 |
|
|
Doe wat liefde je gebiedt,
Ga je hart verpanden
In mijn leven en mijn lied,
Draag ik jou op handen |
| Uit "Carmina Burana" |
|
| 12-07-2015 |
 12/07/15 |
 Met de pastoor van Philippeville was afgesproken om vandaag, zondag, de misviering in Samart en niet in Sautior zoals door mij eerst misbegrepen bij te wonen. Deze morgen na de nacht 'paljasse parterre' op het luchtmatrasje, werd ik wakker eventjes na 5 u. Foert, ik doe geen 2de poging om nog wat te dutten was mijn reactie. Dan maar rustig aan douchen, scheren en zorgvuldig inpakken. Rond half acht was ik er klaar voor, om kwart na acht waren we op weg naar Samart. Het openingsgebed : Dieu libre et fort, par l'Evangile, tu nous ramènes a l'essentiel. Que la force de la parole et le souffle de l'Esprit lui rendent disponible à suivre Jésus........Na de kerkdienst ben ik dan vertrokken naar de nieuwe bestemming > Couvin. Halverwege Roly was er zoiets als een café/snack open. Gretig kocht ik er pistolets en een frisdrank en kwam tot een babbel met de buurtafel. Tot plots het gesprek een andere richting uitsloeg. Wij kenden elkaar van vroeger. Beiden waren wij ooit leerling geweest van Sensei Kamigaeto de Wado Ryu, grootmeester, beiden herinneren we nog elkaars naam en deze van onze kameraad Peter. Claude nodigde me dan uit om bij hen de noen te komen eten en verder herinneringen op te halen. Spijtig kon ik hieraan geen gevolg geven. Claude Tassin, nu Waalse verantwoordelijk voor onze sportdiscipline (mail: teamwork.academy@skynet.be). Allez vooruit terug op stap na nog vlug een fotoke voor de erfgenamen en een op zijn aandringen kop koffie.
Herinneringen
mens toch, ik heb er meer dan 5 rugzakken van vol, ik kom er later nog op terug. Eindelijk Marienbourg, bij de bakker was het nog open, 2 worstenbroodjes voor straks. Even buiten die gemeente begon het te gieten. Natuurlijk kwam ik in Couvin kletsnat toe. Ik naar den deken en precies op tijd, maar wie was er niet?? Just.
De buurman wist me te zeggen, dat hij veelal afwezig is, maar ik eventueel in zijn tuinhuisje mocht overnachten omdat hij maar 1 slaapkamer heeft voor hem en zijn vrouw. Kon ik feitelijk nog een kant op? Dus het tuinhuisje dan, maar wel mag ik gebruik maken van zijn badkamer deze avond en morgen en de koffie zal klaar staan.
Ik heb er ondertussen al aardig wat kilometertjes op zitten, maar feitelijk ben ik blij door België te zijn geraakt. België heeft niet zo een goede reputatie op het vlak van onthaal van pelgrims. Misschien moet ik er iets mee gaan doen via via
Morgen gaat de trip naar Rocroi in Frankrijk.
A demain dan maar!
Groetjes Théo
|
|
|
|
|
| 11-07-2015 |
| 11/07/15 |
Gilly, iets voor zes was ik klaar wakker en opgestaan. Dus ruimschoots de tijd om mij voor te bereiden, de miniwas van gisteren droogde goed vannacht dus moest ik niets uitpakken. Om iets voor 7, kwam Andre met zijn vrouw mij verlossen. Maria, zijn vrouw, had koffiekoeken en chicoreikoffie bij, ze was meegekomen omdat ze nog nooit een pelgrim ontmoet had. Iets na halfacht nam ik afscheid en met gevulde maag dan maar op stap naar Somzee.
Ik volgde de raad van Andre door vanaf het metrostation "Gazometre" naar "Charleroi Sud" te rijden, enkele km die mij veel -peine- zou besparen. En dan stappen maar, Loverval, La Bruyere, Haies, Nalinnes naar Somzee. Natuurlijk was ik rond de middag reeds daar. In Somzee was er groot feest, welk feest? Weet ik veel - (zie foto). Ik wilde mij informeren, maar een lolbroek zei me -ici à Somzee on fête tout-, blijkbaar had hij er al eentje teveel op, want er werd kwistig met "de veel graden" geschonken, hé fille et une pour le marcheur aussi. 't was gratis, maar het smaakte niet naar friet. Mijn plan B om te eindigen in Walcourt, had ik opgegeven, ik zou hoe dan ook doorgaan tot Philipville.
Dan maar verder naar Laneffe, ook daar feest, maar ze hadden er precies al enige meer op, en zo door naar Fraire, Yves-Gomezee, een veldweg naar Jamagne naar Phillippeville. Meer dan de nodige kilometers, pijp uit, fini voor vandaag. En nu te slapen zoeken. Opnieuw een gesakker, geen nood
ik stapte de kerk in, mediteerde wat, en werd aangesproken door een mevrouw die zei il ny a pas de messe aujourdhui monsieur, vous êtes sûrement un pèlerin. Le curé de la pariosse nhabite pas loin d'ici. Ze wees me de weg, en jazeker, ik mag er overnachten, kreeg er mijn stempel op voorwaarde dat ik morgenvroeg de mis bijwoon in Samart om 9 uur waar hij de kerkelijk dienst houdt.
Mijn dag is rond, alleen nog wat te bikken zoeken, maar daar krijg ik tot half acht de tijd voor omdat de pastoor tot dan afwezig zal zijn. Dus op weg naar een klein restootje waar ik op dit ogenblik mijn verslag opmaak.
Salukes en tot morgen.
Allemaal mijn groeten en tot dan......
Théo
|
|
|
|
|
| 10-07-2015 |
| 10/07/15 |
Vandaag ging het er wat rustiger aan toe, alhoewel. Dus gisteren terug naar huis om heel wat overtollige kilo's uit de rugzak te halen. Dat lukte, maar wel ferm tegen mijn goesting. Vanmorgen kreeg ik dan gevraagd bezoek van de diaken van Roosbeek voor de zegening en een aangename babbel. En daarna met de bus terug naar Tienen en verder naar de eindbestemming van gisteren > Thorembais. Allez vooruit, nu nog naar de kerk voor de stempel voor in het stempelboekje en we zijn de pist in. Blijkt alsdan dat de pastoor van Thorembais op verplaatsing is naar Perwez 5km verder, ja er zit niets anders op. Na het afstempelen had ik geluk, ik kon met hem terug mee rijden tot in Thorembais. Vanaf dan begon de tocht naar Lambusart via Gembloux naar Boignee. Door de honger gedreven stopte ik aan een 'friterie'. De uitbater was nieuwsgierig en moest er het fijne van weten. Moraal van het verhaal, 't werd friet verniet, hij had nog nooit een pelgrim over de vloer gekregen. Aan alles is er dus een eerste keer. En dan verder naar Fleurus, ik liep al een eindje droog, maar een van de eerste huizen was een estaminet. Verleidelijk die 'Waterloo' die ze er serveren, ik wilde nog wel maar durfde niet meer. En dan op stap naar de eindstreep, heuvelachtig landschap met tussendoor een kuitenbijterke. En daar dan op zoek naar slaapgelegenheid. Het was echt niet evident, niks te kerken, geen boerenhofsteden, niks, maar dan ook niks om te kunnen overnachten. Het was veruit het sluitingsuur van de winkels et ik had sinds de frietjes niet meer gegeten. De bakker was nog open, gelukkig was er nog wat keuze en ik legde mijn geval uit. Ondertussen nam zijn vrouw de bestelling op van een andere klant die het gesprek mee volgde.
Hij vroeg mij, moet dat echt in Lambusart zijn dat ge wilt overnachten? Ik zei neen, maar ook dat ik niet te ver van de te volgen planning wenste af te wijken voor de trip van morgen. Et tu passes par où demain? Ik noemde hem de gemeenten op... Ca va, zei hij, enige kilometers verder in Gilly, ben ik klassen aan het inrichten, voor een scoutskamp dat zaterdag namiddag zal arriveren. En zo belandde ik in de gemeenteschool van Gilly, van eten kwam niet veel meer in huis, maar Andre Belline en ik dronken enkele Leffe's die in de geleverde bestelling voorradig waren. Ik kon douchen naast de turnzaal, ik kon slapen op een veldbed met matras(je) en ik kon vertrekken morgenvroeg vanaf 8 uur
waar moet ik mij dan nog zorgen over maken? Morgenvroeg is immers de bakker van Gilly open, en bovendien 8km minder te gaan. Nico zou zeggen - "gelukzakske, en gien klijn bekke gai".
Groetjes Théo
|
|
|
|
|
|
| 09/07/15 |
Vandaag werd dan mijn 1ste dagtrip vanaf thuis - Roosbeek naar Thorembais S.Tr. / Afstand 28km.
De weergoden deden goed hun werk, niet die zwoele warmte, wel wat afkoeling met tussendoor de zon die verstoppertje speelde. Kort samengevat, het ideaal weertje om te stappen.
Natuurlijk deed het mij emotioneel wel wat toen ik de deur uitging. Maar al vlug maakte dat plaats voor gesakker. Ik kwam tot de vaststelling dat mijn rugzak te zwaar was. De avond voor het vertrek, foefelde ik de laatste uren nog éen ander bij in de rugzak, met het gekende gevolg.
Marcel Denruyter had mij nog zo gewaarschuwd. Mijn besluit stond vast, ik zou de dagtrip afwerken en dan deels te voet en deels met de bus terug naar huis gaan. Alles wat strikt niet nodig was moest uit de rugzak. Maar ik had geen huissleutel meer. Noodgedwongen, dan maar een telefoontje naar mijn oudste dochter. Zij zou voor de nodige toegang zorgen rond half zes.
Op mijn terugreis kwam de eerste voorzienigheid. Ik liep er éen van mijn beste vrienden, Philippe (ook al een) Den Ruyter tegen het lijf, hij bracht mij thuis. Natuurlijk dronken wij eerst een goei pint. In afwachting van de aankomst van Marie-France snoeide ik de rozen nog wat.
Ik zag ze graag toekomen en na de nodige opbeurende babbel, werd het snoeimes in de rugzak gezet. Bijna 5 kg opereerde ik uit de rugzak, een ware tax shift, en dat binnen de kortste tijd. Vanaf morgen zeul ik dan opnieuw zowat het trainingsgewicht mee. Gelukkig zag ik tijdig de noodzaak ervan in, of ik haalde amper Vézelais.
Morgenvroeg, neem ik dan het openbaar vervoer van thuis naar Tienen, zo verder naar Jodoigne en van daaruit naar Thorembais om dan de 2de dagtrip te beginnen.
En de trip zelf: door de nachtelijke regen, vreesde ik modder op de veldwegen, niet bepaald mijn lievelingsterrein om door te malen, maar niets daarvan, de veldwegen waren ondanks de nachtelijke regenbuien poeier droog. Ik verkoos wel om wat voorbij Hoegaarden, opnieuw de buurtwegen te bewandelen.
Eens in de velden van de walen pais viel mij vooral de weidsheid en de stilte ervan op, wat bij mij de gedachte losweekte dat stilte, in feite een gat is in het geluid. Halverwege Jodoigne en Thorembais werd ik rustiger, ik zou de voorop gestelde eindstreep vandaag wel halen. Mijn verouderende botten bleven al die tijd redelijk stand houden.
De gedachte om thuis te zullen zijn verheugde mij. Ik een huismus geworden? Bijna niet te geloven. De af te leggen weg is nog lang, heel lang. Hopelijk zit het gewicht van de rugzak mij vanaf nu lekkerder.
Théo
|
|
|
|
|
| 09-07-2015 |
| Rumba a España - Deel 3 |
|
In hun drang om de Vandalen ver weg te dringen, waren de West-Goten hen tot in Noord-Afrika blijven achtervolgen. Ook daar richtten zij enkele nederzettingen op, o.a. Ceuta en Melilla.
Ondertussen was het Romeinse gezag in het Westen van Europa sterk verzwakt, waardoor er een splitsing ontstond tussen een West-Romeinse Rijk, met Latijn als voertaal en een Oost-Romeinse Rijk, met Grieks als voertaal en hoofdstad Constantinopel (Keizer Constantijn was er de eerste Keizer).
In 476 zouden de Oost-Goten de West-Romeinse hoofdstad Rome veroveren.
In 507 waren de West-Goten meester in Spanje. Segovia was de hoofdstad. In 554 zal dat Toledo worden.
De Goten hadden weinig belangstelling voor de inrichting van de steden of de kleine handel. Deze lieten ze in handen van Grieken en Joden. Voor de landbouw hadden ze wel interesse. Zij namen de gronden af van de vroegere Romeinse grootgrondbezitters en namen hun plaats in. Wie geen grond had, was arm en moest zich tevreden stellen met werk als peon, als jornalero, als dagloner.
De organisatie van het land, was in handen van de adel, die de grote grondeigenaars groepeerde. Deze waren leenheer. Zij steunden op hun vazallen .
De Kerk wou zich wel uitbreiden, maar stuit op het arianisme van de Goten. Deze opvatting vertrekt van het standpunt : Christus is een mens en geen God!
In 586 stopte de vervolging van de Christenen en de kerstening begint.
Het beleid van de West-Goten was er niet in geslaagd, om een grote éénheid te bereiken. Er waren voortdurend conflicten tussen de verschillende vazallen.
Vanaf 600 begint dan ook een periode van achteruitgang.
Intussen was er in 622 in Mekka, Klein-Azië, een nieuwe godsdienst ontstaan.
De engel Gabriël had aan een eenvoudige man, Mohammed, in een aantal visioenen een nieuwe leer ingefluisterd. Deze man begint te prediken en begeestert de mensen. Honderd jaar later staan zijn volgelingen aan de poort van Europa.
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 07-07-2015 |
| Ik ben zopas met mijn 2 oudste dochters gaan eten |
|
Ik ben zondag met mijn 2 oudste dochters en de schoonzonen gaan eten. Lekker, die nieuwe mosselen, een primeur in Lubbeek. De 2 jongere dochters dienden voor zo goed als de eerste keer te passen, omwille van overmacht. Maar dat maakt niets uit, of men nu op reis gaat voor 2, 3 weken of voor 4 maand, het is géén laatste reis. Onder ons 5 hebben we het ongewild bij wijlen soms diepgaand, soms emotioneel en heel wat met voldoening over vroegere aangename herinneringen gehad. Liliane als mens en moederfiguur blijft in onze herinneringen als een uitzonderlijke, sterke en bekwame persoonlijkheid. Ik weet dat velen onder de volgers van deze Camino er ook zo over denken. Liliane zal zeker en vast niet de enige met dergelijke begenadigde persoon zijn en geweest zijn.
s Avonds, en terug op mezelf aangewezen, vroeg ik mij af of er voor die moeders buiten dankbaarheid en erkentelijkheid hiervoor zoiets als een toegevoegde waarde bovenop bestaat. Tenzij
. wat de in 2011 overleden legendarische zangeres La Esterella bezong in haar lied over
mooi zijn ze allen, de moeders ter wereld
. Ik had er zo drie, mijn moeder en twee echtgenotes en dito, vier dochters.
Vandaag, lopen de zenuwen en de zenuwachtigheid flink op. Ik kreeg de laatste dagen heel wat te verwerken. Eerst was er de ontsteking van de gewrichtsbanden van de linker knie, door nieuwe bottines in te willen lopen. Wat een intensieve behandeling vergde, met achterstand op de voorbereiding van het nakende vertrek. Gisteren moest een achterband van de auto eraan geloven, deze morgen begaf het elektrische rolluik het en ondertussen zit ik te wachten op de levering van dienstencheques die reeds lang betaald zijn. Kalm blijven kerel, kalm blijven, t komt wel in de sacoche.
En nu nog te hopen, dat het geen vijfendertig graden en meer zal zijn bij mijn vertrek over weinige uren.
Kalm blijven.
Théo
|
|
|
|
|
| 06-07-2015 |
| Rumba a España - Deel 2 |
|
Historia : Om Spanje beter te begrijpen, moeten we even terugblikken.
Rond 1000 v.C. waren er kolonies van Feniciërs (Cadiz, Cartagena) en Grieken (Ampurias, Rosas). Rond 500 v.C. hadden de Feniciërs grote delen van het land veroverd. Zij noemden de kust : I-sjephan-im of kust van de konijnen = Hispanium.
Even later, kwamen de Kelten en vermengden zich met de eerder aangekomen Iberiërs tot Keltiberiërs. Zij waren verwant met de Kelten, die we ook vinden in Frankrijk, Engeland, Ierland
Zeker waren er ook veel Noord-Afrikanen, Berbers
De Feniciërs verloren de strijd met de Romeinen (Hanibal) en Julio Cesar veroverde in 61 v.C. heel Spanje. Iberië werd een Romeinse provincie.
Vanaf de 3e eeuw ging het Romeinse Rijk er op achteruit door de voortdurende insijpeling van steeds meer Barbaren (vreemdelingen van over de Rijn).
Vanaf de 4e eeuw na C. begonnen de grote volksverhuizingen, die de kaart van heel Europa zouden hertekenen. De dreiging begon in Midden-Azië, waar de Mongolen oprukten terwijl ze dood en vernieling zaaiden. In O.Europa namen de Hunnen de dreiging over en vele stammen vluchten naar het Westen.
We herinneren ons zeker nog de Franken met hun Merovingers (Clovis) en Carolingers (Karel de Grote), maar ook de Angelen en de Saksen, de Longobarden, de Westgoten en de Oostgoten, de Vandalen
, allen trokken ze naar het Westen, waar ze elkaar de nieuwe gebieden betwisten.
De Franken waren het best georganiseerd en verjoegen de andere stammen van hun gebieden. Zo ook in Spanje : de Westgoten werden over de Pyreneeën gejaagd en daarna richtten de Franken een paar kleine vorstendommen op, die als schokbreker moesten dienen. (Asturias)
De Westgoten moesten eerst nog de Vandalen verjagen en namen daarna de macht over van de Romeinen, maar behielden het groot grondbezit. Dit onstond, bij de Romeinen, die hun verdienstelijke soldaten en hun veteranen stukken grond in volle eigendom gaven als beloning of pensioen.
De weggedrukte Kelten vinden we overal terug : Frankrijk (Finisterre), Spanje (Fisterra), Engeland (s Lands End)
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 04-07-2015 |
| Rumbo a España - Deel 1 |
|
Wie de bedoeling heeft, om naar Spanje te reizen, doet er goed aan, zich eerst wat te informeren over het land zelf, maar ook over de aard en het karakter van zijn inwoners. Met deze kennis gewapend, zal men er beter in slagen dit geweldige land te appreciëren en zijn inwoners te begrijpen.
Spanje is een schiereiland! Spanje behoort, samen met kleine broer Portugal tot het Iberisch schiereiland. Zijn ligging in het uiterste Zuidwesten van Europa, omgeven door de Atlantische Oceaan, de Middellandse Zee en verstopt achter de hoge Pyreneeën verklaart, dat het niet ligt aan een drukke handelsroute of kortbij culturele trefpunten.
Spanje is warm én koud! Spanje is een groot land. Maar spijts de nabijheid van de zee heeft het een landklimaat. Dit verklaart de hitte van de zomer, maar ook de koude van de winter. De voornaamste oorzaak is echter, dat Spanje één grote hoogvlakte is : la meseta . Behoudens de kuststreken ligt het grootste deel van het land op een plateau van zowat 700 à 800 meter hoogte.
Die hoogvlakte steunt als het ware op drie poten : in het Noorden op het Sierra Cantábrica, in het midden op de Sierra de Guadarama en in het Zuiden op de Sierra Nevada (een Sierra is een ketengebergte).
Heel Spanje is montañoso. De bergen zijn nooit ver weg in Spanje. De bodem is vaak rotsachtig, zanderig en weinig vruchtbaar, behalve in de valleien van de weinige grote rivieren.
Spanje is droog! Behalve aan de Costa Verde (de groene kust) in het Noorden, is er veel te weinig neerslag in Spanje. Grote landbouw en tuinbouw is dus uitgesloten, behalve in de kuststroken van het Zuidoosten. Druiven- en olijventeelt enerzijds, visserij anderzijds waren vaak nuttige bijverdiensten.
Spanje is arm. Het typische beeld van de doorsnee-Spanjaard : met zijn sombrero op het hoofd, naast zijn burro o mulo dateert van de vorige eeuw, toen de technocraten nog niet hadden toegeslagen.
Spanje is vaak wit-zwart! Naast de arme dagloner, staat er ook de grande op een prachtig paard, hij is caballero (hij heeft een paard : un caballo).
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 03-07-2015 |
| Rumbo a España - Voorwoord |
|
In oktober vorig jaar, kwam Théo bij mij in Seniorama Leuven aankloppen, om zich in te schrijven in het eerste jaar van de cursus Spaans.
Hij had toen net, na een slepende ziekte, zijn vrouw verloren en het was zijn bedoeling, om zodra hij er weer zelf wat bovenop was, alles van zich af te stappen en op weg te gaan naar Santiago de Compostella. Hij hoopte, dat deze lange eenzame wandeling hem zou helpen in het verwerken van zijn verlies.
Ik wil wat Spaans leren zei hij, genoeg om onderweg toch mijn plan te trekken.
Dat heeft hij dan gedaan, heeft geen les gemist en zal meer dan zijn plan trekken.
Hij had me gevraagd, dat ik mezelf ook wat zou voorstellen, zodat jullie zouden weten, wie de persoon is, die hier en daar wat info over Spanje en zijn geschiedenis rondstrooit.
Ik heb altijd veel belangstelling voor talen en geschiedenis gehad. Die honger werd wel wat gestild door de schoollessen en de vele reisverhalen, die ik er bovenop las.
De boeken van Karl May en de vele Westerns, de ontdekkingsreizen van de Spanjaarden, de strijd tegen de Moren, het boek over Don Quichotte beelden van een stierengevecht, de opzwepende Spaanse muziek
gaven mij de eerste honger, om op zoek te gaan naar de kennis van de Spaanse taal.
Eerst kocht ik een Asimil, een boekje om thuis alleen Spaans te leren. Alk snel had ik een kleine woordenschat. Via de atletiek kwam ik dan jaarlijks wel eens in contact met een Spaanse ploeg en dit maakte mijn kennis weer wat ruimer. Ik had Spaanse pen-vrienden, maar ik wou meer.
Toen ik op pensioen ging schreef ik mij weer in als student aan de KUL en ging in het CLT gedurende zes jaar, als een gewoon studentje weer aan de slag, om Cervantes te kunnen lezen in het Spaans.
Toen bleek, dat er aan het Instituut Seniorama, een school waar voor 55 plussers heel wat cursussen gegeven worden, een vacature was voor een leraar Spaans.
Hier ben ik dan reeds 15 jaar bezig, om mensen te helpen, die Spaans willen leren.
Hier ontmoette ik dus ook Théo.
Fons Wierinckx
|
|
|
|
|
| 01-07-2015 |
| 1 juli 2015 |
|
Acht dagen scheiden mij nog van de vooropgestelde vertrekdatum, niet dat ik al sta te springen, verre van want, alhoewel tijdig met de voorbereidingen begonnen, valt er nog heel wat te belopen en te regelen. En er valt inderdaad nog wat te regelen en af te spreken om bij de thuiskomst de woning terug te vinden in een staat van bewoning of om de nodige zaken bijeen te brengen die echt nodig zijn, of om aan de uitgestippelde reisroute nog wat te sleutelen of, om zoveel als mogelijk contacten toe te voegen om er te kunnen te overnachten of, om de rugzak niet te overladen want dat betaalt de rug cash, enz
enz
. tot veiligheidsspelden, een eind wasdraad en een half rolleke WC-papier toe
In de Vlaanderen zouden ze zeggen moa vent toch.
Mijn zenuwen begeven het nog net niet, paniek evenmin, maar er is verdorie nog veel werk aan de winkel, dat wel.
Trainen is er voorlopig niet meer bij, want verleden zondagavond heeft Dr. Van Campen, mij nog eens goed onder handen moeten nemen voor een probleem met de linker kruisbanden. Waarschijnlijk het gevolg van overbelasting. Ik mag mij gelukkig prijzen, dat dokter Van Campen mij onmiddellijk heeft willen verzorgen. Ik geloof niet dat ik de enige ben die te pas en te onpas bij Dirk aan de bel hangt voor verzorging, t Is te hopen dat ik stand hou met mijn door de leeftijd geërodeerde botten en knoken, die eerder op een gammele Tatra dan op een formule 1 laat staan formule 4 auto gelijken.
Mijn Camino van ROOSBEEK tot Santiago de Compostela.
Hierna volgen telkens de start en aankomstplaatsen van de opeenvolgende trippen met links van > is de startplaats en rechts ervan de aankomstplaats.
Roosbeek > Thorembais St Trond > Somzée > Rocroi > Aubigny les Pothées >
Rethel > Pontfaverger > Sept-Saulx > Pocancy > Bergères lès Vertus > Gourgançon > Méry sur Seine > Aix-en-Othe > Ligny le Châtel > Lichères-près-Aigremont > Lucy-le-Bois => Vézelay / reeds afgelegde weg = 468 km
Vanaf VEZELAY volg ik de pelgrimsweg VIA Lemovicensis naar Saint-Jean- Pied-de-Port (grens Spanje)
Veselay => Corbigny > Corbigny => Châtillon-en Bazois > St-Benin-dAzy > Plagny > Grossouvre > St-Aignan des Noyers > St-Aignay la Vieil > Culan > Boussac > Châtelus-Malvaleix > Guérret > Bénévent-lAbbaye > Laurière > Ambazac > Ambazac > Limoges (west) > La Coquille > Triviers > Sorges > Perigueux (westzijde dorpje Chancelade) > St Astier > Mussidan > Le Fleix > Pellegrue > La Réole > Baza > Captieux > Miquelot > MONT-DE-MARSAN > St-Sever > Momuy > Sallespisse > Orthez/Magret > Sauveterre-de-Béarn > St-Palais > Larceveau-Arros-Cibits >
SAINT-JEAN-PIED-DE-PORT ▲ (grenszone Frankrijk Spanje)
Saint-Jean-Pied-de-Port >▲(1250m) Pamplona Noord > Puente de la Reine > Estella
> Los Arcos > Los Arcos > Viana > Navarette/Zuid > ▲ Najera > Santo Domingo de la Calzada ▲> Belorado > San Juan de Ortega ▲> Burgos (Oost) > Houtanas >
Itero de la Vega/ Requena de C. ▲> Fromista > Carrion de los Condes > Calzadilla de la cueso >▲ Shahagun > El Burgo Ranero > Mansilla de las Mulas > LEON - oost >
N120 = LEON *-- West > begin van > La Virgen del Camino > San Martin del Camino > Astorga > ▲Rabanal del Camino > ▲Montes de Leon 1500m- > Riegro del Ambros > Cacabelos >
La faba of Las Herrerias > Triacastela > (▲ Sierra de Caréon) > Saria > Portomarin >
> Palas de Rei (einde Sra de Caréon) > Arzua Pedrouzo > Santiago de Compostela.
De totale af te leggen afstand Roosbeek => 2230 km en ingedeeld in 92 dagtrips verdeeld over 107 dagen
Théo
|
|
|
|
|
| 27-06-2015 |
| Intro |
|
Vrienden en kennissen vragen zich af, gaat hij het doen, of niet. Geen twijfel mogelijk, wel is de voorbereiding ertoe niet eenvoudig, er komt heel wat bij kijken. De blog start vandaag met allerlei weetjes, de Camino start op 9 juli. De blog is ontworpen naar het idee en het werk van dochter Vanessa en schoonzoon Luc, met de morele steun van de overige dochters Marie-France, Tilly en Nicole en hun partners. -1998 de zaadstreng-, op voorstel van Marcel Denryuter zouden we samen na onze pensionering half 1999 de Camino stappen. Mijn vrouw Liliane was het voorstel maar half genegen, maar ik kreeg groen licht.
Mal chance... Half december kreeg ik hartproblemen. Het verdict: operatie anevrisme aortique en overbruggingen. Adieu Compostela... Liliane en ik vormden een nieuw samengesteld huwelijk en gezin sinds 1975. Reeds vroeg in ons leven verloren wij elk onze eerste huwelijkspartner. Met liefde en inzet zorgde Liliane voor de opvoeding van onze dochters, met respect voor de natuurlijke overleden ouder.
In 1978 kwam er onze gewenste gezinsuitbreiding met de geboorte van Vanessa. -Twee dagen- voor het overlijden van Liliane, noteerde ik de door haar gedicteerde aanbevelingen en wensen in mijn agenda, toen zij onverwacht Compostela ter sprake bracht en onverwacht zei als ge kunt...ga dan naar Compostela en neem een beetje van mijn as mee... ik schreef op, maar mijn concentratie stokte, ze keek me aan zoals alleen zij dat kon als ge dat kunt herhaalde ze. Ja stamelde ik, ik zal dat doen en draag u mee.
Liliane stierf op 25 oktober vorig jaar, ik eer haar verder volgens mijn inborst.
Op 25 oktober hoop ik er de misviering te kunnen bijwonen.
Een blad papier kan ik verliezen maar mijn woord... jamais. De BLOG
Graag deel ik deze Camino-4-Liliane via de blog met onze 4 dochters en hun partner, met de weinige familieleden die ons resten, met haar oud collegas en studiegenoten, met haar oud studenten, met de vrienden- en kennissenkring van Liliane en mezelf en met de volgers van de vele organisaties waar we deel van waren/zijn.
Van harte welkom allemaal en veel leesgenot.
Opvatting vd blog
Naast een dagelijks reisverslag met accenten, overdenkingen, voorvallen en anekdotes, kreeg ik de eer van een ondersteunende columnist, Fons Wierinckx.
Een krak buiten categorie.
Fons Wierinckx is mijn leraar Spaans, naast mijn vader en Liliane is hij de derde persoon waar ik echt naar opkijk. Buiten kijf is hij de meest boeiende en meest gedreven lesgever en verteller die ik ooit tegenkwam. Het is mij dan ook een grote eer dat hij als columnist regelmatig wil bijdragen om de blog te verrijken.
Fons, mijn oprechte dank en erkentelijkheid hiervoor.
Dank u
Langs deze weg dank ik iedereen die mij bijstond in de voorbereiding en niet in het minste Dr. Dirk Van Campen uit Keerbergen voor de doorgedreven verzorging, om mij in de meest optimale conditie te brengen voor de reis, de pelgrimstocht naar Compostela die ik opdraag aan Liliane.
Théo
|
|
|
|
|
|
|
|
|
