Vandaag ben ik voor de eerste keer tegengehouden door de politie. Ik kwam net terug van Wagga en was op weg naar huis. Ik had Will in de auto. Ze hadden me al op voorhand de waarschuwing gegeven dat de politie op onze weg aan het controleren was.
Onderweg kwam ik hem tegen, maar hij was al bezig met een andere wagen. Dus ik dacht: Pfff, die heeft al een zondebok. Maar nee, even later keek ik in mijn achteruitkijkspiegel en daar was hij. Hij reed kort achter me. Omdat ik niet te snel aan het rijden was, verwachtte ik geen problemen. Toch zette hij zijn lichten op en kon ik aan de kant. Je moest mijn hartje horen kloppen. Ik mag in dit land geen fouten (overtredingen) maken. Ze pakken dan onmiddellijk je rijbewijzen (Europees en Internationaal) af en soms sturen ze je terug naar huis (ik denk alleen bij hele zware overtredingen).
Hij vroeg mij paspoort en rijbewijs en ik moest in een machine tot tien tellen. Dit was voor de alcoholcontrole. NATUURLIJK WAS DIE INORDE ;-)
Toen vroeg hij mij achter mijn L-platen. Ik wist niet waar hij het over had, want ik ben niet aan het leren rijden. Hij liep voor mijn auto en kwam terug met een L-plaat in zijn hand. Deze stak achter de nummerplaat. Ik had dat niet gezien, want de nummerplaat is geel en de L-plaat is geel en dat ding stak erachter. Hij vroeg mij wie er aan het leren rijden was. Ik had geen idee en zei dat het misschien de vorige au pair was. Annabel had me eens verteld dat ze rijlessen hier had gekregen van een rijschool. De agent vroeg ook van wie de auto was en hij vertelde me dat als ik met deze platen rondreed er een volwassenen persoon langs mij moest zitten. Hij liet het dit keer bij een waarschuwing en vroeg aan mij om de L-plaat aan de achterkant van de wagen ook te verwijderen.
Ondertussen ging hij mijn paspoort en rijbewijs controleren en daar ik een Work and holiday visum heb, ging hij dat ook checken.
Toen hij terug kwam vroeg hij naar mijn papieren van mijn visum omdat het niet op mijn paspoort stond. Deze lagen natuurlijk thuis. Ik loop niet met mijn bundel papieren rond te sjouwen. Dus ik kreeg van hem de tip om die volgende keer toch maar bij de hand te houden, want anders moest ik daar 20 minuten wachten terwijl hij dat aan het controleren was. Het zou zo lang duren om dat na te gaan of ik inorde ben. (Het was geen overtreding dat ik die papieren niet bij me had).
Hierna mocht ik verder rijden. OEF!!!
Thuis aangekomen, vertelde ik iedereen het verhaal. Prue vroeg zich al af waar ik bleef, want zij reed een heel eind voor mij op. Ik ben er ook achtergekomen wie aan het leren was en dat was Blake (16j). Ik heb hem naar zijn voeten gegeven. J
Hij had er natuurlijk plezier in.
Voortaan let ik er op dat die platen er niet meer ophangen, want ik denk niet dat ik een tweede waarschuwing krijg. L
Dit was dan mijn eerste ervaring met de politie in al die jaren.
De week van maandag 15/3/2010 tot zondag 21/3/2010
De dagen verliepen als een routine. Het was een gewone week, maar niet rustig.
Dinsdag kwam één van Prues vriendinnen langs en ze bleef hier logeren voor een week. Elisabeth (Lies) woont in Thailand, maar is afkomstig van Zuid-Australië.
Op donderdag heb ik van Lies kooklessen gekregen. We hebben sausen gemaakt voor de kinderen, kippenleverpâté gemaakt, ragoût (ook met kippenlever),
Donderdagavond was ik doodop en kwaad. Ik had de kinderen gedoucht en daarna moesten ze hun tanden poetsen. De kinderen vroegen aan mij voor nog een koek en ik zij nee. Het was 8 uur s avonds en de hoogste tijd om naar bed te gaan. Maar nee, wat doet de mama, zij zegt ja gewoon om de kinderen het zwijgen op te leggen. Het is niet voor niks dat die kinderen niet kunnen slapen s avonds. Ze hebben teveel suiker in hun om te kunnen slapen.
Ook de vrijdag was de jongste stout geweest en had ik gezegd dat hij daarom geen koek meer kreeg. De jongste antwoordde me gewoon door te zeggen dat hij het dan aan mama ging vragen. En ja hoor, van de mama kreeg hij een koek ook al had hij zich misdragen.
Zo heb jij dus niks te zeggen over de kinderen en de kinderen weten dat goed genoeg. Vooral de jongste. Met de oudste heb ik geen problemen. Die luistert goed.
Vrijdag kwamen er nog 3 andere vriendinnen af, die in het weekend bleven logeren.
Ik ben de vrijdag vertrokken naar Jane samen met de kinderen. De kinderen moesten hun bedden afstaan en vandaar dat ze bij de oma verbleven. Ik moest mee om de oma een beetje in het oog te houden, want ze is nog niet lang uit het ziekenhuis.
Het weekend was mijn vrij weekend, maar ik heb toch met de kinderen moeten bezig zijn. Ik ben met hen zaterdag naar de Oasis geweest. Dat is een binnenzwembad. Ook heb ik geprobeerd om Jane een beetje te kalmeren, maar die vrouw kan zich niet ontspannen. Zij rent bijna door het huis en is altijd buiten adem. Ook is zij enorm gesteld op netheid en loopt ze met een vod achter de kinderen aan te kuisen.
Het is dus geen rustig weekend geweest.
Zondag zijn we naar het circus geweest. Het Moscow circus. Het was mooi om te zien en de gezichten van de kinderen waren prachtig. Vooral Charlie zijn gezichtsuitdrukkingen waren geweldig om te zien.
Ik was deze week dus psychisch doodop. Vooral het schreeuwen ben ik moe. De rest kan ik nog verdragen maar het schreeuwen niet
Hier is de samenvatting van mijn eerste echte werkweek.
Maandag en dinsdag verliep in een routine. s Morgens om 7 uur zorgen voor het ontbijt voor Will en Blake en de boekentassen inorde maken: boterhammen smeren, drinken voorzien + koeken. Ervoor zorgen dat ze alles meehebben.
Voor de rest van de dag had ik met Charlie gespeeld en het huis inorde gehouden.
Iedere morgen ging ik met Charlie de koeien controleren. Ene dag was Wax (de oudste hond met manke poot) ons gevolgd. Maar het was een heel eind dat we terug moesten. Dus had ik de hond tussen ons in gezet op de Quad. Ik had medelijden met het beestje. Maar voor een 13-jarige hond en hij is mank, vind ik dat hij het nog steeds goed doet.
Woensdag en donderdag vrij, omdat ik in het weekend moet werken. Corry, Prue en Will gaan naar een huwelijk in Adelaide. Ik blijf alleen achter met Charlie en Blake. Beide twee slechte groenteneters. Ik moet dus groenten in hun eten smokkelen. Dat was niet gemakkelijk. Maar ja, ik was zelf ook zo.
Woensdag was ik met de jute (jeep met laadbak vanachter) naar het stadje Wagga gegaan. Daar heb ik wat rondgewandeld en ik heb de winkels wat verkend. Ik heb daar ook een koopje gedaan: een pyamashort voor ongeveer 3 euro (5 dollar)
Donderdag ben ik thuis gebleven en ben ik de omgeving gaan verkennen op de quad. Ik heb een prachtige plekje ontdekt boven op de heuvel. Het uitzicht daar is adembenemend.
Weten jullie dat ze hier mijn naam anders uitspreken. Als ze mijn naam zeggen klinkt het bijna als Secret (geheim). Er ligt meer nadruk op gr ® cr.
Vrijdag om 9 uur vertrokken dan Prue, Corry en Will. s Avonds begon dan mijn eerste uitdaging. Ik had spaghetti gemaakt. In de tomatensaus had ik wortelen, courgette en maïs extra toegevoegd. Uiteraard op voorhand goed gemixt zodat er geen brokje te zien was. De spaghetti was een succes. Ze hebben het beide zonder gezichten te trekken opgegeten. Ze hadden het ook nog niet eens door.
Nog iets over vrijdag.
Het was de zoete inval. Ze kwamen de tent afbreken, er kwamen builders voor het terras, er was een vrachtwagen voor de diesel in te doen (ik wist van niks), de buren kwamen een cementmixer ophalen (ik denk dat het de buren waren) en dan nog al de telefoons. Pffff!
Zaterdag had ik voor lunch Cornfritters gemaakt. Dit lijkt op pannenkoeken, maar er zit dan maïsin. Het was heel lekker. Diegene die het recept willen hebben, geven maar een seintje.
s Avonds had ik kip, bloemkool en puree gereedgemaakt. Ik had de bloemkool in de puree gedaan en dit weer zo gemixt tot er geen brokje te zien was. Ook had ik teveel melk ingedaan zodat het meer op saus leek (dit was niet met opzet). Maar Charlie heeft de hele kom leeggegeten met de gedachte dat hij saus aan het eten was. Ook Blake vond het lekker en had geen idee dat ik bloemkool erin gedaan had. Ik heb het hem achteraf wel verteld.
Voor mijzelf had ik telkens de groenten zichtbaar op mijn bord gelegd. Zo zag Charlie dat ik wel groenten had en dat dat niet op zijn bord lag. Dit had ik ook gedaan met de pasta.
Voor zondagavond had ik pizza gemaakt. Het deeg hadden ze al. Dat kan je zo kopen en dan hebben ze een speciaal pizzaoven.
Ik heb in de weekend niet zoveel problemen gehad met Charlie. Hij vraagt niet constant voor een koek, eet zijn eten op, gaat douche zonder moeilijk te doen en gaat slapen zonder moeilijk te doen. Ik zeg niet dat hij een engeltje is geweest. Hij heeft nog steeds zijn buien, maar nu kon hij niet bij zijn mama en papa terecht om toch zijn zin te krijgen.
Mijn taak hier in het huis is vooral op de kinderen letten. Maar voor huishoudelijk werk moet ik eigenlijk niet veel doen: de kinderkamer opruimen, voor hun kleren zorgen, voor eten zorgen, de keuken proper houden. Dit is het. De rest is bijkomend en ik mag zelf beslissen of ik dat wil doen. Ik heb zelf voorgesteld om een beetje meer te helpen in het huishoudelijk werk en als ze wou dat er iets gedaan werd moest ze het maar vragen.
