Voor degene die facebook hebben, kan je al fotos al zien op mijn facebook. Het gaat wel niet zo snel, maar ik probeer iedere dag er een paar op te zetten.
Vandaag heeft het de hele dag geregend. We kunnen niet van de farm weg, omdat alle dammen zijn overgelopen. Zelf de brug is niet meer te zien. We zitten ingesloten. Hier hadden ze het nog nooit meegemaakt. Hier kennen ze normaal gezien alleen maar droogte. Ze zeggen dat ik geschiedenis ga meemaken. Het einde van de droogte.
Dus vandaag hebben we de hele dag films gekeken op breedbeeld.
Er zijn zelfs omheiningen weggespoeld en op sommige farms missen ze koeien. We zitten misschien ingesloten, maar we zitten toch nog veilig. Het huis zal niet onder water lopen.
Op foto 1 zie je de palen van de brug. De brug zelf is niet meer te zien en je kan er ook niet geraken.
Op foto 2 zie je een rivier die er normaal gezien niet is. Deze rivier is ontstaan tijdens deze regen.
Op foto 3 zie je een hek dat de kracht van het water niet kan weerstaan.
Op foto 4 zie je hoe een kleine dam nu op een meer lijkt.
Het was weer een prachtige dag. Ik heb wat gewandeld met de twee honden. Eigenlijk zijn ze me gewoon gevolgd. Ik was blij dat ze terug mee naar huis kwamen.
Ik heb namiddag toch nog op de kinderen moeten letten. We hebben buiten gespeeld. Will heeft me cricket leren spelen. Tegen de avond heeft Jess me leren paardrijden. Ze doen het hier weer op een heel andere manier dan op de farm course. De paarden zijn ook op een andere manier getraind.
Charlie eet niet graag groenten. Hij begint onmiddellijk te schreeuwen en te wenen. Ik moet proberen eten klaar te maken met groenten zonder dat hij merkt dat hij groenten aan het eten is.
Tot nu toe heb ik nog geen kinderen gehad die zo erg zijn met groenten. Dus wie tips heeft voor mij mag het mij altijd laten weten. Ook gerechten zijn altijd welkom.
Het heeft de hele dag geregend. Hier waren ze daar heel blij om. Ik niet. Ik moest met Charlie de hele dag binnenspelen. Saai!!!
Namiddag heb ik Annabelle en Michael naar het station gebracht. Dus voor de eerste keer moest ik die hele weg heel alleen terug rijden. Maar alles verliep prima.
Vanavond kan ik ook in de meathouse intrekken. Het is een klein huisje apart van het gewone huis. Het is er zeer gezellig en ik heb een eigen badkamer.
Vanaf nu ben ik vrij tot maandagmorgen. Joepie, want ik ben doodop. Dit nog van het vorige weekend met de lange reizen.
De dag verliep rustig. Ik heb hen wat geholpen met het opruimen van de overschot van de sale. Daarna heb ik achterop de quad gezeten bij Jazz en hebben we enkele stieren in de omheinde weides. Voor de rest hebben we veel op ons lui gat gezeten. We waren allemaal doodop na zon drukke dag.
Juist voor dinner ben ik met Will naar de buren gegaan om te gaan zwemmen. Ik moest de landrover nemen, want de buren liggen hier niet langs elkaar.
s Avonds heb ik nog een verhaaltje voorgelezen voor Will. Dat was niet gemakkelijk, omdat het in Engels was. Ook wist ik niet altijd wat ik aan het lezen was. Will vond het OK, dus dan is het goed.
Vanaf nu is het mijn taak om voor de kinderen te zorgen. Morgen vertrekt Annabelle met haar vriend naar Sydney.
Nog iets belangrijks over het weer. Het was weer een warme dag. Het zal zoiets rond de 27°C zijn.
De dag is aangebroken voor de grote sale market. Het is enorm druk. Iedereen is een beetje zenuwachtig.
Annabelle en ik, onze taak was eerst Will op de bus zetten en daarna Charlie naar school brengen. Het is bijna drie kwartiers rijden tot Wagga Wagga en dan moet je nog terugkomen.
Nadat we Charlie hadden afgezet, gingen we nog voor de laatste inkopen gaan voor de sale.
Om 4 uur begon de sale. Er is heel wat volk gekomen. Om 5 uur het bieden. Amai, dat ging vlug. Ze hebben een goede verkoop gedaan.
De buren en vrienden van Corry en Prue zijn heel vriendelijk.
Na deze gebeurtenis hoop ik dat ik dit gezin wat beter zal leren kennen, want tot nu toe heb ik de kans niet gehad.
Tijd voor bed. Ik ga hier enorm vroeg naar bed: 10 uur. Dit is niet van mijn gewoonte. Maar ja, ik moet er s morgens vroeg uit. Rond 6u30. Dit zal altijd zo zijn, behalve in de weekends, want dan ben ik vrij.
Vandaag heb ik leren met de Quad rijden. Het is zeer essentieel dat ik het kan, want ik zal eens regelmatig met Charlie op de schoot rondrijden over het domein. Dit was heel leuk en het gaat vrij goed.
Ik heb ik in alles een rondleiding gekregen.
Namiddag zijn we naar het dorp gereden. Onderweg kreeg ik rijlessen. Ik heb nu voor de eerste keer in een automatische auto gereden. Het natuurlijk een stuk makkelijker. En wat ik ook zo tof vind aan de auto is dat hij een landrover is. Een grote 4x4. Zalig om in te rijden. Ik heb altijd in zon auto willen rijden.
Het rijden geen vrij goed, alleen als ik een weg wilde inslaan moest ik oppassen dat ik links aanhield. En nog een probleem was dat ik soms te kort bij de rand van de weg kwam. Het rijden met de auto zelf ging heel goed.
In het dorp toonde Annabelle mij de verschillende plaatsen aan die belangrijk waren om te weten, zoals: de pre-school (voor Charlie), Jane haar huis, Williams school, de winkelstraat, Prues winkels, de pubs, speeltuinen,
Prue heeft twee winkels. Een boekwinkel en een juwelenwinkel. Ze maakt haar juwelen zelf. Bijvoorbeeld juwelen met kindervinger afdrukken. Het zijn mooie juwelen.
s Avonds zijn de kinderen nog gaan zwemmen bij de buren.
De kinderen eten hier vroeger dan de rest van de familie. Ik heb pas gegeten rond 8u of 8u30, maar dit zal iedere avond zo zijn.
Het huis is mooi en groot. Ze hebben hier een open keuken en het is allemaal pas nieuw. Als Annabelle weg is, kan ik in een eigen huisje slapen. Het is heel klein, maar het heeft een tweepersoonsbed, kasten, een douche, wastafel, wc en airco. Nu slaap ik samen met Jazz (zij helpt Corry met de koeien) in een kamer is het huis. Corry is de vader van Charlie en Will. Prue kennen jullie al en dan hebben we nog Blake. Hij is 16 en hij is een neef.
Het gezin heeft twee honden, twee cavias, één konijn, twee ponys, twee paarden, een vis, een hoop koeien en dan heb je natuurlijk nog de wild life. De dieren in de vrije natuur.
De omgeving waar dit gezin woont is ook prachtig. Ik is wel anders dan in Tamworth. Tamworth is een stuk groener dan hier, want hier kampen ze vaker met droogte. De laatste tijd hebben ze wel wat neerslag gehad, dus het is nu een beetje groener.
Morgen is hier een cattle sale. Ik bedoel hiermee dat ze koeien gaan tonen en aan de hoogste bieder gaan verkopen. Het is de eerste keer dat ze dit doen, dus het is een beetje stressvol voor hun en hier loopt nu ook heel wat meer volk rond dan eigenlijk de gewoonte is. Ik ben benieuwd hoe dat morgen gaat. Ik vind het spannend om zoiets mee te maken. Het gaat enorm druk zijn morgen, maar op die manier leer ik nog meer echte Australiërs kennen.
Ik kijk er naar uit.
Dit was het voorlopig. Slaapwel.
Xxx
Oh ja, ik heb net een muis in mijn koffer ontdekt. Maar goed dat ik geen schrik heb van die beesten. Ik had hem ook al een paar keer door het huis zien lopen.
s Morgens checkte ik uit het hostel (JOEPIE) en ging op weg met mijn valies en backpack naar de bank en het AIFS. Na al het papierwerk, ging ik op weg naar de ferries. Het was normaal gezien een 20 min. lange wandeling, maar met mijn bagage was dat natuurlijk langer + het heeft de hele dag zitten regenen. Als het te hard regende, schuilde ik onder een afdak. Ik had genoeg tijd om naar Manly te gaan en de ferries varen om het half uur.
In Manly heb ik dan een tas koffie gedronken en mijn boterhammen opgegeten terwijl ik moest wachten tot de moeder van Prue klaar was.
Prues moeder is een leuke en lieve vrouw. Onderweg naar Wagga Wagga, heeft ze voor mij een typisch Australisch gerecht gekocht, namelijk een Travellers Pie. Het is een soort gebak met vlees in. Het was alleen iets te pikant voor mij. Ze heeft ook voor een lekker vruchtensap gezorgd. Ze liet me dus allerlei nieuwe dingen proeven, want ik voel me nog steeds verloren in de voeding hier. De vruchtensap was heel lekker.
Gisteren had ik 7 uur in de bus gezeten en nu was het 4,5 tot 5 uur in de auto. Ik was doodop toen ik bij de familie aankwam.
Toen ik daar binnenkwam was het nogal hectisch. Iedereen sprak door elkaar en ik kon ze niet goed volgen. Ze praten hier vrij vlug Engels met een Australisch accent. Maar Annabelle (Au pair op het moment) vertelde me dat ze hetzelfde probleem had in het begin.
Na het eten heb ik een beetje tv gekeken met hen. En dan vlug mijn bed in. Morgen moet ik er om 7 uur er al uit.
Ik begon mijn dag goed. Ik had me overslapen en zo miste ik bijna mijn bus. Ik had mijn twee wekkers niet gehoord en nog een meisje dat met de bus ging had zitten roepen, maar ze wist niet in welk bed ik lag. Ik heb er allemaal niks van gemerkt.
Gelukkig kon ik een auto tegenhouden die me het stukje tot aan het information centre kon brengen. Normaal doe ik dit niet vlug. Maar nu was het een noodgeval. Ik ben in mijn haast mijn GSM hoesje vergeten L. Ach ja, dat was een goedkope en ik heb er nog zo één, maar in een andere kleur. Ik denk dat ik deze reis nog wel meer dingen zal kwijtspelen. Zolang ik de belangrijkste en duurste zaken maar niet vergeet.
Onderweg heb ik 3 dode kangoeroes op de weg zien leggen. Luisa (Duitsland) had er 5 gezien. Het is hartverscheurend om die prachtige beesten op de baan te zien liggen.
In Sydney aangekomen voelde ik me allesbehalve gelukkig. Ik heb er echt niet naar uitgekeken om terug te gaan naar die grote, drukke stad.
Mijn hostel is dit keer ook niet om over op te scheppen. Ik slaap voor de eerste keer in een 32-bedroom. Het riekt er muf. Er lekt water uit het plafon. Hier wil ik niet lang blijven.
Ik blijf hier maar één nacht, maar niet langer.
Ik wou net naar buiten gaan en hier in Sydney is het weer aan het regenen.
Nadat de regen is gestopt ben ik terug de stad in gegaan. Ik ben me een Garden salade gaan uithalen en heb dit met een paar snede brood opgegeten. Hierbij heb ik me neergezet op een bankje in Hyde Park.
Ook heeft Prue (moeder van de Au Pair job) me gebeld. Haar moeder wilt me graag meenemen naar Wagga Wagga. Het enige wat ik moet doen is de ferrie nemen en naar Manly gaan. Daar is ze en zal ze me oppikken. Ditbespaart mij weer een hoop geld uit. Een busticket minder. Ik moet alleen de ferrie betalen, maar dat is niet zo duur.
Na een korte wandeling door het Hyde park, ben ik terug naar mijn hostel gegaan. Ik ben doodop. Ik ga vroeg slapen. Allé, ik ga het toch proberen, want in mijn kamer is het natuurlijk niet zo stil. Ik denk dat dit de laatste keer is dat ik in een stad nog zon grote kamer ga nemen. En het ruikt hier muf. Ik ben blij dat het maar voor één nacht is.
Deze morgen heb ik afscheid moeten nemen van Sara en Eva. L
Ik zal die twee missen.
Ik blijf hier in Tamworth voor 1 dag en dan zondagmorgen rond 5u45 s morgens neem ik de bus naar Sydney. Daar blijf ik ook voor één nacht en op maandag ga ik nog wat papierwerk inorde brengen op het AIFS en dan moet ik nog naar de bank voor mijn bankkaart. Ik hoop dat ik in de namiddag een bus heb naar Wagga Wagga. De plaats waar ik een Au pair job heb. Ik kijk hier naar uit.
Voormiddag ben ik naar de Mc Donalds gegaan, waar ik Free Wireless had, maar het internet is hier heel zwak. Ik kon niet skypen met mij zusje.
Namiddag ben ik gaan kijken hoe lang ik erover deed om naar het information centre te gaan, want daar vertrekt mijn bus. In het centre heb ik wat gebabbeld met twee vriendelijke, oude Australische mannen. Één van hen vond dat ik het politiebureau daar moest zien. Hij was vroeger agent geweest. Ik had nog niet ja gezegd en hij was al naar de politie aan het bellen om te zeggen dat ik afkwam. Dus ben ik dan toch maar gegaan. Daar kreeg ik een rondleiding. Ik zag de cellen, de bureaus, de plaatsen waar ze fotos nemen en vingerafdrukken, de parking, . Er was één gevangene. Ik heb dan ook nog maar vragen gesteld over de wetten hier, maar zoveel verschillen zijn er niet. Alleen de snelheden op de wegen hier zijn anders. 40 km in schoolzones, 50 in dorpen of steden, 60 als je huizen passeert en 100 tot 110 op de grote wegen.
Hierna ben ik nog wat gaan rondwandelen. Winkels gaan bekijken en nog wat beleg en fruit gaan uithalen voor het avondeten.
Voor de rest ben ik in het hostel gebleven en heb ik wat opgetrokken met de mensen daar. De mannen van mijn kamer en de andere backpackers. De mannen in mijn kamer waren van Australië. Toen ik nog een nacht bijboekte vroeg het Chinees meisje achter de balie of ik het niet erg vond om in een kamer vol met mannen te slapen. Ik had daar geen problemen mee.
Van de mannen kreeg ik een blikje whisky cola. Ik had dat al een gedronken in Sydney en ik vind dat niet slecht. Maar ik dacht dat ze bier aan het drinken waren en ze zeiden dat het dus niet zo was en toen gaven ze me er één. Nadat ik het blikje ophad, zette ze nog één voor mijn neus. Ik weigerde maar ze vertelde me gewoonweg dat ik het maar heel traag moest opdrinken. Dat heb ik dan ook maar gedaan. Ik heb dus hier in Australië weer iets nieuws leren drinken. Ik zou hier alleen nog moeten leren bier drinken. Dat zou hier veel beterkoop zijn. BAH!
s Avonds ben ik nog eens naar de club geweest met een paar mensen en heb wat pool gespeeld.
We werden s morgens om 9u opgehaald aan het hostel. Daar reden we door naar de tweedehands winkel waar ik een jeans (5dollar) en een bloesje (3,50 dollar) heb gekocht. Na een half uur reden we door naar de farm. Het was een lange tocht landinwaarts. We reden op een stenen weg door de velden tussen de heuvels. Het was midden in de natuur en het was echt prachtig. De auto van Sara en Eva was helemaal rood toen we aankwamen op de farm.
Nadat alles was uitgelegd, kregen we na de lunch ieder ons eigen paard. Ik als beginner heb Mahoo gekregen. Hij is een vrij koppig paard en gaat ook graag zijn eigen gang. Hij is ook vrij lui. Hij stapt niet echt goed door. Ik heb ook gehoord dat hij eens met een ander berijder de poel was ingedoken, zodat de berijder eraf viel.
Na wat korte lessen over vooruit en achteruit rijden, links en rechts draaien, gingen we op weg. We reden over de heuvels en genoten van het landschap. Later hebben we nog de schapen bijeen gedreven en in de stal gezet. Toen we terug op de boerderij kwamen, hebben we onze paarden ontzadeld en geborsteld.
Dinsdag:
De eerste opdracht van die dag was onze paarden gaan vangen. Ik had Mahoo snel gevonden maar het was niet gemakkelijk om het gebit in zijn mond te krijgen. Het is me even later toch gelukt. Met natuurlijk een beetje hulp van de leden hier. Wanneer we onze paarden hadden gingen we terug naar de stallen waar we onze paarden verzorgden en dan zadelen.
Als de paarden klaar waren, kregen we lessen van Tim (de baas) over hoe we een paard konden kalmeren en aan ons laten wennen. Het zich op gemak voelen. Later leerden we hoe we het paard moesten domineren. Om te laten weten dat wij de baas zijn en niet zij.
Weer een tijdje later kregen we een les over hoe we een hoef moesten vervangen, lasso werpen en later ook nog met zweep slaan (cracken). Met de zweep was ik heel goed. Ik kon telkens van in het begin de zweep laten cracken. Op de twee manieren.
Namiddag gingen we schapen bijeen drijven en naar de stal brengen.
We leerden ook hoe we een schaap moesten vangen en op zijn rug leggen. Het scheren werd ons aangeleerd en als laatste lieten ze ons zien hoe een schaap werd geslacht en ontveld.
Woensdag:
Eerst hebben we les gekregen over hoe we de stukken van het schaap van elkaar konden scheiden en hoe de verschillende delen heten. Later kregen we les over natural horsmanship. Dit ging weer eerst hoe we het paard konden kalmeren (friendly game), dan hoe we een paard konden domineren. Hierna werd ons getoond hoe je een paard kon sturen zonder dat jij hem vast hebt.
Na deze les sprongen we in de truck en gingen we de omheining herstellen.
Na de lunch was het tijd om onkruid te wieden en zo waren weer alle activiteiten gedaan.
Donderdag:
Ik heb de nachtbuiten doorgebracht. Ook al was het fris buiten, toch had ik het niet koud gehad. Ik heb wel niet zo goed geslapen. Ik ben regelmatig wakker geworden. s Morgens was ik stijf.
Nadat we onze paarden weer hadden gevangen, verzorgd en klaargemaakt voor de rit, gingen we op weg. We gingen de koeien bijeen drijven en naar een yard (klein omheinde ruimte in een weide) brengen die we gisteren in orde hadden gemaakt. We moesten eerst een heel eind rijden over de heuvels en dan toen we de koeien zagen, begonnen we te roepen en achter hen aan te rijden. We moesten er wel voor zorgen dat we niet voor de kudde gingen rijden of ertussen in. De koeien lopen dan de verkeerde richting uit.
Toen de hele kudde in de yard was verzameld, was het tijd om de kalven van de moeders te scheiden. Daarna werd ons geleerd hoe we een kalf op de grond moesten leggen. Sara en ik hebben dit samen tot een goed einde kunnen brengen. Ook de andere was het gelukt hoor. Na dit werd een jong stiertje gecastreerd, gechipt en gebrandmerkt. Op het laatste hebben we ons spel met de lasso gedaan, waarbij je iets kon winnen. Ik heb helaas niet gewonnen.
Ook nog hebben we de grote koeien moeten vangen die iets aan hun ogen hadden. Deze werden dan met een speciaal product bespoten. Zon grote dikke koe heeft om mijn kleine teentjes gestaan.
En zo werd het weer tijd om op ons paard te klimmen en richting de farm (boerderij) te gaan.
Dit alles heeft een hele dag geduurd. We hadden de lunch s morgens klaargemaakt en meegepakt.
s Avonds was het barbecue. Dat was heel lekker. Ik heb ook een stukje van de ballen van de stier geproefd. Die waren natuurlijk eerst gebakken. Het was niet slecht. Alleen de nasmaak was iets minder.
Vrijdag:
We moesten eerst weer onze paarden gaan halen uit de weide en verzorgen (hoeven schoonmaken, borstelen, kammen).
Dan was het bikini aandoen en zijn we met de paarden gaan zwemmen. Dat was heel leuk, maar je moet oppassen dat die beesten niet op je teentjes gaan staan.
Wanneer de paarden droog waren, zadelden we ze en kregen we nog wat lessen over Natural Horsemanship.
Na de lunch zijn we in de weide gaan draf (trotting) oefenen en daarna ook galop (cantering). Yes, eindelijk eens kunnen galopperen met een paard. Daar heb ik lang op moeten wachten.
In de arena deden we nog een paar wedstrijdjes waar we rond banden en tonnen moesten draaien. Onze groep had twee keer gewonnen. Ook hadden we per twee een koe moeten in een kleinere arena moeten drijven, maar mijn partner koos telkens een andere koe, zodat ik op het laatst niet meer wist achter welke koe ik moest gaan. Het ging ook op tijd. Er is maar één team gewonnen.
s Avonds gingen we uit in Tamworth. Eerst gingen we eten in een restaurant met een buffet en daarna gingen we naar de club.
Korte evaluatie:
Dit was een zeer toffe week. Ik heb er geen spijt van dat ik dit heb geboekt. Ik heb me hier zeer goed geamuseerd en vind het dan ook jammer dat het gedaan is. Sara, Eva en ik waren de enigste die daar wat sfeer bracht. We waren wel met een kleine groep. Normaal komt daar twintig man, maar nu waren we maar met acht. De dagen waren overdag goed gevuld en de activiteiten die we deden waren zeer interessant. Alleen s avonds mocht er wat meer georganiseerd worden. Vanaf 5 uur was er niets meer te doen. Dat werd dus een beetje saai. Ik ga mijn paard Mahoo missen. Hij was een koppig paard, dus we paste goed bij elkaar. Nu wil ik zeker een eigen paard hebben. Het enige probleem is, is dat we thuis geen prachtig landschap hebben zoals hier. Ik heb genoten van de ritten over de heuvels.
Weer een lange dag gereden. In de namiddag kwamen we aan in Tamworth. Daar zijn we gaan eten en hebben we genoten van de koelte in het restaurant. Het is hier meer dan 30°C. We liggen nu ook wat meer in het binnenland.
Voor de rest gaan we het hier rustig houden.
Morgen komen die van de Leconfield cursus ons om 9 uur s morgens halen.
Het was weer tijd om te vertrekken. Eerst nog de laatste dingen in de valiezen proppen en dan op weg naar de garage waar Sara en Eva gingen wachten.
Nadat de laatste papieren van de auto waren geregeld en de valiezen van Sara en Eva waren opgehaald bij hun hostel, gingen we op weg. Na ongeveer twee uur gereden te hebben, kwamen we aan in Newcastle.
Eerst inchecken in ons nieuw hostel en dan eten. Na het eten gingen we naar Kmarkt. Daar kochten we al goedkope kledij en ik heb mij een nieuw paar slippers aangeschaft, waar ik minder vlug blaren in zou kregen.
Terug in het hostel hebben we onze was gedaan en wat gerust.
Na een beetje bekomen te zijn, zijn we gaan eten en hebben we achteraf wat gekaart met de andere hostelgasten. We hebben veel plezier gehad.
Ik ben s morgens gaan winkelen. Ik ben op Haymarket een trolley voor 20 dollar gaan kopen. Dan ben ik nog wat gaan shoppen. Brood en water uithalen.
Rond de middag zijn we vertrokken naar Manly Beach. Met de ferrie gingen we tot daar. Daar hebben we een strandhanddoek in zon goedkope zaak gaan kopen en zijn we daarna op het strand gaan liggen. Sara, Eva en ik hebben ons gewaagd aan de grote golven. De stroming was enorm sterk daar. Roxana bleef op het strand liggen. Ze is uiteindelijk helemaal niet in het water geweest. Ach ja, ieder zijn keuze. Na ons wateravontuur zijn we wat gaan zonnen op het strand.
Twee uur later waren we het beu en gingen we een stukje wandelen langs de kust.
Op de terugweg naar de ferrie belde de moeder bij wie ik gesolliciteerd heb. Ze wou mij een aantal vragen stellen over mijzelf. Ze vroeg mij of ik vragen had voor haar, maar ik vind dat zo moeilijk om dat op voorhand te weten. Je weet niet wat je te wachten staat, dus mijn vragen komen pas als ik daar ben. Ze vond wel dat mijn Engels goed klonk. J
Ik werd door Eva en Sara uitgenodigd om bij hun te gaan eten. Dus ben ik met hun rechtstreeks naar het Base hostel gegaan. Daar heb ik mij gaan douchen. Ik kwam tot de ontdekking dat ik goed verbrand was. Vooral in het gezicht. Ik heb me toch wel goed ingesmeerd gehad.
Het volgende wat ik deed, was naar mijn hostel gaan. Inpakken en terug vertrekken. Sara en ik zijn nog naar de haven gegaan. Harbour Bridge en the Opera House by night gaan zien. Nog iets drinken uithalen en aan het water genieten van het uitzicht.
s Morgens weer vroeg moeten opstaan. Het Base Hostel zat vol, dus moest ik naar een ander hostel verhuizen. De dinsdag was ik al op zoek gegaan naar een ander hostel en heb ik in Harbour City backpackers hostel voor twee nachten geboekt.
Voor 10 uur moest ik uitchecken, maar eerst ben ik nog naar medicare geweest om mijn verzekeringen in orde te brengen en daarna ben ik mijn valies gaan halen. Eerst uitchecken en dan gaan ontbijten.
Nadat ik mijn buikje heb volgegeten en mijn tas koffie heb gehad, ben ik vertrokken. Als een muilezel liep ik door de stad. Eerst berg op, dan langs de winkels, langs het park en zo door de berg af naar het Hostel. Daar heb ik mijn valies achtergelaten in de lounge room, omdat ik pas terug kon inchecken rond 1 uur.
Voor de rest verliep mijn dag rustig. Ik ben naar het AIFS-kantoor geweest, de bank, Oxford street afgelopen (winkels bekeken), inchecken in het Hostel, eten in China Town en dan gaan winkelen. Ik ben ook op zoek naar een trolley (vallies op wielen) om de zwaarste dingen in te doen. Want ik denk niet dat dit klein meisje het anders lang gaat volhouden.
s Avonds heb ik mijn nieuwe kamergenoten ontmoet. Twee Nederlanders (Joke en Gary) die ook pas vandaag in dit Hostel hadden ingecheckt. En dan was er nog een Ier (Ben), één van Oekraïne (Yerik) en nog drie jongens (Weet de namen nog niet). Meiden dit zijn knappe gasten hoor. En wat een mooie lichamen. Ze kwamen allemaal net onder de douche uit en ik heb genoten van het uitzicht.
Voor de rest ga ik het vanavond rustig houden en misschien vroeg gaan slapen, want iedere avond is mijn pijp uit.
Ik begon de dag door heel vroeg op te staan. Om 6 uur, want om 7u20 moest ik bij OZExperience zijn. Dat was een eindje wandelen. Samen met Roxana ben ik naar de Blue Mountains gegaan. Ik had een tour geboekt.
Na een lange rit, kwamen we aan op een plaats waar we de kangoeroes konden zien. We hebben er uiteindelijk 5 wilde kangoeroes gevonden. Je kon heel dicht bij ze komen, maar je moet toch voorzichtig blijven.
Hierna zijn we terug in de bus gestapt en gingen we op weg naar de Wentworth Falls. Eerst hielden we nog een korte halte in een klein dorpje, waar we een tas koffie hebben gedronken. Daar hebben we Gay (niet homo, is het anders uitgesproken) leren kennen. Hij was van Israël en was ook aan het rondtrekken. Het was een vriendelijke man en wat had die mooie blauwe ogen ;-).
Na weer een stukje rijden kwamen we aan in de Blue Mountains. Daar gingen we zon 2 à 3 uur wandelen. Stijgen en dalen in de heuvels. Terug naar boven klimmen, was wel wat vermoeiend, omdat onze gids er een stevig tempo in hield.
Wat ik daar allemaal gezien had, was adembenemend. Echt prachtig. Het uitzicht over de Blue Mountains, de watervallen, de vegetatie en de dieren. Ik heb er een Waterdragon (soort hagedis) gezien. Zwarte Cockatoos, een andere soort hagedis (kleiner). Voor de rest gingen we niet veel dieren zien, omdat die pas s avonds tevoorschijn komen.
Na deze fantastische wandeling, hadden we een lunch gekregen. Een broodje met salade, tomaat, komkommer, hesp, kaas en nog een pastasalade. Als dessert kregen we een appel en een ontbijtgranenreep. Hierbij heb ik ook nog kennisgemaakt met 2 Nederlanders (Nienke en Nick). Zij waren hier voor 3 maanden.
Het werd weer tijd om in de bus te stappen en zo gingen we naar Jamison Valley met de bekende Furber Stairs, the witches leap, de Katoomba Falls en natuurlijk als hoogtepunt de Three Sisters.
We gingen de hele weg naar onder. Het was dus via de trappen, maar het was heel steil. Gelukkig moesten we die weg niet terug naar boven. We hebben de Scenic Railway (de steilste spoorweg in de wereld) genomen om terug boven te komen. Dit was net alsof we in een attractiepark zaten.
Het werd weer tijd om naar Sydney te gaan. Eerst zetten we de mensen die in Katoomba gingen verblijven af en zo gingen we verder. Het was 2 uur rijden naar Sydney. Ik ben langs de chauffeur gaan zitten. Zo had ik beter uitzicht en kon ik ook zien hoe hier werd gereden. Ik heb ook veel met de gids zitten praten. Het was een plezante gids. Hij stelde voor dat ik zou rijden en hou zou dan gaan slapen (voor te lachen hoor). Zoiets zou ik nooit doen. Ten eerste heb ik nog nooit links gereden en ten tweede wil ik de verantwoordelijkheid van de ongeveer 20 mensen in de bus niet dragen. We hebben leuke conversaties gehad. Hij heeft mij ook verteld dat hij ging trouwen met een Engelse, maar dat de toelating van zijn vrouw in het land nogal veel tijd en geld in beslag nam. Ze moesten eerst minstens 12 maanden samenwonen.
Na een lange dag kwamen we eindelijk aan in Sydney. Roxana en ik zijn nog een lekkere spaghetti bolognese gaan eten en dan maar richting hostel. Ik was doodop.
Dit was mijn uitstap naar de Blue Mountains. Het was echt fantastisch en dit was de eerste keer dat ik echt genoten heb. Ik voelde me voor de eerste keer echt op vakantie.
Hier ben ik weer met een nieuwe dag. De morgen ben ik weer begonnen door te skypen met mama, papa en zusje. Daarna heb ik wat vragen gesteld over de verschillende jobs en heb ik mij uiteindelijk ingeschreven als Au Pair bij een gezin in Wagga Wagga. Dit ligt in de buurt van Canberra. Tussen Melbourne en Sydney in. Het gezin heeft 3 jongens. 2 kleuters en 1tiener. Op de tiener moet ik zo niet oppassen. Hij is 16 jaar. Ook moet ik klein huishoudelijk werk doen. Ik heb ook geluk gehad. Eerst boden ze 200 dollar p/w aan en nu 240 dollar p/w. Zaterdag en zondag vrij. Ze hadden het net aangepast. De moeder is geïnteresseerd in me en hopelijk hoor ik gauw of het iets gaat worden. Ik kijk er al naar uit, want het lijkt mij leuk daar. Ook vond ik het leuk dat het in een kleiner stadje is en als ik naar iets grotere stad wou gaan, kan ik naar Canberra gaan. Er stond ook op dat ik de auto mag lenen. Ik ben dus benieuwd.
Ik ben hierna ook wat informatie over Sydney gaan halen bij de reisbalie. Ik begon mij te vervelen in de stad en ik wist niet meer wat ik moest gaan bekijken. Op één dag heb je eigenlijk de hoofdpunten gezien.
Na alles geregeld te hebben, ben ik wat gaan rondwandelen. Daarna ben ik naar de hostel gegaan om me in te smeren en om te kleden. Zo ben ik samen met de 2 Belgische meisjes op weg gegaan naar het park om te gaan picknicken. Ik had al gegeten. De Eva en Sara stelde voor om zaterdag al te vertrekken naar Tamworth en dan konden we onderweg nog stoppen voor als we nog iets wilden zien. Ik draag dan voor 1/3 bij in de benzine.
Ik ben met hen ook naar het Medicare centre geweest, maar daar moesten we lang wachten voor we aan de buurt kwamen en toen het eindelijk zover was, kregen we te horen dat we ook ons visum (papieren) moesten afgeven. Die hadden we natuurlijk niet op zak. Mij hebben ze op de CM verteld dat we gewoon ons Europees ziekteverzekeringskaart moesten afgeven. Nu kan ik donderdag weer terug gaan.
Ik wilde ook twee dagen bijboeken in het base hostel, maar alles was volgeboekt.
Dus ik kon nog op zoek gaan naar een ander hostel. Dus wat deed ik? Ik pakte mijn Lonely Planet en ben gaan zoeken naar hostels. Dan heb ik het stratenplan van Sydney gepakt en zo opgezocht waar de hostels lagen. Ik heb de goedkoopste uit de Lonely Planet gekozen en ben op zoek gegaan (Het is toch maar voor twee dagen.) Ik vond het hostel vlug. Het zag er minder chic uit dan het base hostel, maar dat is niet zo erg. Als ik maar kan slapen in een bed. Ik wil niet langs de daklozen op straat slapen. Trouwens ik ben begonnen met een chic hostel, maar ik zal nog veel meer hostels tegenkomen die er iets minder uitzien. Dus ik zal het maar gewoon worden. Ik heb er eigenlijk ook niet zoveel problemen mee, daar ik in de chiro heb gezeten en dan ook niet altijd het mooiste kampplaats heb gehad. Ik ben dus al wat gewoon.
Na me te hebben ingeschreven in dat hostel, ben ik naar het central station gegaan om te kijken waar ik morgen moet zijn voor naar de Blue Mountains te gaan. Na een hele lange wandeling heb ik de startplaats ontdek. Ik zal dus morgen vroeg moeten opstaan. Om 7u20am moet ik al daar zijn. Hopelijk is Roxana dit keer op tijd, maar ik wacht niet meer.
Ik heb vandaag in totaal bijna een halve dag gewandeld. Ik heb nu pijn in mijn voeten. Straks ga ik samen met de twee Belgische meisjes iets drinken in Darling Harbour. We hebben ook al afgesproken om vrijdag naar Manly beach te gaan. Ik heb tot nu toe nog geen strand gezien.
Dit was het weer. Geef ik jullie genoeg leesvoer? J
Ps.: Proficiat aan Christel Goffin met haar dochtertje en proficiat dan ook aan Paula en Marcel met jullie nieuw kleinkind.
