 |
|
|
Doe wat liefde je gebiedt,
Ga je hart verpanden
In mijn leven en mijn lied,
Draag ik jou op handen |
| Uit "Carmina Burana" |
|
| 20-07-2015 |
 Trip 7- van Aubigny L/P naar Lalobbe op 15 juli. |
Na een degelijk ontbijt, vatte ik na de laatste aanwijzingen de trip aan, naar het 24km verder gelegen Lalobbe. Ik voelde mij aanvankelijk in de wirwar van kronkels en splitsingen zonder GR-aanduidingen erg onwennig, gelukkig was er nog de telefonische bereikbaarheid van Marie-Jo om mij een paar keer op het juiste pad te leiden. Schatten van mensen zijn het, mijn dankbaarheid kon niet op. M-Jo verzekerde mij dat de 3 dagen eerder uit Duisburg vertrokken Veerle hetzelfde meemaakte. Verwarring alom met de GR- signalisatie. Ze zal er wel een oplossing aan geven.
Eens op de goede weg ging alles als een fluitje van een cent. De trip verliep vlotjes door het woud met af en toe een strook maisveld, waar hazen en fazanten vrij spel hadden. Na een trip van meer dan 7 uur bereikte ik, na een straffe klim van 6km (volgens de bewijzering) het piepkleine dorpje Lalobbe. De familie Roel zou gemakkelijk te vinden zijn -Kerkstraat 2-. Ik belde aan, de deur werd geopend en in sappig Hollands werd ik ontvangen door het gastgezin Ton (Antoon) en Karin. Mij werden de huisgebruiken toegelicht en daarna werd ik verwezen naar het daar recht overliggende restaurantje. Ton en Karin doen aanpassingswerken in het huis. Ik verblijf in het huis ernaast, er zijn geen andere gasten.
Mens toch was dat daar een verrassing, ik waande mij zowaar in een huisje van het domein van Bokrijk, prachtig oud bemeubeld, ik heb er met genoegen foto's van genomen. Mijn passage langs de eetzaak bleek eveneens verrijkend. Aan de babbel met 3 veeboeren, kwam ik te weten dat het dorp amper 200 zielen telt. De jeugd trekt naar Reims of Charleville waar ze stedeling worden en werk vinden. Kleine landbouwbedrijfjes worden opgekocht door de industriële veebedrijven. Alleen veefokkers zoals mijn gezellen houden het hoofd boven water. Allez bois un pastis m'sieur Théo santé et sur votre réussite.
Na een versterkende maaltijd werd het dan tijd voor de rugzak.
Théo
|
|
|
|
|
| 21-07-2015 |
| Trip 8 van 16 juli. Van Lalobbe naar Herpy l'Artesienne via Rethel > 29km. |
 Na de erg vroege koffie met Ton (Antoon ) en Karin, werd de dagtrip aangevangen. Zowat 8km verder in Ecly bij de sanitaire stop, had ik het met de postbode over het overal ontbreken van geldautomaten. Hij onderkende het probleem niet, maar informeerde mij dat de bekabeling er wel 3 jaar ligt, maar les distributeurs zijn nog steeds niet geleverd. Tot voor Rethel is alles reeds in orde. Niet echt een opschieter want Rethel ligt 17km uit mijn richting. Merci monsieur le facteur.
Een seintje naar het gastgezin om hun van mijn veel latere aankomst te informeren kende voor mij een onverwacht gelukkig einde. De gastheer moest in Rethel zijn zoon aan het station oppikken, ik was toen een 2km van het station, hij zou mij opwachten. Een pelgrim is sowieso te herkennen. Ik gaf katoen en 20' later stond ik aan het station, druipnat van het zweet. Ik herkende onmiddellijk de mannen in kwestie. Er waren er maar 2, Christian en de zoon. Onderweg reden we door velden met purperen gewassen. Christian vroeg mij of ik die kende. Neen, wel dat waren "pavotvelden" een soort van papavers. Nooit in die velden gaan zei hij, want er is satelliettoezicht en binnen de kortste tijd staan de 'gendarmes' naast u. Vol ongeloof keek ik hem aan, satelliettoezicht, maar geen geldautomaten, knoop dat eens aan elkaar. Bij aankomst was de barbecue zo goed als klaar. Hoe het er aan toe ging verduidelijken de foto's en het was overheerlijk, dat wel
Morgen weer een nieuwe dag, mogelijk met opnieuw onverwachte........uitdagingen.
Groetjes allemaal!
Théo
|
|
|
|
|
| 22-07-2015 |
| Trip 9 van vrijdag 17 juli |
 In mijn vorig reisverslag nr 8 had ik het over het gewas "pavot" een variant van papaver. Ik was vergeten te vermelden dat dit gewas dienende voor medische maar ook voor alimentaire doeleinden. Zo, nu ben ik ten minste volledig.
Vrijdag ochtend nam ik met een beetje een zwaar hoofd afscheid van Dominique en Anne, beide zijn ze leerkracht en in hun verlofperiodes ontfermen ze zich over pelgrims maar herbergen ook wel toeristen in het dorpje Herpy, een goede 8 km voorbij Chateau Porcien. De uitgestippelde reisweg loopt vandaag van Herpy l'Artesienne naar het 24 km verder gelegen Neuchateau sur Aisne. Vandaag trip ik gedeeltelijk langs het kanaal en ook langs GR's zeg maar veldwegen kilometers lang, van kerktoren naar kerktoren. Een onwaarschijnlijk gevoel kreeg ik bij de gedachte dat ik iets niet meer moet doen. Alleen stappen en verder stappen, bijna machinaal verder gaan. De trip vandaag kent in tegenstelling meer variatie er zitten soms nijdige heuveltjes in. De laatste kilometers maal ik dan af langs het kanaal tot aan de wegwijzer Neuchateau s/A rechts de brug over. Wat verder kom ik terug in woongebied. Een blij gevoel welt op, mijn dag zit erop. Nu nog de gite vinden, het dorp heeft zowaar een eetzaak, een café, een apotheek, bakkerij en winkel, wat niet overal het geval is. Dus een village, op de hoek van de inkomstraat plofte ik me neer scheel van de dorst. Een pilske kan verdorie smaken. Aan de waard vroeg ik de weg naar de gite 'le cheval blanc', ja verdorie ik ben er gezeten wat verlichting was me dat. De waard legde me kort de situatie uit. Cafe en tabakzaak van 7 tot 20 u. De 4 kamers zijn boven, na 20 u runt hij het restaurant tot 23 u met zijn dochter en schoonmoeder. Terloops zijn café met tabak , lotto en kranten draait volle bak van 's morgens tot 's avonds. Noubliez pas, soyez à l'heure pour le restaurant , er zijn immers maar 12 tafels en het is fin de semaine. Begrepen baas. Niets speciaal tenzij dat ik er verse en smakelijke snoekfilet kreeg voorgeschoteld, ferm gegarneerd en nadien de soep. Waarschijnlijk om de puttekes op te vullen in de maag. Carlo had nu meer tijd om een babbeltje te slaan en wat uitleg te geven en vragen te stellen over mijn reis. Een dame aan de rechtover zijnde tafel luistervinkte mee en kwam soms tussen. Carlo stelde haar voor als Madame Rizee of toch zoiets. Madame was de weduwe van de dokter. Tussendoor vertelde ze een en ander en ik luisterde feitelijk zonder veel interesse. Gedaan met eten vroeg ze mij of ze mij de "pousse café " mocht aanbieden. Ja, feitelijk had ik nog geen zin om door te gaan. Babbel, babbel, babbel over mijn reisplan en si en la. Zij was nu 3 jaar veuve, kon geen auto besturen en diende op een ander persoon beroep te doen om haar met de Mercedes te vervoeren. Et vous savez monsieur Théo, al die tijd heb ik geen man aangeraakt, bien que j'ai encore des sentiments. Ik vond het stillekes aan wellekes en vroeg haar mij te willen excuseren, omdat ik morgen erg vroeg naar Reims wilde vertrekken. Mon avis was ik moe.
Slaap wel en daaag !
Vanwege Théo
|
|
|
|
|
| 23-07-2015 |
| Trip 10 - 19 juli Trip van Reims naar Hautvillers |
Het was me wat vannacht in Reims. Bij aankomst in de kathedraal, werd mij een nachtelijk verblijf aangewezen in de gite van de stad "le centre internat de séjour afgekort CIS de Champagne. Een mengelmoes van Nationaliteiten en kleuren. O.K. mij niet gelaten, ik kreeg er een 1persoonskamer.
Maar bij mijn terugkeer rond 22u30 waren de afrikanen volop een feest aan 't bouwen. Eventjes voor 2 u vanmorgen had ik er schoon genoeg van, ik was bijna zot geworden van het lawaai. Ik heb dan mijn boelen ingepakt en besliste om door te gaan. Van slapen zou toch niets meer in huis komen. Dus ik nachtelijk op stap naar Hautvillers hoofdplaats van de Champagne - de Don Perignon- via de D951, omdat die verlicht was. Even voor 10u30 vanmorgen kam ik moe toe in Hautvillers. De village kreunde reeds onder de toestromende toeristen. Op de toeristische dienst kregen ze het gedaan om mij onder te brengen bij een gezin, na vele telefoontjes. Het gezin woont 3km buiten het centrum. Van blijdschap betekende die extra afstand totaal niets, ik rook een beddeke.
Het gastgezin was op al op de hoogte van de situatie. Weinige momenten later lag ik al op het bed. Zalig was dat. 's Avonds werd dan wat bijgebabbeld. Bleef dan nog het probleem om de vorige 3 verstuurde verslagjes te laten toekomen. Daar moeten we nog een oplossing voor vinden. Evenmin weet ik op dit eigenste moment niet of deze mail zal toekomen. Zo nodig trek ik morgen voor een oplossing naar het 12 km uit de kering gelegen Epernay. Jammer, ik keek zo uit naar die Champagne streek. Voor de druivenpluk die half augustus plaats heeft gaan ze dan wel een toeziende kracht missen. En hoe zou het met de Afrikaanse gemeenschap zitten in Reims? Rond dit uur waarschijnlijk de muziektoer op? Jabalee, jabalee y tobo y tobo, maar nu ga ik verder bijslapen, het zal mogelijk snurken worden.
Slaap wel en tot wederziens ,daag.
Groetjes van Théo
|
|
|
|
|
| 24-07-2015 |
| Maandag 2o juli. Van Hautvillers/Champillon naar Fere Champenoise. |
 Vooraf: ik vertelde reeds mijn wedervaren van zondag, maar ik wilde jullie niet de foto onthouden van het onthaal van pelgrims in de basiliek van Reims en een paar zichten van de belangrijkste autoloze straten.
Vandaag zou het een trip worden naar Vertus. Afstand, een kleine 21km. Maar goed uitgerust en in form temeer daar het een ideaal weertje was om te stappen (licht bewolkt en bijna 25°) plakte ik er nog 15km bij naar Fere Champignoise. Niets dan kilometers en kilometers wijngaarden. Mij is opgevallen dat de telers niet zo gewillig de druivensoort doorvertellen. Maar anderzijds wel zeer graag een glaasje aanbieden. Nu, ik ben niet zozeer een proever die naam waardig, maar fris is het wel die gekoelde drank. Na de truc van het proeven door te hebben gekregen, ben ik daarmee maar gestopt, want ik voelde mij stilaan lichter worden.
Buiten de weinige mensen op de velden ben ik niet veel tegen gekomen. En zo kwam ik na 8 uur stappen aan bij mijn nieuwe onthaalouders die van mijn komst werden bericht door de Mairie.
Simonne en Guy, zij gepensioneerde leerkracht wiskunde en haar echtgenoot, een schooldirecteur op rust, zijn beginnende tachtigers. Graag onthalen ze regelmatig pelgrims, om hun namiddag en avond wat op te fleuren. Ze zijn goed mee met het informatica gebeuren maar 'avonds valt in hun middelgroot dorp weinig te beleven. Pelgrims zijn er voor hen een afwisseling. Voor pelgrims is het er reuze gezellig om naar hun onderhoudende gesprekken te mogen luisteren. Toffe mensen op leeftijd, gezellige mensen om mee te praten.
Na een stevige slaapmuts, zal slapen wel geen probleem zijn.
Noteer ook dat ik wel dagelijks mijn huiswerk maak, maar dat het verzenden van de berichten niet steeds evident is wegens het zwakke bereik, of zoniet de server die regelmatig bericht stuurt van : probeer later nog eens. Manana werd hier waarschijnlijk geboren. De antwoorden op jullie berichtjes werden wel beantwoord, maar zijn mogelijk nog onderweg.
Groetjes en tot het vervolg.
Théo
|
|
|
|
|
| 25-07-2015 |
| Trip : 21 juli van Fere Campenoise naar Plancy- l' Abbaye. |
 Met spijt nam ik afscheid van Simone en Guy, nadat hij vooreerst met mij boodschappen is gaan doen en om de wat verder gelegen veldweg te tonen die de kortste weg is naar de volgende pleisterplaats. Feitelijk ben ik wat laat op pad gegaan want het was reeds aardig warm. Dat beloofde. Het werd een eentonige hete dag door de graan-, aardappel- en bieten- of rapenvelden met heel veel windmolenparken. Ik telde er tot 71 windkrachtmolens, toen was ik het moe. Wat ze er in België tegen hebben is mij een raadsel. Lawaai? Zeker niet op een afstand van 100m. Gevaar voor vogels? Ze rusten op de cabine ervan. Waar is dan het probleem? Het landschap? De niet vervuilende eigenschappen?
Soit. Eindelijk en zo nat als een eend kwam ik toe op de "Mairie" van Plancy l'Abbaye die open bleef tot 19u. Gelukkig maar. Na de gebruikelijke uitleg en stempelen van het stempelboekje, werd ik doorverwezen naar het klooster van de Zusters Oblaten. Aan de prachtige toegangspoort maakt zuster nonneke weinig blabla en zei mij dat het haar speet niemand nog onderdak te geven. Voilà, en daar stond ik dan. Comment Mère? Heeft u geen rustplaats meer voor een vermoeide pelgrim? Non was het antwoord kortaf. Ik wilde er nog iets aan toevoegen, maar zweeg wijselijk, van binnen kookte ik en dacht er het mijne van. Terug naar Monsieur le Maire dan maar om hem op hoogte te brengen. Na wat heen en weer getelefoneer nam hij sleutels en zei viens en wij weg, naar een voetbalveld halverwege de weg naar Wery-sur-Seine. Tja het werd slapen in de vestiaire, maar er was een douche, alleen niet van het water drinken gaf hij nog mee. Gelukkig stopte een bediende van het gemeentehuis mij nog een grote fles Sprite toe voor ons vertrek naar "Rapide Plancy". Les clefs mochten bij mijn vertrek op de tafel achtergelaten worden. En toch was ik de koning te rijk, ik had een slaapplaats en ik kon overnachten, al was het niet in de herberg van God en zijn dienaressen, de Zusters Oblaten. Bovendien zat ik al een heel eind op weg dus dichter bij Troyes.
Misschien haal ik Troyes en beloofde mezelf in dat geval een dag vakantie te zullen nemen.
Allemaal mijn groetjes en tot in........
Théo
|
|
|
|
|
| 26-07-2015 |
| Trip 22/7: van Mery s/Seine naar Troyes |
 Half uitgeslapen op de banken van voetbalploeg "Rapid Plancy" en stijf als een plank werd ik wakker bij de eerste klaarte van de dag. Ik ging me niet meer draaien maar wel mijn rugzak maken en vertrekken.
Rond half zeven trok ik de deur achter mij toe en vertrok op pad. Ik had mezelf beloofd, om een dag rust te nemen mocht ik het 34km verder gelegen Troyes bereiken. Na bijna drie kwartier kwam ik landbouwers tegen die het graan aan 't oogsten waren. Ze riepen me toe dat ik een vroege vogel was en waar ik heen trok. Ik naar die mannen, legde mijn geval uit en dat ik maar al te graag Troyes wilde halen. Mon Dieu c'est encore loin en weet ge, hier achter het veld loopt een weg om naar het windmolenpark te gaan. Die weg loopt van hieruit tot bijna in Rily en dat is zeker 6 tot 7 km korter dan via Mery sur Seine. Kom ik voer u met de jeep over 't veld tot aan de weg. Hotsend en botsend wij over het veld naar die weg, en dan expliceerde hij mij de te volgen weg.
Door de velden tot op -la route- de brug van de Seine over en langs het fietspad verder.
Een half uurtje verder kwam ik aan in Rily en er was begot een bakkerij met bovendien gekoelde frisdranken. Niets meer gegeten sinds gisteren en de fles Sprite al een poosje leeg, het was een zegen die winkel.
Dan verder langs het fietspad en laat in de namiddag bereikte ik Troyes en dan de Kathedraal.
Een dankgebedje kon er vanaf, na de formaliteiten in de Kathedraal kreeg ik begeleiding tot in de opvang voor pelgrims in "Association Diocesane de Troyes" voorheen deels een klein seminarie en deels een klooster. Ik was de hemel dankbaar dat ik er 2 nachten mocht doorbrengen. Daar zorgde Zuster Ernestine voor, mijn begeleidster naar de opvang, ik had ze een zoen kunnen geven van blijdschap, nu nog rap wat te eten vinden en dan zo vlug mogelijk het bedje in tot .....het maakt niets uit, en dan tijd genoeg om de rustdag in te delen.
Groetjes allemaal en tot de volgende...
Théo(dore).
|
|
|
|
|
|
| Donderdag 23/7 rustdag Troyes |
Heerlijk baddeke genomen en dan geslapen tot vanochtend 8 uur.
Wat doet een mens zoal op een rustdag? Eerst en vooral mij laten informeren waar er een -laverie- is, om mijn kleren eens deftig te wassen en te drogen. Vervolgens naar de post gaan om mij andermaal wat te ontdoen van wat overtollige zaken. Nadien ging ik na langs waar ik diende na te gaan om de stad morgen vrijdag te verlaten, ook niet echt bij de deur, dwars door 't stad, een heel eind hoor.
Rond 14u was ik terug op de verblijfplaats. Eerst wat rusten en dan mijn schrijfwerk bijwerken. Rond 18u eens door het centrum kuieren waar ik een echt Italiaans restaurantje vond. Een spaghetti, ja dat ging ik eten. Het was lekker echt eentje a la casa madre met eigen gemaakte pasta en tomaten.
Rond dit uur was er nog niet veel volk op de been, en de zaakvoerder deed een babbeltje aan tafel. Als toemaatje kreeg ik van hem heerlijke chous overgoten met limoncello. Heerlijk fris en om thuis eens na te doen.
Om half negen diende ik terug te zijn in het seminarie, in het klooster want dan gaan de poorten dicht.
Er zijn momenteel geen priesterroepingen meer, vandaar dat die kamers nu aangeboden worden aan pelgrims en personen voor een bezinning. Het is er zeer netjes, rustig en ontspannend in het afgesloten domein.
De prijs? 38 voor de 2 nachten met ontbijt alles inbegrepen, niet te geloven en beter moet ge niet zoeken.
De Zusters Oblaten? Zij boeren maar verder in Plancy l'Abbaye.
Morgen trip ik van Troyes naar Ervy-le-Chatel een goede 28km hier vandaan, richting Vezelay.
Groetjes allemaal en vergeet de cake niet te overgieten met limoncello
Théo(file).
|
|
|
|
|
|
| Trip van Troyes naar La Chaillotiere lez Ervy le Chatel op 24 juli |
 Een betere rustpauze dan in het klein seminarie van Troyes kon ik niet inlassen. Omringende kalmte, gedienstige mensen die u goed aanvoelden en de ruimte boden voor aangename gesprekken.Ik voelde mij dan ook deze morgen perfect in orde om mijn dagtrip van ruim 32 km die door toedoen van Zuster Ernestine, terug gebracht werden tot 27 km omdat ze mij met de auto tot aan de stadspoort voerde. De trip liep afwisselend door maisvelden, de eerste laagstammige zonnebloem- en graanvelden en hier en daar toch nog altijd Pavotakkers. Ze imponeren mij die mysterieuze planten, maar ik vernam inmiddels dat de landbouwers erg selectief uitgekozen worden voor het teelten. Financieel doen de landbouwers er een meer dan goede zaak aan, alleen is er een beperking per teler en per gemeente voor de toegelaten oppervlakte. In de piepkleine dorpjes met soms zelf niet eens een tiental huisjes werd ik regelmatig door de dorpsouderen aangesproken. Mon Dieu en te voet dan nog wel naar Saint Jacques, kom binnen en drink eens. 't Is moeilijk weigeren, echt vriendelijke mensjes die het oprecht menen. De grimpettes volgenden elkaar op, de ene kuitenbijter achter de andere. Mij is opgevallen dat de dorpjes bijna altijd in de dalletjes lagen. Na een meer dan 7 uur aanhoudend wandeltempo bereikte ik de gastwoning bij Claudie en Michel Alexandre in het gehucht "les Chaillots" van de deelgemeente -Vert-. Gezellige mensen, eind zeventig. Michel is voorzitter van de regio-afdeling die instaat voor het aanbrengen van de GR-markeringen en het onderhouden van de paden. Samen met zijn vrouw Claudie onthalen ze zo goed als dagelijks pelgrims en groepjes streekwandelaars. Vandaag tellen ze 7 overnachters waaronder een Duits gezinnetje dat tot zondag blijft. Morgen is het zaterdag en Claudie wist mij nog een onderkomen te regelen in het 18 km verder gelegen Florentin. Michel verzekerde mij -ce sera dûr- niet te veel km maken en stilaan bergjes in de benen opbouwen. Qui va doucement va longtemps.
Met deze wijsheid in het hoofd ga ik dan stilaan mijn bedje opzoeken.
Fijne avond allemaal en tot morgen.
Daaag en groetjes van Théo.
|
|
|
|
|
|
| Zaterdag trip van 25 juli |
In tegenstelling tot gisteren vrijdag, waar het zoeken werd naar de ligging van het huis van Claudie en Michele in het gehucht "Les Chaillots" van de gemeente -Vert-, zelf een deelgemeente van Montigny-les-Monts, liep ik in het centrum van St Florentin recht op de overnachtingsplaats af. Vandaag was het een rotweertje met regelmatige buien en veel wind. In vernam van dochter Tilly dat het in België niet beter is.
Ik koos er deze morgen voor om de smalle verharde weggetjes te volgen door de dorpjes, wat Michel niet verheugde. Zo kon ik zijn waardevolle GR-aanduidingen niet bewonderen.
Michel en Claudie zijn mensen naar mijn hart. Niet alleen door hun hartelijkheid en oprechtheid maar ook omdat er veel gelijkenissen zijn in onze vorige gezinssituaties. Later en tijdens de trip kreeg ik het hierdoor emotioneel moeilijk. Herinneringen, wat me deed denken Kris Gelaude zijn mijmeringen
# Al moet ik gaan
Zie me, zoek me, vind me.
Draag me mee in je kleren,
Waar je ook gaat.
Spreek over die dagen
toen we nog adem te koop hadden
en onze gedachten vrolijk als vlinders
van morgen naar avond fladderden....
.... Haal mij erbij
in grote en kleine verhalen. #
Dat is dan wat ik ook doe.
Ach ja zo zit een mens in elkaar. Iedereen draagt zijn steentjes mee.
Nu wat anders. Ik maakte daarstraks eventjes de optelling van de uitgaven, omdat ik alles dagdagelijks heb bijgehouden. Tot nu toe zit ik aan de gemiddelde daguitgave van 39,40 (alles inbegrepen - slapen, eten, drinken enz..). De bedoeling van dat bijhouden is, om een inzicht te krijgen van de kostprijs van zo'n onderneming. Natuurlijk is hierbij geen rekening gehouden met de aankoop vooraf van uitrusting, kledij e.d.
Daar kom ik op het einde van mijn camino nog op terug. Ik ben echt nieuwsgierig en kijk ernaar uit.
Weldra zal ik het ook hebben over mijn dagelijkse organisatie. Natuurlijk ben ik niet de spreekbuis van de jaarlijks duizenden pelgrims, maar ik tracht een zo natuurlijk mogelijke weergave te kunnen voorhouden.
Nu is het echter tijd om af te ronden, je suis invité pour le souper. Zo te ruiken zal het lekker zijn, ook dat is een deel het pelgrim zijn.
Tot de volgende bladzijde, ik weet jullie dan te vertellen wat het was.
Daaag en tot de volgende.
Théo.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
