Dinsdagmorgen kwam Corey mij halen. Hij vertelde mij dat hij om negen uur kwam, maar hij was er pas om half 11. Dat was niet erg. Ik verwachtte het al, want de mannen vertrokken die dag naar Sydney.

Thuis aangekomen heb ik Blake zijn verjaardagscadeautje gegeven. Hij was de maandag verjaard. Ik had een kleinigheid gekocht. Belgische chocolade (Seashell). Wat moet je anders kopen voor een 17-jarige.

Ook stond er me een verassing te wachten toen ik thuiskwam. In de keuken was het juist of er een bom gebarsten was. De vaatwasser was nog steeds vol en op de toog stond nog vaat. Voor de rest was alles rommelig en vuil. In de wasplaats puilde de manden uit van de was en was er ook weer heel wat plooiwerk te doen. En dan moet je weten dat alles netjes was voordat ik vertrok. De keuken was leeg en opgeruimd. De was was gedaan en goed bijgehouden.

Prue had me ook gevraagd om onmiddellijk koeken te bakken voor de mannen, zodat ze die konden meenemen.

Ik wist dus wat me te doen stond.

Woensdag was ik eindelijk door de was en kon ik het gewoon weer bijhouden. Woensdag ben ik ook met de jongens naar Noah’s Arc gegaan. Dit is een binnenspeeltuin in Wagga.

Het weer begint hier ook achteruit te gaan. Het aan het afkoelen en het regent nu iets meer. Maar je moet weten dat het nog steeds niet echt koud is (boven de 20°C) en de regen is ECHT af en toe een korte bui en dan is de zon weer daar.

Donderdag is Prue vertrokken naar Sydney.

Vrijdag is Elisa komen spelen en hebben de kinderen de hele dag buiten gespeeld. Dat was goed, want zo kon ik wat doen in het huis. Ik heb dan ook heel wat poetswerk verricht en de kinderkamers opgeruimd.

Namiddag kwam Jane Annabel brengen en de kinderen ophalen, zodat ik de zaterdag een rustige dag had. Annabel was de vorige au pair en ze blijft hier nog twee weken voordat ze naar huis gaat.

’s Avonds, nadat de kinderen weg waren, heb ik nog wat eten gekookt voor de kinderen en dat ingevroren.  Als laatste heb ik nog een lekkere pasta gemaakt voor Annabel en mezelf. Het was pasta met veel groenten in, champignons en kip. Heerlijk was het.

Zaterdag is het dan zover. Het is mijn verjaardag. Eerst lekker uitslapen. Toen ik in de keuken kwam had Annabel mijn bord klaargezet met een broodje met kaarsjes in. Rondom  had  ze het ze het versierd. Er lag ook een pakje bij. Daarin zat een kaart van Prue en Jane (de oma) in. Beide hebben me ook ieder een bon gegeven. De oma heeft me een bon gegeven van bij de winkel ‘Myers’ voor 50 dollar. In die winkel hebben ze alles: vb. parfum, kledij, kookgerei, meubels, schoenen,… Van Prue heb ik een bon gekregen van bij de winkel ‘Sportsgirl’ voor 75 dollar (± €50). Daar kan je kledij kopen.

Leuk hé. Ik had dit totaal niet verwacht.

Later belde de kinderen om me een gelukkige verjaardag te wensen.

Na het ontbijt ben ik gaan wandelen met Belsey op de heuvel naar mijn favoriete plekje. Maar toen we terug naar beneden wilden gaan, hadden de koeien onze weg versperd. Ik moest tussen de kudde door lopen om naar beneden te gaan. Ze hadden de poort gebarricadeerd. Belsey beschermde me door te blaffen naar de koeien die te dicht bij me kwamen. Belsey bleef goed in mijn buurt. Toen gebeurde het. De koeien begonnen aan te vallen. Ze hadden het op Belsey gericht, maar zij stond langs mij. Dus een drietal koeien van 700 kg kwamen op me af in volle vaart. Belsey had het vlug door en bleef uit mijn buurt. De koeien hadden wel schrik van mij. Toen ik de koeien had weggejaagd, keek ik om op zoek naar Belsey. Ik zag even later de hele kudde de heuvel afrennen en arme Belsey liep voorop. Mijn hartje heeft dus een paar hartslagen gemist. Ik heb geen schrik van koeien, maar als zo’n beest op je afkomt, ben ik toch niet gerust.

Later in de namiddag heb ik samen met Annabel paardgereden en hebben we onderweg meer dan 12 kangoeroes gezien. Terug op het domein hebben we nog wat geoefend in de Yard. Ik oefende mijn trotting (draf) en cantering (galop).

’s Avonds heb ik met mijn ouders en zusje gebabbeld en dan hebben we naar een filmpje gekeken.

Zondag ging Annabel de kinderen halen bij Jane. Ze wou het absoluut doen. Ik heb er dan van geprofiteerd en ben ’s morgens met Belsey en Wax gaan wandelen.

Voor de lunch had ik verloren brood gemaakt, maar dat kenden ze hier niet. De kinderen proberen niet graag iets nieuws en zeggen altijd het is vies voordat ze het proeven, maar uiteindelijk hadden ze het graag. Annabel kende het ook niet.

Het weer deze week was dus zeer wisselvallig. Voor volgende week geven ze terug veel zon.

14-04-2010 om 07:41 geschreven door Sigrid