Lijdt u onder het feit dat alles perfect verloopt? Of voelt u zich een weirdo omdat je prins nog niet is langs geweest?
Troost je, steeds meer mensen wijken af van het "huisje, tuin- en boomsyndroom".
Toch hebben traditionele mensen er een handje van weg om de boel te willen manipuleren. Trouwen moet je rond je vijfentwintigste. Een eerste kind ten laatste voor je dertigste en wil je die wens uitstellen tot je veertigste, wel dan scheelt er iets fundamenteels. Want hoe egoïstisch is het niet om zestig te zijn op het moment dat je kind nog studeert.
Clichéstellingen en kortzichtigheid ten troef. En toch laat het ons niet ongevoelig. We voelen de nood om ons gedurig te verantwoorden.
En waarom? Ben je een crimineel wanneer je bewust kiest voor een vrijgezellenbestaan? Bega je een zonde wanneer je volop voor die carrière gaat? Of ben je slecht net omdat je durft te zijn wie je bent? Denk er maar eens over na ;-)