Sedert deze namiddag sta ik er opnieuw alleen voor.  Ivy is terug naar Papadambu en onze wegen zouden elkaar terug moeten kruisen eind december in Goa, waar we 't zwien in de bieten gaan joagen.

Vanuit Rayada hebben we de nachttrein genomen, richting Puri.  Je moet juist een compartiment met mannen delen ... dat was niet meer snurken.  Ik weet niet echt de benaming voor dat geluid.  Het is moeilijk te verwoorden.  Die vent moet dringend een operatie ondergaan.  Inge, ik was voorzien in oordoppen maar dat hielp niet ... amaai, wordt aan zo'n vent uitgehuwelijkt.  Ge zijt niet enkel ongelukkig voor de rest van je leven maar ge kunt ook niet meer slapen voor de rest van je leven.

Doodmoe natuurlijk ... we moesten dan nog een trein nemen in gewone klasse naar Puri.  Ge kunt het een ervaring noemen maar laat het dan maar een laatste ervaring zijn.
De situatie werd al boeiend toen we wachtten op de trein naar Puri.  Elke Indier had zo zijn eigen idee op welk spoor de trein zou aankomen ... en plots waren we omringd door massa's mannen, die gewoon staarden naar ons.  Ik zag geen zonlicht niet meer.  Als 1 Indier praat tegen je, dan komt de rest er gewoon bij staan, gewoon aanwezig zijn bij je.  Echt een eenzaam gevoel heb je hier niet.
De trein zat bomvol en ge kunt al gaan denken ... 2 witte grieten op een trein in gewone klasse.  Sommige mensen vinden het aangenaam om een praatje met je te slaan, anderen kunnen eerder irritant reageren door opmerkingen te maken over jouw fijne welstellende afkomst.  Je merkt gauw het verschil in mensen ... welke je beter iets vermijdt en welke niet.  Het was een verruimende ervaring maar laten we zeggen dat we tevreden waren dat we Puri bereikten.

Eenmaal het station uit ... iets meer beschaafder maar nog steeds op zijn minimum ... koeien, honden, rickshaws, krotjes, eetkraampjes, afval, ... rondom rond.  De rickshaws vlammen doorheen de stad en doen letterlijk het stof opwaaien.  Alles loopt doorheen elkaar.  We hadden de Lonely Planet wijselijk gebruikt en een hostal geboekt, Pink House.  Een echte aanrader!  Je zit aan het strand te ontbijten met de golven, die je tot innerlijke rust brengen.
Ik heb mijn westerse looks wat omgetoverd in een Indische outfit en ik ben er totaal weg van!  Het staat me gewoon.  Ivy vond al dat ik er te backpack-achtig uitzag.
Het centrum van Puri is nauwelijks vol te houden.  Je wordt voortdurend aangeklampt door bedelende kinderen, verminkte / gehandicapte mensen, ...

Ik had iets meer toeristen verwacht.  Ze zijn eerder zeldzaam momenteel.
We hadden het leuke idee om elk een brommertje te huren en Konark te verkennen, de Sun Temple.  Een brommertje huren van een Indier is vragen om speciale actie.  We hebben er eentje mogen achterlaten in Konark, 50 km van Puri.  De Sun Temple was verbluffend.  Het moet hard labeur gekost hebben om zo'n pracht te kunnen neerzetten.

Morgen zet ik mijn tochtje verder naar Balasore om Similipal National Park te verkennen.  Ik verwacht absoluut niet dat alles vlekkeloos zal verlopen want het is eerder moeilijk te bereiken.  Anyway, ik heb een treinticket geboekt in de hoogste klasse.  Die treinleute is voorbij voor mij.
Daarna ga ik naar het noorden, Darjeeling (vlakbij Nepal) en raar maar waar ... op advies van fransmannen!  Je zult het nog wel te horen krijgen of dat ook zo'n verstandig idee is.

16-11-2006 om 00:00 geschreven door Snoepke