 |
|
|
Doe wat liefde je gebiedt,
Ga je hart verpanden
In mijn leven en mijn lied,
Draag ik jou op handen |
| Uit "Carmina Burana" |
|
| 28-07-2015 |
 Trip van zondag 26 juli |
 Vandaag zondag, was het eerder een rustige wandeldag, nou ja wandelen is wel wat laag gegrepen. Een ochtendrustige, niet zozeer naar de zin van de zondagstappers , maar wel voor mij. Ideaal voor de dagdagelijkse kilometervreters ,waarbij ik me graag zou willen meetellen.
Agette en Henry, mijn onthaalgezin maakten mij goed wegwijs in de te volgen bewijzering. Ik heb feitelijk niet veel goesting om te starten. Ik heb dan mijn eigen eens onder de handen genomen, kop tegen lijf en de keuze gelaten tussen ja of ja. We beginnen er rustig aan via de GR's, de bossen en de Bourgogne druivenvelden.
Vertrokken vanaf St. Florentin/Virgigny naar Ligny du Chatel ,allemaal "ballonsnettes" achter elkaar. Voor de minder vertrouwden, de ballonsnettes zijn kleiner dan de grimpettes die op hun beurt kleiner zijn dan de montées. Vandaag dus een tobogan van heuvels van -Pres dus Bois- naar Villy, la Chappele- Vaupelteine, Ponchy tot in Chablis. Dat alles voor een goeie 29km.
Zuster Anne-Marie Fantin stond mij op te wachten, want de Zusters verblijven wat verder in dezelfde straat. Zuster Anne-Marie is nog een jonge non, ten minste nog niet eens de leeftijd van mijn toch nog wel jonge dochters.
De gîte zelf kende feitelijk haar beste tijd, wat blijkt uit de bijgevoegde foto's. Maar goed een mens slaapt toch wel met de ogen toe.
Dus ik ben vandaag alleen baas in de zaal . Zuster Anne-M. stelde voor om mee de avondstond te eten. Zuster Pelagie was onverwacht om hulp bij een bevalling weggeroepen. Het mij aangeboden avondeten was verdorie lekker. Boerensoep en daarna malse kip (met weinig vlieguren) patatjes met groenten die naar kool smaakten. Heerlijk, overheerlijk waarvoor mijn oprechte dank. Wat kan het leven toch eenvoudig zijn.
Ze hebben weinig en ze delen veel, .....dat is andere koek dan bij de Zusters Oblaten. Morgen doe ik een kleine gift voor hun gemeenschap. Dat lijk mij redelijk in dit geval.
Morgen reis ik door naar Joux-la-ville, daag Zuster Anne-Marie, ik weet dat jij me nog heel wat wilde vertellen, maar het leven van een pelgrim is in weze geen biechtstoel.
Want ik vergeef zelfs niet eens mijn eigen zonden.
Met mijn welgemeende groeten en daaag tot ....
Théo
|
|
|
|
|
|
| Rumba a España - Deel 5 |
Die eerste overwinning op de Moren is een ankerpunt in de Spaanse geschiedenis.
Nu nog steeds krijgt de kroonprins van Spanje de eretitel van Prins van Asturië.
De vlotheid, waarmee de Moren konden oprukken naar het Noorden was ook te wijten aan het gebrek aan organisatie van de West-Goten en aan de laksheid, waarmee ze hun gebied en hun godsdienst verdedigden.
Er waren streken, waar harde strijd geleverd werd, maar soms werden er pacten afgesloten, die voor beide partijen voordelen inhielden.
Vooreerst was er de vaststelling, dat de meeste Gotische edelen de islam aannamen.
Wie dat niet deed, werd een tweederangsburger en betaalde wat meer belasting.
Het merendeel van het Spaanse volk aanvaardde eveneens de nieuwe godsdienst (of deed alsof) en vele Spaans-Gotische vrouwen trouwden met Berbers, die gearabiseerd waren.
In het Oosten bleven nog een tijdje christelijke enclaves voortbestaan, maar geleidelijk aan gingen zij allen op in het grote Al-Andaluz.
Gezien de wanverhouding in aantal : twintigduizend Moren tegenover acht miljoen West-Goten, is het niet te verwonderen, dat haast de hele levenswijze ook de taal van de overwonnenen, het Romaans, naast het Arabisch als tweede taal behouden bleef.
Al-Andaluz was dus de naam, die de Moren gaven aan het gebied, dat zij veroverd hadden. Het is een verbastering van : Vandalen. Dezen hadden zich reeds eerder in Spanje gevestigd. Toen de West-Goten hen achterna zaten, staken ze de straat van Gibraltar over en trokken zich terug rond Carthago.
Dus ondanks het feit, dat de West-Goten veel langer in Spanje waren, bleven de Moren het gebied toch Al-Andaluz noemen.
Tot 750 hing dit gebied af van Damascus, daarna werd dit Bagdad, de sprookjesstad van duizend-en-een-nacht. In 929 werd het Califaat van Cordoba gesticht en werd dan ook de nieuwe hoofdstad. Dit groeide uit tot een groot cultureel centrum dat kon wedijveren met Bagdad.
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 27-07-2015 |
| Uitrusting |
Verschillende volgers stelden mij vragen over wat ik nu feitelijk meesleur aan bagage, hoe ik mijn kleren en uitrusting proper hou en wat er naast de mooie prentjes nog allemaal bij te pas komt.
Ik zal het proberen samen te vatten in een kleine leidraad. Ten eerste ben ik 2 maal naar het buitenland geweest voor een paar weken om te testen of ik de eenzaamheid van het trippen wel aankan.
Daar volgden kennismakingen met pelgrims die de Camino de Luz tussen Sevilla en Compostella aan het trippen waren.
Ik deed met 1 onder hen de trip Marbella >>Ojen met klimpartijen tot bijna 900m.
Een dag met deze persoon was een verrijkende ervaring en gaf mij al enig idee van het hoe en wat er mij te wachten ging staan. Ik had ook vooral oor en oog voor de strikt noodzakelijke uitrusting, waaronder schoenen en kousen naast degelijke tegen alle weer bestendige kledij belangrijk zijn. Ook luisterde ik met veel aandacht naar Marcel Denruyter, een ervaren stapper die Compostella uitstapte.
Ook zijn hygiëne, voeding en water goed in de gaten te houden, naast regelmaat en orde.
Hygiëne: baden/douchen bij voorkeur 's avonds, 's morgens alleen een kattenwasje.
Voeding: daar volg ik de raadgevingen van Fons (tekstschrijver over Spanje in de blog) t.t.z. veel vezels en nog meer fruit (voor de stoelgang). Drinken : minstens om het uur een paar slokjes om het lichaamsvocht op peil te houden. Zoetigheden zoveel als mogelijk laten.
Zorgen dat de voeten, kousen en schoenen droog blijven door, halverwege van de trip van kousen en schoenen te veranderen, de voeten eventjes te verfrissen en dan goed af te drogen. Tegen blaren gebruik ik een oude legertruck, door mijn voeten voor vertrek en bij de kousenwissel, lichtjes in te smeren met 'uiervet'. Ik draag bij het trippen liefst steunkousen, voor de bloedsomloop in de benen, en om teken te weren.
Over de samenstelling van de rugzak zal ik het in een volgende bijdrage hebben.
Groetjes.
Théo
|
|
|
|
|
| 26-07-2015 |
| Zaterdag trip van 25 juli |
In tegenstelling tot gisteren vrijdag, waar het zoeken werd naar de ligging van het huis van Claudie en Michele in het gehucht "Les Chaillots" van de gemeente -Vert-, zelf een deelgemeente van Montigny-les-Monts, liep ik in het centrum van St Florentin recht op de overnachtingsplaats af. Vandaag was het een rotweertje met regelmatige buien en veel wind. In vernam van dochter Tilly dat het in België niet beter is.
Ik koos er deze morgen voor om de smalle verharde weggetjes te volgen door de dorpjes, wat Michel niet verheugde. Zo kon ik zijn waardevolle GR-aanduidingen niet bewonderen.
Michel en Claudie zijn mensen naar mijn hart. Niet alleen door hun hartelijkheid en oprechtheid maar ook omdat er veel gelijkenissen zijn in onze vorige gezinssituaties. Later en tijdens de trip kreeg ik het hierdoor emotioneel moeilijk. Herinneringen, wat me deed denken Kris Gelaude zijn mijmeringen
# Al moet ik gaan
Zie me, zoek me, vind me.
Draag me mee in je kleren,
Waar je ook gaat.
Spreek over die dagen
toen we nog adem te koop hadden
en onze gedachten vrolijk als vlinders
van morgen naar avond fladderden....
.... Haal mij erbij
in grote en kleine verhalen. #
Dat is dan wat ik ook doe.
Ach ja zo zit een mens in elkaar. Iedereen draagt zijn steentjes mee.
Nu wat anders. Ik maakte daarstraks eventjes de optelling van de uitgaven, omdat ik alles dagdagelijks heb bijgehouden. Tot nu toe zit ik aan de gemiddelde daguitgave van 39,40 (alles inbegrepen - slapen, eten, drinken enz..). De bedoeling van dat bijhouden is, om een inzicht te krijgen van de kostprijs van zo'n onderneming. Natuurlijk is hierbij geen rekening gehouden met de aankoop vooraf van uitrusting, kledij e.d.
Daar kom ik op het einde van mijn camino nog op terug. Ik ben echt nieuwsgierig en kijk ernaar uit.
Weldra zal ik het ook hebben over mijn dagelijkse organisatie. Natuurlijk ben ik niet de spreekbuis van de jaarlijks duizenden pelgrims, maar ik tracht een zo natuurlijk mogelijke weergave te kunnen voorhouden.
Nu is het echter tijd om af te ronden, je suis invité pour le souper. Zo te ruiken zal het lekker zijn, ook dat is een deel het pelgrim zijn.
Tot de volgende bladzijde, ik weet jullie dan te vertellen wat het was.
Daaag en tot de volgende.
Théo.
|
|
|
|
|
|
| Trip van Troyes naar La Chaillotiere lez Ervy le Chatel op 24 juli |
 Een betere rustpauze dan in het klein seminarie van Troyes kon ik niet inlassen. Omringende kalmte, gedienstige mensen die u goed aanvoelden en de ruimte boden voor aangename gesprekken.Ik voelde mij dan ook deze morgen perfect in orde om mijn dagtrip van ruim 32 km die door toedoen van Zuster Ernestine, terug gebracht werden tot 27 km omdat ze mij met de auto tot aan de stadspoort voerde. De trip liep afwisselend door maisvelden, de eerste laagstammige zonnebloem- en graanvelden en hier en daar toch nog altijd Pavotakkers. Ze imponeren mij die mysterieuze planten, maar ik vernam inmiddels dat de landbouwers erg selectief uitgekozen worden voor het teelten. Financieel doen de landbouwers er een meer dan goede zaak aan, alleen is er een beperking per teler en per gemeente voor de toegelaten oppervlakte. In de piepkleine dorpjes met soms zelf niet eens een tiental huisjes werd ik regelmatig door de dorpsouderen aangesproken. Mon Dieu en te voet dan nog wel naar Saint Jacques, kom binnen en drink eens. 't Is moeilijk weigeren, echt vriendelijke mensjes die het oprecht menen. De grimpettes volgenden elkaar op, de ene kuitenbijter achter de andere. Mij is opgevallen dat de dorpjes bijna altijd in de dalletjes lagen. Na een meer dan 7 uur aanhoudend wandeltempo bereikte ik de gastwoning bij Claudie en Michel Alexandre in het gehucht "les Chaillots" van de deelgemeente -Vert-. Gezellige mensen, eind zeventig. Michel is voorzitter van de regio-afdeling die instaat voor het aanbrengen van de GR-markeringen en het onderhouden van de paden. Samen met zijn vrouw Claudie onthalen ze zo goed als dagelijks pelgrims en groepjes streekwandelaars. Vandaag tellen ze 7 overnachters waaronder een Duits gezinnetje dat tot zondag blijft. Morgen is het zaterdag en Claudie wist mij nog een onderkomen te regelen in het 18 km verder gelegen Florentin. Michel verzekerde mij -ce sera dûr- niet te veel km maken en stilaan bergjes in de benen opbouwen. Qui va doucement va longtemps.
Met deze wijsheid in het hoofd ga ik dan stilaan mijn bedje opzoeken.
Fijne avond allemaal en tot morgen.
Daaag en groetjes van Théo.
|
|
|
|
|
|
| Donderdag 23/7 rustdag Troyes |
Heerlijk baddeke genomen en dan geslapen tot vanochtend 8 uur.
Wat doet een mens zoal op een rustdag? Eerst en vooral mij laten informeren waar er een -laverie- is, om mijn kleren eens deftig te wassen en te drogen. Vervolgens naar de post gaan om mij andermaal wat te ontdoen van wat overtollige zaken. Nadien ging ik na langs waar ik diende na te gaan om de stad morgen vrijdag te verlaten, ook niet echt bij de deur, dwars door 't stad, een heel eind hoor.
Rond 14u was ik terug op de verblijfplaats. Eerst wat rusten en dan mijn schrijfwerk bijwerken. Rond 18u eens door het centrum kuieren waar ik een echt Italiaans restaurantje vond. Een spaghetti, ja dat ging ik eten. Het was lekker echt eentje a la casa madre met eigen gemaakte pasta en tomaten.
Rond dit uur was er nog niet veel volk op de been, en de zaakvoerder deed een babbeltje aan tafel. Als toemaatje kreeg ik van hem heerlijke chous overgoten met limoncello. Heerlijk fris en om thuis eens na te doen.
Om half negen diende ik terug te zijn in het seminarie, in het klooster want dan gaan de poorten dicht.
Er zijn momenteel geen priesterroepingen meer, vandaar dat die kamers nu aangeboden worden aan pelgrims en personen voor een bezinning. Het is er zeer netjes, rustig en ontspannend in het afgesloten domein.
De prijs? 38 voor de 2 nachten met ontbijt alles inbegrepen, niet te geloven en beter moet ge niet zoeken.
De Zusters Oblaten? Zij boeren maar verder in Plancy l'Abbaye.
Morgen trip ik van Troyes naar Ervy-le-Chatel een goede 28km hier vandaan, richting Vezelay.
Groetjes allemaal en vergeet de cake niet te overgieten met limoncello
Théo(file).
|
|
|
|
|
|
| Trip 22/7: van Mery s/Seine naar Troyes |
 Half uitgeslapen op de banken van voetbalploeg "Rapid Plancy" en stijf als een plank werd ik wakker bij de eerste klaarte van de dag. Ik ging me niet meer draaien maar wel mijn rugzak maken en vertrekken.
Rond half zeven trok ik de deur achter mij toe en vertrok op pad. Ik had mezelf beloofd, om een dag rust te nemen mocht ik het 34km verder gelegen Troyes bereiken. Na bijna drie kwartier kwam ik landbouwers tegen die het graan aan 't oogsten waren. Ze riepen me toe dat ik een vroege vogel was en waar ik heen trok. Ik naar die mannen, legde mijn geval uit en dat ik maar al te graag Troyes wilde halen. Mon Dieu c'est encore loin en weet ge, hier achter het veld loopt een weg om naar het windmolenpark te gaan. Die weg loopt van hieruit tot bijna in Rily en dat is zeker 6 tot 7 km korter dan via Mery sur Seine. Kom ik voer u met de jeep over 't veld tot aan de weg. Hotsend en botsend wij over het veld naar die weg, en dan expliceerde hij mij de te volgen weg.
Door de velden tot op -la route- de brug van de Seine over en langs het fietspad verder.
Een half uurtje verder kwam ik aan in Rily en er was begot een bakkerij met bovendien gekoelde frisdranken. Niets meer gegeten sinds gisteren en de fles Sprite al een poosje leeg, het was een zegen die winkel.
Dan verder langs het fietspad en laat in de namiddag bereikte ik Troyes en dan de Kathedraal.
Een dankgebedje kon er vanaf, na de formaliteiten in de Kathedraal kreeg ik begeleiding tot in de opvang voor pelgrims in "Association Diocesane de Troyes" voorheen deels een klein seminarie en deels een klooster. Ik was de hemel dankbaar dat ik er 2 nachten mocht doorbrengen. Daar zorgde Zuster Ernestine voor, mijn begeleidster naar de opvang, ik had ze een zoen kunnen geven van blijdschap, nu nog rap wat te eten vinden en dan zo vlug mogelijk het bedje in tot .....het maakt niets uit, en dan tijd genoeg om de rustdag in te delen.
Groetjes allemaal en tot de volgende...
Théo(dore).
|
|
|
|
|
| 25-07-2015 |
| Trip : 21 juli van Fere Campenoise naar Plancy- l' Abbaye. |
 Met spijt nam ik afscheid van Simone en Guy, nadat hij vooreerst met mij boodschappen is gaan doen en om de wat verder gelegen veldweg te tonen die de kortste weg is naar de volgende pleisterplaats. Feitelijk ben ik wat laat op pad gegaan want het was reeds aardig warm. Dat beloofde. Het werd een eentonige hete dag door de graan-, aardappel- en bieten- of rapenvelden met heel veel windmolenparken. Ik telde er tot 71 windkrachtmolens, toen was ik het moe. Wat ze er in België tegen hebben is mij een raadsel. Lawaai? Zeker niet op een afstand van 100m. Gevaar voor vogels? Ze rusten op de cabine ervan. Waar is dan het probleem? Het landschap? De niet vervuilende eigenschappen?
Soit. Eindelijk en zo nat als een eend kwam ik toe op de "Mairie" van Plancy l'Abbaye die open bleef tot 19u. Gelukkig maar. Na de gebruikelijke uitleg en stempelen van het stempelboekje, werd ik doorverwezen naar het klooster van de Zusters Oblaten. Aan de prachtige toegangspoort maakt zuster nonneke weinig blabla en zei mij dat het haar speet niemand nog onderdak te geven. Voilà, en daar stond ik dan. Comment Mère? Heeft u geen rustplaats meer voor een vermoeide pelgrim? Non was het antwoord kortaf. Ik wilde er nog iets aan toevoegen, maar zweeg wijselijk, van binnen kookte ik en dacht er het mijne van. Terug naar Monsieur le Maire dan maar om hem op hoogte te brengen. Na wat heen en weer getelefoneer nam hij sleutels en zei viens en wij weg, naar een voetbalveld halverwege de weg naar Wery-sur-Seine. Tja het werd slapen in de vestiaire, maar er was een douche, alleen niet van het water drinken gaf hij nog mee. Gelukkig stopte een bediende van het gemeentehuis mij nog een grote fles Sprite toe voor ons vertrek naar "Rapide Plancy". Les clefs mochten bij mijn vertrek op de tafel achtergelaten worden. En toch was ik de koning te rijk, ik had een slaapplaats en ik kon overnachten, al was het niet in de herberg van God en zijn dienaressen, de Zusters Oblaten. Bovendien zat ik al een heel eind op weg dus dichter bij Troyes.
Misschien haal ik Troyes en beloofde mezelf in dat geval een dag vakantie te zullen nemen.
Allemaal mijn groetjes en tot in........
Théo
|
|
|
|
|
| 24-07-2015 |
| Maandag 2o juli. Van Hautvillers/Champillon naar Fere Champenoise. |
 Vooraf: ik vertelde reeds mijn wedervaren van zondag, maar ik wilde jullie niet de foto onthouden van het onthaal van pelgrims in de basiliek van Reims en een paar zichten van de belangrijkste autoloze straten.
Vandaag zou het een trip worden naar Vertus. Afstand, een kleine 21km. Maar goed uitgerust en in form temeer daar het een ideaal weertje was om te stappen (licht bewolkt en bijna 25°) plakte ik er nog 15km bij naar Fere Champignoise. Niets dan kilometers en kilometers wijngaarden. Mij is opgevallen dat de telers niet zo gewillig de druivensoort doorvertellen. Maar anderzijds wel zeer graag een glaasje aanbieden. Nu, ik ben niet zozeer een proever die naam waardig, maar fris is het wel die gekoelde drank. Na de truc van het proeven door te hebben gekregen, ben ik daarmee maar gestopt, want ik voelde mij stilaan lichter worden.
Buiten de weinige mensen op de velden ben ik niet veel tegen gekomen. En zo kwam ik na 8 uur stappen aan bij mijn nieuwe onthaalouders die van mijn komst werden bericht door de Mairie.
Simonne en Guy, zij gepensioneerde leerkracht wiskunde en haar echtgenoot, een schooldirecteur op rust, zijn beginnende tachtigers. Graag onthalen ze regelmatig pelgrims, om hun namiddag en avond wat op te fleuren. Ze zijn goed mee met het informatica gebeuren maar 'avonds valt in hun middelgroot dorp weinig te beleven. Pelgrims zijn er voor hen een afwisseling. Voor pelgrims is het er reuze gezellig om naar hun onderhoudende gesprekken te mogen luisteren. Toffe mensen op leeftijd, gezellige mensen om mee te praten.
Na een stevige slaapmuts, zal slapen wel geen probleem zijn.
Noteer ook dat ik wel dagelijks mijn huiswerk maak, maar dat het verzenden van de berichten niet steeds evident is wegens het zwakke bereik, of zoniet de server die regelmatig bericht stuurt van : probeer later nog eens. Manana werd hier waarschijnlijk geboren. De antwoorden op jullie berichtjes werden wel beantwoord, maar zijn mogelijk nog onderweg.
Groetjes en tot het vervolg.
Théo
|
|
|
|
|
| 23-07-2015 |
| Trip 10 - 19 juli Trip van Reims naar Hautvillers |
Het was me wat vannacht in Reims. Bij aankomst in de kathedraal, werd mij een nachtelijk verblijf aangewezen in de gite van de stad "le centre internat de séjour afgekort CIS de Champagne. Een mengelmoes van Nationaliteiten en kleuren. O.K. mij niet gelaten, ik kreeg er een 1persoonskamer.
Maar bij mijn terugkeer rond 22u30 waren de afrikanen volop een feest aan 't bouwen. Eventjes voor 2 u vanmorgen had ik er schoon genoeg van, ik was bijna zot geworden van het lawaai. Ik heb dan mijn boelen ingepakt en besliste om door te gaan. Van slapen zou toch niets meer in huis komen. Dus ik nachtelijk op stap naar Hautvillers hoofdplaats van de Champagne - de Don Perignon- via de D951, omdat die verlicht was. Even voor 10u30 vanmorgen kam ik moe toe in Hautvillers. De village kreunde reeds onder de toestromende toeristen. Op de toeristische dienst kregen ze het gedaan om mij onder te brengen bij een gezin, na vele telefoontjes. Het gezin woont 3km buiten het centrum. Van blijdschap betekende die extra afstand totaal niets, ik rook een beddeke.
Het gastgezin was op al op de hoogte van de situatie. Weinige momenten later lag ik al op het bed. Zalig was dat. 's Avonds werd dan wat bijgebabbeld. Bleef dan nog het probleem om de vorige 3 verstuurde verslagjes te laten toekomen. Daar moeten we nog een oplossing voor vinden. Evenmin weet ik op dit eigenste moment niet of deze mail zal toekomen. Zo nodig trek ik morgen voor een oplossing naar het 12 km uit de kering gelegen Epernay. Jammer, ik keek zo uit naar die Champagne streek. Voor de druivenpluk die half augustus plaats heeft gaan ze dan wel een toeziende kracht missen. En hoe zou het met de Afrikaanse gemeenschap zitten in Reims? Rond dit uur waarschijnlijk de muziektoer op? Jabalee, jabalee y tobo y tobo, maar nu ga ik verder bijslapen, het zal mogelijk snurken worden.
Slaap wel en tot wederziens ,daag.
Groetjes van Théo
|
|
|
|
|
| 22-07-2015 |
| Trip 9 van vrijdag 17 juli |
 In mijn vorig reisverslag nr 8 had ik het over het gewas "pavot" een variant van papaver. Ik was vergeten te vermelden dat dit gewas dienende voor medische maar ook voor alimentaire doeleinden. Zo, nu ben ik ten minste volledig.
Vrijdag ochtend nam ik met een beetje een zwaar hoofd afscheid van Dominique en Anne, beide zijn ze leerkracht en in hun verlofperiodes ontfermen ze zich over pelgrims maar herbergen ook wel toeristen in het dorpje Herpy, een goede 8 km voorbij Chateau Porcien. De uitgestippelde reisweg loopt vandaag van Herpy l'Artesienne naar het 24 km verder gelegen Neuchateau sur Aisne. Vandaag trip ik gedeeltelijk langs het kanaal en ook langs GR's zeg maar veldwegen kilometers lang, van kerktoren naar kerktoren. Een onwaarschijnlijk gevoel kreeg ik bij de gedachte dat ik iets niet meer moet doen. Alleen stappen en verder stappen, bijna machinaal verder gaan. De trip vandaag kent in tegenstelling meer variatie er zitten soms nijdige heuveltjes in. De laatste kilometers maal ik dan af langs het kanaal tot aan de wegwijzer Neuchateau s/A rechts de brug over. Wat verder kom ik terug in woongebied. Een blij gevoel welt op, mijn dag zit erop. Nu nog de gite vinden, het dorp heeft zowaar een eetzaak, een café, een apotheek, bakkerij en winkel, wat niet overal het geval is. Dus een village, op de hoek van de inkomstraat plofte ik me neer scheel van de dorst. Een pilske kan verdorie smaken. Aan de waard vroeg ik de weg naar de gite 'le cheval blanc', ja verdorie ik ben er gezeten wat verlichting was me dat. De waard legde me kort de situatie uit. Cafe en tabakzaak van 7 tot 20 u. De 4 kamers zijn boven, na 20 u runt hij het restaurant tot 23 u met zijn dochter en schoonmoeder. Terloops zijn café met tabak , lotto en kranten draait volle bak van 's morgens tot 's avonds. Noubliez pas, soyez à l'heure pour le restaurant , er zijn immers maar 12 tafels en het is fin de semaine. Begrepen baas. Niets speciaal tenzij dat ik er verse en smakelijke snoekfilet kreeg voorgeschoteld, ferm gegarneerd en nadien de soep. Waarschijnlijk om de puttekes op te vullen in de maag. Carlo had nu meer tijd om een babbeltje te slaan en wat uitleg te geven en vragen te stellen over mijn reis. Een dame aan de rechtover zijnde tafel luistervinkte mee en kwam soms tussen. Carlo stelde haar voor als Madame Rizee of toch zoiets. Madame was de weduwe van de dokter. Tussendoor vertelde ze een en ander en ik luisterde feitelijk zonder veel interesse. Gedaan met eten vroeg ze mij of ze mij de "pousse café " mocht aanbieden. Ja, feitelijk had ik nog geen zin om door te gaan. Babbel, babbel, babbel over mijn reisplan en si en la. Zij was nu 3 jaar veuve, kon geen auto besturen en diende op een ander persoon beroep te doen om haar met de Mercedes te vervoeren. Et vous savez monsieur Théo, al die tijd heb ik geen man aangeraakt, bien que j'ai encore des sentiments. Ik vond het stillekes aan wellekes en vroeg haar mij te willen excuseren, omdat ik morgen erg vroeg naar Reims wilde vertrekken. Mon avis was ik moe.
Slaap wel en daaag !
Vanwege Théo
|
|
|
|
|
| 21-07-2015 |
| Trip 8 van 16 juli. Van Lalobbe naar Herpy l'Artesienne via Rethel > 29km. |
 Na de erg vroege koffie met Ton (Antoon ) en Karin, werd de dagtrip aangevangen. Zowat 8km verder in Ecly bij de sanitaire stop, had ik het met de postbode over het overal ontbreken van geldautomaten. Hij onderkende het probleem niet, maar informeerde mij dat de bekabeling er wel 3 jaar ligt, maar les distributeurs zijn nog steeds niet geleverd. Tot voor Rethel is alles reeds in orde. Niet echt een opschieter want Rethel ligt 17km uit mijn richting. Merci monsieur le facteur.
Een seintje naar het gastgezin om hun van mijn veel latere aankomst te informeren kende voor mij een onverwacht gelukkig einde. De gastheer moest in Rethel zijn zoon aan het station oppikken, ik was toen een 2km van het station, hij zou mij opwachten. Een pelgrim is sowieso te herkennen. Ik gaf katoen en 20' later stond ik aan het station, druipnat van het zweet. Ik herkende onmiddellijk de mannen in kwestie. Er waren er maar 2, Christian en de zoon. Onderweg reden we door velden met purperen gewassen. Christian vroeg mij of ik die kende. Neen, wel dat waren "pavotvelden" een soort van papavers. Nooit in die velden gaan zei hij, want er is satelliettoezicht en binnen de kortste tijd staan de 'gendarmes' naast u. Vol ongeloof keek ik hem aan, satelliettoezicht, maar geen geldautomaten, knoop dat eens aan elkaar. Bij aankomst was de barbecue zo goed als klaar. Hoe het er aan toe ging verduidelijken de foto's en het was overheerlijk, dat wel
Morgen weer een nieuwe dag, mogelijk met opnieuw onverwachte........uitdagingen.
Groetjes allemaal!
Théo
|
|
|
|
|
| 20-07-2015 |
| Trip 7- van Aubigny L/P naar Lalobbe op 15 juli. |
Na een degelijk ontbijt, vatte ik na de laatste aanwijzingen de trip aan, naar het 24km verder gelegen Lalobbe. Ik voelde mij aanvankelijk in de wirwar van kronkels en splitsingen zonder GR-aanduidingen erg onwennig, gelukkig was er nog de telefonische bereikbaarheid van Marie-Jo om mij een paar keer op het juiste pad te leiden. Schatten van mensen zijn het, mijn dankbaarheid kon niet op. M-Jo verzekerde mij dat de 3 dagen eerder uit Duisburg vertrokken Veerle hetzelfde meemaakte. Verwarring alom met de GR- signalisatie. Ze zal er wel een oplossing aan geven.
Eens op de goede weg ging alles als een fluitje van een cent. De trip verliep vlotjes door het woud met af en toe een strook maisveld, waar hazen en fazanten vrij spel hadden. Na een trip van meer dan 7 uur bereikte ik, na een straffe klim van 6km (volgens de bewijzering) het piepkleine dorpje Lalobbe. De familie Roel zou gemakkelijk te vinden zijn -Kerkstraat 2-. Ik belde aan, de deur werd geopend en in sappig Hollands werd ik ontvangen door het gastgezin Ton (Antoon) en Karin. Mij werden de huisgebruiken toegelicht en daarna werd ik verwezen naar het daar recht overliggende restaurantje. Ton en Karin doen aanpassingswerken in het huis. Ik verblijf in het huis ernaast, er zijn geen andere gasten.
Mens toch was dat daar een verrassing, ik waande mij zowaar in een huisje van het domein van Bokrijk, prachtig oud bemeubeld, ik heb er met genoegen foto's van genomen. Mijn passage langs de eetzaak bleek eveneens verrijkend. Aan de babbel met 3 veeboeren, kwam ik te weten dat het dorp amper 200 zielen telt. De jeugd trekt naar Reims of Charleville waar ze stedeling worden en werk vinden. Kleine landbouwbedrijfjes worden opgekocht door de industriële veebedrijven. Alleen veefokkers zoals mijn gezellen houden het hoofd boven water. Allez bois un pastis m'sieur Théo santé et sur votre réussite.
Na een versterkende maaltijd werd het dan tijd voor de rugzak.
Théo
|
|
|
|
|
| 17-07-2015 |
| 6de trip van 15 juli |
Vandaag neem ik afscheid van de familie Lauroy, hartelijke mensen, die zich ten volle inzetten voor hun gasten. Zij brachten mij iets bij over de regio en het ontstaan en de gebruiken in de streek. Zo onder andere over de toegevoegde naam (--- + les-Pothee) aan de gemeenten. Aubiny les Pothee, was tot in de 13° eeuw het belangrijkste dorp van het kerkelijk domein dat 17 dorpjes omvatte. Weinig bewoners maar telkens wel uitgestrekte grondgebieden. Sommige van die gemeenten dragen vandaag nog die naamuitbreiding. Pothee komt van het latijn 'potetas' wat wil zeggen -bezitting- . In vroegere tijden produceerden ze er voornamelijk houtskool voor de menige metaalgieterijtjes die allemaal cijns rechtig waren aan het kapittel van Reims. De bossen zelf waren oorspronkelijk eigendom van Clovis (13°eeuw). Vandaag de dag zijn die dorpen deel van de Ardense Thierachie.
Op aanraden van Jean-Marie, verleg ik morgen mijn route. Ik reis dan verder door naar Reims. Niet alleen win ik daardoor meer dan een volle reistrip, maar ook is de reisweg een stuk genietbaarder via de GR (rood/wit) door de bossen en later langs de jaagpaden van het kanaal, tot bijna in Reims. Dus trip ik dan van Aubigny l/Poth. naar Signy- l'Abbaye via le Fordt de Signy naar het verder gelegen Lalobbe bij een Nederlands -Gite- gastengezin, de familie Roelvink.
Feitelijk nam ik een beetje tegen mijn zin afscheid van JM & MJ, ik had er liever een dagje langer te gast geweest. Toffe en warme mensen, een en al behulpzaam.
Maar ik moet verder.....zo ver als ik kan en hopelijk tot ik het einddoel bereikt heb.
Inmiddels allemaal een dikke pol en tot wederhoren.
Groetjes van Théo
|
|
|
|
|
| 15-07-2015 |
| Rumba a España - Deel 4 |
|
We stelden eerder al vast, dat de verstandhouding tussen de West-Goten onderling en hun relatie met hun gekozen koning (de sterkste) niet optimaal was.
Rond 700 ontstond er op die wijze een ernstig conflict tussen Koning Rodrigo en enkele van zijn vazallen, onder wie de Graaf Julian, die gevestigd was in Ceuta.
Deze was erg kwaad, omdat de koning zijn dochter zou hebben beledigd. Hij wilde zich hierover wreken.
Hij wilde de koning een lesje leren. Hij zet de Arabische gouverneur van N.Afrika aan, om met een deel van zijn leger, dat bestond uit Moorse soldaten (afkomstig van Mauretanië en reeds onder de invloed van de Islam ), op hem af. Aan de bevelhebber Tarik, zou hij gezegd kunnen hebben : Anda a la luz!. Dit betekent : Ga naar het licht. Hiermee bedoelend de sneeuw, die ligt op de Sierra Nevada in Andalucía en die zeer zichtbaar moet zijn van op de kust van Noord-Afrika.
De veldslag had plaats in 711, kort bij Xeres de la Frontera en eindigde met de overwinning van de Moren. Dit is de Conquista en hier begint dan Moors Spanje.
In een periode van amper 10 jaar wordt bijna heel het land veroverd. Alleen in het Noorden bleven kleine gebieden onder Christelijk gezag.
Men kan zich de vraag stellen, hoe het mogelijk was, dat zulk een klein leger in zon korte tijd, zo een overwinning kon behalen.
Het antwoord op deze vraag is meervoudig : de invallers vochten met meer overtuiging, ze boden aan de Joden een grotere godsdienstvrijheid, de West-Goten bleken ook nu niet echt goed eensgezind in het verweer, zij stelden een beleid voor dat gunstig was voor de lagere klassen, het groot-grondbezit wordt opgeheven en er wordt grond verdeeld onder de kleine boeren, de macht van de Kerk wordt minder.
Onthoud hier wel : in het Noorden ontsnappen enkele kleine vorstendommen aan de verovering. Dit waren de schokbrekersstaatjes ingesteld door Karel de Grote.
Deze zullen steeds apart blijven. Hier vinden we ook de eerste Spaanse nationale held, Don Pelayo, nog een oud-vazal van koning Rodrigo, die bij Covadonga een overwinning behaalt op een Moors leger. Hij wordt een Prins in Asturië. In vele Spaanse steden ontmoeten we zijn naam op één of ander straatbord : Calle Pelayo!
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 14-07-2015 |
| 14/07/15 |
Vertrokken eventjes voor 8u maar wel vroeg opgestaan, mijn deel van het verblijf diende ik immers op orde te brengen. Er kwam intussen beweging bij het kwartet Nederlanders. Gisterenavond na de pelgrimsmaaltijd kwam ik op het marktplein terecht in het feestgedoe ter wille van het avondfeest van 14 juillet. Rocroi ging er uit de bol en niks aan te doen, ik diende er een paar pinten mee te drinken-fêtez avec nous mon ami, notre fête est aussi la vôtre- en ik mee aan de babbel met enkele feestneuzen.
Even na 22uur ben ik dan naar het logement afgezakt. Drie van de vier Nederlanders waren al gaan slapen, de zoon verteerde hun dagtrip blijkbaar beter. Na een losse babbel nam ik afscheid van Henk, want zo noemt hij. Hen zal ik mogelijk niet meer weerzien omdat ze verder doorreizen dan ik. Het bed voelde heerlijk aan, wat een luxe en ik sliep in 1 trek door tot deze ochtend half zeven. Dus eventjes voor acht uur ben ik vertrokken. De bossen en de GR 654 heb ik niet genomen omdat het ferm aan het regenen was.
Water en dan natte voeten krijgen, geen betere formule om bleinen te lopen des cloches. Stappen van de D 985 naar de D 987, niet eentonig, maar niet evident wegens het toch wel drukke verkeer, maar het ging traag en vlotjes. Ik leer er met mijn benen omgaan. Een ferm stuk van zowat drie kilometer heb ik afgesneden via de rechttrekking van de autoroute in aanbouw tussen Tremblois-les- R. en Chatelet. Dat is niet valsspelen want ik kan er niet aandoen dat de nationale zoveel als niet af is, maar vooruit op het schema is een goed gevoel.
Mijn derde rustpunt nam ik in een abri langs de D 978 die een T vormt met de D 34. Ideaal temeer dat het stopte met lichte regenval. Ge zou voor minder met de hemel een klapke maken. Enfin, mijn banaan en een stukje baguette deden mij goed. Bijna 14 uur en hoop en al nog anderhalf uur te stappen, het zit snor. De aankomstlijn naar de Rue des bois du loup n° 2 was wel minder. Een meer dan ferme bergop, een apéroke t.o.v. wat later komen zal. Et me voilà, chez la famille Lauroy.
Maar meer daarover morgen, want nu moet ik mee aan tafel.
Salukes allemaal en dank om te volgen en ook voor alle fijne aanmoedigingen.
Théo
|
|
|
|
|
| 13-07-2015 |
| 13/07/15 |
Na het gesakker voor een slaapplaats gisteren, en nog een laat bezoek van 'M. de Deken' die toch een slaapplaats had geregeld elders dan voorzien, gaf ik de voorkeur aan mijn "arendsnest" ik was te moe om nog te verhuizen.
Deze morgen en zo stijf als een plank vertrok ik dan op een lege maag naar Rocroi 19 km om 6 u30. Natuurlijk geen winkels open en blijkbaar zijn er buiten die in de Waalse grootsteden, geen nachtwinkels elders. Wallonië is anders, geloof me vrij, ik kom er later nog op terug. Gelukkig had ik nog een 3/4 volle fles water. Buiten Couvin liep de weg door het Bois de Chimay en via de n964 doorkruiste ik Cul-des Sarts om dan de B/Fr. grens over te steken in Petite-Chapelle. Geen kat te zien dus ook geen tas koffie laat staan mijn Tiens specialleke. Bijna om 2 u stapte ik het plein op van Rocroi, le bureau de l'office Touristique was nog open en de bediende regelde mij direct slaapgelegenheid in de gemeentelijke "gite" en een stempel voor mijn pelgrimsboekje er bovenop. Een grote opluchting bij het zien van al het geboden comfort, prachtig met douche, keuken, potten en pannen en huisgerief. Een sterrenhotel, mijn dankbaarheid kende geen grenzen. Vooruit dan maar, eerst naar de bakker en de winkel om een voorraad aan te leggen. Met een lege maag krijgen ze Fillemon niet meer op stap. En dan koffie. Justekes voor ik aan het verslag begon kwamen er nog 4 caminaars toe. Gelukkig koos ik de kleine kamer met 1 stapelbedje, de Nederlanders, 1 koppel met zoon en de zuster van de vrouw restte de kamer met 3 stapelbedjes. Ze informeerden mij dat ze gingen koken. Doen mensen, doen want ik ging mijn bestelde pelgrimsschotel om 9 uur gaan eten. De afwas blijft voor de keesjes, mij daar niet gezien.
Morgen trek ik rustig op naar het 23km verder gelegen Aubigny-les-Pothees. Ik ga nu proberen een afspraak te regelen met de eigenaars van het in de Office verkregen telefoontje.
Vandaag leerde ik, als ge denkt dat alles wat tegenzit, denk dan maar opnieuw.
Allemaal de groetjes van Théo.
Op dit zelfde ogenblik is mijn overnachting met eten bevestigd voor morgen. Zo ziet u maar - als ge denkt.......
|
|
|
|
|
| 12-07-2015 |
| 12/07/15 |
 Met de pastoor van Philippeville was afgesproken om vandaag, zondag, de misviering in Samart en niet in Sautior zoals door mij eerst misbegrepen bij te wonen. Deze morgen na de nacht 'paljasse parterre' op het luchtmatrasje, werd ik wakker eventjes na 5 u. Foert, ik doe geen 2de poging om nog wat te dutten was mijn reactie. Dan maar rustig aan douchen, scheren en zorgvuldig inpakken. Rond half acht was ik er klaar voor, om kwart na acht waren we op weg naar Samart. Het openingsgebed : Dieu libre et fort, par l'Evangile, tu nous ramènes a l'essentiel. Que la force de la parole et le souffle de l'Esprit lui rendent disponible à suivre Jésus........Na de kerkdienst ben ik dan vertrokken naar de nieuwe bestemming > Couvin. Halverwege Roly was er zoiets als een café/snack open. Gretig kocht ik er pistolets en een frisdrank en kwam tot een babbel met de buurtafel. Tot plots het gesprek een andere richting uitsloeg. Wij kenden elkaar van vroeger. Beiden waren wij ooit leerling geweest van Sensei Kamigaeto de Wado Ryu, grootmeester, beiden herinneren we nog elkaars naam en deze van onze kameraad Peter. Claude nodigde me dan uit om bij hen de noen te komen eten en verder herinneringen op te halen. Spijtig kon ik hieraan geen gevolg geven. Claude Tassin, nu Waalse verantwoordelijk voor onze sportdiscipline (mail: teamwork.academy@skynet.be). Allez vooruit terug op stap na nog vlug een fotoke voor de erfgenamen en een op zijn aandringen kop koffie.
Herinneringen
mens toch, ik heb er meer dan 5 rugzakken van vol, ik kom er later nog op terug. Eindelijk Marienbourg, bij de bakker was het nog open, 2 worstenbroodjes voor straks. Even buiten die gemeente begon het te gieten. Natuurlijk kwam ik in Couvin kletsnat toe. Ik naar den deken en precies op tijd, maar wie was er niet?? Just.
De buurman wist me te zeggen, dat hij veelal afwezig is, maar ik eventueel in zijn tuinhuisje mocht overnachten omdat hij maar 1 slaapkamer heeft voor hem en zijn vrouw. Kon ik feitelijk nog een kant op? Dus het tuinhuisje dan, maar wel mag ik gebruik maken van zijn badkamer deze avond en morgen en de koffie zal klaar staan.
Ik heb er ondertussen al aardig wat kilometertjes op zitten, maar feitelijk ben ik blij door België te zijn geraakt. België heeft niet zo een goede reputatie op het vlak van onthaal van pelgrims. Misschien moet ik er iets mee gaan doen via via
Morgen gaat de trip naar Rocroi in Frankrijk.
A demain dan maar!
Groetjes Théo
|
|
|
|
|
| 11-07-2015 |
| 11/07/15 |
Gilly, iets voor zes was ik klaar wakker en opgestaan. Dus ruimschoots de tijd om mij voor te bereiden, de miniwas van gisteren droogde goed vannacht dus moest ik niets uitpakken. Om iets voor 7, kwam Andre met zijn vrouw mij verlossen. Maria, zijn vrouw, had koffiekoeken en chicoreikoffie bij, ze was meegekomen omdat ze nog nooit een pelgrim ontmoet had. Iets na halfacht nam ik afscheid en met gevulde maag dan maar op stap naar Somzee.
Ik volgde de raad van Andre door vanaf het metrostation "Gazometre" naar "Charleroi Sud" te rijden, enkele km die mij veel -peine- zou besparen. En dan stappen maar, Loverval, La Bruyere, Haies, Nalinnes naar Somzee. Natuurlijk was ik rond de middag reeds daar. In Somzee was er groot feest, welk feest? Weet ik veel - (zie foto). Ik wilde mij informeren, maar een lolbroek zei me -ici à Somzee on fête tout-, blijkbaar had hij er al eentje teveel op, want er werd kwistig met "de veel graden" geschonken, hé fille et une pour le marcheur aussi. 't was gratis, maar het smaakte niet naar friet. Mijn plan B om te eindigen in Walcourt, had ik opgegeven, ik zou hoe dan ook doorgaan tot Philipville.
Dan maar verder naar Laneffe, ook daar feest, maar ze hadden er precies al enige meer op, en zo door naar Fraire, Yves-Gomezee, een veldweg naar Jamagne naar Phillippeville. Meer dan de nodige kilometers, pijp uit, fini voor vandaag. En nu te slapen zoeken. Opnieuw een gesakker, geen nood
ik stapte de kerk in, mediteerde wat, en werd aangesproken door een mevrouw die zei il ny a pas de messe aujourdhui monsieur, vous êtes sûrement un pèlerin. Le curé de la pariosse nhabite pas loin d'ici. Ze wees me de weg, en jazeker, ik mag er overnachten, kreeg er mijn stempel op voorwaarde dat ik morgenvroeg de mis bijwoon in Samart om 9 uur waar hij de kerkelijk dienst houdt.
Mijn dag is rond, alleen nog wat te bikken zoeken, maar daar krijg ik tot half acht de tijd voor omdat de pastoor tot dan afwezig zal zijn. Dus op weg naar een klein restootje waar ik op dit ogenblik mijn verslag opmaak.
Salukes en tot morgen.
Allemaal mijn groeten en tot dan......
Théo
|
|
|
|
|
| 10-07-2015 |
| 10/07/15 |
Vandaag ging het er wat rustiger aan toe, alhoewel. Dus gisteren terug naar huis om heel wat overtollige kilo's uit de rugzak te halen. Dat lukte, maar wel ferm tegen mijn goesting. Vanmorgen kreeg ik dan gevraagd bezoek van de diaken van Roosbeek voor de zegening en een aangename babbel. En daarna met de bus terug naar Tienen en verder naar de eindbestemming van gisteren > Thorembais. Allez vooruit, nu nog naar de kerk voor de stempel voor in het stempelboekje en we zijn de pist in. Blijkt alsdan dat de pastoor van Thorembais op verplaatsing is naar Perwez 5km verder, ja er zit niets anders op. Na het afstempelen had ik geluk, ik kon met hem terug mee rijden tot in Thorembais. Vanaf dan begon de tocht naar Lambusart via Gembloux naar Boignee. Door de honger gedreven stopte ik aan een 'friterie'. De uitbater was nieuwsgierig en moest er het fijne van weten. Moraal van het verhaal, 't werd friet verniet, hij had nog nooit een pelgrim over de vloer gekregen. Aan alles is er dus een eerste keer. En dan verder naar Fleurus, ik liep al een eindje droog, maar een van de eerste huizen was een estaminet. Verleidelijk die 'Waterloo' die ze er serveren, ik wilde nog wel maar durfde niet meer. En dan op stap naar de eindstreep, heuvelachtig landschap met tussendoor een kuitenbijterke. En daar dan op zoek naar slaapgelegenheid. Het was echt niet evident, niks te kerken, geen boerenhofsteden, niks, maar dan ook niks om te kunnen overnachten. Het was veruit het sluitingsuur van de winkels et ik had sinds de frietjes niet meer gegeten. De bakker was nog open, gelukkig was er nog wat keuze en ik legde mijn geval uit. Ondertussen nam zijn vrouw de bestelling op van een andere klant die het gesprek mee volgde.
Hij vroeg mij, moet dat echt in Lambusart zijn dat ge wilt overnachten? Ik zei neen, maar ook dat ik niet te ver van de te volgen planning wenste af te wijken voor de trip van morgen. Et tu passes par où demain? Ik noemde hem de gemeenten op... Ca va, zei hij, enige kilometers verder in Gilly, ben ik klassen aan het inrichten, voor een scoutskamp dat zaterdag namiddag zal arriveren. En zo belandde ik in de gemeenteschool van Gilly, van eten kwam niet veel meer in huis, maar Andre Belline en ik dronken enkele Leffe's die in de geleverde bestelling voorradig waren. Ik kon douchen naast de turnzaal, ik kon slapen op een veldbed met matras(je) en ik kon vertrekken morgenvroeg vanaf 8 uur
waar moet ik mij dan nog zorgen over maken? Morgenvroeg is immers de bakker van Gilly open, en bovendien 8km minder te gaan. Nico zou zeggen - "gelukzakske, en gien klijn bekke gai".
Groetjes Théo
|
|
|
|
|
|
|
|
|
