 |
|
|
Doe wat liefde je gebiedt,
Ga je hart verpanden
In mijn leven en mijn lied,
Draag ik jou op handen |
| Uit "Carmina Burana" |
|
| 14-09-2015 |
 Trip van zondag 13 september : Belorado >> San Juan de Ortega (25km/ to go= 312km). |
 Gisterenavond kwam ik voor een 2de maal op rij een Vlaams stel tegen, Ann Didier en Rik Beele uit Moorslede bij Ieper. Zij tripten vanuit Moorslede via de Rijsel > Aras> richting Blois > Bordeaux naar St.Jean PdP. > Roncevalles en zo de gebruikelijke Camino Frances op richting St. Jacques.
Vandaag zouden ze verder trippen dan S.J.d.Ortega. Er is daar maar 1 refugio met 58 plaatsen en geen hotel, langslapers of trage stappers kunnen daardoor best ofwel voor Ortega, ofwel enkele kilometers verder in Atapuerca of Ages uitkijken naar een slaapplaats.
Mijn 3 tafelgenoten uit Frankrijk zouden vannacht vertrekken, ik vroeg of er bezwaar was om mee te stappen. Geen bezwaar in tegendeel, maar dan wel op tijd klaar staan. Om 03u. werd er afgesproken en we vertrokken pil op dat uur de koude nacht in, in het schijnsel van 2 ledlampjes.
De 3 mannen trokken door, ik wist dat ik dat tempo niet ging uithouden, Toantos, Villambistia, Espinosa d.C. en het klooster van San Felices, ik ga er niet veel over kunnen vertellen, we stapten als 4 negers in de nacht, in de dorpjes toegeblaft door waakhonden en keffertjes.
Rond half acht, toen we door Villafranca en we aan de voet waren van de Montes de Oca met zijn top op 1160m. werd het stilaan dag. Oef, want ik kon het tempo nog met moeite aan. Een laatste foto van de 3 kerels en eentje van mij, "buen Camino" en ik liet mij afzakken om wat te recupereren en te ontbijten. Op 2 bananen na liep ik op een lege maag. En dan terug op stap, nu in eigen tempo, met tussenpoosjes.
Bijna aan de top liep ik 3 personen in, ik vond hun stapwijze vreemd, maar wat blijkt, een van hen is een gehandicapte man die strompelend aan de hand van een andere man marcheerde in gezelschap van een nog jonge vrouw.
Ik bleef verwonderd het 3-tal volgen. Bij hun rustpauze op de top, veinsde ik ook aan rust toe te zijn en nam plaats naast hen op een boomstam. Blijkt alsdan, dat de gehandicapte persoon bovendien blind is. Ik stond totaal perplex, maar stelde mij voor. We maakten kennis, Lucien 65j uit Sailon en zijn boezemvriend Yves 76j uit Isters in de Franse Provence, begeleider van Lucien en Delfine 32 j. een jonge dame die de 2 mannen sinds 9 dagtrippen helpt en bijstaat! Ik wist niet waar ik het had. Ik ben bij dat trio gebleven. De 2, sinds meer dan 20 jaar boezemvrienden, zijn niet aan hun proefstuk toe. Jaarlijks trekken ze alzo een paar keer voor meerdere weken onder hun tweetjes op.
O n g e l o of l i j k !!! En onvoorstelbaar. Ik maakte een foto van Yves zijn logboek en wat blijkt, dat zij in het voorjaar dagtrippen aflegden van 25 ja zelfs 30 km/dag en dat 2 a 3 weken aan een stuk.
Mijn verstand kan er niet bij, mijn ongeloof nog veel minder.
Vroeger beoefenden ze eenzelfde sport, werden sportgenoten, makkers, kameraden en daarna dikke vrienden, vrienden voor het leven die elkaar regelmatig opzoeken en er verschillende keren per jaar op uittrekken tot verbazing van iedereen die hun met heel veel ongeloof nakijkt.
Ontroerend, morgen trippen ze naar Burgos, ik trip met ze mee, en wee mezelf als ik een krimp of klacht zou geven, ik zou het mij dan voor de rest van mijn leven beklagen.
Yves en Lucien, CHAPEAU en niet minder voor Delfine.
De volgers nodig ik uit naar de foto's te kijken, alhoewel die momentbeelden, maar een fractie van de omstandigheden weergeven.
Deze avond brengen we onder ons viertjes door we leggen samen voor een fles Rioja bij het eten.
Morgen dan trippen we naar het 28km verder gelegen Burgos met onderweg de Matagranda, hopelijk geen echte grote dooddoener, zoals zijn naam laat vermoeden.
Allemaal de beste groeten en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
|
| Rumbo a España - Granada in Katolieke handen!! - deel 14 |
|
In 1469 komt er eindelijk schot in de zaak. Zowel Castilië als Aragón hernamen de onderlinge besprekingen en ruimden de laatste meningsverschillen op.
De laatste koning van Castilië Enrique IV bleef kinderloos. Men noemde hem dan ook de impotente. Daardoor maakte zijn halfzuster Isabella aanspraak op de troon.
Maar aanvankelijk was niet heel de adel akkoord.. Men wou liever nog wat wachten.
Toen de koning dan hertrouwde met een Portugese prinses, was men dan ook gelukkig, toen er zich dan toch een rechtstreekse erfgenaam scheen aan te kondigen.
Het werd echter een meisje en bovendien bleek, dat er bedrog in het spel was. Een hoveling (Beltran) had een handje toegestoken, om de koningin te helpen! Het prinsesje werd dan ook la Beltraneja genoemd.
Dit was de eerste maal, dat een kans om beide landen te verenigen, mislukte. Dit was dan ook de oorzaak van de successie-oorlog tussen Spanje en Portugal.
De koning kon nu niet anders dan zijn halfzuster als erfprinses te benoemen.
Uit Aragón kwam de jonge koning Fernando op het voorplan.
Beide dynamische figuren ontmoetten elkaar en sloten een huwelijk, dat zeer voorspoedig was. Zij vulden elkaar goed aan en namen zeer goede maatregelen.
De Cortes van Castilië hadden Fernando wel duidelijk gemaakt, dat hij bij hen nooit Koning zou worden, hoogstens Regente.
Om de almacht van de adel wat af te remmen, vooral dan in de reusachtige landelijke gebieden, stelden zij de rurale politie in : de Hermandad. De adel verloor hierdoor feitelijk de rechterlijke macht.
Een andere belangrijke maatregel, was het instellen van de Inquisitie, een kerkelijke rechtbank die moest oordelen over de ware beleving van de Godsdienst.
Voor deze taak deed Isabella beroep op haar biechtvader Tomás de Torquemada.
Deze rechtbanken bestonden eerder al onder een ander bewind, denk maar even terug aan de strijd tegen de Kataren.
De levenstaak, die Isabella en Fernando voor ogen hadden, was het uitbouwen van een grote eenheidsstaat, onder één gezag, met één taal, met één godsdienst. Hiervoor moest alles wijken.
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 15-09-2015 |
| Trip van maandag 14 september : Ortega >> Burgos (28 km / 485 km to go). |
 Zachtjes loopt de kilometerteller als een zandloper naar omlaag. Ik kon mij bij aanvang niet voorstellen wat de "camino" vanuit Roosbeek in feite inhoudt, maar daar kom ik op het einde nog op terug.
Vandaag werd op een menselijker uur vertrokken, Burgos heeft zowat 200 slaapplaatsen voorzien over 4 Albergues uitsluitend voor Pelgrims, ons doel was overnachten in de Christelijk accommodatie van Emaus eventueel met 1 dagje verlenging, Lucien onze blinde vriend krijgt het moeilijk in dit koude weer.
Yves, Delfine en Lucien zouden bij de opkomende klaarte rond 7u30 vertrekken. Ik rond 6u om tijdig te reserveren en mij door de speedmannen op sleeptouw te laten nemen tot in Cardenuela Riopico. In het schijnsel van 1 ledlampje vergisten we ons van piste op de splitsing in Ages. We kwamen terecht op het baantje naar Zalduendo. Gelukkig kwamen we 3 Fransen tegen die ook fout liepen en terug stapten naar de "patte de canard" (frans voor wegsplitsing) waar we verkeerd afdraaiden. Nu met 6 en in meer dan veldvitesse werd de Matagrande aangevangen, een klim van 1,5 km lang met 8% stijgingsgraad. Het tempo lag mij te hoog ik loste op een goeie 100m voor de top, -buen camino- en vertrokken waren mijn gangmakers. Geen erg het was inmiddels al dag geworden en aan het einde van de afdaling ligt het bevoorradingspunt, tijd voor de 'cafe con leche' en de paar broodjes met kaas en hesp die ik gisterenavond meenam uit de keuken. De volgende 17km waren licht afdalend tot Burgos, een lust om te stappen was het niet dat het koud was. De doortocht van Burgos was minder. De stad heeft de vorm van een pensmaag, ge komt oostelijk toe, moet door de stad naar het westelijke deel waar het Centro Turistas de Burgos zetel heeft, om dan terug te keren naar het oostelijk deel van de stad voor de overnachtingsplaats in het gebouw van Emaus. Ik reserveerde de 4 plaatsen in dat prachtige gebouw met 30 bedden verdeeld in 5 zaaltjes van 6 bedden.
Mannen en vrouwen gescheiden, idem de wc's/douches, luxueuze keuken en leeszaaltje, prijskaartje 5, avondmaaltijd en ontbijt -> donativo. Alleen pelgrims met minstens 25 geldige stempels op de credencial krijgen toegang en slaapgelegenheid, op voorwaarde dat ze op het avondgebed en de pelgrimszalving aanwezig zijn. Vanaf 19 u moet ge binnen zijn en lichten doven om 22 u. 's Ochtens dient het kamerzaaltje verlaten te worden om 7u30.
Strenge regels, goede voorwaarden en een uitmuntend verblijf. Akkoord voor wat, hoort wat.
De vrienden kwamen toe omstreeks 16u. Lucien had het moeilijk. Morgenvroeg zullen we beslissen wat we gaan doen. Ik zal ongeacht wat het drietal beslist, waarschijnlijk een dagje in deze mooie grootstad rondslenteren op zoek naar moois dat hier vast en zeker aanwezig zijn.
|
|
|
|
|
| 16-09-2015 |
| Trip van 16 september: Rabe d/l Calzadas >> Hontanas (19,5km /454km to go). |
 Vandaag nog zo'n waterige dag en door merg en been snijdende wind,
Maar over gisteren valt nog wat toe te voegen, Alie de echtgenote van Gerry een Nederlands koppel, reinigde gisterenavond haar trekschoenen en plaatste ze onder de open overdakking te drogen. Tot haar verbazing stond er deze morgen nog slechts 1 schoen, grote paniek bij de vrouw, heeft iemand zich vergist? Een geintje uitgehaald? Was ze verstrooid? De schoen gepikt?
In het slaapzaaltje deed iedereen zijn best om naar de schoen uit te kijken, niks aan te doen de schoen bleef spoorloos. Wat nu?
De hospitalero werd erbij gehaald en die had onmiddellijk door wat er loos was, zijn gsm-seintje volstond om aan zijn smile te zien dat het probleem was opgelost. De "perro" van de buurman, is de schoen 's nachts komen wegsleuren, het gebeurt regelmatig dat de hond schoenen naar zijn hok sleurt. De buurman heeft de schoen daarop teruggebracht. Gerry de echtgenoot van Alie had echter bij aanvang van hun 3de trip minder geluk, toen werden zijn fonkelnieuwe trekschoenen meegenomen zeg maar gepikt. De dader liet zijn op sleet zijnde schoenen met dezelfde schoenmaat wel achter, zodat Gerry zijn camino kon verder zetten. Hoe dat allemaal kan?
Simpel, de pelgrims mogen de zaal niet in met hun trekschoenen, die moeten ze achterlaten in de daarvoor bestemde schoenrekken aan de ingang van de albergue's. Leren ze in Spanje dan nooit uit de feiten?
Graag liet Alie en Gerry een foto nemen, zij met haar beide schoenen. Gerry zijn schoenen? Ja, die hebben een nieuwe fiere oneerlijke eigenaar, foei. Een letterlijk toepassing van : "wie het schoentje past, die trekke het aan".
Ik doe mijn schoenen in een zak ongezien mee naar boven.
Morgen trip ik hoogst waarschijnlijk van hieruit in Hontanas naar het 27km verder gelegen Boadilla del Camino.
Deze avond doop ik mijn neus in de cognac. Morgen weet ik te zeggen of hij rood is uitgeslagen, ofwel dat ik van de valling af ben. Klopt het, dan steek ik nog dikwijl mijn neus aan de fles.
Allemaal de beste groetjes, zet jullie schoentjes met St. Niklaas binnen en de neus aan de 5-sterrenfles.
Daaag van Théo.
|
|
|
|
|
|
| 15 sept: Dagje Burgos, |
 't Zal mijn rustdag wel zijn, van de hospitalera mogen we verlengen, maar ik zit met twijfels. De weergoden maken het mij moeilijk, het regent lichtjes, het is bovendien echt koud (11° C), voor de rest van de dag zit er op het eerste zicht geen verbetering in het weer en morgen krijgen we van hetzelfde laken een broek.
Wat ga ik doen, blijven of verder gaan, mijn metgezellen verlaten of een verloren dag doorbrengen met deels rondslenteren en in cafeetjes en tapasbars rondhangen?
Wel ligt het op mijn maag om het trio Lucien te verlaten, maar mijn camino is niet deze van de andere pelgrims en ook het omgekeerde is een feit.
Foert, regen of geen regen, ik trek 14km verder tot in Rabe de las Calzadas om dan morgen tot in Hontanas te trippen.
Het werd een aangedaan en spijtig au revoir van Yves, Lucien en Delfine. Eventjes na de middag vertrok ik dan onder een grijze regenachtige lucht.
De eerste 8 km viel er weinig nattigheid, maar daarna viel de regen met bakken uit de lucht. Geen schuilplaatsen onderweg, alleen open landschap kilometers aan een stuk. Stop houden in Tarajos had geen zin, ik was toch al doornat tot aan de tenen. De regencape kwam goed van pas tegen de koude en de regenval. Ingepakt als een plenskabouter met natte broekspijpen tot aan de knieën kwam ik toe in Rabe d/l Calzada. Nog vlug een foto voor het nageslacht en dan te slapen zoeken wat niet zo evident is gezien het beperkt aanbod aan bedden.
In het Hospital de Peregrino Santa Marina y Santiago, kreeg ik te slapen op een kamer voor 6, met 3 Japanse vrouwen en 1 koppeltje Duitsers. 's Avonds na de cena hebben we zo goed als mogelijk in de refter wat zitten praten over de natte omstandigheden van de dag. Ook het Roemeens koppeltje zat mee aan tafel. In Burgos miste de vrouw de laatste tree van de trap en zit nu onfortuinlijk opgescheept met een verzwikte enkel. Een camper bracht hen tot hier en voert hen morgen tot in Castrojeriz. Noem het solidariteit onder de pelgrims om het einddoel "Compostella" te kunnen bereiken.
Morgen trip ik dan verder tot het 21km verder gelegen Hontanas, omdat Castrojeriz in deze omstandigheden voor mij iets te ver gegrepen is.
Er resten nu nog een goeie 450 km te stappen tot in Compostella, nog een twintigtal trippen van het einddoel, ik hoop dat mijn schoenen het einde halen.
Lieve mensen allemaal ik ga de slaapzak spreiden en me in dat warme coconnetje wentelen want 't is hier vandaag begot koud.
Allemaal de beste groeten en Daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 19-09-2015 |
| Trip van donderdag 17 sept.: Hontanas/> Castrojeriz >> Boadilla del Camino. (9 + 17km ) to go 427km. |
 Na een echt koude nacht, waarbij kamerthermometer precies 14° aangaf, vertrokken de inmiddels ingehaalde Carlo en Eduardo en ik om de opgelopen achterstand bij te benen. Eduardo betaalde zijn inspanningen met een voetontsteking waardoor beiden trager vorderden en er een dokter bij te pas kwam.
Vandaag zouden we samen het rustig aanpakken en doortrippen langs Castrojeriz tot in Boadilla del Camino, een goeie 25km zeg maar. Op zich niet zo zwaar, ware het niet dat we reeds na 9km na het stadje Castrojeriz de Alto de Mostelares met 18% stijgingsgraad te verteren kregen. Met 2 rustpunten kregen we hem eronder, bijna 2u. is die draak met ons te keer gegaan, daarna was de afdaling richting Itero de la Vega een verademing.
Puur van kontentement hebben we tegen onze gewoonten in, in Itero del Castillo een cafe largo del Castillo een "carajillio" gedronken. Een carajillo is een met warme cognac en een citroenschilletje verbeterde straffe koffie.
Terug op adem werd dan doorgetrokken via de brug over de Rio Pisuerga en zo naar Itero d/l Vego. We lopen nu in de Provincie Palencia, met minder huerta maar waar schapen de schrale weilanden afgrazen en bemesten.
Hier en daar konden we enkele gesprekjes wisselen met de schapenhoeder(s), om te vernemen dat zij in feite in loondienst zijn van schapenhouders en dagelijks met hun drijfhonden, met kuddes van een 100-tal schapen rondtoeren.
De melkschapen blijven eerder op de boerderij voor de melkerij, deels om lammeren op te brengen en deels voor kaasbereiding. Op de Otero Largo groeide ons groepje aan met een meertalige Mexicaan.
Na bijna 7 uur met tussenpauzen rustig wandelen waren we maar al te blij om in Boadilla del Camino -het wurgslangetje van de camino- aan te komen. Na een flinke wasbeurt zijn we dan nog een lekkere en een paar andere koffies gaan drinken, ondertussen uitkijkend naar de trip van morgen vrijdag. 
Morgen Trippen we dan van Boadilla del Camino naar Carrion de los Condes over een afstand van 25km effen terrein.
Hopelijk valt er wat nieuws te rapen, inmiddels allemaal de groetjes en daaag van Théo.
|
|
|
|
|
|
| Trip van 18 sept.: Boadilla del Camino >>Carrion de los Condes ( 26km / to go 402km). |
 Na de eerder koude dag van gisteren, volgde vandaag een mistige voormiddag. Tot in Formista liep ik sinds lang geleden in Frankrijk, nu opnieuw naast het water - el Canal de Castilla- onderweg naast het kanaal raapte ik een geestelijke op en kwam tot een babbel met een pater op tocht naar Compostella. Père Jean-Michel heeft Franse roots en gaf de voorkeur om het gesprek in het frans te voeren. Na de gebruikelijke kennismaking en de bijhorende vragen en antwoorden kwamen we de "Ermita de la Virgen del Otera voorbij, op een boogscheut van Fromista. Ik vroeg hem wat de bedoeling en de functie zou kunnen geweest zijn van de Ermita's.
Père Jean-Michel was opeens een en al verteller. Samengevat komt het er op neer dat eind van de 12de eeuw de eerste Ermita's werden opgericht in gebieden waar er geen kerkbouwsels waren. Kloosters en andere geestelijke gebouwen dateren eerder vanaf de laat 13de eeuw. Maar het pelgrimverkeer was volgens hem reeds op het einde van de 12de eeuw. Die kleine stenen gebouwtjes waren schuil en rustplaatsen voor de pelgrims op tocht naar de plek die later tot Compostella zou uitgroeien. 
Wetenswaardig is dat die gebouwtjes nooit voorzien waren van een deur of poortje, zodat de schuilplaats ten alle tijden bruikbaar was. De schuiloorden liggen op regelmatige afstand van elkaar en zijn in weze de oude camino. Gestapelde stenen waren de te volgen wegaanduiding.
In die tijd waren het vooral geestelijken die de weg aflegden en volgden die later de camino zou worden genoemd. Pas in de 18de eeuw liepen ook niet geestelijken de weg naar Compostella als offer, als belofte, als boetedoening of voor het verkrijgen van een gunst de weg die ondertussen de camino werd naar het graf van de Heilige Apostel in Compostella. Tot daar zijn toelichtingen.
Ondertussen waren we ter hoogte van het kruispunt van Villovieco aangekomen, plaats naar waar hij trok. Met een hartelijk afscheid en een zegening gingen onze wegen uit elkaar. Nog 12 km scheiden mij van mijn eindplaats, Villalcazar de Sirga en daarna Carrion de los Condes haalde ik in alle rust voor ik het goed besefte. Vanavond ben ik dan naar een gitaarrecital van James Kline gegaan in de Kerk van St Maria, mijn slaapplaats is eraan verbonden. Een zalige rustige dag genoot ik vandaag.
Allemaal mijn beste groeten en een geweldige daaag van Théo.
|
|
|
|
|
| 20-09-2015 |
| Trip van 19 sept.: Carrion de los Condes > Legidos >> Terradillos de los Templarios. |
 Deze nacht werd zowaar op 1 na (Reims) de meest slapeloze nacht van gans de pelgrimstocht. De mix van het rumoer in de grote slaapzaal, het klokkenspel om het kwartier in de aangrenzende kerktoren, het herkauwen van het gesprek met Jean-Michel en het laat opdienen van de pelgrimsmaaltijd bleef maar ronddraaien.
Om half vier was er geen houden meer aan, ik moest hoe dan ook uit dat 5-matrasbed.
Deze morgen rond 6 uur na aankomst van de bakker en een klein baguetje te hebben belegd, ben ik dan in het donker vertrokken. De camino lag vlakbij en het was enkel steeds rechtdoor en meedraaien in de bochten, voor mij liepen ook een paar pelgrims met een looplampje, wat gepast uitkwam.
Terradillos de los Templarios dankt zijn naam aan de omstreeks 1170 gestichte franciscanenabdij waar men een rijkelijk leven genoot. De Romeinen die wonnen er goud in de mijnen van Las Medulos.
Vandaag zijn het de kudden schapen die het landschap innemen en doorkruisen. Het is een afgelegen streek die indertijd bij gebrek aan baksteen, zelf met klei, kiezeltjes en stro lemen tegels en brikstenen vormden (adobe).
Ik heb me ter plaatse laten vertellen dat de meeste plaatsnamen, afgeleiden zijn van verkleinwoorden zoals bv. calzadilla (straatje), terradillos (landerijtjes), los Hermannillos (monnikjes) alsof daarmee de nietigheid van de mens benadrukt werd in de uitgestrektheid van de regio.
Het woord Templaros komt van Tempeliers. Zo zou Jacques de Molay naar wie deze Albergue is genoemd, verbondenheid hebben gehad met de Regio.
Hij werd geboren na 1240 en de laatste grootmeester van de Tempeliers in 1294. De Rijke Tempeliers die geen bijkomende cijnzen aan Paus Clemens de 5de en de Franse koning Philippe de 4de wilden afdragen, werden na valse beschuldigingen gefolterd en onthoofd. Zo kwamen 40 Tempeliers in die omstandigheden op 19/3/1314 op de brandstapel terecht. De Paus en de liederlijke koning deden zich aan de Tempeliersschat te goed.
Hier op deze plaats worden de tempeliers nog herdacht.
Zaterdag trippen we naar het bij 24m verder gelegen Bercianos del Real Camino.
Zo we gaan stillekes de slaapzak ingaan, maar niet na jullie eerst de beste groeten te hebben overgemaakt en een goeie daaag van Théo.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
