Na amper geslapen te hebben, was het tijd om Brisbane eens te gaan bezoeken. Ik verkies toch een hostel om in te slapen, maar op een camping is het veel goedkoper. Je deelt de prijs gewoon in twee en je komt beterkoop uit.
Nadat we in Brisbane onze auto hebben geparkeerd, gingen we de toerist uithangen. We hadden die dag geluk. Er waren vele marktjes aan de gang. Nadat we de eerste marktkraampjes hadden bekeken, staken we de brug over richting het centrum. Daar had je weer enorm veel winkels en iets verder beneden de winkelstraat had je nog een plaats waar marktkraampjes stonden. Ik moet me toch enorm inhouden om al geen souvenirs te kopen. Ik moet dat allemaal meeslepen. Sara is wel al volop souvenirs aan het kopen, maar zij gaat ook veel vroeger naar huis + ze heeft een auto. Ze zei wel dat ik het in de auto kon achterlaten, maar ja, ik reis niet een heel jaar met die auto rond.
Later hebben we het Anzac square bezocht en zo zijn we dan maar weer naar de winkelstraat gegaan. Ik moet zeggen dat er in Brisbane niet veel te bezichtigen is. Het is daar enkel goed om te winkelen. Tja, ze hadden me hiervoor ook wel al gewaarschuwd. Toch moet je de stad toch even gezien hebben. Nu kan ik zeggen dat ik daar geweest ben. J
Namiddag zijn we verder doorgereden richting Noosa (Eumundi). Sara heeft me afgezet bij Joyce. Zij is een Afrikaanse en ze is getrouwd met een Australiër. Ze heeft ook 3 kinderen. 3 jongens (Kye, Taj, Ily). Het is daar wel druk, maar gezellig. Joyce is een lieve en aangename vrouw.
Ik heb nu weer een heerlijk groot bed voor mij alleen. Joyce had me ook gewaarschuwd dat er een muis in het huis rondliep en natuurlijk vond ik die s avonds weer in mijn kamer. Ik heb ook nog een enorme kakkerlak gevangen. Wel, ik moet zeggen dat Australië enorme, grote insecten heeft. Maar goed dat ik er zo geen schrik van heb, maar ik heb ze liever niet in mijn kamer.
Na een heerlijke nacht in de YHA was het weer tijd om in te pakken. Ik moet zeggen dat de YHA hostels hun geld wel waard zijn. Tot nu toe heb ik in goede, verzorgde hostels van hun verbleven. Die morgen hebben we aan de kust ontbeten en daarna zijn we op het strand gaan wandelen. Met onze voeten door het water gaan. Het was echt ZALIG en het was eindelijk een heerlijke, warme, zonnige dag. Ik had mijn korte broeken terug boven moeten halen. Deze had ik al diep weggestoken in mijn trekkersrugzak. Op het strand hebben we ook enkele mooie schelpen geraapt. Er waren zoveel leuke schelpen, maar ik kan ze niet allemaal meenemen. Ik ben eigenlijk benieuwd of ik ze een heel jaar heel kan houden en of ik ze mee naar huis mag nemen. Ik denk dat als je niet te veel schelpen hebt, dat het dan wel mag.
Na onze strandwandeling zijn we in de auto gestapt en zijn we richting Mount Tamborine gereden. Daar hebben we een skywalk gedaan. Je wandelt hier dan over een brug hoog in de bomen. Het was echt prachtig. Je zag de echte tropische natuur door hoog in de bomen te lopen. Het was er wel veel koeler. Vlug een sjaal rond me hangen. Brrr.
Namiddag was het mijn beurt om naar Brisbane te rijden. Op deze manier leerde ik de auto wat beter kennen. Deze wagen is een enorm verschil tegen de andere autos waar ik tot nu toe gewoon ben om mee te rijden. Ten eerste zit hij laag en ten tweede is hij enorm gevoelig als ik op de gas duw. Maar ja, het ging ook zonder veel problemen. Sara heeft hier in Australië een GPS gekocht en op die manier ben ik naar Brisbane gereden. Je ziet dat het op deze wegen al veel drukker is dan in het zuiden van Australië. In Brisbane zelf heb je een echte heksenketel van wegen. Maar ik ben er zonder brokken doorgeraakt. We hebben ons een plaats op een camping geboekt. Het was een proper verzorgde camping. Dit was voor mij de eerste keer dat ik op zon domein verbleef. De douches en de keuken zagen er verzorgd uit. Als laatste die dag zijn we nog gaan wandelen in de omgeving en dan was het tijd voor het dinner, een filmpje en dan naar bed. Mijn eerste nacht in de auto.
Tijd om in te pakken en te vertrekken. Maar ik ben nog vlug een klein zakje Macademia noten gaan halen. Een paar heb ik al gekraakt, want onderweg kan ik ze niet kraken. Veel te hard.
De jongens hadden deze morgen toch nog een stunt uitgehaald. Zij waren noten gaan plukken in de plantages. Ian had hun ontdekt en was beginnen te schreeuwen en jaagde hen van zijn land af. Ik had geen problemen, maar ik had het ook gevraagd. Ik denk dat als de jongens dit ook hadden gedaan, ze ook noten mochten meenemen.
Madeleine en ik hebben niet zoveel problemen met de man gehad. Ook denk ik dat Ben ook geen problemen had met Ian, maar Raphaël was niet de favoriet. Hij was dan ook niet de aardigste. Ik vond hem nog kinds.
Om 10 uur bracht Ian ons naar de bushalte. Madeleine bleef in Byron Bay, want ze had daar een ander WWOOF-farm gevonden. Binnen twee weken gaat ze terug naar huis. Ze moet zich gaan inschrijven voor de universiteit.
Ik kwam aan in de Gold Coast rond half 1 namiddag. En zo was ik dan ook in Queensland. Het was aan het gieten in de Gold Coast. Ik heb de bus genomen naar mijn hostel en later heb ik de gratis bus terug naar Surfers Paradise genomen. Daar ben ik de winkels gaan bekijken en ben ik in de supermarkt wat eten gaan uithalen voor het dinner en voor het ontbijt. Voor de rest heb ik nog op het strand rondgelopen.
Het weer was tegen die tijd opgeklaard. Om 5 uur nam ik de gratis bus terug naar het hostel.
Spijtig dat het zo regent, dan kun je niet veel doen.
s Avonds, iets na negen uur, kwam Sara aan in de Mariners Cove (hier lag de YHA). We zijn nog iets gaan drinken en hebben wat bijgepraat. Ook hebben we al een beetje onze plannen besproken voor de volgende twee maanden. Nadat het café sloot om 12 a.m., zijn we nog in het donker rond de haven gewandeld. En na een uurtje was het tijd om ons bed in te kruipen. Ik sliep dus in de YHA en Sara in haar auto langs de kant van de weg.
Van dinsdag 17/5/2010 tot donderdag 20/5/2010 (BYRON BAY)
Ik heb die nacht in de trein niet veel geslapen en om 5 à 6 uur s morgens deden ze de lichten al terug aan in de trein. In Sydney moet ik 9 uur wachten tot ik mijn volgende trein kan nemen. Pfff.
A 90 acre property, just 7 kms from Byron Bay post office with 22 acres of Macadamia nut trees, 8 acres of cabinet timber, and the balance grazing beef cattle. Biological insect control and bio-dynamic methods are used on the property. Variety of work including fencing, gardening, harvesting, nut tree maintenance, animal husbandry. Accom. In large older-style homestead with 3 spare bedrooms and a 3 sided verandah with fantastic views for 1-5 people. No children. Mixed diet. NSI.
Dit is dus waar ik komende 3 dagen ga werken. Ik moet niet de hele dag werken. Ofwel een voormiddag, ofwel een namiddag. Voor de rest ben ik vrij. Ik ga hier dus noten rapen. J
Dat is weer iets anders dan appelen en peren.
Vandaag hebben al twee mensen me gezegd dat ik heel goed Engels spreek. Hopelijk veranderd dit niet als ik een tijdje met Sara heb doorgebracht. Wij kunnen gewoon Vlaams tegen elkaar praten.
In de trein zat ik langs een oudere man (Arnold Whitehouse) die in Darwin woont. We hebben een leuk gesprek gehad en als ik in Darwin was, mocht ik altijd bij zijn thuis komen slapen. Het is een lieve man, dus ik moet me niet veel zorgen maken, maar toch blijf ik voorzichtig.. Je moet wel weten dat wanneer ik naar Darwin ga, Sara er ook bij is. Je ziet dus maar dat de Australische mensen heel gastvrij zijn. Wij zouden geen wildvreemde in huis nemen. Hij heeft dit al eens eerder gedaan. Hij had toen een Duits meisje uitgenodigd en die is bij zijn thuis blijven hangen voor 8 maanden. Ze had werk gevonden in de buurt en nu nog steeds houden ze contact. Maar ja, we zullen zien.
Hij heeft wel een cola en een appelmuffin voor me gekocht. Ik had thans geweigerd, maar hij had het toch gedaan. Ook iets wat je niet vlug ziet in ons landje.
Om 4 uur s morgens kwamen we aan in Casino en daar nam ik de bus richting Byron Bay.
Daar kwam ik aan om 5u30 s morgens en om 7 uur kwam Ian mij halen voor naar de WWOOF-farm te gaan.
Ik heb die dag niet moeten werken, omdat ik twee nachten gereisd had en niet veel geslapen heb. Ik heb namiddag toch gevraagd of ik iets kon doen en hij vroeg me om een beetje op te ruimen en te stofzuigen.
Maar nu komt het. Het huis was een varkensstal. Je ziet dat er geen vrouw in dat huis leeft. De badkamer was afgrijselijk. De keuken was vuil en vol rommel. De eetkamer en woonkamer stonden vol dozen en er lagen overal kranten. En dan moet je nog niet naar het plafond kijken. Spinnen en spinnenwebben overal. Het is echt verschrikkelijk en ik ga hier zeker niet lang blijven. Ook was het hier koud. Gelukkig was er al een Duits meisje (Madeleine) en die dag kwamen nog twee jongens (Ben - Engels en Raphaël - Frans) aan.
Eerst lag ik in een kamer apart, maar later heb ik mijn spullen verhuisd naar de kamer waar het Duits meisje lag. Zo konden we samen een verwarmingstoestelletje delen. En het is zo ook veel gezelliger. Ik heb grotendeels van de dag geslapen en tegen de avond aan heb ik gekuist. Het zag er nadien wat leefbaarder uit. Ook stond ik in voor het dinner, maar ik had niet veel om mee te koken. Deze man heeft echt niets in huis. Maar het is me toch gelukt om iets degelijks op tafel te toveren. Iedereen vond het lekker, maar de man niet. Ik zag het omdat hij niets bijnam en dus niet veel had gegeten. Hij zij niets. Ach ja. Niet mijn probleem. Je kunt niet altijd voor iedereen goed doen. Hij moet dan maar meer ingrediënten kopen. En zo was deze dag weer om. Oh ja, je hebt maar twee minuten de tijd om te douchen.
Dag twee in Byron Bay.
s Morgens moesten we twee uurtjes werken en de rest van de dag hadden we vrij. Onze opdracht was dus noten verzamelen. Ik weet niet hoe ik zon machine heet waarmee we moeten werken, maar het is net alsof je het gras maait of een buggy vooruit duwt.
Hierna zijn Madeleine en ik naar Byron Bay gegaan. We wilde de bus nemen, maar vonden de halte niet. Dus zijn we maar te voet gegaan. 7 km wandelen. Grotendeels hadden we zon gehad, maar tegen dat we in Byron Bay aankwamen begon het te gieten. Na enkele winkels te hebben bekeken, zijn we een warme chocomelk gaan drinken en daarna wasde zon weer heerlijk komen piepen. Tijd voor de fotos J.
Het is prachtig daar, maar ik kan niet zeggen wauw. Buiten de vuurtoren is het gewoon een strand, een paar winkels, cafeetjes, Ik denk ook dat je overal langs de kustlijn het ongeveer hetzelfde uitziet.
Ik heb die dag ook al mijn busticket gekocht richting Gold Coast. Terug naar huis hebben we de bus genomen. Toen we daar aankwamen was er niemand thuis. Later zijn de jongens thuisgekomen. Maar Ian was nergens te bespeuren. Hij is uiteindelijk s morgens pas thuisgekomen. We hebben ons toch geamuseerd met ons vieren. Het is leuker zonder Ian. Het is een echte rare man. Dit keer had Ben gekookt. Het was pompoensoep met aardappelen. Het was niet slecht. Oh ja, die avond heb ik ook een kamer geboekt in een hostel in de Gold Coast (Surfers Paradise). En ik heb ook verschillende WWOOF-farms gebeld voor in Noosa, maar tot nu toe heeft niemand iemand nodig. Ik word er echt gek van. 17 plaatsen heb ik gebeld. Ik begin mij af te vragen of dit geen weggegooid geld is. Ik heb deze boek gekocht, maar vind geen plaats. Grrr. Ik ga terug meer in het land gaan. Daar zal wel wat meer plaatsen vrij zijn. Maar nu moet ik een plaats vinden in Noosa voor twee weken. Sara verblijft daar en na haar job gaan we samen verder reizen. Als ik altijd zoveel verschillende verblijfplaatsen moet bellen, dan ga ik nogal een telefoonrekening krijgen.
Dag 3 in Byron Bay.
We moesten deze morgen pas om 10 uur beginnen en normaal gezien moest ik 6 uren werken.
We waren dit keer alle vier aan het werk, maar Madeleine zat in een ander veld, Ben was in huis aan het werk en later moest Raphaël bij Madeleine gaan helpen. Dus ik eindigde heel alleen in het veld en ik moest dat veld helemaal alleen afwerken. Maar goed dat de rijen korter werden. Ik kreeg van Ian veel complimenten over mijn werk. Ik werkte zeer proper. Ik zorgde ervoor dat er geen nootje onder de boom bleef liggen. (allé, ik probeerde het toch). Maar de man zei niets over dat ik zo traag was. Ik nam veel pauzes want ik moest me constant bukken en dat voel je wel na een tijdje. Ik kreeg van de man zelfs een hele doos noten. Spijtig dat het te zwaar is voor mee te nemen op mijn reizen en ik kan ze niet houden tot thuis, want ze blijven maar een half jaar goed. Door de dag heb ik een telefoontje gekregen van Sara met goed nieuws. Ik kan bij vrienden van haar werkgeefster slapen. Ik moet maar 2 uurtjes werken en op een gegeven moment moet ik ook babysitten en ik krijg dan 10 dollar per uur. Dat is weer mooi meegenomen. J OEF.
s Avonds moest Madeleine koken, maar er was alweer niets in huis. Het is maar goed dat de jongens vlees en een pompoen gekregen hadden bij de vorige WWOOF-farm. Raphaël heeft uiteindelijk gekookt en het was niet slecht.
Morgen vertrek ik al richting de Gold Coast/Surfers Paradise. Daar ontmoet ik Sara.
De dag van vertrek. Nu kan ik jullie vertellen wat er die dag nog allemaal gebeurt is. s Morgens heb ik mijn kleren gewassen en mijn valiezen gepakt. Zoals je misschien al weet heb ik een trekkersrugzak en een valies om het gewicht te verdelen. Hierna heb ik de Meat house opgeruimd en gestofzuigd. De poetsvrouw komt maandag en we hadden afgesproken dat ze de meat house schoonmaakt. Ze wilde het vorige week doen, maar ik vond dat onnodig. Als ik weg ben kan ze dat huisje eens grondig kuisen.
Namiddag ben ik met de honden gaan wandelen. Onze laatste tocht naar mijn favoriete plekje.
Wanneer Jane arriveerde was ik klaar en was het bijna tijd om afscheid te nemen.
Het afscheid viel mij enorm zwaar. Toen de kinderen me omhelsde en zo afscheid namen, had ik het moeilijk om niet in tranen uit te barsten.
Maar voordat ik in de auto stapte, nam ik voor de laatste keer van iedereen afscheid en toen kon ik me niet meer inhouden. Ik ga deze mensen enorm missen. Ze hebben zo goed voor mij gezorgd en ze zijn enorm vriendelijk en toffe mensen.
Ik heb van hun nog een laatste afscheidscadeautje gekregen. Een mooie armband met hartjes aan in verschillende kleuren. De hartjes zijn gemaakt van Murano glass en het armbandje is echt zilver. Het is echt prachtig.
Nadat de tranen waren opgedroogd, ben ik nog een tijdje bij Jane geweest. We hebben samen een pizza gegeten en nog een filmpje gekeken. Om 12 uur s nachts was het tijd om naar het station te gaan. Jane is bij me gebleven tot ik in de trein zat. Het is echt een lieve vrouw. Ik ga haar ook missen.
Maar ja, je weet maar nooit. Misschien kom ik nog wel eens in de buurt.
Ik heb alleszins al een slaapplaats. J Bij twee lieve schatten van een buren. J
