Foto's en tekst als dagboek Op 01/012009 ben ik gestart met deze blog van Walter & Co. Deze blog zal foto's en tekst bevatten uit het heden en verleden van de familie Mertens-Pauwels. Bedoeling is dat ik de vele foto's ook eens een keertje toon en de belevenissen met jullie deel.
"Jullie" zijn "familie en vrienden", in die hoedanigheid hebben jullie dit wachtwoord ontvangen. Mochten er ooit foto's verschijnen die je als ongehoord beschouwt, neem dan direct contact op met mij zodat ik ze onmiddellijk kan verwijderen. Daarvoor geen discusie. Dat deze blog met de tijd een Italiaans tintje zal krijgen ligt voor de hand.
Salutini.
04-08-2011
Cruciale match in de petanque
Terwijl er nog duchtig aan de bijkomende tennispleinen gewerkt werd, was het al big match op de naburige petanqueplein
Michel en ik namen het op tegen Jean-Paul en Pat. Na een zeer spannende match verloren we met 13/11 en weg was de droom van de finale. Rob was voor de gelegenheid arbitter, maar trok al snel zijn paraplu open
Op een mooie, zonnige dag verzamelden de leden van de academie zich in de hof van Janneke om zich te wagen aan het vilten. Eerst een encyclopedische uitleg, dan de foto's. Een kenmerk van de wolvezel zijn de schubben. Als de vezel langs elkaar schuiven en de schubben zijn tegengesteld gericht dan zullen de schubben in elkaar haken. Vilt wordt geproduceerd door wol met heet water te bevochtigen en tegelijk door wrijving te stimuleren, dat de vezels langs elkaar schuiven. Doordat de schubben het teruggaan verhinderen zal de vezelmassa steeds compacter en steviger worden. Deze productiestap heet vollen. Het is een langdurig proces, omdat nooit meer dan vijf procent van de vezels tegelijk van plaats verandert. Iets daarvan is terug te zien als men een wollen kledingstuk heet wast: de wol krimpt doordat de vezels in elkaar zijn gaan haken.
Eerst een degelijke uitleg hoe alles in zijn werk gaat.
En dan de kleuren kiezen. ook Nelis hield een oogje in 't zeil. Met het nodige geduld en werkkracht kwam alles in orde.
Het was een prachtige dag op een zeer mooie locatie. We werden verwacht in Hof te Rhode. De locatie, alhoewel goed verborgen tussen het groen, toch goed gevonden. En daar horen zeker cadeautjes bij. Ook Marieke en Zen waren van de partij. En Jos, een gelukkige zestiger, zeker weten. Het weer was prachtig en dus konden we ten volle genieten van de tuin. Met een mooie rozentuin En ander moois Zoals reeds geschreven, een prachtige oase van groene rust
Dat nodigde zeker uit voor een wandeling.
De familie compleet En de zussen waren er ook op hun mooiste Zen had andere interesses Als bevlogen spreker nodigde Jos ons uit tot een heerlijk buffet. Dit werd afgesloten met een wandeling langs zoete zondes... En daar kan ik dus niet aan weerstaan, lekker en chique gedaan.
Op vrijdag was het dan zover, met een hele Umicore delegatie zouden we de twee uur uitlopen. Ik had me voorgenomen om er de Ten Miles van Herentals van te maken. Voor aanvang poseerde Ludo Dierckx met de jeugdige lopers. In de tent was er al een mooie delegatie van Umicore aanwezig. Langs het parcours, veel muziek. zoals hier aan 't college. Ook aan het Kroegske speelde een bandje covers, ideeën voor de muziekquiz Onderweg vele supporters, zoals hier in de zandstraat. De mannen van de HBBC stonden in de bovenrij. Ook Jan was van de partij om foto's te nemen. Twee collega's Herman en Pierre En ons Liesbeth had ook andere aan te moedigen... Ook ons Hilde en Jan kwamen me vaag in beeld Amai; dat was lopen zeg. Raf en erika staan nog na te hijgen. Maar we hebben de ten miles gehaald. Voila, zo zien we er al wat tonnbaardere uit. Ook Wouter is gzond en wel binnen gekomen.
Na een eerdere tennismatch besloten we om een terugmatch te spelen, de verliezer zou een fles Cava betalen. Nu ook waren Alexia en Michel te sterk voor ons, Kelly en ik betaalden graag die fles want het werd een zeer aangename wedstrijd. Volgende afspraak op 6 september.
