Het lijkt eeuwen geleden ... Agra, maar de beelden van het (voor mij) meest verbluffendste meesterwerk ooit ligt vers in het geheugen! De eerste blik op 'de pracht en praal' van Agra deed mijn honey-eyes meer glanzen. Zo gedetailleerd, zo geraffineerd, zo maanwit ... daar stond het dan, het symbool van de liefde, met op de achtergrond een helderblauwe hemel. Het liep er vol van giechelende indische tienerjongens, die volop in hun kwijlfase zitten ... 'you, me, picture'. Nele was weer de superster. Ik had beter voor elke foto 5 roepies gevraagd, dan had ik mijn ticket voor de Taj Mahal (750 roepies voor de toeristen en 50 voor de Indiers, racisme op z'n Indisch) al terug. Zelfs met mijn eigen camera kreeg ik niet de kans om alleen te poseren met de Taj Mahal. Voor de 'klik' van jouw toestel gaat, springen ze naast me om op MIJN foto te staan. Om daarna email-adressen uit te wisselen ... ik weet zelfs niet meer wie wie is.
Na een aantal uren kon ik wel wat rust en stilte gebruiken ... ik dacht me terug te trekken in de Indische natuur, een park van een aantal vierkante meter. Ik had het er voor over ... 50 roepies om alleen te zijn. Snoepke wou een plekske onder een boomke vinden, mijn boekske lezen waar ik al een aantal weken de pogingen deed om het happy end te bereiken ... 2 minuten misschien op belgische tijd, voor de Indiers zou dat 7 minuten geweest zijn ... ik had het weer aan mijn rekker. Een Indische snotaap van 17 kwam iets achter me zitten, staren, staren, ... en dan 'Hello, where from?' Belgium, zei ik en ik zie hem denken ... zich afvragen wat Belgium is, een bacterie misschien ...'Next to France', zei ik en dan die reactie waarvan ik al spijt krijg dat ik 'France' zei ... 'Oh, you're France'. Mijn sympathie voor 'France' verbetert maar ge kunt dat niet forceren ... het is een proces dat ik doorga, dat neemt tijd in beslag. Dat is een soort verwerkingsproces en dat heeft een 7-tal fasen, waarvan ik eindeloos ver van de aanvaardingsfase zit maar hoe leg je dat uit aan dat nieuwsgierig ding naast me? Ik was blond, blauwe ogen, melkwit, ... het land deed er niet echt toe. Hij wilde me kost wat kost voorstellen aan zijn vriendin en dan fotoshoot again. Na de fotoshoot ging ik voor een andere boom ... hopend op meer geluk. Ik vond die 50 roepies way to much voor de rust die ik maar kreeg. Ik werd vergezeld door 4 studenten en dan beginnen ze stiekem Engels te spreken, alsof het niet echt opvalt dat je van je moedertaal verandert in een andere taal. Ik weiger op te kijken maar een 'hello' klinkt zo bekend ... je kunt het niet blijven negeren. Indische koppels vind je zelden op straat maar ze schuilen stiekem in parken, zodat hun ouders hun relatie met een andere kaste niet kunnen verbieden. Het was ook de eerste keer contact te hebben met Indische meisjes maar zelf zoeken ze geen contact met je, er is zelfs weinig interesse. De venten zijn meer de viswijven hier in India en der zitten viswijven tussen, zunne.
Het was opnieuw tijd voor een volgend avontuur ...
7 december, 7 u 's morgens, receptie guesthouse Shanti Lodge: Na de ganse nacht de wilde hondenvergadering mee te hebben volgen, werd mijn aandacht getrokken door ander lawaai ... Abigail Slater. Engelse, volborstig, donker lang haar en veel lawaai. Oog in oog met elkaar en ik wist het direct ... dat was mijn type! Ze vroeg me waar ik heen ging. Ze twijfelde ... Jaipur of New Delhi. Ik zei met vol enthousiasme ... go with the flow en kom met me mee!
Abi vond dat ik wat gelijkenissen had met Cameron Diaz ... ik was al helemaal wild van haar, dit ging dikke leute worden! Daar gingen we dan ... samen op weg naar ...
English version
It seems like ages ago ... Agra, but the pictures of the most stunt masterpiece ever, lays fresh in my memory! The first look on 'the starattraction' of Agra did my honey-eyes more shine. So detailed, so sophisticated, so intricate, so moonwhite, ... there it was, the symbol of love, with on the background a bright blue sky. It was full of giggling teenagerboys, that were totally in their droolingphase ...'you, me, picture'. Nele was the superstar again. I had better asked for each picture 5 roepies, then I would have back my ticket for the Taj Mahal (750 roepies for tourists, 50 roepies for Indians, racism on indian way). Even with my own camera I didn't had the chance to pose alone in front of the Taj Mahal. Before the click of my camera went off, they all jumped next to me to be on MY picture. And then to exchange the emailaddresses ... I don't even know anymore who is who.
After a few hours I could use some peace and quiet ... I thought to withdraw myself in the Indian wildlife, a park of a few square meters. I was desperate and I wanted to pay for the priviledge ... 50 roepies to be alone. Snoepke wanted a little spot under a little three, reading my little book where I was trying for a few weeks to reach the happy end ... 2 minuts maybe on Belgian time, for the Indians it would have been 7 minuts ... and I had it again. An cheeky Indian monkey of 17 came to sit with me, staring, staring, ... and then 'Hello, where from?' Belgium, I said and I see him thinking ... wondering what Belgium is, a bacteria maybe ... 'Next to France', I said and the minut I said it, I already regretted I said France. 'Oh, you're France'. My simpathy for France improves but you can't force that ... it's a process that I'm going threw, that takes time. It's a kind of a healingprocess and that has 7 phases, where I'm still endless far from the acceptancephase but how do you explain that to that curious thing next to me? I was blond, blue eyes, milkwhite, ... the country didn't really matter. He just wanted me to introduce to his girlfriend and then the fotoshoot again. After the fotoshoot I went for another three ... hoping on more luck. I found 50 roepies way to much for the kind of peace I received. At the next three, I had the company of 4 students and they started to speak English. It's just like I wouldn't notice that they were changing from their native language to another language. I refused to look up but a 'hello' sounds so familiar ... you can't keep on ignoring it. Indian couples, you find rarely on the streets but they hide secretly in parks, so that their parents couldn't refuse their relationship with another caste. It was the first time I had contact with Indian girls but they don't really look for contact with you, they don't even show any intrest. The men here are more fishwives and you have a few of those here in India ...
It was time for the next adventure ...
7 december, 7 am, reception guesthouse 'Shanti Lodge': After the whole night having the wild dogmeeting on the streets, my attention was distracted by another noice ... Abigail Slater. English, boxom, dark long hair and a lot of noice. We caught eachother eyes and I knew it ... that was my cup of tea. She asked me where I was going to. She doubted ... Jaipur or New Delhi. I said with full enthusiasm ... 'go with the flow and come with me!'
Abi thought that I looked similar to Cameron Diaz ... I was totally wild of her, this would be a lot of fun!
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Vandycke Nele, en gebruik soms ook wel de schuilnaam snoepke (in BCN) of kindje (in België).
Ik ben een vrouw en woon in Barcelona (Spanje) en mijn beroep is sociaal assistentje.
Ik ben geboren op 31/10/1978 en ben nu dus 46 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn leven in boekskes schrijven, leute maken met moaten, min. 8 uurkes slapen, 't zwin in de bieten jagen, snowboarden,.
De wereld gaan verkennen, dromen maar dan al huppelend door mijn joyvalle vallei, me verdiepen in het onbekende en manne
