Dinsdagmorgen moest ik een speciaal soort saus maken voor het avondmaal. Ik moest het recept in de kookboek volgen. De saus ging in de slow-cooker en het moest daar 10 uren in blijven koken. Het eindresultaat was toch heel lekker en ik heb veel complimenten gekregen over mijn saus. J
Namiddag heb ik Charlie naar paardrijden moeten brengen en dit keer moest ik met de BMW (4x4) rijden. Grote wagen en heel modern ingericht. Het is een goede wagen, maar ik verkies toch de landrover en de ute om in te rijden. Deze voelen veiliger aan. Ik vond niet dat de BMW zo aangenaam reed.
Toen we terug naar huis gingen, wisselden Prue en ik van wagen. Ik nam de ute, maar aan de ute hing de trailer van de paarden. Mijn opdracht was om die ook naar huis te brengen. Dus zo heb ik voor de eerste keer met een aanhangwagen gereden. Het ging heel goed. Ik heb geen problemen gehad.
Woensdag was het Charlies verjaardag. Hij werd 4 jaar. s Morgens kreeg hij zijn cadeautjes en s avonds was het feest. Vele buren kwamen langs. Het was een drukke avond. Na een tijdje was ik zo moe van een luisteren naar de conversaties tussen de mensen. Ik versta hen goed, maar als je de hele tijd moet concentreren op wat ze zeggen en ook praten ze heel snel Australisch Engels, dan wordt het vermoeiend. Toch was het een fijne avond.
Donderdag had ik een afspraak met Danette Gale in het dorp. Ze had me uitgenodigd bij haar huis. Ik kende haar niet, maar ik kreeg plots een mail van een oude buurjongen dat hij iemand kende in Wagga en dat ze me wilde ontmoeten. Ik heb haar telefoonnummer gekregen en heb haar opgebeld. Zo hadden we dan afgesproken om op donderdag te gaan luchen. Het was heel aangenaam en we hebben een leuk gesprek gehad. Het was jammer dat ik haar nu pas leerden kennen. L Maar ja, misschien kom ik terug naar Wagga. ;-)
Vrijdag heb ik in de voormiddag een cake en koeken gebakken, de was gedaan , opgeruimd en het huis gestofzuigd. Namiddag ben ik met Charlie naar Wagga gegaan en zijn we eerst gaan winkelen. Ik had nog een paar dingen nodig. Daarna trakteerde ik Charlie op een ijsje. Dit was nog voor zijn verjaardag en zo ben ik dan naar het treinstation gegaan en heb ik daar een treinticket gekocht richting Byron Bay. Als laatste zijn we nog naar een speeltuin gegaan en zo werd het weer tijd om naar huis te gaan.
s Avonds kwamen twee buren af en bleven eten.
En zo was mijn laatste werkdag weer om. Het zit erop.
Zaterdagvoormiddag ben ik naar Regs huis gegaan en zijn we met ons drieën in de heuvels gaan lunchen (Reg, Julie en ik). Hierna reden we terug naar huis en zijn Reg en ik te voet de heuvels in getrokken. Julie kon niet mee, want ze heeft een soort spierziekte (denk ik). Ze is slecht te been. Eerst zijn we de heuvel, die ik was afgedaald, nu steil omhoog opgeklommen. Tjonge, ik heb ik niet veel conditie meer. Toch niet om steile heuvels te beklimmen en ook had ik weeral geen goede schoenen aan, want ik gleed regelmatig uit. Reg waiting for me.
Boven op de heuvel hebben we een hele hoop kangoeroes gezien. Prachtig, maar ik kan er maar geen foto van trekken, want ze staan veel te ver weg. We hebben een tijdje over de toppen van de heuvels gewandeld en daarna zijn we door een droge creek (rivier) gewandeld. Reg was zelf nog nooit op die plaats geweest. Dus we gingen de creek verkennen. Ik heb die dag veel interessante dingen gezien en weeral gaf Reg me heel veel uitleg over alles. Ook vertelde hij heel veel verhalen over de oude tijd met de Aboriginals en ook over zijn familie. Ik meen het, het was super interessant en ik hou ervan om naar zon verhalen te luisteren. We hebben de hele namiddag gewandeld en om half 6 waren we weer thuis. Ik was ook uitgenodigd voor dinner bij hun te houden en natuurlijk aanvaarden ik dat. Het was een heerlijk simpel dinner. Na het dinner hebben we heel veel gebabbeld over België en Australië en over nog vanalles. Tijdens ons gesprek haalde Reg onverwachts een artikel boven over iemand die je kon contacteren voor jobs in de outback. Ik bedoel hier dan ook de echte outback waar je UREN moet rijden voor je beschaving ziet. De kinderen daar krijgen les over de telefoon. Hij vond dat ik het moest proberen en ik ga dat ook doen als ik aanvaard wordt natuurlijk. Reg deed me op deze manier herinneren wat ik eigenlijk echt verwachtte te doen op deze reis. Ik wil iets doen dat onvergetelijk was. Ik wil niet alleen de toeristische plaatsen zien, maar ik wil het echte Australische leven meemaken en Reg vertelde me dat je dat alleen maar kunt doen door in de outback te werken als Governess (nanny). Langs de kust vind je geen echte, typische Australiër. Hij heeft gelijk daarin. Nu ga ik een beetje reizen, maar ik ga zeker die vrouw de komende week eens bellen.
Ik heb weeral een prachtige dag gehad bij deze mensen. Het is jammer dat ik hun pas op het einde heb ontmoet. Ze hebben me wel uitgenodigd om bij hun te blijven slapen voor als ik eventueel terug in Wagga op bezoek kom. Ze hebben nog een extra huis voor de gasten apart en daar kon ik blijven zolang ik wou. Als ze me vroeger kende, hadden ze me naar specifieke Australische natuurlandschappen gebracht. Ook vind Reg dat ik op een moto moet leren rijden (twee wielen, dus geen quad). Ik heb hun adres en telefoonnummer gekregen en ik ga zeker proberen om contact met hun te houden. Ook als er problemen waren, mocht ik hen bellen. Het is fijn om te weten dat je bij mensen terecht kunt komen. Je zit dan aan de andere kant van de wereld, maar je voelt je dan toch niet alleen. Nu kan ik al op 3 verschillende plaatsen terecht (WA, QLD, NSW). Ik ga deze mensen toch missen.
Zondag is het tijd om afscheid te nemen. Ik ga al mijn kleren wassen, drogen en strijken, valies pakken, Wooff-farms bellen voor een verblijfplaats in Byron Bay.
Jane (de oma) komt naar hier en ik ga met haar mee naar Wagga en zij zal me om half 1 s nachts aan het treinstation afzetten. Het afscheid zal niet gemakkelijk zijn. Ik ben heel slecht in het afscheid nemen van mensen waar ik graag bij ben. Ook het afscheid met mijn twee nieuwe vrienden (honden) zal zwaar zijn. Ik ben echt gesteld geworden op die twee schatten.
Het zal geen lollige dag worden. Maar ja, het wordt weer tijd om wat meer te zien van Australië.
L
Nu weet ik niet hoe snel ik mijn dagboek en fotos op het internet zal kunnen zetten. Dus jullie zullen wat geduld moeten oefenen. Maar ik doe mijn best.
Maandag ging ik met wil de koeien checken op de bike. Onderweg zag ik mijn eerste black snake. Ik was er bijna over gereden. De black snake is een giftige slang, maar hij valt niet aan. Het is ook een goed teken dat deze zwarte slang hier is, want die jaagt de bruine slang weg. De brown snake is veel gevaarlijker. Hij is niet alleen giftig, maar hij valt je ook aan. Ik vind het wel jammer dat ik mijn fototoestel niet bij had. Ik hoop dat ik nog een slang tegenkom in de natuur hier. J
Dinsdag was het een gewone dag, maar tijdens de avond was er een enorme storm hier. Het bliksemde overal en continu. Spijtig dat hier zoveel bomen rond het huis zijn, zo kon ik het spektakel niet goed zien.
Woensdag en donderdag had ik gewoon weer een rustige dag. Alle kinderen naar school, waardoor het zalig stil in huis was.
Vrijdag is het een normale dag geweest. Ik heb wel weer een poetsdag gehouden.
Zaterdag ben ik naar Wagga gegaan. Ik wilde Wagga bezoeken, maar ik moest ook nog een aantal inkopen doen. Dus heb ik niet veel kunnen zien. Eigenlijk was er ook niet veel te zien. Ik ben wel naar Wagga beach gegaan en naar de Sturt university. Bij het laatste brouwen ze wijn, maar het stelde niet veel voor. Ik ben niet binnen geweest. Ik heb dan maar een beetje rondgereden en van de omgeving genoten.
Zondag ben ik naar de buurman gegaan. Het was 3 kwartiers wandelen tot daar. De twee honden volgden me weer. Ik had het dit keer liever niet, want ik moest de weg oversteken en ik had geen leibanden bij me. Dus heb ik de kleinste opgelicht en de grootste bij zijn riem genomen en ze zo de weg helpen oversteken.
Reg heeft mij en de honden in de wagen de heuvel opgebracht. Onderweg heeft hij mij vanalles laten zien: een arendsnest, wat de vorige farmer verkeerd gedaan had zodat de natuur eronder leed (als je de bomen weghaalt, dan is er teveel water en dit spoelt de creek uit en de creek wordt steeds dieper en breder, enz.). Hij heeft me op de top van een heuvel afgezet en we konden zo over de Hume Highway kijken. Je hoorde de autos amper. Op die heuvel waren we Wax (de kleinste hond) kwijt. Belsey was al in de ute gesprongen, maar Wax was verdwenen. Daar voelde ik toch wel even paniek, omdat ik niet wil thuiskomen en zeggen dat ik hun hond ben kwijtgeraakt. Maar uiteindelijk kwam hij op zijn gemak terug. Je moet weten dat Wax bijna blind en doof is. Dus hij hoort mij niet als ik hem roep.
Hierna zijn we op de top van de hoogste heuvel gegaan en daar heeft Reg me afgezet.Hij heeft Wax mee terug genomen, maar Belsey wilde bij mij blijven. Samen zijn we terug naar beneden gewandeld. We moesten eerst stijl naar beneden en dan door de weides. Het is maar goed dat ik een goede oriëntatiegevoel heb. Wanneer je beneden de heuvel ben, zie je niets meer van welke richting je op moet.
Terug bij Regs huis heb ik thee gedronken en hun familie ontmoet. Het was die dag ook Moederdag.
Dan was het weer tijd om naar huis te gaan. Aangezien het al donker werd, heeft Reg me naar huis gebracht in de ute.
Het was een prachtige dag. Ik had alleen mijn enkel verstuikt. Dit komt doordat ik geen bergschoenen aan had. Gewone sportschoenen zijn echt niet goed om een steile heuvel af te gaan en dan nog tussen de rotsen. Ik heb twee dagen last van mijne voet gehad. Maar ja, ik klaag niet, want ik heb ervan genoten. J
Reg waiting for me. 
