Maandag 12/7/2010 tot zondag 18/7/2010 (KYAMBA - WAGGA WAGGA)
Maandag is het gezin pas tegen de avond thuisgekomen. s Morgens ben ik naar de bank gegaan om mijn kredietkaart voor de derde keer aan te vragen. Hopelijk derde keer goede keer. Daarna ben ik nog naar tweedehands winkels gegaan en heb daar wat rondgekeken voor wat winterkleren, maar ik heb niets interessant gevonden. Dan heb ik me maar een leuk boek gekocht.
Deze week moet Will niet meer naar de zwemlessen.
Dinsdag en woensdag heeft het heel veel geregend. Bah! Hier zijn ze, zoals je al weet, heel gelukkig met de regen.
De kinderen van de buren en hun vriendjes zijn zelfs een dag komen jagen op konijnen op ons domein. Will is bij hun gebleven voor een tijdje, maar Charlie bleef liever bij mij. Eerst dacht ik dat het was omdat er zoveel honden bij waren (hij heeft nogal schrik van honden, behalve van Belsey en Wags) maar het was omdat er vreemde jongens bij waren en hij vond ze niet zo leuk. Oh ja, kun je geloven, ze zijn gekomen met de ute van hun vader en nu moet je weten hoe oud de bestuurder was op dat moment. 14-15 jaar. Er was geen volwassene bij. Ook hun zoontje van acht rijd al op een echte mini-brommer. Dat is dus iets wat je thuis niet vlug zult zien. Je ziet een enorm verschil tussen de kinderen op de boerderijen en de kinderen in de steden. De kinderen van de farms lijken van gedrag veel ouder dan dat ze eigenlijk zijn.
Donderdag heb ik niet veel moeten dan dan voor het ontbijt zorgen en het dinner. De kinderen zijn de hele dag bij de oma gaan spelen. Zalig. Ik heb de hele dag joboffers zitten bekijken.
Ik heb er veel gevonden, maar niet echt waar ik op zoek naar ben. Als ik niet vind wat ik wil dan kies ik gewoon weer een job die ik wel eventueel kan vastkrijgen. Maar ik probeer een job te zoeken in WA. Omdat ik toch die richting uit wil reizen.
Charlie eet de laatste tijd veel beter zijn eten op. Woensdag had hij zonder te klagen zijn groenten opgegeten en donderdag was hij zelfs gewone aardappelen aan het eten en hij vond het niet slecht. Maar nu vond de mama dat hij veel te traag at (dat is ook zo) en als hij niet binnen 2 min. zijn aardappelen op at, dan kreeg hij geen Good boy bucket (snoepjes). En natuurlijk kreeg hij die aardappelen niet zo snel op. Geen snoepjes waardoor een hoop tranen. Ik vond dat de mama gelijk had, maar ze had een slecht moment uitgekozen, want Charlie deed heel goed zijn best om de aardappelen op te eten. Ach ja, daar kan ik dus niet tussenkomen.
Vrijdag namiddag is Blake en Gravy (opa) terug thuisgekomen van hun wereldreis. Zijn in China, Dubai, Londen, New York en Las Vegas geweest. Zij vonden Dubai het mooiste.
Zaterdag ben ik gewoon gaan wandelen in de morgen en namiddag ben ik thuisgebleven, omdat Prue me had gevraagd om op de kinderen te passen terwijl zij was werken en Corey ook. Maar er was geen kind te bespeuren. Ze zaten bij de buren voor een picknick bij de creek. Gravy was bij hen.
Zondag ben ik weer naar de buren gegaan. Daar ben ik met Reg de heuvels ingetrokken en hebben we weer andere plaatsen bezocht die Reg nog nooit had gedaan. s Avonds ben ik voor dinner bij hun gebleven en hebben we nog veel gebabbeld.
Maandag 5/7/2010 tot zondag 11/7/2010 (KYAMBA - WAGGA WAGGA)
Deze week was het een hele drukke week.
Het is vakantie voor de jongens. Twee weken vakantie.
William moest iedere dag zwemlessen volgen in Wagga. Dus dat betekent iedere dag oprijden richting Wagga. Voor de rest van de dag ga ik met de kinderen naar een speeltuin outdoor of indoor of ik speel met hun buiten bij hun thuis op de trampoline, rijden met de quad, dieren voederen, tekenen, rekenen,
Ik heb deze week ook lamb shanks gemaakt in rode wijnsaus. Dit had ik nog nooit gedaan en van de eerste keer waren mijn lamb shanks goed doorbakken en de saus was perfect. Ik kreeg veel complimenten. Dit gerecht moest ik s morgens al maken en het moest acht uur in de slowcooker koken. En ik moet zeggen dat ik het lekkerder vond dan toen Prue het gemaakt had.
Voor de rest heb ik gewoon heerlijke maaltijden gekookt voor de kinderen.
Donderdag leerden de kinderen op de speeltuin in Ladysmith een nieuw vriendje kennen. Terwijl zij samen leuk aan het spelen waren, heb ik wat met de opa van de jongen gepraat. Ik heb weer heel wat bijgeleerd over Australië en de Aboriginals. Hij kon mij zelfs een Didgeridoo, dat door een echte Aboriginal was beschilderd, bezorgen. Ik moest gewoon mijn adres geven, maar ik heb geweigerd. Ik geef niet zo graag mijn adres aan vreemden. Ik blijf daar liever voorzichtig in.
Zaterdag vertrokken de kinderen en Corey richting Melbourne. Prue was al daar. Ze hadden op maandag een afspraak bij de tandarts. Dus ik had het hele weekend voor mij alleen en ik was dan ook heel alleen op de boerderij met buren kilometers verwijderd. Spannend.
Zondag ben ik mijn twee lieve buren gaan bezoeken en ben ook s avonds bij hun blijven eten. We hebben heel wat bijgepraat en we hebben ook over België gepraat. Reg had een boek over verschillende landen en hun geschiedenis en België stond er ook in. Hij ging mij vragen stellen uit het boek en ik moest ze beantwoorden. Hij wilde zien hoe goed ik mijn eigen land kende. Ik deed het nog niet zo slecht. J
En zo was de week al om. Het ging razendsnel. Maar ja, alles gaat vlug als je het druk hebt.
Wat betreft het weer. Het is frisjes in de morgen en in de avond, maar door de dag is het hier nog steeds zalig warm. Het winterweer is zoals bij ons het herfstweer. Ik ben zelfs een dag gewoon in mijn t-shirt gaan wandelen en ik had het nog warm.
