|
Het is een tijd geleden ... vlug een update.
Na 'The Big Chill' festival gingen we richting Trivandrum, een iets drukke stad. Het had me niet zoveel te bieden en na een verblijf in het WYCA, een christelijk guesthouse, waar we in de zak zijn gezet door onze lieve barmhartige samaritanen, had ik het volledig gehad. Elk interpreteert blijkbaar de boodschap van God op z'n eigen manier.
Anyway, de volgende bestemming was Kovalam. Het is een kleine gemeenschap en ik zou er echt lange tijd kunnen verblijven. Het is er nu wat te heet voor me. Het klimaat draait me volledig zot. Mijn hormonen lijken momenteel niet meer normaal te functioneren, mijn gezicht zit vol puisten (champignons springen nog niet eens zo vlug uit de grond als mijn puisten) en het enige wat ik 24 uur ruik, is mijn eigen zweet. Ik zou mijn eigen parfumerie kunnen beginnen met de liters zweet, die ik dagelijks zijn gang laat gaan.
Kanyukumari, het zuidelijkste punt van India, waar de 3 oceanen (Indische Oceaan, Bay of Bengal, Arabian Sea) samenkomen. De zonsondergang maakte ons stil. Het was subliem.
Onze laatste maand lijkt een drukke maand te worden. Onze tijd is beperkt en er valt nog veel te bezien. Na Kovalam kwamen we aan in Varkala, waar de hormonen van de Indische jongens totaal aan 't flippen gaan en deze keer niet van het warme weer. Klein, een hippie plaats maar niet echt mijn ding. Ondertussen zou Abi in Mysore een vriendin ontmoeten en ik ging terug naar Kovalam.
We zouden elkaar na een week terug ontmoeten om 'the big' Amma te ontmoeten. Amma, 'the hugging lady' (de knuffel madam), waar gans India zot van is. Het zou een spirituele energie geven. Mijn eerste ervaring in een Ashram. Man, man, man, ik zag de Westerse toeristen en die gasten nemen dat allemaal wat te serieus op, zunne. Het leek me meer een sekte, gans in 't wit gekleed om hun maagdelijkheid te uiten (yeah right) en waar ze zich volledig toewijden aan Amma.
De legende zegt dat Amma op zeer jonge leeftijd een sterke connectie voelde met God. Haar boodschap is het geven van liefde, wat zij doet via een knuffel en een wuffel. Amma doet daadwerkelijk enorm veel goede dingen voor de mensheid. Haar filosofie is echt wonderbaarlijk en diep. Mensen komen van ver voor die ene knuffel van Amma. Ik had van Amma nog nooit gehoord maar veel backpackers hadden goeie ervaringen. Het moment was gekomen ... ik stond daar met mijn ticketje in de rij ... te wachten om Amma te knuffelen. Abi was al gans aan 't flippen van de stress en ons Nele had wel zin in wat moederlijke liefde.
Het is een schoon mens en ik twijfel niet aan haar goeie intenties maar de ganse entourage ontgoochelde me. Amma's helpers leken wat in een andere wereld te zijn dan ik. Het leek me allemaal wat te geforceerd, ik heb er niet de spiritualiteit gevonden, waar velen over spraken ... Het eten was er wel super goed, het zou mijn cholly niet zo veel goed doen op lange termijn. Ik was blij terug in 'the real world' te zijn.
We zijn momenteel in Cochin ... het doet me wat denken aan Brugge maar dan op z'n Indisch. Vanavond gaan we een stapke verder, een busrit van 10 uren, 't zal weer dikke leute worden!
Abi wil kost wat kost naar Sai Baba gaan, een andere guru met z'n Ashram. Die knul is bekender dan Amma ... moet ik nog meer zeggen? 't Zal daar nog zotter zijn dan bij Amma. Ik ben al benieuwd welke aliens we daar tegen het lijf gaan lopen. Ashrams zijn totaal mijn ding niet. Sai Baba geeft geen knuffels ... we mogen wel knielen en zijn tenen aanraken. Ik kan al niet wachten ...
11-05-2007 om 10:58
geschreven door Snoepke 
|
