar voornamelijk voor de opfok, zeg maar slachtvee. Honderden en honderden vaarzen, kalveren en stiertjes. Veehouders met landerijen laten in vele gevallen de verzorging over aan de lokale landbouwers die er een centje aanvullend inkomen aan overhouden.
Zo, einde rustpauze en nu verder op trip naar Charenton..... Pff , 't is warm vandaag.
Groetjes en daaag.
Théo
|
|
|
|
|
|
| Trip van 3 augustus: Sangcoins >>> Charenton s/Ch >>> St. -Amand-Montrond. |
 Met veel goesting vatte ik de dagtrip aan. Erg vroeg vertrokken uit Sancoins vreesde ik de hitte van de dag, 't zal bakken worden. Vandaag een redelijke vlakke weg, geen puffels, geen klimmetjes. Opnieuw bos in, bos uit, weilanden en nog eens weilanden, een morzel kanaalweg en op het einde straatstenen. De dagelijkse kost, ware het niet dat ik op het voorziene einde van de trip in Charenton een koude douche moest incasseren. Plan A na 28km gaat niet door, fini ermee. De gereserveerde Gite was een ramp. Oud, bouwvallig alles behalve netjes doordat, de verantwoordelijke verlof nam (??) en nu gij.
Gelukkig voorzie ik steeds een B-plan vooraf. Vandaag bewees het zijn dienst. Dus, terug naar de "Marie" voor mijn verontschuldigingen en zeggen wat moest gezegd worden, de secretaresse gaf een oplossing. Ofwel op hotel gaan of doorgaan naar St-Amand-Montrond.
Ik had er de gegevens van het "coquille-verblijf, een telefoontje gaf groen licht.
Te voet dan maar naar het 12km verder gelegen adres, verstand op nul en maar stappen. Na een trip van in totaal meer dan 11 uur kwam ik toe op de nieuwe bestemming. Geloof me als ik zeg, dat alles goed genoeg zou zijn geweest om gaan te liggen.
Maar het werd een volteffer van formaat -le foyer des Jeunes Travailleurs- in St. Amand-Montrond, die ook kamers hebben voor pelgrims. Een luxe, met avondeten en ontbijt aan pelgrimsprijs (26). In mijn geval werd het een koude schotel, zonder klagen geloof me vrij.
Wat ik morgen ga doen? Ik weet het nog niet. Vandaag begin ik er niet meer aan. Hier is een wasmachine met droogkast, dus .... Daarna, zo snel mogelijk dodo en voor hoe lang? Weet ik niet.
Maar hopelijk toch niet te lang om een minitrip te kunnen afleggen.
Zo, nu nog een dada en dodo vanwege Théo
|
|
|
|
|
|
| Dinsdag 4 augustus - snipperdag |
 Ik beloofde reeds vroeger, bij gelegenheid eens terug te komen op mijn uitrusting. Vandaag heb ik daar de gelegenheid toe, omdat enerzijds het gisteren door de omstandigheden, een heel lange trip werd. Normaal had ik vanmorgen een ingekorte trip willen houden, maar vannacht hield hier een lang en zwaar onweer huis. Deze morgen om zes uur plensde de regen nog dapper door. Mijn besluit stond vast ik bleef 1 dag snipperen. Tegen de middag hield het op maar de dreiging bleef. Na de middag was het weer terug in zijn goede doen. Wat doet een mens dan voor nuttigs gans de dag? Alle kledij wassen en drogen, alles nakijken op slijtage en op gebreken. Aanvullen van de noodzakelijke proviand en vervangen van wat versleten is.
Zo veel kledij heeft een pelgrim niet bij, maar wat ge bij hebt en draagt ziet af. En dan is er nog de noodzakelijk rust voor het recupereren.
Wat steekt er dan allemaal in mijn rugzak? De kledij: 1 reserve lange broek met afritsbare pijpen, 2 onderhemdjes en 2 T-shirts, 3 onderbroekjes, 3 paar lange & 2 korte kousen, lichte pantoffels, 1 badhanddoek (klein) & 1 handdoekje + 1 washandje. 1zakje met al het strikt nodige toiletgerief inbegrepen de doucheproducten scheergerief, kam en wekkertje. Wasmiddel, etuitje naaigerief, regenponcho en KW, een ultralichte matras-overtrek, lichte slaapzak & pantoffels. Gedetailleerde gids met de wandelwegen en ook GR-routes B/Fr/Sp- Bask. + agenda / I-phone en minitablet en GSM. Verbanddoos met allerlei zalfjes tegen bijtende en stekende insecten en ongedierte + de persoonlijke medicatie. Een taalgids Sp/Fr/N. En met dat alles rugzak inbegrepen, zelfs in zo licht en slijtvast materiaal zit ge snel boven de gehoopte twaalf kg. Tel daarbij nog 1 tot 1 1/2 L water dan weet ge rap hoe laat het is tijdens een trip tussen de 22 a 25 en soms meer km.
Morgen regen of zon, weer of geen weer maakt niet uit, het zal als het goed meezit, stappen worden tot in "Le Chatelet" en als het wat tegenzit voor overnachting tot in Chateaumeillant.
Ja dit nog, op de foto's zijn de 2 slaapplaatsen te zien, gelukkig beet ik door.
Vanavond 4/8, zijn er nog 5 trippers aangekomen in het Compostella-kwartier, 2 onder hen waren er niet te best aan toe - blaren- . Een paar dagen terug opgelopen en zonder verzorging verder gestapt zoals ik vernam. De onthaalbediende informeerde hen dat ik ook onderweg ben naar "Saint Jacques". Daarop stelden we ons aan elkaar voor en vernam ik dat ze geen verzorgingsmateriaal meer hadden. Ik verwees hen naar de apotheek 100m verder in de straat.
Na hun avondeten, zijn ze in het cafetaria bij komen zitten. Een stel, Inge en Eric uit Basse-Ham/Lux., de anderen een koppeltje en de zus - Kristel/Silvia en Greeten uit Oberborn/FR. Vogezen. Greeten was er het onfortuinlijkste aan toe, gelukkig gaf de apotheek wel de geschikte pleisters mee. De 2 stellen waren elkaar tegen gekomen en samen vanaf Vezelay verder getrokken. De laatste kms had Greeten bovendien pijnlijke kuiten opgelopen. Te laat voor het bijhalen van het nodige.
Uit medeleven bezorgde ik haar wat zalf van Voltaren 2% om in te masseren. Uiteindelijk heb ik het dan nog zelf mogen doen. Ter info voor mijn reeds kwijlende vrienden van "de Wolmet" ik masseerde wel in het cafetaria!
Later op de avond hadden we het nog over de gehouden stopplaatsen en over de volgende trippen. Ik had het ook over de nuttige aanbevelingen van Fons W. en over de geraadzaamheid om halverwege van sokken te veranderen en tijdens die pauze papieren servetten in de schoenen te steken. Die methode onttrekt heel wat vocht eruit.
Inge en Erik trippen tot in Limoge, De 3 anderen hopen tot in Ostabat / juist voor St Jean P d P te geraken. Ik vertrek dus morgen in de vroegte heel vroeg zelfs, het gezelschap van vandaag weet nog niet wat zij gaan doen. Wel wisselden we onze E-m gegevens uit en beloofden info-kontakten te onderhouden .
Voor mij zit het er voor vandaag op, ik wens jullie allemaal het beste en dank voor het volgen.
Groetjes en daaag
Théo
|
|
|
|
|
| 06-08-2015 |
| Rumbo a España - Het Kalifaat Al - Andaluz - deel 6 - |
|
Ten tijde van het Kalifaat waren Staat en Godsdienst fel met elkaar verbonden.
De leiding was in handen van de Kalief. De rechterlijke macht lag bij de Kadis.
Zij die christenen wilden blijven, de mozaraben, betaalden meer belasting en moesten in aparte wijken wonen, maar behielden hun eigen rechters.
De joden, die vaak vrije beroepen uitoefenden, genoten veel respect in het begin, maar later werden ze wel eens slachtoffers van vervolgingen.
De Moren legden de Joden en de Christenen een aantal beperkingen op in hun godsdienstbeleving : geen klokken luiden, niet meer actief bekeren, geen kerken of synagogen meer bouwen.
Aan de Moslims zelf werd het verboden, om hun godsdienst te verlaten.
In het dagelijkse leven en in de omgang met elkaar waren er weinig beperkingen en veel Joden en Christenen klommen op tot hoge maatschappelijke posten.
Een grote vraag, die hier rijst is : hoe erg heeft de Arabische cultuur het christelijke Spanje beïnvloed? Hoe Spaans is Spanje gebleven?
De Moren hieven belasting op grondeigendom in natura en verdeelden grond onder arme boeren. Zo daalde de rijkdom en het monopolie van de christelijke adel en de Kerk. Zij voerden ook tal van nieuwe landbouwtechnieken in, waardoor de voedselproductie toenam. Ook namen armoede en kindersterfte af, waardoor de levensverwachting meer steeg, dan in de rest van Europa.
Dit alles was ook gunstig voor de koopkracht, waardoor industrie en handel verbeterden.
Door de herverdeling van de gronden werd de Islam een populaire godsdienst en velen verlieten de Roomse Kerk. Ook hier gold dus het thema : Wiens brood men eet, diens woord men spreekt.
Het is dan ook niet te verwonderen, dat de Kerk en de hoge adel de Islam beschouwden als een politieke en economische bedreiging.
Er moest dus iets gaan gebeuren!
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 07-08-2015 |
| Trip van 5 augustus - St. Amand Montrond - Chateaumeillant. |
 't Was wel even twijfelen naar waar ik ging trippen vandaan. De 5 gisterenavond laat toegekomen pelgrims, hadden daar misschien wel iets mee te maken. Paste hun plan in mijn vooropgesteld traject of niet? Uiteindelijk niet, bovendien kreeg ik voor het naar de kamer gaan van de baliebediende een goede tip met gsm-nr van een degelijke slaapgelegenheid in Chateaumeillant. Er is daar een gelijkaardige opvanginstallatie voor pelgrims als hier in St. Amand. Maar met kamers voor 4 personen. Op haar voorspraak valt er daar wel iets te regelen en ook de dag daarop, ten minste als Preveranges op mijn verdere reisroute ligt.
Even opnieuw de kaarten erbij - Chateaumeillant ligt wel niet dichtbij, maar de afstand voor donderdag is wel ideaal.
Ik sprak met haar af om voor het einde van haar shift (23 u), te beslissen. Mijn beslissing werd ja en ik verzekerde haar mijn woord en een grote waardering voor haar tussenkomsten.
Dus ik woensdagochtend om 6 uur op weg naar Chateaumeillant. Tot 11 uur afwisselend terrein, op dat vlak weinig afwisseling met de vorige dagen, maar dan kwam de warmte opzetten en ik was nog maar amper halfweg. Gelukkig kon ik bijtanken in een gehuchtje ten westen van Le Chatelet en vandaar verder op pad naast een riviertje. Een gelukkig niet te grote inschattingsfout liet me terecht komen in Privet. Ik was wat de kluts kwijt in de wirwar van wegeltjes, dan eens gelijklopend met of weer weglopend ervan en moet ik dolgedraaid mij vergist hebben van waterloopje. Uiteindelijk ben ik laat en in alle geval buiten het opgegeven uur aangekomen. Armand stond me ongeduldig op te wachten. Armand was ongeduldig omdat hij genodigde was op de barbecue in de camping aan de overzijde van het meertje.
Mijn pijp was uit, wat ook daar op tafel komt, maakt niet uit, ik wilde alleen een koude douche, mijn kleren uitspoelen en te drogen hangen. En toen maakte ik kennis met een andere pelgrim dhr. Chupino. Eveneens weduwnaar, en die morgenvroeg bij de eerste klaarte vertrekt. Veel gepraat is er niet meer, wel wisselden we onze mailgegevens uit. Van hem wist ik dat er nog pelgrims de nacht doorbrengen, maar op de BBQ zijn. Vroeg in bed en wakker gemaakt omstreeks 01 uur - 't laat zich raden in geval van.......morgenvroeg.
Chopino was reeds op pad toen ik donderdag me klaarmaakte voor de trip naar het 18 km verder gelegen Preveranges. Volgens Armand avec quelques tettons bien dures. Een nieuwe term in het reeds toch al rijke jargon dat ik aanleer. Ook dat hoort bij het pelgrimeren. De feestneuzen sliepen nog bij mijn vertrek. De deur achter mij is met hels lawaai toegeslagen..........door de wind.
Allemaal de groetjes en daaag.
Théo
|
|
|
|
|
|
|
|
|
