Charlie eet niet graag groenten. Hij begint onmiddellijk te schreeuwen en te wenen. Ik moet proberen eten klaar te maken met groenten zonder dat hij merkt dat hij groenten aan het eten is.
Tot nu toe heb ik nog geen kinderen gehad die zo erg zijn met groenten. Dus wie tips heeft voor mij mag het mij altijd laten weten. Ook gerechten zijn altijd welkom.
Het heeft de hele dag geregend. Hier waren ze daar heel blij om. Ik niet. Ik moest met Charlie de hele dag binnenspelen. Saai!!!
Namiddag heb ik Annabelle en Michael naar het station gebracht. Dus voor de eerste keer moest ik die hele weg heel alleen terug rijden. Maar alles verliep prima.
Vanavond kan ik ook in de meathouse intrekken. Het is een klein huisje apart van het gewone huis. Het is er zeer gezellig en ik heb een eigen badkamer.
Vanaf nu ben ik vrij tot maandagmorgen. Joepie, want ik ben doodop. Dit nog van het vorige weekend met de lange reizen.
De dag verliep rustig. Ik heb hen wat geholpen met het opruimen van de overschot van de sale. Daarna heb ik achterop de quad gezeten bij Jazz en hebben we enkele stieren in de omheinde weides. Voor de rest hebben we veel op ons lui gat gezeten. We waren allemaal doodop na zon drukke dag.
Juist voor dinner ben ik met Will naar de buren gegaan om te gaan zwemmen. Ik moest de landrover nemen, want de buren liggen hier niet langs elkaar.
s Avonds heb ik nog een verhaaltje voorgelezen voor Will. Dat was niet gemakkelijk, omdat het in Engels was. Ook wist ik niet altijd wat ik aan het lezen was. Will vond het OK, dus dan is het goed.
Vanaf nu is het mijn taak om voor de kinderen te zorgen. Morgen vertrekt Annabelle met haar vriend naar Sydney.
Nog iets belangrijks over het weer. Het was weer een warme dag. Het zal zoiets rond de 27°C zijn.
De dag is aangebroken voor de grote sale market. Het is enorm druk. Iedereen is een beetje zenuwachtig.
Annabelle en ik, onze taak was eerst Will op de bus zetten en daarna Charlie naar school brengen. Het is bijna drie kwartiers rijden tot Wagga Wagga en dan moet je nog terugkomen.
Nadat we Charlie hadden afgezet, gingen we nog voor de laatste inkopen gaan voor de sale.
Om 4 uur begon de sale. Er is heel wat volk gekomen. Om 5 uur het bieden. Amai, dat ging vlug. Ze hebben een goede verkoop gedaan.
De buren en vrienden van Corry en Prue zijn heel vriendelijk.
Na deze gebeurtenis hoop ik dat ik dit gezin wat beter zal leren kennen, want tot nu toe heb ik de kans niet gehad.
Tijd voor bed. Ik ga hier enorm vroeg naar bed: 10 uur. Dit is niet van mijn gewoonte. Maar ja, ik moet er s morgens vroeg uit. Rond 6u30. Dit zal altijd zo zijn, behalve in de weekends, want dan ben ik vrij.
Vandaag heb ik leren met de Quad rijden. Het is zeer essentieel dat ik het kan, want ik zal eens regelmatig met Charlie op de schoot rondrijden over het domein. Dit was heel leuk en het gaat vrij goed.
Ik heb ik in alles een rondleiding gekregen.
Namiddag zijn we naar het dorp gereden. Onderweg kreeg ik rijlessen. Ik heb nu voor de eerste keer in een automatische auto gereden. Het natuurlijk een stuk makkelijker. En wat ik ook zo tof vind aan de auto is dat hij een landrover is. Een grote 4x4. Zalig om in te rijden. Ik heb altijd in zon auto willen rijden.
Het rijden geen vrij goed, alleen als ik een weg wilde inslaan moest ik oppassen dat ik links aanhield. En nog een probleem was dat ik soms te kort bij de rand van de weg kwam. Het rijden met de auto zelf ging heel goed.
In het dorp toonde Annabelle mij de verschillende plaatsen aan die belangrijk waren om te weten, zoals: de pre-school (voor Charlie), Jane haar huis, Williams school, de winkelstraat, Prues winkels, de pubs, speeltuinen,
Prue heeft twee winkels. Een boekwinkel en een juwelenwinkel. Ze maakt haar juwelen zelf. Bijvoorbeeld juwelen met kindervinger afdrukken. Het zijn mooie juwelen.
s Avonds zijn de kinderen nog gaan zwemmen bij de buren.
De kinderen eten hier vroeger dan de rest van de familie. Ik heb pas gegeten rond 8u of 8u30, maar dit zal iedere avond zo zijn.
Het huis is mooi en groot. Ze hebben hier een open keuken en het is allemaal pas nieuw. Als Annabelle weg is, kan ik in een eigen huisje slapen. Het is heel klein, maar het heeft een tweepersoonsbed, kasten, een douche, wastafel, wc en airco. Nu slaap ik samen met Jazz (zij helpt Corry met de koeien) in een kamer is het huis. Corry is de vader van Charlie en Will. Prue kennen jullie al en dan hebben we nog Blake. Hij is 16 en hij is een neef.
Het gezin heeft twee honden, twee cavias, één konijn, twee ponys, twee paarden, een vis, een hoop koeien en dan heb je natuurlijk nog de wild life. De dieren in de vrije natuur.
De omgeving waar dit gezin woont is ook prachtig. Ik is wel anders dan in Tamworth. Tamworth is een stuk groener dan hier, want hier kampen ze vaker met droogte. De laatste tijd hebben ze wel wat neerslag gehad, dus het is nu een beetje groener.
Morgen is hier een cattle sale. Ik bedoel hiermee dat ze koeien gaan tonen en aan de hoogste bieder gaan verkopen. Het is de eerste keer dat ze dit doen, dus het is een beetje stressvol voor hun en hier loopt nu ook heel wat meer volk rond dan eigenlijk de gewoonte is. Ik ben benieuwd hoe dat morgen gaat. Ik vind het spannend om zoiets mee te maken. Het gaat enorm druk zijn morgen, maar op die manier leer ik nog meer echte Australiërs kennen.
Ik kijk er naar uit.
Dit was het voorlopig. Slaapwel.
Xxx
Oh ja, ik heb net een muis in mijn koffer ontdekt. Maar goed dat ik geen schrik heb van die beesten. Ik had hem ook al een paar keer door het huis zien lopen.
s Morgens checkte ik uit het hostel (JOEPIE) en ging op weg met mijn valies en backpack naar de bank en het AIFS. Na al het papierwerk, ging ik op weg naar de ferries. Het was normaal gezien een 20 min. lange wandeling, maar met mijn bagage was dat natuurlijk langer + het heeft de hele dag zitten regenen. Als het te hard regende, schuilde ik onder een afdak. Ik had genoeg tijd om naar Manly te gaan en de ferries varen om het half uur.
In Manly heb ik dan een tas koffie gedronken en mijn boterhammen opgegeten terwijl ik moest wachten tot de moeder van Prue klaar was.
Prues moeder is een leuke en lieve vrouw. Onderweg naar Wagga Wagga, heeft ze voor mij een typisch Australisch gerecht gekocht, namelijk een Travellers Pie. Het is een soort gebak met vlees in. Het was alleen iets te pikant voor mij. Ze heeft ook voor een lekker vruchtensap gezorgd. Ze liet me dus allerlei nieuwe dingen proeven, want ik voel me nog steeds verloren in de voeding hier. De vruchtensap was heel lekker.
Gisteren had ik 7 uur in de bus gezeten en nu was het 4,5 tot 5 uur in de auto. Ik was doodop toen ik bij de familie aankwam.
Toen ik daar binnenkwam was het nogal hectisch. Iedereen sprak door elkaar en ik kon ze niet goed volgen. Ze praten hier vrij vlug Engels met een Australisch accent. Maar Annabelle (Au pair op het moment) vertelde me dat ze hetzelfde probleem had in het begin.
Na het eten heb ik een beetje tv gekeken met hen. En dan vlug mijn bed in. Morgen moet ik er om 7 uur er al uit.
Ik begon mijn dag goed. Ik had me overslapen en zo miste ik bijna mijn bus. Ik had mijn twee wekkers niet gehoord en nog een meisje dat met de bus ging had zitten roepen, maar ze wist niet in welk bed ik lag. Ik heb er allemaal niks van gemerkt.
Gelukkig kon ik een auto tegenhouden die me het stukje tot aan het information centre kon brengen. Normaal doe ik dit niet vlug. Maar nu was het een noodgeval. Ik ben in mijn haast mijn GSM hoesje vergeten L. Ach ja, dat was een goedkope en ik heb er nog zo één, maar in een andere kleur. Ik denk dat ik deze reis nog wel meer dingen zal kwijtspelen. Zolang ik de belangrijkste en duurste zaken maar niet vergeet.
Onderweg heb ik 3 dode kangoeroes op de weg zien leggen. Luisa (Duitsland) had er 5 gezien. Het is hartverscheurend om die prachtige beesten op de baan te zien liggen.
In Sydney aangekomen voelde ik me allesbehalve gelukkig. Ik heb er echt niet naar uitgekeken om terug te gaan naar die grote, drukke stad.
Mijn hostel is dit keer ook niet om over op te scheppen. Ik slaap voor de eerste keer in een 32-bedroom. Het riekt er muf. Er lekt water uit het plafon. Hier wil ik niet lang blijven.
Ik blijf hier maar één nacht, maar niet langer.
Ik wou net naar buiten gaan en hier in Sydney is het weer aan het regenen.
Nadat de regen is gestopt ben ik terug de stad in gegaan. Ik ben me een Garden salade gaan uithalen en heb dit met een paar snede brood opgegeten. Hierbij heb ik me neergezet op een bankje in Hyde Park.
Ook heeft Prue (moeder van de Au Pair job) me gebeld. Haar moeder wilt me graag meenemen naar Wagga Wagga. Het enige wat ik moet doen is de ferrie nemen en naar Manly gaan. Daar is ze en zal ze me oppikken. Ditbespaart mij weer een hoop geld uit. Een busticket minder. Ik moet alleen de ferrie betalen, maar dat is niet zo duur.
Na een korte wandeling door het Hyde park, ben ik terug naar mijn hostel gegaan. Ik ben doodop. Ik ga vroeg slapen. Allé, ik ga het toch proberen, want in mijn kamer is het natuurlijk niet zo stil. Ik denk dat dit de laatste keer is dat ik in een stad nog zon grote kamer ga nemen. En het ruikt hier muf. Ik ben blij dat het maar voor één nacht is.
Deze morgen heb ik afscheid moeten nemen van Sara en Eva. L
Ik zal die twee missen.
Ik blijf hier in Tamworth voor 1 dag en dan zondagmorgen rond 5u45 s morgens neem ik de bus naar Sydney. Daar blijf ik ook voor één nacht en op maandag ga ik nog wat papierwerk inorde brengen op het AIFS en dan moet ik nog naar de bank voor mijn bankkaart. Ik hoop dat ik in de namiddag een bus heb naar Wagga Wagga. De plaats waar ik een Au pair job heb. Ik kijk hier naar uit.
Voormiddag ben ik naar de Mc Donalds gegaan, waar ik Free Wireless had, maar het internet is hier heel zwak. Ik kon niet skypen met mij zusje.
Namiddag ben ik gaan kijken hoe lang ik erover deed om naar het information centre te gaan, want daar vertrekt mijn bus. In het centre heb ik wat gebabbeld met twee vriendelijke, oude Australische mannen. Één van hen vond dat ik het politiebureau daar moest zien. Hij was vroeger agent geweest. Ik had nog niet ja gezegd en hij was al naar de politie aan het bellen om te zeggen dat ik afkwam. Dus ben ik dan toch maar gegaan. Daar kreeg ik een rondleiding. Ik zag de cellen, de bureaus, de plaatsen waar ze fotos nemen en vingerafdrukken, de parking, . Er was één gevangene. Ik heb dan ook nog maar vragen gesteld over de wetten hier, maar zoveel verschillen zijn er niet. Alleen de snelheden op de wegen hier zijn anders. 40 km in schoolzones, 50 in dorpen of steden, 60 als je huizen passeert en 100 tot 110 op de grote wegen.
Hierna ben ik nog wat gaan rondwandelen. Winkels gaan bekijken en nog wat beleg en fruit gaan uithalen voor het avondeten.
Voor de rest ben ik in het hostel gebleven en heb ik wat opgetrokken met de mensen daar. De mannen van mijn kamer en de andere backpackers. De mannen in mijn kamer waren van Australië. Toen ik nog een nacht bijboekte vroeg het Chinees meisje achter de balie of ik het niet erg vond om in een kamer vol met mannen te slapen. Ik had daar geen problemen mee.
Van de mannen kreeg ik een blikje whisky cola. Ik had dat al een gedronken in Sydney en ik vind dat niet slecht. Maar ik dacht dat ze bier aan het drinken waren en ze zeiden dat het dus niet zo was en toen gaven ze me er één. Nadat ik het blikje ophad, zette ze nog één voor mijn neus. Ik weigerde maar ze vertelde me gewoonweg dat ik het maar heel traag moest opdrinken. Dat heb ik dan ook maar gedaan. Ik heb dus hier in Australië weer iets nieuws leren drinken. Ik zou hier alleen nog moeten leren bier drinken. Dat zou hier veel beterkoop zijn. BAH!
s Avonds ben ik nog eens naar de club geweest met een paar mensen en heb wat pool gespeeld.
