Zondag 9/01/2011 (Laatste dag van de tour â Wellington - Auckland)
We waren nog met vier die terug naar Auckland gingen. Daar we niet veel gestopt hadden en Ricky (onze tourguide) vrij goed doorreed, waren we al rond drie uur in Auckland. Veel heb ik die dag dus niet meer gedaan. s Avonds ben ik wel nog ene gaan drinken met Ricky.
Ik was als enigste van de groep die richting Auckland ging. Voor we Christchurch verlieten, pikten we nog drie nieuwe leden op. Deze begonnen hun tour op het zuidereiland van Nieuw Zeeland. Voor we Kaikoura naderden gingen we nog eens naar de zeehonden (eigenlijk zeeleeuwen) kijken. Heel toevallig zagen we ook op dat moment enkele dolfijnen voorbij zwemmen en springen. We hadden geluk. Ze zwommen vrij kort bij de kust. Na Kaikoura hebben we nog een zeehonden kolonie gezien. Er waren enorm veel zeehonden en ook heel klein babytjes. In Picton had ik nog even tijd om het stadje te bezoeken en dan was het tijd voor mij om op de boot te stappen. Nog vlug afscheid nemen van Mike (buschauffeur) en dan op de ferry stappen. Deze keer reisde ik alleen terug naar Wellington. In Wellington was er een andere buschauffeur die me opwachtte en me naar mijn accommodatie in de stad bracht. Na mijn bagage in de kamer te hebben gedropt en een lichte maaltijd te hebben benuttigd, maakte ik nog vlug gebruik van het daglicht om de stad te verkennen. Het is een vrij mooie stad. Interessanter dan Auckland. Toch blijf ik Christchurch veel mooier vinden en vind het dus jammer dat we geen tijd hebben gehad om deze stad te verkennen.
Vrijdag 7/01/2011 (Otago region â Otago Rail Trail - Christchurch)
s Morgens kregen we ontbijt in het hotel, maar ook dit stelde niet echt iets voor. En zo gingen we dan maar op weg naar een camping in Ranfurly waar onze mountain bikes klaarstonden. Van daaruit gingen we op weg naar Hyde. Ons eindbestemming. Via de Rail Trail track fietsten we door een prachtig landschap. Ik moet zeggen dat dit één van de mooiste plaatsen van Nieuw Zeeland was. Ik heb echt genoten van de tocht. Ook was de weg vrij vlak en was het dus niet zwaar. Onderweg hebben we prachtig weer gehad, maar op een gegeven moment begon het te hagelen en dan was het weer zon. Ze spreken wel van dat Nieuw Zeeland vier seizoenen in één dag kan hebben. Ongelooflijk, hartje zomer en het hagelt. 34 km was het in totaal. Ook zijn we door een tunnel gefietst, maar het was zo donker dat je geen steek zag en dus geen idee had wie er in de tunnel was. Maar goed dat de mensen in de tunnel aan het praten waren, anders was ik totaal op hen ingereden. In Hyde lieten we onze fietsen achter en gingen we op weg naar Christchurch. Onderweg zijn we nog naar een strand gegaan met speciaal gevormde stenen. Het waren net eieren. Één van hen leek zelfs op de achterkant van een schildpad. In Christchurch namen we afscheid van elkaar en iederwerd afgezet bij zijn eigen verblijf. Anett en ik zijn nog gaan uiteten s avonds. Een chic restaurant en natuurlijk ook niet goedkoop. Maar toch lekker. Voor de rest hebben we nog wat rondgewandeld in de stad en dan was het ook tijd voor ons om afscheid te nemen. Zij reist binnen twee dagen richting Hawaii. Gelukzak.
We werden wakker en het was aan het regenen. Na een heerlijk uitgebreid ontbijt konden we weer genieten van het uitzicht. Spijtig dat het weer dit keer niet zo goed was, maar het gaf toch nog een speciaal zicht. De omgeving is eigenlijk ook wel mooi met de wolken die zo laag tussen de bergen hangen. Ook omdat het aan het regenen was, waren er meer watervallen. Op een gegeven moment, moest iedereen 5 minuten stil zijn, zodat we konden luisteren naar de natuur. Het was zo stil, met enkel het geluid van de regen en de watervallen.
Rond 10 uur moesten we van de boot op de bus stappen en van de bus op een volgende boot stappen, die ons zo terug naar Manapouri bracht. Daar wachtte Mike ons op. Oh ja, ik ben ook nog uitgenodigd geweest door twee Australiërs om bij hun te komen dineren. Deze mensen had ik dus ontmoet de vorige dag bij het dinner. Ze wonen in Melbourne. Leuk hé. J
Van Manapouri gingen we terug richting Queenstown en daar bezochten we het kleine dorpje Arrowtown. Gezellig dorpje. Van hieruit gingen we richting Otago region. Daar gingen we normaal curling doen, maar er was binnenkort een competitie en dus waren ze de banen daarvoor aan het voorbereiden. We konden wel een kijkje nemen. Toch spijtig dat we het niet konden spelen, het zou lachen geweest zijn. En zo kwamen we dan aan in ons verblijf. In een oud mijndorpje. Dit was de slechtste accommodatie die we ooit gehad hebben op deze trip. Heel oud. Ook het eten was vreselijk. En weeral te pikant voor mij. Toch hebben we met ons vieren (Emma, Jen, Anett en ik) nog veel plezier gehad. De kamer was zo vreselijk dat we plat lagen van het lachen. J
Woensdag 5/01/2011 (Queenstown â Fiordland National Park â Manapouri - Doubtful sound)
s Morgens vertrokken we richting Doubtful sound dat ligt in het Fiordland National Park.
We hadden voor vandaag een kleine rugzak moeten inpakken met juist kleren voor in dag. Zwemgerief, warme kleren en je toiletgerief. De grote valiezen en rugzakken bleven in de trailer van de bus. Mike bleef ook achter. Hij slaapt niet goed op een boot en is dan niet wakker genoeg voor de lange ritten terug richting Christchurch. Nu in Manapouri stapten we op een kleine ferry die ons over het meer bracht tot aan een bepaalde plaats waar we in bussen moesten stappen. Deze brachten ons dan over land naar onze Cruise. Daar aangekomen moesten we wachten in de eetzaal voor de uitleg en de verdeling van de kamers. En zo gingen we op weg. Aan boord kregen we een vieruurtje, soep en dinner (buffet). Maar voor het dinner konden we gaan kajakken. Dit was heel leuk en ontspannend. Ook gingen we zwemmen. Het was vreselijk koud, maar we hadden het record van het seizoen verbroken. De meeste passagiers die durfden te gaan zwemmen in het ijskoude water. De reacties van de mensen die in het water sprongen was hilarisch. Na dit kregen we een heerlijke warme soep en dan gingen we richting de open zee. Daar was ik heel gelukkig mee. Ik werd weer misselijk, maar dit keer niet zo erg. En zo was het tijd voor de avondmaaltijd. Een heerlijk uitgebreid buffet en daarna een uitgebreide keuze in dessert. Als laatste activiteit van de dag was er een foto presentatie over de natuur van Fiordland National Park. s Avonds gingen de mensen vrij vroeg slapen en ook de crew ging vroeg naar bed. Onze groep (de meiden) waren nog de enigste op. Dus ik zette de kaasschotel op onze tafel (deze stond nog op één van de tafels) en we hebben nog gezellig zitten babbelen.
Vandaag was het een rustige dag. Het was ook een prachtige, zonnige dag. In de voormiddag heb ik me door mijn mails gewerkt en wat op de blog gezet en rond de middag ben ik dan naar het stadje gegaan. Daar heb ik wat zitten rondkijken in de winkelstraten en de haven. Later had ik afgesproken met Annett om te gaan lunchen. Voor de rest zijn we nog verder gaan winkelen en dan terug op weg naar onze lodge. Ik ben nog vlug naar de supermarkt gegaan om wat fruit en brood te kopen. s Avonds heb ik verder gewerkt aan de blog. Ik heb namelijk internet gekocht voor de hele dag. Deze avond moet ik ook mijn valies weer pakken. Pfff.
Oh ja, telkens wanneer er in Queenstown brand is, dan gaat hier een alarm af dat hetzelfde geluid heeft als wanneer in de oorlog de bommen gelost werden over de stad. Akelig. Later hoor je dan de brandweer vertrekken.
De grote, langverwachte dag. BUNGYJUMPING. s Morgens was het vroeg opstaan, klaarmaken voor de uitstap en dan op weg gaan naar het centrum. In het kantoor van de Bungy werd ik gewogen (ik wilde het resultaat niet weten) en je kreeg hierna een nummer. Dan was het wachten tot de bus er was. Ik heb tijdens het wachten contact gemaakt met twee Amerikanen. Zij gingen de kleine Bungy doen. Het was een stukje rijden tot aan de eerste bungy. Daar zetten we de mensen af die deze jump gingen doen en wij gingen dan verder landinwaarts. Op een gegeven moment moesten we overstappen in een kleine bus. Deze bracht ons naar de Bungy Nevis. Kortbij lag de Bungy Arc (swing). Ik geloof dat deze de grootste swing in de wereld was. In het centrum op de heuvel moesten we onze harnassen aandoen en dan werden we opnieuw gewogen. Leuk. In het groot werd je gewicht op je hand geschreven. Eerst kregen we uitleg en daarna werden we met een gondel naar het midden van de ravijn gebracht. We stapten daar in een cabine deze hing aan dikke koorden over de ravijn. Hier moesten we wachten tot het onze beurt was. Omdat ik een hele tijd moest wachten, kon ik wat gewoon worden aan de hoogte. Toen het mijn beurt was, was ik al helemaal niet meer zenuwachtig en keek ik echt uit naar mijn sprong. Ik treuzelde dan ook niet en sprong onmiddellijk van het platform. Echt waar, this was AMAZING!!!! Ik wilde het onmiddellijk nog een keer doen. Je raakt bij deze sprong het water niet en na een aantal keer op en af gegaan te hebben, trok ik aan het koord zodat mijn voeten loskwamen ik ik rechtop zat. Zo had ik een comfortabele reis terug naar boven. Ze trekken je dus terug op in de cabine. Aangezien dit de derde hoogste is in de wereld ga ik nu op zoek naar de andere twee. Ik ben niet tevreden met één die lager is. ;-p
Nadat ik mijn fotos heb gekregen, brachten ze je terug naar de stad.
Namiddag heb ik mijne was gedaan en voor de rest was het een rustige namiddag.
s Avonds zijn we weer gaan uiteten. Maar dit keer niet met de hele groep. Het was weer eens een leuke avond.
We vertrokken deze dag met regen, maar na een tijdje werd het weer beter en kwam de zon piepen tussen de wolken. Onderweg richting Queenstown hebben we enkele korte haltes genomen om van het uitzicht te genieten en ook hebben we de grote meren van Nieuw-Zeeland kunnen bewonderen. Lake Wanaka en Lake Hawea. In het dorpje Wanaka hebben we een wandeling gemaakt. We hebben een heuvel beklommen en op de top konden we dan genieten van het prachtig uitzicht over het dorp en de meren.
Voor we Queenstown binnen reden zijn we gaan kijken naar de plaats waar de eerst opgerichte Bungyjump in de wereld bevind. Het was prachtig. Deze hoogte was 43m. Ik heb daar onmiddellijk mijn bungyjump geboekt. Maar, niet deze kleine. Ik ga voor de derde grootste bungyjump in de wereld. 134m hoog. Spannend.
In Queenstown hebben we een rondleiding gekregen door de stad en zo gingen we naar onze lodge. s Avonds zijn we gaan uit eten. We hebben pizza gegeten. Annett en ik hebben ieder een verschillende pizza gekozen en daarna hebben we ze verdeeld. Na het eten zijn we nog iets gaan drinken.
Van Franz Josef gingen we richting Makarora. Onderweg hebben we een korte halte gehouden op een meer (Lake Matheson) en met uitzicht over Mount Cook. Daarna zijn we gestopt bij een strand en de Abel Tasman sea. In Haast hebben we een kleine museum bezocht. Onderweg zijn we nog gestopt voor enkele fotos van de omgeving en Mount Cook. Hierna zagen we nog een waterval. Als je enkele minuten in de waterval keek en daarna kijkt naar de bomen, dan begonnen de bomen zeer snel te groeien. Echt grappig en bizar. De volgende halte was de Blue Pools. Het was een 5 minuten wandeling tot ginder. Daarna nog over twee wiebelende bruggen en zo zag je dan de Blue Pools. Het water was heel helder dat je zelfs zeer duidelijk de rotsen onder water zag. Na deze wandeling gingen we dan weer verder en zo kwamen we dan in Makarora. Daar hadden we een verblijf in leuke huisjes. We kregen ook een avondmaal. Als laatste activiteit van deze dag was de karaoke.
Het was vrij vroeg opstaan deze morgen. We kregen ons ontbijt in de bar en dan was het tijd om richting het kantoor van de Glacier te gaan. Daar kregen we een nummer en moesten we onze schoenen gaan passen. We kregen ook een waterproof broek, jas en nog een muts en handschoenen. Ook kregen we een buidelzak waar onze crampons in zaten. Dit zijn ijzeren pinnen die je onder je schoenen bind en zo kan je dan op het ijs wandelen. Met de bus brachten ze je tot kort aan de glacier. Daar moesten we een stukje wandelen tot aan de glacier. Voor we begonnen, werden we ingedeeld in vier groepen. Van de fitste groep (1) tot de groep die het iets moeilijker heeft. Ik heb gekozen voor groep 2. De wandeling was helemaal niet zo zwaar, daar we vele haltes hielden doordat de begeleider paden en treden aan het maken was met een soort bijl. Voor we op het ijs gingen, deden we onze crampons aan. De tocht over de glacier was prachtig. Het weer in de morgen was goed, maar in de late namiddag begon het toch te regenen. Toch was het steeds korte momenten. We hebben geluncht op het ijs en daarna zijn we door een tunnel van ijs gegaan. Hier waren twee extra begeleiders aanwezig die je veilig door de tunnel leiden. Er was een scheur in de tunnel die door de regenval van de laatste dagen vrij groot was geworden. Ook gingen we tussen twee grote muren van ijs. Het was voetje voor voetje. Zo smal was het. Je zat echt geplet tussen deze muren. Soms moest je berg op tussen deze muren en je kan je aan niks optrekken, daar het zo glad was. Toch was het lachen. Ze hebben me ook regelmatig zitten vragen of ik het niet koud had. Ik had enkel een short aan. Mijn bovenlichaam was goed ingepakt. Ik had geen last van de kou. Enkel wanneer we stilstonden. Vooral mijn bovenlichaam begon af te koelen, omdat je aan het zweten bent onder al die lagen kleren. We zijn een heel stukje omhoog gegaan. Rond 4 à 5 uur was het dan tijd om weer naar beneden te gaan. Wel, ik heb genoten van mijn tocht. Terug in de lodge heb ik een heerlijke douche genomen en dan moesten we ons eigen eten klaarmaken. Weer pasta. ;-)
s Avonds hadden we dan ons eindejaarsfuif. We verkleden ons in de jaren 70 en zo gingen we dan naar de bar om te feesten. Eigenlijk waren we met zijn allen doodop van de wandeling. Toch hebben we ons nog goed geamuseerd.
Tijd om weer in de bus te stappen. Veel heb ik niet gezien van Christchurch, maar op het eerste zicht lijkt het wel een leuke stad om eens te gaan bezoeken. Zoals de naam Christchurch het al zegt, is het een echte kerkenstad. In de bus kregen zaten al de nieuwe leden. Ze hebben zelfs mijn plaats in de bus ingepikt. Ach ja, daar gaan we niet over mokken. Ook was er blijkbaar weer een aardbeving geweest in de vroege morgen rond 4 uur. Ik heb het niet gevoeld. Even later waren we op weg richting Franz Josef. Onderweg hebben we enkele keren gestopt. Eerst een tas koffie drinken in Springfield. Niet ver van Springfield hielden we een halte in Kura Tawhiti (Casthe Hill). Daar deden we kleine wandeling tussen de limestone rocks. Van op de top van deze stenen had je een prachtige uitzicht over de omgeving. En het is zo stil. Tijdens de rit hielden we af en toe een korte halte om wat fotos te maken van de omgeving. Ook zijn we onderweg gestopt voor de Kea (soort papegaai). Voor deze beestjes moest je oppassen. Ze kunnen de ritssluitingen van je rugzakken en handtassen open krijgen en als je je auto open laat, dan hebben ze veel plezier in de auto. Ze scheuren je zetels stuk en maken heel veel rommel. Even later reden we door Arthurs pass en zo richting the west coast. In Hokitika hielden we een korte halte. Vlug even gaan shoppen (eten) voor de komende dagen. De maaltijden zijn niet altijd inbegrepen. Hierna nog even rondkijken in het dorpje en dan weer op weg. Na Hokitika maakten we weer een korte wandeling door een stukje regenwoud en kwamen uit op een meer. De volgende halte was in een tweedehandszaak. Daar zochten we kleren vanuit de jaren 70 voor het eindejaarsfeestje. We hadden veel plezier in deze winkel. Het was lachen. Mike haalden de stomste kleren tevoorschijn. En zo kwamen we dan in Franz Josef. In Franz Josef hebben we onze full day walk on the glacier geboekt. Het was 155 dollar. s Avonds kregen we een heerlijke maaltijd. Ik had gekozen voor een satay chicken salad. Maar voor we begonnen kregen we soep met heerlijk vers brood, dan de chicken salad (heerlijk). Als laatste kregen we nog een heerlijk dessert (mudcake). Die avond hebben we nog meegedaan met een pool wedstrijd. Ik was zo slecht in dit spel. Ach ja, ik was niet de enige.
De volgende morgen gingen we van Hammer Springs op weg naar Kaikoura. Het was een prachtige dag. De hele dag hadden we zon. Alleen was de wind een beetje fris. Maar dat is ok, zolang we maar zon hebben. In Kaikoura zijn Annette en ik gaan winkelen en achteraf hebben we op het strand gelegen. Eigenlijk waren het dikke keien. Deze waren wel heerlijk warm. We wilden ook gaan zwemmen. Toch hebben we het niet gedaan. Veel te koud water en nog steeds de koele wind. Ik heb me heel veel ingesmeerd met de hoogste factor en toch ben ik op sommige plaatsen zwaar verbrand. Ze zeggen wel dat de zon in Nieuw-Zeeland sterker is dan in Australië.
Na Kaikoura zijn we richting Christchurch gereden. Onderweg hebben we nog enkele zeehonden gezien. Leuk. In Christchurch zijn we Japanees gaan eten. Noiri (Japan) heeft ons wegwijs gemaakt in de gerechten. We kregen geen bestek en moesten dus met de stokjes eten. Ik deed het niet slecht met de stokjes. Dankzij de lessen van Noiri had ik bijna mijn heel bord opgegeten met behulp van de stokjes. De rijst en de kip gingen er vlot in. J
Na het eten zijn we terug op weg gegaan naar ons motel. Bij het hostel van Noiri hebben we afscheid van hem genomen. Zijn reis met ons is gedaan.
Oh ja, Christchurch is onlangs in september getroffen door een hevige aardbeving. Op de 27ste december hadden ze weer een naschok. Vele gebouwen zijn nog steeds verwoest of afgebroken. Wanneer je door de stad gaat, zie je de scheuren in de gebouwen, de muren die er niet meer zijn, enz. Ik geloof ook dat het al de derde naschok is na de grote aardbeving. Hopelijk stoppen de naschokken en kunnen ze de stad (de huizen en winkels) weer heropbouwen.
s Morgens wilden we om negen uur vertrekken, maar ze kwamen ons al vertellen dat de wegen overstroomd waren en dat we dus niet weg konden. Het heeft de hele nacht blijven regenen en al het water van de bergen is in de vallei gestroomd. We kregen ook de waarschuwing dat wanneer het alarm afging, dat we naar het hostel moesten gaan. Ook de valiezen moesten op de hoogste bedden gelegd worden. Als het alarm afging, was dus het teken dat de rivier die kortbij lag, overliep. Het was nog maar twintig centimeter verwijderd van de rand. Gelukkig is dat niet gebeurd en is het beginnen opklaren. Tijdens dit heel gebeuren hadden we geen elektriciteit en water. Er was een stroomkabel naar beneden gevallen en de politie probeerde de mensen uit het water te houden. Achteraf denk ik dat de stroom volledig was afgesloten, want we konden weer door het water. Ik merkte ook dat het water begon weg te trekken en de wegen kwamen weer in zicht. De mensen begonnen ook weg te rijden uit de vallei. Dus ben ik onze tourguide (die ondertussen terug in bed was gekropen) eruit gaan jagen. We wilden met zijn allen op weg gaan en niet vastzitten in de vallei. We betalen ook om iets te zien hier, hé. Na ongeveer twee uur rijden kwamen we vast te zitten in een klein dorpje (Murchison). De wegen waren afgesloten wegens water op de wegen en landslides. Dus daar hebben we nog eens enkele uren zitten rondhangen. Op een gegeven moment kwam er weer beweging in het verkeer en konden we door. 10 minuten later stonden we alweer stil. De weg die we in wilde rijden was weer afgesloten. We moesten een half uurtje wachten. Hierna zijn we vrij vlot verder kunnen rijden tot Hammer Springs. Nog eenmaal moesten we door diep water en dan was het ok. In Hammer Springs kwamen we vrij laat aan, maar we wilde toch in de Hot Springs gaan. Heerlijke warme baden. Wanneer je uit zon bad kwam was het zeer koud, want het was nog steeds aan het regenen en de baden liggen buiten. Dit keer hadden we ook de waarschuwing gekregen om ons juwelen uit te doen, of ze werden weer zwart. Na dit zijn we rechtstreeks gaan eten in een restaurant. Heel lekker. Rond 10 uur gingen we dan uiteindelijk op weg naar onze verblijven. Dit was tot nu toe het mooiste verblijf dat we hebben gehad. Het was een chalet. We hadden binnen kamers van twee, een keuken, badkamer, wc, lounge, tv, gaskachel, stereo en buiten een groot terras. Zelfs de bedden kon je verwarmen, maar dat heb ik niet gedaan, zo koud was het nu ook weer niet. Met enkele van de groep hebben we een gezellige avond gehad en dan naar bed. Good night.
s Morgens werden we opgepikt door een bus die ons naar de watertaxi bracht. Daar moesten we inchecken en dan was het tijd om op de boot te stappen. Deze was nog niet in het water. Een tracktor bracht de boot naar de zee en zette de boot af in de zee. Eerst gingen we kijken naar de Split Appel en dan werden we afgezet op Bay A. Vanaf daar hadden we een wandeling van vier uur voor de boeg. Terug richting Marahau. Het was een prachtige wandeling met mooi weer. Ik heb alle lookouts en bays bezocht. Dus dat was berg op en af. Het eigenlijke pad was vrij gelijk. Dat was goed en je kon dan ook goed doorstappen. Ik heb echt genoten van mijn wandeling. Rond de middag heb ik op het strand mijn lunch opgegeten. In de namiddag was ik terug op de camping. Voor de rest heb ik zitten relaxen en s avonds moesten we dan ons eigen dinner klaarmaken. Na het eten hebben we nog gezellig zitten babbelen en wijn proeven. Het is ook rond de avond beginnen te regenen.
s Morgens zette Lucky ons af bij de haven waar onze ferry vertrok. Dus tijd om afscheid te nemen van enkele van de groep. We waren met vijf die naar het zuiden gingen. Vier Duitsers en ik. Nadat we onze valiezen hadden ingecheckt, moesten we onze tickets gaan halen. Lucky was al weg met de rest van de groep. Bij de balie vertelde ze ons dat we niet geboekt waren, we konden wel mee met de ferry maar moesten betalen. Ik vertelde de man dat dat niet doorging, want ik had al betaald en dat hij de organisatie moest bellen. Dat heeft hij gedaan en de organisatie heeft de rekeningnummer gegeven en de plaatsen geboekt. Onze dag begon goed. We hadden prachtig weer deze dag. De reis op de ferry duurde 3,5 uur. In Picton moesten we dan onze valiezen gaan halen en natuurlijk lagen die van ons als laatste op de band. Mike onze nieuwe tourguide stond al op ons te wachten. We zijn maar met een kleine groep nu. 7 leden. Wij met ons vijven en een Japanner en een Brit. We hadden nog meer pech vandaag. Normaal gezien hadden we een wijnproeverij vandaag, maar die ging niet door. Het was boxing day, de dag na Kerstmis. Dus alles is gesloten. Dan hebben we maar in een winkel ieder een fles wijn gekocht. We doen dan maar een wijnproeverij na het dinner. De reis richting Abel Tasman was prachtig. De omgeving was zo mooi. Bijna iedereen lag te slapen, maar ik wilde niets missen van het landschap. In Abel Tasman verbleven we op een camping. De omgeving was er prachtig met de moeras en de zee kortbij en achter ons lagen dan de bergen. Voor het eten ben ik nog een korte wandeling gaan maken door het moeras. Prachtig en zo stil. Ik had echt nog geen zin om terug naar de camping te gaan. Maar het was tijd voor ons avondmaal. Een barbecue. Aan tafel zaten ook nog vier Belgen. Ze waren afkomstig van Leuven en Gent. Leuke mensen.
Zaterdag 25/12/2010 (Tongariro National Park-Wellington)
Weer maar eens lekker uitslapen, omdat de wandeling over de vulkaan niet doorgaat. Dus hebben we een kortere wandeling van twee uur gedaan door het nationaal park. Natuurlijk was dit heel mooi en het was geen zware wandeling. We hebben ook weer een waterval (Taranaki Falls) gezien. Na de wandeling zijn we nog een andere waterval (Tawhai Falls) gaan bezoeken. Hier is ook Gollems Pool gefilmd van Lord of the Rings.
Hierna terug naar de logde voor de lunch en dan op weg naar Wellington. Daar kwamen we pas rond 6 uur aan en om 7 uur was ons kerstdinner. Dus we hadden geen tijd om de stad te bezoeken. Het was thans een mooie dag. En wanneer we door de stad reden, zag de stad veel interessanter uit dan Auckland. Er is veel meer te zien. Het kerstdinner was 32 dollar. Het was dus niet inbegrepen. Het eten was wel heel lekker en heel veel. Later die avond ben ik nog met Anne-Sophie, Till en Dieter de stad by night gaan bezoeken. Heel mooi. Maar Anne-Sophie en ik wilden gaan shoppen. Er was over sales, maar natuurlijk geen winkel is open.
Vrijdag 24/12/2010 (Whakahoro-Tongariro National Park)
Lekker even uitslapen en dan was het alweer tijd om op weg te gaan. We reden rechtstreeks naar onze volgende logde. Normaal gezien gingen we vandaag één van de vulkanen beklimmen (Mount Tongariro), maar het ging niet door vanwege het weer. De hele dag regen. Dus ben ik maar met Sandra een korte wandeling gaan maken rondom het dorp dat ligt aan de rand van het Tongariro National Park. Voor de rest van de dag was het relaxen. Rond 4 uur moesten we bergschoenen en ander materiaal gaan passen in een winkel. Dit was dan voor de volgende dag. Dan doen we de wandeling over de vulkaan. Maar ze hadden ons al gewaarschuwd dat het die dag waarschijnlijk ook niet door gaat. Ik had alleen maar wandelschoenen nodig. s Avonds was ons eten inbegrepen. Ik had een heerlijke pasta carbonaro. Maar hier was ook nog pesto in, zongedroogde tomaten, kip,
Dan was het tijd voor de Kerstman. We hadden in het begin van de reis een naam moeten trekken en voor die persoon moesten we dan een kleinigheid kopen. Ik had Sandra T. (Canadese). Ik heb moddercrème (handcrème gemaakt van modder in Rotorua). Ze was er heel blij mee, want ze wilde het kopen, maar had het niet gedaan en had er achteraf spijt van. Voor we aan tafel gingen, moesten we de cadeautjes in een zak doen. Deze werd dan na het eten rondgegeven en iedereen kreeg zo dan zijn cadeautje. Voor de rest hebben we gewoon gezellig samen gezeten terwijl sommige de film van Lord of The Rings bekeken. We hebben nog gratis drank gekregen en dessert. Bij het dessert moesten we kiezen wat het beste was. En zo was KERSTAVOND om. Ik had echt niet het gevoel dat het kerstmis was.
Onderweg van Rotorua naar Taupo hebben we gestopt bij een grote modderpoel (heet) en een stukje verder gingen we zwemmen in een natuurlijk warm water rivier. Heerlijk. Ik heb lang zitten genieten in deze rivier, maar toen ik eruit kwam ontdekte ik dat mijn zilveren armband totaal blauw-zwart was geworden. Geen nood, het gaat er na een tijdje wel weer af. Ik hierna was het tijd om verder te gaan naar Taupo, omdat enkele onder ons gingen skydiving doen. Ik wilde het wel nog eens doen, maar omdat ik het al eens gedaan had, wilde ik mijn geld houden voor iets anders. Iets nieuws. In Taupo zetten we de skydivers af en wij als overige gingen Taupo bezoeken. Eerst reden we naar een lookout over het meer van Taupo. Het volgende dat we gingen bezoeken was Huka Falls en als laatste Taupo centrum. Heel mooi plaatsje. Na een uurtje gingen we terug naar de plaats van de skydiving om de anderen op te pikken. En dan op weg naar Whakahoro. Onderweg zagen we de drie vulkanen: Munt Tongariro, Mount Ngauruhoe (Mt Doom L&R) en Mount Raupehu. Deze zijn nog steeds actief.
De Blue Duck Logde was prachtig. Midden in de natuur. Het is ook een schapenboerderij. Twee boeren gaven ons een rondleiding op de boerderij. We reden rond op hun quad. Deze waren groter. Voor zes personen. De rest moest vanachter zitten met de honden. We gingen naar een waterval kijken en een oude brug. Na dit reden we terug en reden we naar een totaal andere plaats op de boerderij. Op de top van de heuvel speelden we een spelletje golf. Als je de bal over de rivier beneden de heuvel kreeg, kreeg je een bier. Natuurlijk lukte dit me niet, daar ik nog nooit golf heb gespeeld. Terug in de logde deden we nog aan kleiduif schieten (ik denk toch dat je het zo noemt). Ik raakte de schijf niet, maar ik was er altijd kortbij. Nog een beetje meer oefenen. Tijd om ons gereed te maken voor het dinner. Het eten in de bar was lekker, maar veel te pikant voor mij. En zo was de dag weer om.
Vulkanen: (links) Mount Tongariro and (rechts) Mount Ngauruhoe (alias Mt Doom from Lord of the Rings)
Het was vroeg opstaan deze morgen. We kregen een ontbijt en dan gingen we op weg naar Rotorua. Onderweg reden we alweer door een stukje van de Coromandel Forest Park. Weer héél mooi. We hielden een korte halte in Paeroa. Daar hebben ze de L&P drank uitgevonden. L&P staat voor lemon en Paeroa. Paeroa is een rivier. Dus ze hebben rivierwater en lemon gemixt. Rond 11 uur kwamen we dan in Rotorua aan. Eerst inchecken in ons hostel en dan op weg naar de Whakarewarewa Thermal Village. Daar kregen we een lunch dat klaargemaakt was in de natuurlijke stoom. Uit de kleine poelen kwam stoom. Het was heel lekker. Gestoomde groentjes, aardappelen, kip en nog een soort vlees, maïs en dan nog een dessert.
Om één uur kregen we een rondleiding door het dorp. Ik vind de Maori cultuur prachtig. Op het einde van de rondleiding kregen we een voorstelling van verschillende dansen en muziek. Ook de Haka kregen we te zien. Dit is een krijgerslied en dans. Nog even de modderpoel bezoekenen de geisers en dan terug op weg naar het stadje. Daar ben ik dan gaan winkelen. s Avonds zijn we met zijn allen gaan uiteten. Het was een leuke dag. Oh ja, de stoom rook naar eieren (gekookte eieren).
Dinsdag 21/12/2010 (Auckland-Thames-Coromandel Forest Park-Hot Water Beach-Hahei-Cathedral Cove)
Deze morgen gingen we nieuwe leden voor de groep oppikken. Zes dames kwamen erbij. Later zou er nog een moeder van één van de nieuwe leden erbij komen, maar deze zat vast in Londen. In Auckland zelf gingen we nog Mount Eden bezoeken. Dit is een vulkaan en van daarop kon je de hele stad zien. Prachtig. We hadden ook veel beter weer vandaag, dus een goed uitzicht. Even later gingen we dan op weg naar Hahei. Onderweg zijn we gestopt in Thames voor wat inkopen. Ik vind Thames een heel mooi dorpje. Spijtig genoeg hadden we niet genoeg tijd om het te bezoeken. En zo gingen we dus weer verder. We reden door het Coromandel Forest Park. Héél mooi. Voor we naar Hahei zelf gingen, gingen we eerst Hot Water Beach bezoeken. Daar graven ze op een bepaalde plaats kuilen in het zand en zo hat je heel warm water. Het tij van de zee was ook op dat moment aan het wegtrekken. Hopen volk was daar. We zijn dan maar doorgereden naar Hahei. Daar verbleven we op een camping. Wij zelf verbleven in huisjes op de camping. Heel gezellig. Nadat we de valiezen hebben gedropt, gingen we op weg naar Cathedral Cove. Het was een hele wandeling met steile beklimmingen. In deze grot hebben ze een stukje van de film Narnia 2 gefilmd. We zijn ook gaan zwemmen bij de Cathedral Cove. Rond 5 uur was het dan weer tijd om weer terug te gaan naar de camping. Dus opnieuw de heuvel beklimmen. Op de camping hielden we een gezellige barbecue. Deze avond was er ook een maaneclips. En dat was het dan voor deze dag.
