Oh my god ... ik kan mijn gevoel nauwelijks beschrijven. British Airways hield er de spanning in gisteren. Door slechte weersomstandigheden had mijn vlucht van Brussel naar Londen vertraging maar uiteindelijk was ik op weg naar India.
Na nauwelijks een uur had ik er al een Indische vriend bij. En Marnix, je gaat het nooit geloven maar dat keun was een danser bij Bollywood (en 't was een keun zunne). Amper geslapen tijdens de vlucht, geen enkele stress gevoeld tot ons vliegerke met zijn wielekes de grond raakte. Ik was nerveus tot ik mijn 12 kg bagage mee zeulde. Mijn blonde lokken kregen de nodige aandacht en ik heb het meest gelukzaligste moment beleefd toen ik de eerste Mumbaise lucht kon proeven. Het was 1 van mijn meest intense belevingen ooit. Ik voelde een speelsheid, jeugdigheid door mijn ganse lichaam. Mijn gezicht toonde een glimlach, die enkel opgewektheid en enthousiasme uitstraalde. Ik wist het zeker ... dit wordt de max, het voelde gewoon juist aan. Ik kon niet stoppen met lachen, ik was volop aan het huppelen in mijn joyvalle-vallei.
Mijn taxi driver, Mr. Kashi, stond me al een uur op te wachten. Zijn bestelwagen deed dienst als taxi. Hij was afkomstig vanuit het zuiden, Tamil Nadu en hij was er nogal van overtuigd dat Mumbai meer georganiseerd en gestructureerd verliep. Mijn zintuigen stonden op scherp ... en mijns inziens had ik toch het idee dat ondanks de chaos Mr. Kashi wel es gelijk kon hebben. Mijn eerste indruk in 1 woord ... CHAOS!
Het verkeer ... pinkers zijn er niet, ze gebruiken voortdurend hun toeter. Mijn taxi-manneke zei me dat een gordel dragen niet echt nodig is. De rollercoaster in Bellewaarde stelt nog niets voor dan een ritje van de luchthaven in Mumbai tot mijn hostal. Wat mij een autosnelweg leek, bleek voor de inwonerkes eerder een straat te zijn. Mumbai heeft nog niet het aantal rode lichten dan het aantal flitspalen in West-Vlaanderen. Zebrapaden dat moet nog uitgevonden worden, rijstroken zijn er wel maar dat betekent niet echt dat je die dient te gebruiken. Er is soms wel zo'n volle witte streep op de weg maar het is er waarschijnlijk eerder om de boel wat op te fleuren. (Ik heb altijd gedacht dat India kleurvol was.) Men gebruikt zelfs de rijstroken van de tegenligger en dan zit je echt in een amerikaanse scene spookrijdertje te spelen ... 't maakt het wel wat spannend, zunne. Als ze niet sterven van armoede, dan sterven ze wel door accidentjes in 't verkeer. Snelheidsradars gebruiken ze dan wel weer graag. 'k Vind het ook wel wat nodig ... snelheidsbeperking zou er wel op zijn plaats zijn. Max. 30 km aan een school en max. 50 km in een bebouwde kom heb ik nog niet gezien. Ik heb wel al agentschappen van Shittybank gezien. (Je hebt dat dan, he ... wat je niet meer wilt zien, zie je dan steeds.) Ze moeten wel een rij-examen afleggen ?! Zijn rijstijl is avontuurlijk maar toch nog iets beter dan zijn engels ... very traffic today, he said. Mijn ogen hadden de tijd niet om alles op te nemen. Je hebt verschillende beelden doorheen elkaar maar alles wijst uiteindelijk op hetzelfde ... armoede. Flatgebouwen, die door belgische krakers nog niet eens als pand zouden worden gebruikt, zijn bewoond door families, die dan nog iets welstellend zijn. Sloppenwijken alom. Mumbai weet waarschijnlijk niet hoe te beginnen aan een straatplan. Alles loopt doorheen elkaar. Langs de treinsporen liep een muur, waar mensen een deken, laken spannen op 2 stokken als afdakje en dat is hun living, keuken, badkamer, slaapkamer in 1. We spreken nog niet eens over 3 vierkante meters. Langs die muur was de grond enkel bezaaid met afval en mensen zaten er gewoon tussenin te eten. Sommige kinderen lopen naakt op straat. Je kan het kastensysteem niet ontlopen.
Mijn oren horen steeds een kakafonie van auto-toeterkes. Het signaal van een inkomende oproep bij Citibank deed me al reageren als een Pavlov-hond maar die toeterkes ...
Mijn smaakpapillen moet ik nog uittesten.
En mijn tastzin ... voelt enkel zweet, zweet en zweet! Goddank dat ik mijn wimpers heb geverfd, mijne mascara ging nog e bikke skwoane gewist zin zeker. Het is hier nogal aan de warme kant, zok zwou zeggen.
And last but not least ... de reuk! Je zou wensen dat je die soms eens kon uitschakelen. Het varieert echt van buurt tot buurt maar het overwelmt je enorm. De geur van vuilnis, visgeur, een sterke zeegeur maar dan iets te sterk ... en Barcelona is nog steeds de koploper als het gaat over pisgeuren. Maar dan zou je eindeloos kunnen blijven stilstaan als een zwoele zoete geur jou voorbij komt. Ik kan het nog niet zo goed plaatsen waar het vandaan komt maar het bracht me in een aangenaam humeur.
Kakkerlakken heb ik nog niet ontmoet. Mr. Kashi en ik gaan morgen op stap ... hij begon al te lachen als ik aan het onderhandelen was over de prijs maar we zijn tot een compromis kunnen komen. Mijn onderhandelingstechnieken van mijn IPSOC-opleidingske komt dan toch nog es van pas. Ik moet het wel zeggen ... er zijn hier skwoane venten en spontane mensen. Ik heb de indruk dat de venten iets socialer zijn dan bij ons ;-). Oh, wat me ook opviel vandaag ... ik voelde me de enige toerist vandaag. Ik heb gans de namiddag geen ander blondkopke gezien. Het voelde wat raar ...
Dit was het dan ...
Oh my god ... I can hardly describe my feeling. British Airways gave us some tension yesterday. My flight from Brussel to London had due bad weathercircumstances a delay but in the end I catched my flight to India.
It didn't even took me 1 hour to have an Indian friend. And Marnix, you'll never believe it but that rabbit (word for hot guy in flemish) was a danser at Bollywood (and it was a rabbit, indeed). I hardly slept during the flight, no stress till the little boeing touched the ground with his little wheel(ekes). I was nerveous till the moment I carried my 12 kg luggage on my back. My nice blond hair was very appreciated but the most intensive moment I had when I tasted for the first time the air from Mumbai. I felt a kind of youth, a spontaneous feeling threw my body. My face had a smile, that emits enthusiasm and something cheerful. I knew for sure ... this will be super, it just feels good. I couldn't stop laughing, I was hopping in the joyvalle-valley.
My taxi-driver, Mr. Kashi waited already 1 hour for me. His van was my taxi. He's from the south, Tamil Nadu en he was quite convinced that Mumbai is more organized and structured. My senses were very sharp ... and I had the idea that unless the chaos Mr. Kashi could be right. But my impression in 1 word ... CHAOS!
The traffic ... they use constantly there horn. My little taxi-men said that it wasn't necessary to wear a belt. The rollercoaster in Bellewaerde doesn't mean anything then a ride from the airport in Mumbai to my hostal. What seemed like a highway, was rather a little street for the little indian folks. Mumbai doesn't even have the amount of stoplights like the amount of cameras to restrict the speed on the highway in West-Vlaanderen (somewhere in Belgium). They have passages on the road but it doesn't mean that you have to use them. Sometimes there is a full white stripe on the road but I presume that it has more the meaning of decoration. (I always thought that India would be colourful.) They even use the passages for the cars that are coming from the other direction (I don't know the word for that anymore.) and then you're in an american scene playing ghostrider ... it's quite exciting. If they don't die of poverty, then they'll die of accidents in the traffic. They like using the radars to control the speed. I have to say that it can be necessary ... they could use some speedlimits in the traffic. I haven't seen yet a speedlimit of 30 km at a school. Agencies of Shittybank I have already seen. (Everytime when you don't want to be confronted with something, you always will.) Unless all that, they do have to do a driverstest ?! His way of driving is very adventurous but it's better then his English ... very traffic today, he said.
My eyes didn't even had the time to see everything. You have different kind of pictures, that you see, but it all points to 1 thing ... poverty. The houses are in such bad conditions. Mumbai probably doesn't know how to make a streetplan. Next to the trainrails, you had a wall where people just put a blanket on 2 sticks and that is there livingroom, kitchen, bathroom and bedroom in 1. It's not even 3 square meters. Next to the wall you just saw garbage and people where just sitting on the garbage and eating. Some children walk naked on the streets. You can't ignore the differences between the classes.
My ears only hear a kakafonie of carhorns. A signal of a call at Citibank did me react as a Pavlov-dog but these carhorns ...
My taste I still have to find out.
And my tastzin (the sens that does you feel things) ... only feels sweat, sweat and sweat! Thank God that I painted my eye lashes, for sure that my mascara would be a mess. I can say that it's quite warm.
And last but not least ... the smell. Sometimes you would wish that you could turn that off. It depends from area to area but it can come on to you very strongly. The smell of garbage, fish, the strong smell of the sea but a bit to strong ... but Barcelona is still the headhunter about the pi-smells. But then you could enjoy endlessly a smell that's very sweet, sultry, stiffling. I don' know where thiss smell is coming from but it brought me in a very nice mood.
I didn't meet any cockroaches yet. Tomorrow I'm going on a trip with Mr. Kashi ... he already started laughing when I was negocying about the price but we came to a compromise. I have to say ... nice meat here and the people are very spontaneous. I have the impression that men are more social then the ones in Belgium ;-). Oh, what I noticed also today ... I felt like the only tourist. This afternoon I haven't seen any other blondie. It felt a bit strange ...
Het is zover ... ik moet er vandoor, er staat een vliegtuigje te wachten op me! 't Amusement iedereen en ik breng jullie vlug op de hoogte van de eerste verhaaltjes!
This is the moment ... I have to go, there's a little plane waiting for me! Have fun everybody and I'll inform you very fast about my first stories!
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Vandycke Nele, en gebruik soms ook wel de schuilnaam snoepke (in BCN) of kindje (in Belgiƫ).
Ik ben een vrouw en woon in Barcelona (Spanje) en mijn beroep is sociaal assistentje.
Ik ben geboren op 31/10/1978 en ben nu dus 46 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn leven in boekskes schrijven, leute maken met moaten, min. 8 uurkes slapen, 't zwin in de bieten jagen, snowboarden,.
De wereld gaan verkennen, dromen maar dan al huppelend door mijn joyvalle vallei, me verdiepen in het onbekende en manne