Inhoud blog
  • Tempels & BH shopping
  • My life in Kovalam
  • More pictures!
  • Pictures!
  • Back home!
    Zoeken in blog

    Links
  • PICTURES SNOEPKE GOES INDIA
  • PICTURES CAMBODIA, LAOS & THAILAND
  • Ivy Goutsmit
  • Simon Crorose
  • Olga Thikonova
  • Sofie en Mariette
  • Abigail Slater
  • Anke & Marnix
  • Sam Oppenheim
  • Snoepke goes to India

    22-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Shakira en GPOSS

    Daar ging mijn budgetplan.  Abster en ik waren nog maar 2 uren verenigd met elkaar en we hadden elk al 3650 roepies gespendeerd ...
    (Anouk, ik hoop dat je geen stress krijgt!) ...

    voor een CONCERT van SHAKIRA ... in MUMBAI!  Ik zit in het zuiden van India en ga 24 uur op de trein om die swingende heupen van dat kind te bezien?!  Efkes 24 uur op de trein maar 24 uur op een Indische trein is relatief. 
    Go with the flow and enjoy!  Dat is mijn motto.  Abster (een maagd - alles behalve in letterlijke context op te nemen) en ik (een schorpioen) vullen elkaar goed aan.  Ze heeft altijd van die 'crazy ideas' en ik laat me impulsief in die stroom vloeien.  Ik vind het zalig om soms onbezonnen dingen te doen, gewoon doen!

    Bangalore verschilt niet zo sterk van Hyderabad maar er is meer lucht om te ademen.  Het geeft je een iets vrijer gevoel ... tussen de 10 miljoen bangalezen.  Er is weinig te zien maar veel te spenderen. 
    Marie (Engelse meid, die ik had ontmoet in Om beach) heeft het vuur in me aangewakkerd om me meer te verdiepen in het mysterieuze ... en ik wou kost wat kost in Bangalore datgene hebben die mij zo nieuwsgierig maakt.  Ik heb ze gevonden, mijn eerste 'Tarot kaarten'.

    Net als Hyderabad is Bangalore een stad om wild te worden van het shoppen.  Voor het eerst waren we in een shoppingscenter.  Het gaf me een gevoel van thuis te zijn.  Het was er allemaal zo westers en kraaknet.  Ze hadden zelfs geinvesteerd in vuilnisbakken?!  Waarschijnlijk een nieuwe uitvinding voor India. 
    Ondanks mijn iets 'vollere' taille heb ik rijkelijk kunnen shoppen in de Levis store.  Ik werd gek.  Ik heb mijn voorraad in jeansbroeken aangemaakt, met als gevolg dat ik een zoveelste pakketje huiswaarts moest sturen. 
    Elk postkantoor heeft steeds andere richtlijnen om verzendingen te doen.  De rickshawdriver dropte ons aan het postkantoor.  Het leek meer een vervallen pakhuis.  Indiers kennen het patroon niet van een rij vormen.  Het is zeer vreemd maar je hebt het overal (het station, de winkel, ...).  Je staat aan het loket en je bent omringd door de Indiers.  Ze duwen tegen je aan, onderbreken je in jouw conversatie en zelf vind je het arrogant en onbeleefd maar het draait. 
    Het postkantoor stond vol.  We konden naar de 'postmanager' (manager; een functie dat ze enorm vaak gebruiken voor alles wat poten en oren heeft maar een functie die weinig inhoudt) gaan, die ons meedeelde dat 'the last form is finished' om het pakket te verzenden.  Ik keek om me heen en ik zag gans het kantoor vol liggen van papieren, documenten, ... in chaos.  Ze hebben juist die ene breincel niet om te denken dat ze beter het laatste formulier copieren in plaats van het te gebruiken.  Ik voelde een spanning in me opkomen.  Ik was in gedachten aan het tellen tot 10 en tegelijkertijd zei ik bij elke tel 'Nele, chill, this is India, dude.'   
    We werden gestuurd naar het GPO, General Post Office.  Ik wist niet wat ik zag.  Het GPO was 1 van de mooiste gebouwen die ik had gezien in India.  Een gebouw dat niet op instorten stond en die omgeven was met 1 van de mooiste tuinen.  Voor de 2de maal werden we gestuurd naar de 'postmanager', die vroeg om de inhoud van de doos te bekijken.  Ik dacht dat ik aan het flippen ging. 
    Als je een pakket verzendt vanuit India, dan moet je naar de kleermaker gaan om het te laten inpakken met stof, waar ze de randen dicht naaien.  Ze wou de inhoud zien?!  En het is de toon en de manier waarop ze het tegen je zeggen.  India kent misschien een overbevolking maar zeker weten dat ze nooit geteisterd zullen worden door 'burn-outs' en 'stress'.  Abi nam het van me over, kwestie om dit zo diplomatisch te kunnen regelen zonder enige conflicten.  Abi en ik zijn een goed team.  We wisselen elkaar af in het verliezen van ons geduld, goddank.   
    Het duurde weer een eeuwigheid om dat ene formulier in te vullen.  Het is een voortdurende test in jouw geduld.  Na een anderhalf uur stapten we het kantoor uit.  Ik voelde dat ik een General Post Office Stress Syndrome (GPOSS) had. 

    Diezelfde dag hadden we onze trein naar Mumbai.  Ik was benieuwd hoe ik Mumbai voor de 2de maal zou ervaren.

    22-03-2007 om 00:00 geschreven door Snoepke  


    20-03-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gokarna - Om beach (flemish & english version)

    donderdag 8 maart, te heet in Hampi ... bus naar Palolem

    Het was er te heet.  De zweetparels deden me blinken van meters ver en waarschijnlijk ook ruiken van meters ver.  Ik had het wel allemaal gezien in Hampi.  Ik had nood aan afkoeling, zee, water, nieuwe mensen.

    3 u 's nachts, sleepers bus ... ik zat rechtop in de bus en ik twijfelde om al dan niet in Gokarna (Cow's Ear - 1 van de meest heiligste plaatsen in Zuid-India) af te stappen.  Het nam me een aantal minuten om uiteindelijk de knoop door te hakken.  'Go with the flow, Nele.  That's the way how you have been doing this trip.  Go and explore new places.'
    Het gebeurt automatisch, het denken in het Engels.  Ik droom zelfs in het Engels.  Ik gebruik zelfs Engelse woorden als ik Nederlands praat en het neemt me zelfs tijd om de Nederlandse vertaling te vinden.  Het maakt me soms wat kierewiet.

    Ik sprong de bus af en wachtte met anderen in 'the middle of nowhere' op een minibus.  Ik bereikte Om beach tijdens de zonsopgang.  Ik had Marie (UK), Ben (UK) en Emily (Australie) al ontmoet.  Om beach, met een handvol 'chai' chops en hutten, is een verlaten strand.  Marie en ik zaten gauw op hetzelfde niveau.  Haar stem is zo zacht, dat het me tot rust brengt.  Al onze gesprekken werden geanalyseerd op een astrologische manier.  Voor het eerst had ik een gelijke gevonden. 
    We kwamen aan in het guesthouse 'Sangam' en het leek een klein paradijs.  Hutten, gemaakt van palmbladeren stonden verspreid in een zone vol met mango-, palm- en kokosnootbomen.  Het had een speciale 'vibe'.  Het was het paradijs voor vnl. Duitsers (Carsten, Fabian, Matthias, Werner & Eda) en Engelsen (Marie, Adrian, Ben & Tom), maar ook Oostenrijkers (Alex & Michael), Italian (Andreo), Zweedse (Sarah & Gabriella) en West-Vlamingen (Yami, Jeroen) waren er voor het eerst.  We vormden met z'n allen een kleine gemeenschap.  Het was hemels. 

    Het was een zondagnamiddag ... ik was eventjes aan het genieten van de zon, de rust en een moment voor mezelf.  Een groep Indische mannen komt naar me toe gestapt, we slaan kort een praatje en dan wil iedereen een hand schudden.  Een van die achterlijke kiwi's had zelfs het lef om in dat moment van 'beleefdheid' te knijpen in mijn linkertet.  Man, ik was aan het flippen.  Als eerste reactie sloeg ik hem en zei hem op een kordate manier dat hij respect moet hebben voor vrouwen.  Je ziet ze dat wel niet bij de Indische vrouwen doen en kun je je al inbeelden dat we gaan beginnen zoeken en knijpen in de Indische ballen?  De stoom leek uit mijn oren te komen.  Ik weet zeker dat ik niet zo fel zou hebben gereageerd, als het een heet keun was maar ik had weer geen chance.

    maandag 19 maart, 19u30, nachtbus naar Bangalore om Abi te ontmoeten

    Wat een rit, jong!  10 uur op die bus, ik durfde niet door het raam kijken.  Mijn lichaam ging met z'n volle gewicht een aantal centimeters de lucht in bij elke schok.  Ik wou zelfs niet weten hoelang die knul zijn rijbewijs had (als hij er 1 had).  Het aantal keren dat hij bruusk remde kon nog niet tippen aan het aantal keren dat een Indier zijn toeter gebruikt in het verkeer.  En die gasten gebruiken hun toeter alsof ze voortdurend in tetten aan het knijpen zijn.  Ge kunt dus al inbeelden hoe vaak dat moet zijn, want ze doen het zelfs op het strand.

    Anyway, ik ben veilig aangekomen in Bangalore ... nog even wachten op Abi en dan begint het avontuur opnieuw.

    English version

    Thursday 8 march, to hot in Hampi ... bus to Palolem

    It was to hot in Hampi. You could see my sweat driping from far and probably smelling from far.  I had seen everything in Hampi.  I needed some refreshment, sea, water, new people. 

    3 am, sleepers bus ... I was sitting straight in the bus and I was doubting to get of in Gokarna (Cow's Ear - one of the most sacred sites in South India).  It took me a few minutes to make a decision.  'Go with the flow, Nele.  That's the way how you have been doing this trip.  Go and explore new places.'
    It happens automatically, thinking in English.  I even dream in English.  I even use English words when I talk Flemish and it even takes time to find the Flemish translation.  It drives me sometimes a bit kiwi.

    I jumped of the bus and waited with others in the middle of nowhere for a minibus.  I reached Om beach during the sunrise.  I already met Marie (UK), Ben (UK) and Emily (Australie). Om beach, with a handful of chai chops and shacks is a deserted beach.  Marie and I were soon on the same level.  Her voice is so soft, that it brings me to peace.  All our conversations were analysed, based on astrology.  For the first time I met another believer.
    We arrived in the guesthouse 'Sangam' and it looked like paradise.  Huts, made of palm leafs, were spread in an area full with mango- palm- and coconuttrees.  It had a special vibe.  It was the paradise for especially the Germans (Carsten, Fabian, Matthias, Werner & Eda) and Englishmen (Marie, Adrian, Ben & Tom), but also Austrians (Michael & Alex), Italian (Andrea), Swedish (Sarah & Gabriella) and West-Flemish (Yami & Jeroen) people were there.  We were like a little community. 

    It was a sunday afternoon ... I was enjoying the sun, the rest and a moment for myself.  A group of Indian men comes to me, we talk a bit and then everybody wants to shake a hand.  One of the mute ones had the daring to squeeze my left tit in that moment of politen. Man, I was flipping.  My first reaction was hitting him and I said on a sharp tone that he has to show some respect for women.  You don't see them doing that to Indian women and can you imagine that we start looking and squeezing in their balls?  The steam came out of my ears.  I'm sure that I wouldn't react so strongly if it would have been a 'hot rabbit', pinching my tit but I didn't have any luck.

    Monday 19 march, 7.30 pn, nightbus to Bangalore to meet Abi

    Damn, what a ride!  10 hours on that bus, I didn't even dare to look through the window.  My body went a few centimeters up at every bump.  I didn't even want to know how long that guy had his drivers licence (if he had one).  All the times that he pulled his brake abruptly, isn't even the frequency that Indian people use their horn in the traffic.  And these guys use their horn, just like they are constantly pinching tits.  You can imagine how many times that must be, they do it even on the beach.

    Anyway, I arrived save in Bangalore ... I just have to waite on Abi and then the adventure will start again.









    20-03-2007 om 07:19 geschreven door Snoepke  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.More pictures!

    More pictures ...

    Click on 'Pictures Snoepke goes India', see 'Gokarna - Om beach 1 & 2'.

    20-03-2007 om 05:03 geschreven door Snoepke  




    Archief per week
  • 27/08-02/09 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 02/07-08/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 04/06-10/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 07/05-13/05 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 19/03-25/03 2007
  • 12/03-18/03 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 05/02-11/02 2007
  • 29/01-04/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 15/01-21/01 2007
  • 08/01-14/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 25/12-31/12 2006
  • 18/12-24/12 2006
  • 04/12-10/12 2006
  • 20/11-26/11 2006
  • 13/11-19/11 2006
  • 06/11-12/11 2006
  • 30/10-05/11 2006
  • 26/09-02/10 2005

    E-mail mij / me

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek / Guestbook

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Over mijzelf
    Ik ben Vandycke Nele, en gebruik soms ook wel de schuilnaam snoepke (in BCN) of kindje (in Belgiƫ).
    Ik ben een vrouw en woon in Barcelona (Spanje) en mijn beroep is sociaal assistentje.
    Ik ben geboren op 31/10/1978 en ben nu dus 46 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: mijn leven in boekskes schrijven, leute maken met moaten, min. 8 uurkes slapen, 't zwin in de bieten jagen, snowboarden,.
    De wereld gaan verkennen, dromen maar dan al huppelend door mijn joyvalle vallei, me verdiepen in het onbekende en manne

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs