Mijn avontuur op dinsdag weten jullie al. Ik kijk nu zeker goed uit voor de politie.
Woensdag heb ik hier op het domein 10 kangoeroes gezien. Ik was aan het wandelen en plots zag ik een paar kangoeroes langs mij in de bosjes huppen. Een heel eind voor me staken ze de weg over om verder te springen door de weides. Eerst zag ik er drie, toen ze de straat oversteken waren het er zeven en even later zaten er nog 3 kangoeroes in de bosjes, die ook de andere kangoeroes volgden. Het is steeds prachtig om die beesten te zien en de mannetjes zijn gigantisch groot. Wat ook mooi was, was wanneer ze aan de horizon achter elkaar aan het springen waren.
Donderdag en vrijdag is alles zijn gewone gangetje gegaan.
Zaterdag ben ik in de namiddag naar Gundagai gegaan. Ik mocht hierbij de Landrover lenen . Het is een uur rijden van hieruit. In Gundagai ben ik de meest historische bezienswaardigheden gaan bezoeken.
Eerst reed ik door naar het plaatsje waar The Dog on the Tuckerbox stond. Dit is een standbeeld en het ligt 8 km noord van Gundagai. Dit standbeeld is een internationaal erkende Australisch icoon. Het is ter ere van de vroegere pioniers.
In de winkel bij het standbeeld heb ik een jonge vrouw (Rose) ontmoet. Zij is afkomstig van Afrika en zij woont nu in Gundagai. We hebben wat zitten babbelen en ze heeft me ook uitgenodigd om van het uitgaansleven in Gundagai te proeven. Ik mocht hierbij ook bij haar thuis blijven logeren. Als je hier uitgaat, is het best dat je bij iemand blijft logeren. Het is niet aan te raden om s avonds laat nog te rijden. Grotendeels vanwege de kangoeroes.
Ik weet nog niet of ik op haar uitnodiging ga ingaan, want de komende weekenden is het druk en soms moet ik in de weekenden werken.
Na dit bezoek ben ik dan naar het dorpje zelf gegaan. Daar heb ik het graf van Captain Moonlite bezocht. Hij was een bushranger. Deze man was een slechterik en later werd hij veroordeeld tot ophanging in Sydney. Zijn laatste wens was om begraven te worden bij zijn twee vrienden in Gundagai. Hij is dan ook begraven daar onder de schaduw van de eucalyptusboom.
Hierna ben ik weer in de auto gestopt om een stukje verder te rijden. Mijn volgende bezoek was aan het gerestoreerde Gundagai Railway Station. Het ziet er nog steeds exact hetzelfde uit als in 1886. Het is niet meer in gebruik.
Na dit station ben ik naar de historische bruggen gaan kijken. Je hebt daar de Prince Alfred Bridge. Dit is de tweede oudste brug van Australië. (Ik vraag me af hoe lang die nog gaat recht blijven staan. De brug ziet eruit of hij elk moment kan instorten.) Naast deze brug heb je de historische Railway Bridge (spoorweg). De bruggen zijn gemaakt van hout.
Als laatste ben ik naar de oude molen gaan kijken. Dit was het enigste huis dat bleef staan na de grote overstroming in 1852. Tijdens die overstroming waren 1/3 van de 250 inwoners verdronken en een onbekend aantal reizigers. 71 woningen werden vernield.
Na dit ben ik terug naar huis gereden en hebben we s avonds een kampvuur opgestoken in één van de weides en hebben we gebarbecued.
De volgende dag deden we hetzelfde maar rond lunchtijd. De buren hadden ons uitgenodigd om bij hun aan de creek te komen barbecueën.
Vandaag ben ik voor de eerste keer tegengehouden door de politie. Ik kwam net terug van Wagga en was op weg naar huis. Ik had Will in de auto. Ze hadden me al op voorhand de waarschuwing gegeven dat de politie op onze weg aan het controleren was.
Onderweg kwam ik hem tegen, maar hij was al bezig met een andere wagen. Dus ik dacht: Pfff, die heeft al een zondebok. Maar nee, even later keek ik in mijn achteruitkijkspiegel en daar was hij. Hij reed kort achter me. Omdat ik niet te snel aan het rijden was, verwachtte ik geen problemen. Toch zette hij zijn lichten op en kon ik aan de kant. Je moest mijn hartje horen kloppen. Ik mag in dit land geen fouten (overtredingen) maken. Ze pakken dan onmiddellijk je rijbewijzen (Europees en Internationaal) af en soms sturen ze je terug naar huis (ik denk alleen bij hele zware overtredingen).
Hij vroeg mij paspoort en rijbewijs en ik moest in een machine tot tien tellen. Dit was voor de alcoholcontrole. NATUURLIJK WAS DIE INORDE ;-)
Toen vroeg hij mij achter mijn L-platen. Ik wist niet waar hij het over had, want ik ben niet aan het leren rijden. Hij liep voor mijn auto en kwam terug met een L-plaat in zijn hand. Deze stak achter de nummerplaat. Ik had dat niet gezien, want de nummerplaat is geel en de L-plaat is geel en dat ding stak erachter. Hij vroeg mij wie er aan het leren rijden was. Ik had geen idee en zei dat het misschien de vorige au pair was. Annabel had me eens verteld dat ze rijlessen hier had gekregen van een rijschool. De agent vroeg ook van wie de auto was en hij vertelde me dat als ik met deze platen rondreed er een volwassenen persoon langs mij moest zitten. Hij liet het dit keer bij een waarschuwing en vroeg aan mij om de L-plaat aan de achterkant van de wagen ook te verwijderen.
Ondertussen ging hij mijn paspoort en rijbewijs controleren en daar ik een Work and holiday visum heb, ging hij dat ook checken.
Toen hij terug kwam vroeg hij naar mijn papieren van mijn visum omdat het niet op mijn paspoort stond. Deze lagen natuurlijk thuis. Ik loop niet met mijn bundel papieren rond te sjouwen. Dus ik kreeg van hem de tip om die volgende keer toch maar bij de hand te houden, want anders moest ik daar 20 minuten wachten terwijl hij dat aan het controleren was. Het zou zo lang duren om dat na te gaan of ik inorde ben. (Het was geen overtreding dat ik die papieren niet bij me had).
Hierna mocht ik verder rijden. OEF!!!
Thuis aangekomen, vertelde ik iedereen het verhaal. Prue vroeg zich al af waar ik bleef, want zij reed een heel eind voor mij op. Ik ben er ook achtergekomen wie aan het leren was en dat was Blake (16j). Ik heb hem naar zijn voeten gegeven. J
Hij had er natuurlijk plezier in.
Voortaan let ik er op dat die platen er niet meer ophangen, want ik denk niet dat ik een tweede waarschuwing krijg. L
Dit was dan mijn eerste ervaring met de politie in al die jaren.
De week van maandag 15/3/2010 tot zondag 21/3/2010
De dagen verliepen als een routine. Het was een gewone week, maar niet rustig.
Dinsdag kwam één van Prues vriendinnen langs en ze bleef hier logeren voor een week. Elisabeth (Lies) woont in Thailand, maar is afkomstig van Zuid-Australië.
Op donderdag heb ik van Lies kooklessen gekregen. We hebben sausen gemaakt voor de kinderen, kippenleverpâté gemaakt, ragoût (ook met kippenlever),
Donderdagavond was ik doodop en kwaad. Ik had de kinderen gedoucht en daarna moesten ze hun tanden poetsen. De kinderen vroegen aan mij voor nog een koek en ik zij nee. Het was 8 uur s avonds en de hoogste tijd om naar bed te gaan. Maar nee, wat doet de mama, zij zegt ja gewoon om de kinderen het zwijgen op te leggen. Het is niet voor niks dat die kinderen niet kunnen slapen s avonds. Ze hebben teveel suiker in hun om te kunnen slapen.
Ook de vrijdag was de jongste stout geweest en had ik gezegd dat hij daarom geen koek meer kreeg. De jongste antwoordde me gewoon door te zeggen dat hij het dan aan mama ging vragen. En ja hoor, van de mama kreeg hij een koek ook al had hij zich misdragen.
Zo heb jij dus niks te zeggen over de kinderen en de kinderen weten dat goed genoeg. Vooral de jongste. Met de oudste heb ik geen problemen. Die luistert goed.
Vrijdag kwamen er nog 3 andere vriendinnen af, die in het weekend bleven logeren.
Ik ben de vrijdag vertrokken naar Jane samen met de kinderen. De kinderen moesten hun bedden afstaan en vandaar dat ze bij de oma verbleven. Ik moest mee om de oma een beetje in het oog te houden, want ze is nog niet lang uit het ziekenhuis.
Het weekend was mijn vrij weekend, maar ik heb toch met de kinderen moeten bezig zijn. Ik ben met hen zaterdag naar de Oasis geweest. Dat is een binnenzwembad. Ook heb ik geprobeerd om Jane een beetje te kalmeren, maar die vrouw kan zich niet ontspannen. Zij rent bijna door het huis en is altijd buiten adem. Ook is zij enorm gesteld op netheid en loopt ze met een vod achter de kinderen aan te kuisen.
Het is dus geen rustig weekend geweest.
Zondag zijn we naar het circus geweest. Het Moscow circus. Het was mooi om te zien en de gezichten van de kinderen waren prachtig. Vooral Charlie zijn gezichtsuitdrukkingen waren geweldig om te zien.
Ik was deze week dus psychisch doodop. Vooral het schreeuwen ben ik moe. De rest kan ik nog verdragen maar het schreeuwen niet
Hier is de samenvatting van mijn eerste echte werkweek.
Maandag en dinsdag verliep in een routine. s Morgens om 7 uur zorgen voor het ontbijt voor Will en Blake en de boekentassen inorde maken: boterhammen smeren, drinken voorzien + koeken. Ervoor zorgen dat ze alles meehebben.
Voor de rest van de dag had ik met Charlie gespeeld en het huis inorde gehouden.
Iedere morgen ging ik met Charlie de koeien controleren. Ene dag was Wax (de oudste hond met manke poot) ons gevolgd. Maar het was een heel eind dat we terug moesten. Dus had ik de hond tussen ons in gezet op de Quad. Ik had medelijden met het beestje. Maar voor een 13-jarige hond en hij is mank, vind ik dat hij het nog steeds goed doet.
Woensdag en donderdag vrij, omdat ik in het weekend moet werken. Corry, Prue en Will gaan naar een huwelijk in Adelaide. Ik blijf alleen achter met Charlie en Blake. Beide twee slechte groenteneters. Ik moet dus groenten in hun eten smokkelen. Dat was niet gemakkelijk. Maar ja, ik was zelf ook zo.
Woensdag was ik met de jute (jeep met laadbak vanachter) naar het stadje Wagga gegaan. Daar heb ik wat rondgewandeld en ik heb de winkels wat verkend. Ik heb daar ook een koopje gedaan: een pyamashort voor ongeveer 3 euro (5 dollar)
Donderdag ben ik thuis gebleven en ben ik de omgeving gaan verkennen op de quad. Ik heb een prachtige plekje ontdekt boven op de heuvel. Het uitzicht daar is adembenemend.
Weten jullie dat ze hier mijn naam anders uitspreken. Als ze mijn naam zeggen klinkt het bijna als Secret (geheim). Er ligt meer nadruk op gr ® cr.
Vrijdag om 9 uur vertrokken dan Prue, Corry en Will. s Avonds begon dan mijn eerste uitdaging. Ik had spaghetti gemaakt. In de tomatensaus had ik wortelen, courgette en maïs extra toegevoegd. Uiteraard op voorhand goed gemixt zodat er geen brokje te zien was. De spaghetti was een succes. Ze hebben het beide zonder gezichten te trekken opgegeten. Ze hadden het ook nog niet eens door.
Nog iets over vrijdag.
Het was de zoete inval. Ze kwamen de tent afbreken, er kwamen builders voor het terras, er was een vrachtwagen voor de diesel in te doen (ik wist van niks), de buren kwamen een cementmixer ophalen (ik denk dat het de buren waren) en dan nog al de telefoons. Pffff!
Zaterdag had ik voor lunch Cornfritters gemaakt. Dit lijkt op pannenkoeken, maar er zit dan maïsin. Het was heel lekker. Diegene die het recept willen hebben, geven maar een seintje.
s Avonds had ik kip, bloemkool en puree gereedgemaakt. Ik had de bloemkool in de puree gedaan en dit weer zo gemixt tot er geen brokje te zien was. Ook had ik teveel melk ingedaan zodat het meer op saus leek (dit was niet met opzet). Maar Charlie heeft de hele kom leeggegeten met de gedachte dat hij saus aan het eten was. Ook Blake vond het lekker en had geen idee dat ik bloemkool erin gedaan had. Ik heb het hem achteraf wel verteld.
Voor mijzelf had ik telkens de groenten zichtbaar op mijn bord gelegd. Zo zag Charlie dat ik wel groenten had en dat dat niet op zijn bord lag. Dit had ik ook gedaan met de pasta.
Voor zondagavond had ik pizza gemaakt. Het deeg hadden ze al. Dat kan je zo kopen en dan hebben ze een speciaal pizzaoven.
Ik heb in de weekend niet zoveel problemen gehad met Charlie. Hij vraagt niet constant voor een koek, eet zijn eten op, gaat douche zonder moeilijk te doen en gaat slapen zonder moeilijk te doen. Ik zeg niet dat hij een engeltje is geweest. Hij heeft nog steeds zijn buien, maar nu kon hij niet bij zijn mama en papa terecht om toch zijn zin te krijgen.
Mijn taak hier in het huis is vooral op de kinderen letten. Maar voor huishoudelijk werk moet ik eigenlijk niet veel doen: de kinderkamer opruimen, voor hun kleren zorgen, voor eten zorgen, de keuken proper houden. Dit is het. De rest is bijkomend en ik mag zelf beslissen of ik dat wil doen. Ik heb zelf voorgesteld om een beetje meer te helpen in het huishoudelijk werk en als ze wou dat er iets gedaan werd moest ze het maar vragen.
Voor degene die facebook hebben, kan je al fotos al zien op mijn facebook. Het gaat wel niet zo snel, maar ik probeer iedere dag er een paar op te zetten.
Vandaag heeft het de hele dag geregend. We kunnen niet van de farm weg, omdat alle dammen zijn overgelopen. Zelf de brug is niet meer te zien. We zitten ingesloten. Hier hadden ze het nog nooit meegemaakt. Hier kennen ze normaal gezien alleen maar droogte. Ze zeggen dat ik geschiedenis ga meemaken. Het einde van de droogte.
Dus vandaag hebben we de hele dag films gekeken op breedbeeld.
Er zijn zelfs omheiningen weggespoeld en op sommige farms missen ze koeien. We zitten misschien ingesloten, maar we zitten toch nog veilig. Het huis zal niet onder water lopen.
Op foto 1 zie je de palen van de brug. De brug zelf is niet meer te zien en je kan er ook niet geraken.
Op foto 2 zie je een rivier die er normaal gezien niet is. Deze rivier is ontstaan tijdens deze regen.
Op foto 3 zie je een hek dat de kracht van het water niet kan weerstaan.
Op foto 4 zie je hoe een kleine dam nu op een meer lijkt.
Het was weer een prachtige dag. Ik heb wat gewandeld met de twee honden. Eigenlijk zijn ze me gewoon gevolgd. Ik was blij dat ze terug mee naar huis kwamen.
Ik heb namiddag toch nog op de kinderen moeten letten. We hebben buiten gespeeld. Will heeft me cricket leren spelen. Tegen de avond heeft Jess me leren paardrijden. Ze doen het hier weer op een heel andere manier dan op de farm course. De paarden zijn ook op een andere manier getraind.
Charlie eet niet graag groenten. Hij begint onmiddellijk te schreeuwen en te wenen. Ik moet proberen eten klaar te maken met groenten zonder dat hij merkt dat hij groenten aan het eten is.
Tot nu toe heb ik nog geen kinderen gehad die zo erg zijn met groenten. Dus wie tips heeft voor mij mag het mij altijd laten weten. Ook gerechten zijn altijd welkom.
Het heeft de hele dag geregend. Hier waren ze daar heel blij om. Ik niet. Ik moest met Charlie de hele dag binnenspelen. Saai!!!
Namiddag heb ik Annabelle en Michael naar het station gebracht. Dus voor de eerste keer moest ik die hele weg heel alleen terug rijden. Maar alles verliep prima.
Vanavond kan ik ook in de meathouse intrekken. Het is een klein huisje apart van het gewone huis. Het is er zeer gezellig en ik heb een eigen badkamer.
Vanaf nu ben ik vrij tot maandagmorgen. Joepie, want ik ben doodop. Dit nog van het vorige weekend met de lange reizen.
De dag verliep rustig. Ik heb hen wat geholpen met het opruimen van de overschot van de sale. Daarna heb ik achterop de quad gezeten bij Jazz en hebben we enkele stieren in de omheinde weides. Voor de rest hebben we veel op ons lui gat gezeten. We waren allemaal doodop na zon drukke dag.
Juist voor dinner ben ik met Will naar de buren gegaan om te gaan zwemmen. Ik moest de landrover nemen, want de buren liggen hier niet langs elkaar.
s Avonds heb ik nog een verhaaltje voorgelezen voor Will. Dat was niet gemakkelijk, omdat het in Engels was. Ook wist ik niet altijd wat ik aan het lezen was. Will vond het OK, dus dan is het goed.
Vanaf nu is het mijn taak om voor de kinderen te zorgen. Morgen vertrekt Annabelle met haar vriend naar Sydney.
Nog iets belangrijks over het weer. Het was weer een warme dag. Het zal zoiets rond de 27°C zijn.
De dag is aangebroken voor de grote sale market. Het is enorm druk. Iedereen is een beetje zenuwachtig.
Annabelle en ik, onze taak was eerst Will op de bus zetten en daarna Charlie naar school brengen. Het is bijna drie kwartiers rijden tot Wagga Wagga en dan moet je nog terugkomen.
Nadat we Charlie hadden afgezet, gingen we nog voor de laatste inkopen gaan voor de sale.
Om 4 uur begon de sale. Er is heel wat volk gekomen. Om 5 uur het bieden. Amai, dat ging vlug. Ze hebben een goede verkoop gedaan.
De buren en vrienden van Corry en Prue zijn heel vriendelijk.
Na deze gebeurtenis hoop ik dat ik dit gezin wat beter zal leren kennen, want tot nu toe heb ik de kans niet gehad.
Tijd voor bed. Ik ga hier enorm vroeg naar bed: 10 uur. Dit is niet van mijn gewoonte. Maar ja, ik moet er s morgens vroeg uit. Rond 6u30. Dit zal altijd zo zijn, behalve in de weekends, want dan ben ik vrij.
Vandaag heb ik leren met de Quad rijden. Het is zeer essentieel dat ik het kan, want ik zal eens regelmatig met Charlie op de schoot rondrijden over het domein. Dit was heel leuk en het gaat vrij goed.
Ik heb ik in alles een rondleiding gekregen.
Namiddag zijn we naar het dorp gereden. Onderweg kreeg ik rijlessen. Ik heb nu voor de eerste keer in een automatische auto gereden. Het natuurlijk een stuk makkelijker. En wat ik ook zo tof vind aan de auto is dat hij een landrover is. Een grote 4x4. Zalig om in te rijden. Ik heb altijd in zon auto willen rijden.
Het rijden geen vrij goed, alleen als ik een weg wilde inslaan moest ik oppassen dat ik links aanhield. En nog een probleem was dat ik soms te kort bij de rand van de weg kwam. Het rijden met de auto zelf ging heel goed.
In het dorp toonde Annabelle mij de verschillende plaatsen aan die belangrijk waren om te weten, zoals: de pre-school (voor Charlie), Jane haar huis, Williams school, de winkelstraat, Prues winkels, de pubs, speeltuinen,
Prue heeft twee winkels. Een boekwinkel en een juwelenwinkel. Ze maakt haar juwelen zelf. Bijvoorbeeld juwelen met kindervinger afdrukken. Het zijn mooie juwelen.
s Avonds zijn de kinderen nog gaan zwemmen bij de buren.
De kinderen eten hier vroeger dan de rest van de familie. Ik heb pas gegeten rond 8u of 8u30, maar dit zal iedere avond zo zijn.
Het huis is mooi en groot. Ze hebben hier een open keuken en het is allemaal pas nieuw. Als Annabelle weg is, kan ik in een eigen huisje slapen. Het is heel klein, maar het heeft een tweepersoonsbed, kasten, een douche, wastafel, wc en airco. Nu slaap ik samen met Jazz (zij helpt Corry met de koeien) in een kamer is het huis. Corry is de vader van Charlie en Will. Prue kennen jullie al en dan hebben we nog Blake. Hij is 16 en hij is een neef.
Het gezin heeft twee honden, twee cavias, één konijn, twee ponys, twee paarden, een vis, een hoop koeien en dan heb je natuurlijk nog de wild life. De dieren in de vrije natuur.
De omgeving waar dit gezin woont is ook prachtig. Ik is wel anders dan in Tamworth. Tamworth is een stuk groener dan hier, want hier kampen ze vaker met droogte. De laatste tijd hebben ze wel wat neerslag gehad, dus het is nu een beetje groener.
Morgen is hier een cattle sale. Ik bedoel hiermee dat ze koeien gaan tonen en aan de hoogste bieder gaan verkopen. Het is de eerste keer dat ze dit doen, dus het is een beetje stressvol voor hun en hier loopt nu ook heel wat meer volk rond dan eigenlijk de gewoonte is. Ik ben benieuwd hoe dat morgen gaat. Ik vind het spannend om zoiets mee te maken. Het gaat enorm druk zijn morgen, maar op die manier leer ik nog meer echte Australiërs kennen.
Ik kijk er naar uit.
Dit was het voorlopig. Slaapwel.
Xxx
Oh ja, ik heb net een muis in mijn koffer ontdekt. Maar goed dat ik geen schrik heb van die beesten. Ik had hem ook al een paar keer door het huis zien lopen.
s Morgens checkte ik uit het hostel (JOEPIE) en ging op weg met mijn valies en backpack naar de bank en het AIFS. Na al het papierwerk, ging ik op weg naar de ferries. Het was normaal gezien een 20 min. lange wandeling, maar met mijn bagage was dat natuurlijk langer + het heeft de hele dag zitten regenen. Als het te hard regende, schuilde ik onder een afdak. Ik had genoeg tijd om naar Manly te gaan en de ferries varen om het half uur.
In Manly heb ik dan een tas koffie gedronken en mijn boterhammen opgegeten terwijl ik moest wachten tot de moeder van Prue klaar was.
Prues moeder is een leuke en lieve vrouw. Onderweg naar Wagga Wagga, heeft ze voor mij een typisch Australisch gerecht gekocht, namelijk een Travellers Pie. Het is een soort gebak met vlees in. Het was alleen iets te pikant voor mij. Ze heeft ook voor een lekker vruchtensap gezorgd. Ze liet me dus allerlei nieuwe dingen proeven, want ik voel me nog steeds verloren in de voeding hier. De vruchtensap was heel lekker.
Gisteren had ik 7 uur in de bus gezeten en nu was het 4,5 tot 5 uur in de auto. Ik was doodop toen ik bij de familie aankwam.
Toen ik daar binnenkwam was het nogal hectisch. Iedereen sprak door elkaar en ik kon ze niet goed volgen. Ze praten hier vrij vlug Engels met een Australisch accent. Maar Annabelle (Au pair op het moment) vertelde me dat ze hetzelfde probleem had in het begin.
Na het eten heb ik een beetje tv gekeken met hen. En dan vlug mijn bed in. Morgen moet ik er om 7 uur er al uit.
Ik begon mijn dag goed. Ik had me overslapen en zo miste ik bijna mijn bus. Ik had mijn twee wekkers niet gehoord en nog een meisje dat met de bus ging had zitten roepen, maar ze wist niet in welk bed ik lag. Ik heb er allemaal niks van gemerkt.
Gelukkig kon ik een auto tegenhouden die me het stukje tot aan het information centre kon brengen. Normaal doe ik dit niet vlug. Maar nu was het een noodgeval. Ik ben in mijn haast mijn GSM hoesje vergeten L. Ach ja, dat was een goedkope en ik heb er nog zo één, maar in een andere kleur. Ik denk dat ik deze reis nog wel meer dingen zal kwijtspelen. Zolang ik de belangrijkste en duurste zaken maar niet vergeet.
Onderweg heb ik 3 dode kangoeroes op de weg zien leggen. Luisa (Duitsland) had er 5 gezien. Het is hartverscheurend om die prachtige beesten op de baan te zien liggen.
In Sydney aangekomen voelde ik me allesbehalve gelukkig. Ik heb er echt niet naar uitgekeken om terug te gaan naar die grote, drukke stad.
Mijn hostel is dit keer ook niet om over op te scheppen. Ik slaap voor de eerste keer in een 32-bedroom. Het riekt er muf. Er lekt water uit het plafon. Hier wil ik niet lang blijven.
Ik blijf hier maar één nacht, maar niet langer.
Ik wou net naar buiten gaan en hier in Sydney is het weer aan het regenen.
Nadat de regen is gestopt ben ik terug de stad in gegaan. Ik ben me een Garden salade gaan uithalen en heb dit met een paar snede brood opgegeten. Hierbij heb ik me neergezet op een bankje in Hyde Park.
Ook heeft Prue (moeder van de Au Pair job) me gebeld. Haar moeder wilt me graag meenemen naar Wagga Wagga. Het enige wat ik moet doen is de ferrie nemen en naar Manly gaan. Daar is ze en zal ze me oppikken. Ditbespaart mij weer een hoop geld uit. Een busticket minder. Ik moet alleen de ferrie betalen, maar dat is niet zo duur.
Na een korte wandeling door het Hyde park, ben ik terug naar mijn hostel gegaan. Ik ben doodop. Ik ga vroeg slapen. Allé, ik ga het toch proberen, want in mijn kamer is het natuurlijk niet zo stil. Ik denk dat dit de laatste keer is dat ik in een stad nog zon grote kamer ga nemen. En het ruikt hier muf. Ik ben blij dat het maar voor één nacht is.
Deze morgen heb ik afscheid moeten nemen van Sara en Eva. L
Ik zal die twee missen.
Ik blijf hier in Tamworth voor 1 dag en dan zondagmorgen rond 5u45 s morgens neem ik de bus naar Sydney. Daar blijf ik ook voor één nacht en op maandag ga ik nog wat papierwerk inorde brengen op het AIFS en dan moet ik nog naar de bank voor mijn bankkaart. Ik hoop dat ik in de namiddag een bus heb naar Wagga Wagga. De plaats waar ik een Au pair job heb. Ik kijk hier naar uit.
Voormiddag ben ik naar de Mc Donalds gegaan, waar ik Free Wireless had, maar het internet is hier heel zwak. Ik kon niet skypen met mij zusje.
Namiddag ben ik gaan kijken hoe lang ik erover deed om naar het information centre te gaan, want daar vertrekt mijn bus. In het centre heb ik wat gebabbeld met twee vriendelijke, oude Australische mannen. Één van hen vond dat ik het politiebureau daar moest zien. Hij was vroeger agent geweest. Ik had nog niet ja gezegd en hij was al naar de politie aan het bellen om te zeggen dat ik afkwam. Dus ben ik dan toch maar gegaan. Daar kreeg ik een rondleiding. Ik zag de cellen, de bureaus, de plaatsen waar ze fotos nemen en vingerafdrukken, de parking, . Er was één gevangene. Ik heb dan ook nog maar vragen gesteld over de wetten hier, maar zoveel verschillen zijn er niet. Alleen de snelheden op de wegen hier zijn anders. 40 km in schoolzones, 50 in dorpen of steden, 60 als je huizen passeert en 100 tot 110 op de grote wegen.
Hierna ben ik nog wat gaan rondwandelen. Winkels gaan bekijken en nog wat beleg en fruit gaan uithalen voor het avondeten.
Voor de rest ben ik in het hostel gebleven en heb ik wat opgetrokken met de mensen daar. De mannen van mijn kamer en de andere backpackers. De mannen in mijn kamer waren van Australië. Toen ik nog een nacht bijboekte vroeg het Chinees meisje achter de balie of ik het niet erg vond om in een kamer vol met mannen te slapen. Ik had daar geen problemen mee.
Van de mannen kreeg ik een blikje whisky cola. Ik had dat al een gedronken in Sydney en ik vind dat niet slecht. Maar ik dacht dat ze bier aan het drinken waren en ze zeiden dat het dus niet zo was en toen gaven ze me er één. Nadat ik het blikje ophad, zette ze nog één voor mijn neus. Ik weigerde maar ze vertelde me gewoonweg dat ik het maar heel traag moest opdrinken. Dat heb ik dan ook maar gedaan. Ik heb dus hier in Australië weer iets nieuws leren drinken. Ik zou hier alleen nog moeten leren bier drinken. Dat zou hier veel beterkoop zijn. BAH!
s Avonds ben ik nog eens naar de club geweest met een paar mensen en heb wat pool gespeeld.
We werden s morgens om 9u opgehaald aan het hostel. Daar reden we door naar de tweedehands winkel waar ik een jeans (5dollar) en een bloesje (3,50 dollar) heb gekocht. Na een half uur reden we door naar de farm. Het was een lange tocht landinwaarts. We reden op een stenen weg door de velden tussen de heuvels. Het was midden in de natuur en het was echt prachtig. De auto van Sara en Eva was helemaal rood toen we aankwamen op de farm.
Nadat alles was uitgelegd, kregen we na de lunch ieder ons eigen paard. Ik als beginner heb Mahoo gekregen. Hij is een vrij koppig paard en gaat ook graag zijn eigen gang. Hij is ook vrij lui. Hij stapt niet echt goed door. Ik heb ook gehoord dat hij eens met een ander berijder de poel was ingedoken, zodat de berijder eraf viel.
Na wat korte lessen over vooruit en achteruit rijden, links en rechts draaien, gingen we op weg. We reden over de heuvels en genoten van het landschap. Later hebben we nog de schapen bijeen gedreven en in de stal gezet. Toen we terug op de boerderij kwamen, hebben we onze paarden ontzadeld en geborsteld.
Dinsdag:
De eerste opdracht van die dag was onze paarden gaan vangen. Ik had Mahoo snel gevonden maar het was niet gemakkelijk om het gebit in zijn mond te krijgen. Het is me even later toch gelukt. Met natuurlijk een beetje hulp van de leden hier. Wanneer we onze paarden hadden gingen we terug naar de stallen waar we onze paarden verzorgden en dan zadelen.
Als de paarden klaar waren, kregen we lessen van Tim (de baas) over hoe we een paard konden kalmeren en aan ons laten wennen. Het zich op gemak voelen. Later leerden we hoe we het paard moesten domineren. Om te laten weten dat wij de baas zijn en niet zij.
Weer een tijdje later kregen we een les over hoe we een hoef moesten vervangen, lasso werpen en later ook nog met zweep slaan (cracken). Met de zweep was ik heel goed. Ik kon telkens van in het begin de zweep laten cracken. Op de twee manieren.
Namiddag gingen we schapen bijeen drijven en naar de stal brengen.
We leerden ook hoe we een schaap moesten vangen en op zijn rug leggen. Het scheren werd ons aangeleerd en als laatste lieten ze ons zien hoe een schaap werd geslacht en ontveld.
Woensdag:
Eerst hebben we les gekregen over hoe we de stukken van het schaap van elkaar konden scheiden en hoe de verschillende delen heten. Later kregen we les over natural horsmanship. Dit ging weer eerst hoe we het paard konden kalmeren (friendly game), dan hoe we een paard konden domineren. Hierna werd ons getoond hoe je een paard kon sturen zonder dat jij hem vast hebt.
Na deze les sprongen we in de truck en gingen we de omheining herstellen.
Na de lunch was het tijd om onkruid te wieden en zo waren weer alle activiteiten gedaan.
Donderdag:
Ik heb de nachtbuiten doorgebracht. Ook al was het fris buiten, toch had ik het niet koud gehad. Ik heb wel niet zo goed geslapen. Ik ben regelmatig wakker geworden. s Morgens was ik stijf.
Nadat we onze paarden weer hadden gevangen, verzorgd en klaargemaakt voor de rit, gingen we op weg. We gingen de koeien bijeen drijven en naar een yard (klein omheinde ruimte in een weide) brengen die we gisteren in orde hadden gemaakt. We moesten eerst een heel eind rijden over de heuvels en dan toen we de koeien zagen, begonnen we te roepen en achter hen aan te rijden. We moesten er wel voor zorgen dat we niet voor de kudde gingen rijden of ertussen in. De koeien lopen dan de verkeerde richting uit.
Toen de hele kudde in de yard was verzameld, was het tijd om de kalven van de moeders te scheiden. Daarna werd ons geleerd hoe we een kalf op de grond moesten leggen. Sara en ik hebben dit samen tot een goed einde kunnen brengen. Ook de andere was het gelukt hoor. Na dit werd een jong stiertje gecastreerd, gechipt en gebrandmerkt. Op het laatste hebben we ons spel met de lasso gedaan, waarbij je iets kon winnen. Ik heb helaas niet gewonnen.
Ook nog hebben we de grote koeien moeten vangen die iets aan hun ogen hadden. Deze werden dan met een speciaal product bespoten. Zon grote dikke koe heeft om mijn kleine teentjes gestaan.
En zo werd het weer tijd om op ons paard te klimmen en richting de farm (boerderij) te gaan.
Dit alles heeft een hele dag geduurd. We hadden de lunch s morgens klaargemaakt en meegepakt.
s Avonds was het barbecue. Dat was heel lekker. Ik heb ook een stukje van de ballen van de stier geproefd. Die waren natuurlijk eerst gebakken. Het was niet slecht. Alleen de nasmaak was iets minder.
Vrijdag:
We moesten eerst weer onze paarden gaan halen uit de weide en verzorgen (hoeven schoonmaken, borstelen, kammen).
Dan was het bikini aandoen en zijn we met de paarden gaan zwemmen. Dat was heel leuk, maar je moet oppassen dat die beesten niet op je teentjes gaan staan.
Wanneer de paarden droog waren, zadelden we ze en kregen we nog wat lessen over Natural Horsemanship.
Na de lunch zijn we in de weide gaan draf (trotting) oefenen en daarna ook galop (cantering). Yes, eindelijk eens kunnen galopperen met een paard. Daar heb ik lang op moeten wachten.
In de arena deden we nog een paar wedstrijdjes waar we rond banden en tonnen moesten draaien. Onze groep had twee keer gewonnen. Ook hadden we per twee een koe moeten in een kleinere arena moeten drijven, maar mijn partner koos telkens een andere koe, zodat ik op het laatst niet meer wist achter welke koe ik moest gaan. Het ging ook op tijd. Er is maar één team gewonnen.
s Avonds gingen we uit in Tamworth. Eerst gingen we eten in een restaurant met een buffet en daarna gingen we naar de club.
Korte evaluatie:
Dit was een zeer toffe week. Ik heb er geen spijt van dat ik dit heb geboekt. Ik heb me hier zeer goed geamuseerd en vind het dan ook jammer dat het gedaan is. Sara, Eva en ik waren de enigste die daar wat sfeer bracht. We waren wel met een kleine groep. Normaal komt daar twintig man, maar nu waren we maar met acht. De dagen waren overdag goed gevuld en de activiteiten die we deden waren zeer interessant. Alleen s avonds mocht er wat meer georganiseerd worden. Vanaf 5 uur was er niets meer te doen. Dat werd dus een beetje saai. Ik ga mijn paard Mahoo missen. Hij was een koppig paard, dus we paste goed bij elkaar. Nu wil ik zeker een eigen paard hebben. Het enige probleem is, is dat we thuis geen prachtig landschap hebben zoals hier. Ik heb genoten van de ritten over de heuvels.
Weer een lange dag gereden. In de namiddag kwamen we aan in Tamworth. Daar zijn we gaan eten en hebben we genoten van de koelte in het restaurant. Het is hier meer dan 30°C. We liggen nu ook wat meer in het binnenland.
Voor de rest gaan we het hier rustig houden.
Morgen komen die van de Leconfield cursus ons om 9 uur s morgens halen.
