Pictures!!!  See 'Pictures Snoepke Goes India'

Madurai  /  Festival Onam  /  Kollam  /  Neyyardam


Samen met een vriend had ik een scooter gehuurd om Kollam te verkennen en vervolgens in de terugkeer een stop te maken in Varkala.  Ik ontmoette er Irene, een blonde Italiaanse die nauwelijks Engels sprak.  We ontmoetten elkaar de volgende dag terug in Kovalam en in enkele uren besloot ik haar te vergezellen naar Madurai voor 1 dag.

Madurai is 1 van de oudste steden in Zuid-India.  The grootste attractie is the 'Sri Meenakshi Temple', die zich bevindt in het hart van de oude stad.  De tempel is adembenemend met zijn vele gekleurde beelden (404) van goden, dieren en mythische figuren.  
Enige voorbereiding kan soms een aanrader zijn om het avontuur tegemoet te gaan in India.  Sommigen zeiden dat het slechts een treinrit was van 6 uur, anderen zeiden 9 uur.  Je raadpleegt best een aantal meningen om toch enig idee te hebben en uiteindelijk geen idee te hebben.
Met mijn mini-backpack gingen we naar het treinstation.  We konden enkel ticketten krijgen in 'general class'.  Dit wordt wat, dacht ik.  Al lachend zei ik tegen Irene in het spaans ... 'dit wordt een hel van een rit, sweetie' en ze lachtte stil, niet goed beseffen wat er haar te wachten zou staan.
General class ... het ticket kostte me enkel 40 roepies.  Je kunt niet echt veel luxe verwachten voor die prijs.  Dat betekent dat je klaar staat om te springen op de trein terwijl de trein rijdt want iedereen wil een zitje op de houten banken.  Toestanden, man.  Geduw en getrek opdat elk een plaats zou hebben.  9 uur al zittend met mijn kont op een houten bank, gepakt met mensen en hun bagage.  Uiteindelijk hebben we ons geplaatst op de metalen bagagerekken om toch enige slaap te hebben.  Zelfs op mijn jonge leeftijd word ik te oud voor die toestanden, maar het behoort allemaal toch het Indisch leven.
Madurai was prachtig maar 1 dag bleek voldoende te zijn.  Ik wou kost wat kost een plaats op de 'sleepersclass' in de terugkeer.  Irene besloot om haar tocht verder te zetten en ons wegen zouden daar scheiden ...

Festival Onam (bloemen alom) is deze week gestart en Apukutana (waar ik trouwe klant was in zijn restaurant) had me uitgenodigd bij zijn thuis om samen Onam te vieren.  Ik voelde me vereerd en wou dit voor geen goud missen. 
Ik had opnieuw de kans om nieuwe plaatsen te ontdekken.  Zijn dochter Ajay was mijn gids en het was duidelijk dat de mensen er zelden 'witte huid' zien.  Van huis tot huis (niet te geloven hoeveel leden een Indische familie kan hebben - konijnen kweken nog niet zo vlug) gingen we, waar ik steeds met de nodige zoetigheid werd volgepropt.  Daar gaat al mijn effort om gewicht te verliezen.  Ik haat die dagen waar je de beleefde verplichting voelt om te blijven eten.  Maar ik had een fijne dag waar ik India terug ontdekte in zijn pure schoonheid.

Vandaag was ik genoodzaakt om een nieuwe BH te kopen ... na 10 m reizen kon ik er wel een nieuwe gebruiken. Enkel het idee dat ik geen andere mogelijkheid zou hebben dan me een Indische BH aan te schaffen, deed me al tegenop zien van de BH shopping.
Via de bus kwam ik aan in Trivandrum.  Ik vroeg me al af hoe ik dit zou aanpakken ... Indische vrouwen spreken amper Engels en een Indische man vragen waar ik een BH zou kunnen kopen?!  Ik ben niet van het verlegen type op dat vlak maar een beetje respect voor de cultuur zou wel op zijn plaats zijn.  
'Hmm, a ladyshop ... where I can buy some underwair?', vroeg ik met een zachte stem aan een rickshawdriver die al meer interesse had voor iets anders.
'Are you married?', vroeg hij me.
Wat heeft dat nu te maken met het kopen van enig ondergoed?  'No, no, later.', zei ik hem.  Daar gaan we weer het 'big M word', het woord alleen al brengt me stress.
'Where your native place?', vroeg hij me.
'Belgium', ik doe al nauwelijks moeite om uit te leggen waar Belgie zich bevindt.  Het moet meer fun voor hen zijn om hun fantasie te laten gaan waar ik vandaan kom.
'You are very nice and beautiful.  What do you think of Trivandrum?', om zijn interview verder te zetten.
'Well, it's nice but the people are not always so friendly, it's a bit of a big city, hey.', antwoorde ik.
'I'm your friend.'
Ja, lap ... mijn sensoren waren al volop in sirene toestand.  
Hij bracht me in 'a ladyshop' en het aanbod in BH's was redelijk beperkt.  Ik had de keuze in zwart en wit.  Het zien van het model deed mijn ogen al naar de hemel draaien.  Ik vraag me af wie dat soort modellen van BH's ontwerpt.  Of dat mens heeft piramide-vormige borsten met een ferm scherpe punt of het is een man die absoluut geen idee heeft hoe een vrouwelijke borst er uit ziet.  Vergeet het maar, ik heb geen zin om in dat soort BH rond te lopen.  
Vervolgens bracht me naar 'the big bazaar' waar ik Europese BH's vond ... een mand vol met wat ik zocht en uiteindelijk 1 gevonden in mijn maat voor 149 roepies.  Ik was een tevreden vrouw en had het gehad met het shoppen.
Mijn rickshawdriver drong er op aan om me naar Kovalam te brengen.
'No, I will take the bus.', zei ik op een directe toon.
'I come to your home tonight?', vroeg hij me.
'What?  My home, no no that is absolutely not a good idea.'  Waar haalt hij dat idee nu vandaan?  Ik blijf beter wat vriendelijk of hij gaat me hier nog ferm in de zak zetten voor de rickshawrit.  'How much do you want?'
'You can give what you want ... 300 roepies is okay.', zei hij met de glimlach.
'Yeah right ... I will give you 100, dude.'
en met een busritje van 7 roepies ging ik huiswaarts.



  





 

29-08-2007 om 00:00 geschreven door Snoepke