De morgen hebben we doorgebracht in ons hostel. Rustig wakker worden, douchen, ontbijten en dan nog wat op het internet. Rond de middag zijn we dan de auto gaan binnendoen ter controle. Om de 5000 km moet deze eens gecheckt worden. Ondertussen gingen wij dan het centrum van Adelaide bezichtigen met zijn oude en moderne gebouwen.

We zijn ook een kerk binnengegaan. Daar was een mis bezig en deze heb ik dan voor een stukje gevolgd. Het was eens interessant om een dienst te volgen in het Engels.

Hierna zijn we iets gaan eten in Chinatown en dan was het tijd om te shoppen. In Rundle Mall was het echt zalig om te gaan shoppen.

Je had daar grote solden overal. Ik denk dat het nu de periode hier is van de grote soldenverkoop. In Australië heb je thans het hele jaar door solden. De winkelstraat was zo groot zodat we niet alle winkels konden zien. Geen tijd ervoor. Want het werd weer tijd om richting de garage te gaan om de auto op te halen.
Hier in Adelaide is het natuurlijk nu ook kouder en regenachtiger. Hier voel je pas dat de winter in Australië is. Maar de koude valt eigenlijk nog goed mee. Het is zoals de tussenseizoenen bij ons. Tussen de 10°C en de 15°C.

En zo waren we dan weer in ons hostel. Tijd om weer op het internet te gaan. J

Er was nog veel te doen: rekeningen controleren, foto’s verkleinen en sorteren, foto’s uitwisselen met Sara, dagboek bijwerken,… Na weken geleden heb ik nog eens met mijn mama, papa en zusje kunnen babbelen via skype. Ja ja, we hebben UREN zitten babbelen. ;-)

Het was leuk om nog iets te horen van de familie en het thuisland. Oh ja zusje, PROFICIAT DAT JE GESLAAGD BENT.

01-07-2010 om 02:09 geschreven door Sigrid  

Maandag zijn we eerst nog wat belangrijke zaken gaan regelen voor we op weg gingen richting Adelaide. We moesten naar K-Markt om gasflessen te kopen voor ons gasvuurtje, eten kopen in Woolworth, nog de laatste postkaarten kopen en als laatste profiteren van ons half uurtje gratis internet in het kantoor van ‘the Rock tours’.

Voor we Alice Springs uitreden, moesten we ook nog tanken en dan op weg. Onderweg hebben we genoten van de prachtige landschappen.

We hebben ook onderweg een ‘dingo’ gezien die van een dode koe aan het eten was en ook nog de ‘zwarte arenden’ die van de dode kangoeroes langs de weg aan het eten zijn. In de namiddag geluncht bij een tankstation en dan wisselen en weer vertrokken. Dit keer reizen Sara en ik alleen. Dus we moeten weer veel uren zelf rijden. ’s Avonds kwamen we dan aan in Coober Pedy. Daar hebben we op een gratis parkeerplaats geslapen.

De volgende dag zijn we een mijn in Coober Pedy gaan bezoeken, want in Coober Pedy zijn ‘opaalmijnen’. We zagen dus een ondergrondse mijn en poppen en materialen die in die tijd gebruikt werden. Ook was er in die mijn een ondergronds huis.

Allemaal heel leuk om te zien. Om half 10 kregen we ook een demonstratie van hoe de machines werkten. Mooi, mooi.

Na dit zijn we nog winkeltjes gaan bezoeken, maar ik vond dat de juwelen met de opalen niet zo mooi uitzagen en natuurlijk veel te duur.

Dan zijn we maar verder gereden richting Adelaide. Normaal gingen we onderweg ook nog Flinders Range gaan zien, maar dat hebben we uiteindelijk maar overgeslagen. Dit wegens tijdgebrek en ook staan er andere dingen op ons lijst dat interessanter lijken en we meer tijd in willen steken. Onderweg was het landschap weer enorm prachtig. Ik geniet wel tijdens de ritten.

We hebben deze dag ook onze eerste wilde ‘emus (emoes)’ gezien.

’s Avonds zijn we eindelijk in ons hostel aangekomen. We werden ontvangen door een heel vriendelijke man. Ik heb zelfs snoepjes en een chocolaatje van hem gekregen. Hi, hi. J

Hij heeft ons rondgeleid in het hostel en hij heeft ons zelf geholpen met de valiezen. In dit hostel hebben we ook gratis internet. JOEPIE!!! Het is een goedkoop hostel en het ziet er allemaal prachtig verzorgd uit. De keuken is bijna een luxe t.o.v. andere hostels. We hebben ook een slaapkamer gekregen voor vier personen en er is niemand anders in die kamer dan ons twee. Zalig!!! Nu goed gebruik maken van het internet.

01-07-2010 om 02:01 geschreven door Sigrid  

Vrijdagmorgen moesten we om 6 uur klaar staan aan de poort. Dat was dus vroeg opstaan. Pfff. Na een hele lange rit in ons busje, kwamen we aan bij de ‘KINGS CANYON’ onze eerste halte.

Daar hebben we een 3,5 uur durende wandeling gedaan door de canyon. Prachtig, super. We zagen daar allerlei fossielen, the Lost City, allerlei dieren in stenen zien (fantasie), the garden of Eden,….

Voor we naar onze kampplaats gingen, moesten we nog hout verzamelen. ’s Avonds zijn we naar een kampplaats gereden. Daar hebben we een kampvuur gemaakt, de swags rondom gelegd en eten gekookt.

Het was al heel koud. Na het eten zijn we gaan slapen en ik heb maar amper weer een oog dichtgedaan, want het was tegen die tijd nog kouder. Brrrr. L

Dag 2 (zaterdag)

Om half zes werden we er weer uitgejaagd, ontbijten en dan richting ‘The Valley of the Winds’ at KATA TJUTA (The Olgas).

De wind hier was heel koud en ik hield mijn drie bloezen aan. Onze gids heeft een korte rondleiding gegeven. Ook hebben we veel uitleg gekregen over planten en hoe je die moest gebruiken. Veel planten waren een soort drugs. Onderweg hebben we ook ‘Euros’ gezien. Ra, ra, wat zijn dit? Het zijn namelijk een tussensoort tussen de kangoeroe en de wallabie. Groter dan de wallabie en kleiner dan de kangoeroe. Ik had nooit geweten dat die ook bestonden. Dan hebben we nog iets geleerd over de verf van de muurschilderingen. Dit is namelijk ‘ocre’ en dit wordt gemaakt door stenen en water. Ik had dit al gezien in de Blue Mountains.

Hierna zijn we nog een stukje gaan wandelen en vanaf de top van het heuveltje zijn we verder alleen gegaan. Man, man, het was ook hier weer een zeer mooi stukje landschap. Ik kreeg er maar geen genoeg van.

Na deze tocht zijn we naar het Aboriginal Centre gegaan. Daar hebben we door het museum en winkeltjes gelopen. Na het Aboriginal Centre hebben we een korte wandeling bij de ULURU gedaan. Daar hebben we wat uitleg gekregen over de verschillende plaatsen in ‘the rock’. Weet je dat deze rock eigenlijk niet Uluru heet, maar ‘The rock’. Ik ken de echte Aboriginal naam niet meer. Ook is deze steen, de grootste van heel de wereld. Je ziet het niet maar hij gaat nog kilometers de grond in.

’s Avonds zijn we naar de Uluru gegaan waar we konden genieten van de zonsondergang. Hier zag je dan hoe de Uluru in verschillende kleuren veranderde.

Weer iets heel mooi. Hier op deze plaats kregen we dan ook onze avondmaaltijd. We hebben ook iets unieks meegemaakt. Iets wat je maar één keer per jaar kunt zien en dat was dat de maan achter de rock omhoog kwam. Het was eerst net of er een lamp op de rots werd aangestoken.

Bij onze kampplaats hebben we nog iets anders meegemaakt. Namelijk een eclips van de maan. Het was wel maar een halve eclips. Toch blijft het leuk om te zien.

Dag 3 (zondag)

Op onze laatste dag gingen we alweer heel vroeg op pad, omdat we de zonsopgang bij de Uluru wilden zien.

Daar hebben we dan ook ontbeten. Het is altijd mooi om te zien hoe de kleuren van de hemel en de rock veranderen.

Na de zonsopgang gingen we een ‘Base walk’ doen rondom de ULURU. Je kon niet op de Uluru, omdat er teveel wind stond. Ik vond dat niet slecht. Want ik blijf toch vinden dat je de cultuur van andere volkeren moet blijven respecteren. Ze hebben ook ons verteld dat veel mensen deze rock slecht behandelen door hun behoeften te doen bovenaan. Ze komen dan boven en moeten dan dringend naar de wc. Boven zou dan papieren zakdoekjes liggen, maandverbanden, kaka,…. De mensen hebben de wateren rondom zo bevuild hierdoor dat als je erin gaat zwemmen, dat je ziek ervan word. Ook de dieren kunnen er niet meer van drinken. Ook is er vorige maand iemand van de berg afgevallen. Met alle gevolgen van dien.

De tour rond de rock was heel lang, maar toch ook heel mooi. Je mocht niet van alle plaatsen foto’s trekken, omdat het heiligdommen waren. Ik heb me overal netjes aan de regeltjes gehouden.

Na dit was het weer tijd om richting Alice Springs te gaan. Onderweg hebben we ook nog onze eerste wilde paarden gezien. Leuk. En ook zijn we gestopt om een een paar foto’s te nemen van ‘Mount Conner’.  Dit is een Tabletopmountain.

Daarna hielden we nog een korte halte bij een ‘Camel farm’. Hier kon je op een kameel rijden. 6 dollar voor nog geen 2 minuten op een kameel te zitten vond ik een beetje teveel geld. Dus heb ik het niet gedaan. Ik heb dan maar, samen met nog anderen, de boerderij bezocht. Er waren Galahs, kangoeroes, een dingo, emus en heel veel kamelen. Ik heb zelf een kameel zitten aaien. Deze beestjes doen echt geen kwaad. Ik wilde de grootste zelfs als huisdier meenemen. ;-) De grote, witte kameel was echt een schatje.

En zo was het weer tijd om verder door te rijden naar Alice Springs.

In Alice werden we afgezet bij ons hostel. Daar moesten we ons klaarmaken voor een avondje uit.

’s Avonds gingen we dan allemaal samen uiteten bij ‘the Rock café’. Ik heb daar voor de eerste keer kangoeroe gegeten. Het was niet slecht. Maar het is ook maar iets dat ik eenmalig doe. Ik heb het nu geproefd en dat is goed genoeg voor mij. Maar ik vond toch dat ik het een keer moest proberen. 

Na het eten was er de voetbal Duitsland-Engeland. Dit was iets groots ginder. Aangezien we meer Engelse in onze groep hadden, heb ik mee gesupporterd voor Engeland. Maar ze speelden maar slecht hoor. Ik vond dat de Duitsers meer tactischer speelden. Ze hebben dan ook gewonnen en het was zeker verdiend. Eigenlijk ben ik helemaal niet voor voetbal, maar ja nu kon ik niet anders dan mee juichen.

Om twee uur ’s avonds gingen we dan terug naar het hostel. Eindelijk terug een bed en een beetje meer warmte.

01-07-2010 om 01:53 geschreven door Sigrid  

Maandag hebben we dan afscheid moeten nemen van Arnold.

Het was weer niet gemakkelijk, maar het begint wel een gewoonte te worden.

Voor we vertrokken, hebben we ook een beetje schoongemaakt in het huis. Het was nodig, maar we wisten nooit hoe we het moesten aanbrengen zonder het te laten overkomen dat we zijn huis een beetje stoffig vonden en vuil.

Om 10 uur zijn we dan vertrokken richting Alice Springs. Onderweg zijn we ook nog gestopt bij Tennant Creek, maar dit kleine stadje stelde niet veel voor. Na een hele dag gereden te hebben kwamen we dan uiteindelijk aan bij een gratis camping.

We zijn daar uitgenodigd bij andere campers om een glas wijn te komen drinken. Het was heel leuk en we hebben leuke conversaties gehad. Een vrouw was me aan het vertellen over Broome en dat je daar gemakkelijk werk zou kunnen vinden in de mijnen. (Deze mijnen zijn bovengronds en niet onder de grond). Ze zoeken daar vooral vrouwelijke chauffeurs voor de vrachtwagens. Dit omdat vrouwen meer respect hebben voor deze trucks. Bovenop dit alles kreeg je ook nog een heel goed loon. Ik heb het nogal eens gehoord dat als je in de mijnen werkt, je goed betaald word. Ik ben zeker al geïnteresseerd.

Ik was er ook al aan het over denken om in augustus terug naar boven te gaan omdat het daar nog steeds de beste temperaturen zijn en in de zomer is het daar veel te warm. Ik wil absoluut ook de Kimberleys zien en dat ligt tussen Katherine en Broome in. Ach ja, het is moeilijk om al zover vooruit te plannen.

Donderdag, vroeg in de morgen, zijn we naar de Devils Marbles gegaan.

Dit zijn stenen die door erosie mooi zijn afgerond. Hier hebben we even genoten en een wandeling gemaakt. Later zijn we dan doorgereden naar Alice Springs. Onderweg was het landschap echt prachtig. Ik was met volle teugen aan het genieten.

In Alice Springs hebben we ons hostel opgezocht en daarna zijn we naar het stadje gegaan. Nog eerst aanmelden bij de organisatie ‘The Rock Tours’ voor onze tour voor de volgende drie dagen. Daarna zijn we gaan SHOPPEN. Alweer en ik heb weer niets gekocht. Het is nog steeds veel te vroeg om iets te kopen. Ik ben hier nog niet weg. Sara is wel al aan het kopen, maar die vertrekt binnen 4 weken al naar huis.

29-06-2010 om 18:15 geschreven door Sigrid  

Dinsdag hebben Sara en ik gewoon zitten relaxen. Filmpjes gekeken en namiddag zijn we naar het stadje gegaan en hebben we in de Mc Donalds op het internet gezeten. Het is daar gratis maar vreselijk traag.

Hierna zijn we nog wat gaan rondwandelen in het stadje en hebben we nog wat winkels bezocht. We zijn ook in een drankenwinkel een fles wijn en een biertje (Stella Artois) gaan kopen voor Arnold. Hier in Australië moet je je paspoort laten zien en je mag niet meer dan 2 liter per persoon aan alcohol kopen. Dit vooral over de Aboriginals.

Een kort stukje over de Aboriginals. Je ziet deze mensen veel in het Northern Territory gebied. Maar ik ben eigenlijk teleurgesteld in deze mensen. Ik had veel meer van hen verwacht. Uiteindelijk zijn het zielige mensen. Ze zijn constant dronken en hangen gewoon maar rond in de steden en dorpen. Ze werken niet. Dit is gedeeltelijk ook de schuld van de overheid hier. Deze mensen krijgen heel veel geld van de overheid. Dus waarom moeten ze dan nog gaan werken. We worden ook veel gewaarschuwd voor deze mensen. Als we naar Alice Springs gaan, mogen we niet in de auto slapen. Ook als ze liften, mag je niet stoppen, want als je één lifter ziet, zitten er nog tientallen in de struiken verstopt. Sommige zijn dus gevaarlijk. Ze zijn wel niet allemaal zo, maar de meeste die ik tot nu toe gezien heb, daar is niet veel goeds aan. Ook heel onverzorgd. Het is dus een echte teleurstelling. L

’s Avonds hebben we de koffers gepakt en hebben we nog samen met Arnold gezellig tv zitten kijken. Toen hebben we ook de fles wijn en bier gegeven aan onze goede vriend.

29-06-2010 om 18:02 geschreven door Sigrid  

Donderdag zijn we dan vertrokken naar Darwin. Sara en ik hebben een deel van ons bagage achtergelaten bij Arnold. Na Darwin gaan we daar nog een paar dagen verblijven. In de namiddag kwamen we aan in Darwin en zijn we de winkelstraat gaan bezoeken. Maar Darwin stelt eigenlijk niet veel voor. De winkelstraat is zelfs kleiner dan de winkelstraat van Wagga.

In het information centre hebben we dan nog zitten bekijken wat we gingen doen. De daytours naar Kakadu waren veel te duur en daarom hebben we besloten om het zelf te gaan bezoeken. In de donker hebben we naar een kampplaats zitten zoeken op de weg naar Kakadu. Onderweg zagen we veel brandhaarden die door de plaatselijke boeren zijn aangestoken. We hebben hierdoor ook onze eerste wallabie aangereden. Spijtig L. Ik had gehoopt dat dat niet zou gebeuren, maar gelukkig zat ik niet achter het stuur. Zelf wil ik echt geen wallabie of kangoeroe doodrijden. Na een lange rit in het donker hebben we dan toch eindelijk een camping gevonden. Finely! And Good night.

De volgende morgen hebben we onze camping betaald en hebben we een toegangskaart voor Kakadu gekocht. Deze is twee weken geldig.

De eerste halte was ‘Ubirr’. Daar deden we een korte wandeltocht langs verschillende muurschilderingen. Echt leuk hoor.

Toen we op de top van een berg waren geklommen, hadden we prachtig uitzicht over het moeras. Aan de andere kant van de berg zag je dan rotsen en andere bergen. Maar het moeras vond ik echt SUPER.

Ik kon hier wel eeuwen zitten. In het regenseizoen (dat is in de zomermaanden hier) staat dit hele gebied onder water. Dat moet toch ook mooi zijn, maar dat kan je niet zien, want dan sluiten ze het park.

Onze volgende halte van die dag was ‘Nourlangie Rock’.

Hier zie je ook allerlei muurschilderingen. En ook daar hadden we een mooi uitzicht. Maar het kon toch niet tippen aan het moerasgebied.

Het laatste wat we in dat park gezien hebben, is het museum ‘Waradjan Aboriginal Cultural Centre’. Hier leerde je wat over de levenswijze van de Aboriginals.

En zo was het weer tijd om terug richting Darwin te gaan en een camping zoeken in de buurt van de luchthaven, omdat Kai Kee weer richting Sydney vliegt en dan naar Hongkong.

Om 5 uur ’s morgens stonden we op en maakten we ons gereed om naar de luchthaven te gaan. Daar namen we dan afscheid van ons Kai Kee.

De rest van de dag zijn Sara en ik wat marktjes gaan doen en wat gaan winkelen in Darwin. We waren op zoek naar echte Aboriginal paintings, maar de meeste waren fake of te duur. Het was eigenlijk teleurstellend om te zien hoeveel dingen niet echt van de Aboriginals afkomstig zijn. Want op de achterkant van sommige zaken zie je dan staan ‘Made in Indonesia’ of ‘Made in China’. Dat koop ik dan echt niet.

’s Avonds zijn we Arnold gaan opzoeken in een bar. Hij was voor het weekend ook naar Darwin gekomen. Hij heeft ons op veel drankjes getrakteerd en ook ons dinner. Wat een verwennerij allemaal.

Na afscheid genomen te hebben, zijn we al richting Litchfield gereden. En daar hebben we ons weer een camping opgezocht. Oh ja, we slapen al een hele tijd met onze koffer open, want het is hier ’s nachts nog steeds heel warm.

En zo hebben we de volgende dag Litchfield bezocht met zijn vele watervallen. Eerst hebben we ‘Magnetic Termite Mounds’ bezocht. Hier staan een hoop termietenheuvels bij elkaar. Ook had je daar de ‘Cathedral’. Dit is een termietenheuvel dat meters hoog is.

Termietenheuvels zijn gemaakt van grond, water, gras en gebakken door de zon. Deze kleine beestjes kunnen er wat van.

De volgende haltes waren dan de verschillende watervallen: ‘Buley Rockhole, Florence Falls, Tolmer Falls,

Walker Creek’. Bij de laatste moest je een hele wandeling maken om het gezien te hebben. Daar hebben we dan ook gepicknickt en gaan zwemmen. Hier waren we bijna alleen en daardoor was het ook zalig rustig.

’s Avonds zijn we dan nog naar de bekende avondmarkt gegaan. ‘Mindil Beach Sunset Market’. Ik had het persoonlijk groter verwacht. Toch heb ik me daar een heel mooi armbandje gekocht. Ik kon het niet laten. Het was te mooi. J

En zo was het weer tijd voor een volgende camping op te zoeken.

Maandagmorgen zijn we nog even Darwin ingereden waar ik naar de bank ging om mijn Visa debit kaart op te halen, maar natuurlijk zijn ze die weer kwijtgeraakt. Dus hebben ze hem maar geannuleerd. In Wagga ga ik het nog een keer proberen. Ik ga daar nog een maandje werken. Donderdag heeft Prue me een berichtje gestuurd om te vragen of ik nog een maandje kon komen werken. Ik heb daarop ja gezegd. Het enige nadeel was, was dat ik mijn reis een week moest inkorten. Maar het zal ons lukken om op tijd terug beneden te zijn en toch het hoognodige onderweg gezien te hebben. ;-)

Na de bankzaken zijn we terug richting Katherine gereden. Onderweg hebben we Pine Creek bezocht en zijn we gaan zwemmen in Edith Falls.

Dat is een gigantisch groot meer met een kleine waterval. Maar je moest toch een hele afstand afleggen om daar te geraken. Arnold had ons verteld dat daar veel mensen zijn verdronken, omdat ze de afstand onderschatten. Mij is het wel gelukt om tot aan de waterval te komen en terug. Als ik moe werd, ging ik gewoon even op mijn rug liggen drijven. Het water was wel ijskoud.

Voor we het water ingingen, stond er een plaat met waarschuwing voor krokodillen. Je had daar ‘Freshwater crocodiles’ maar deze vallen geen mensen aan en ‘Saltwater crocodiles’. Deze zijn heel gevaarlijk en dus stond vanonder het bord. ‘Swimming at your own risk’. Gelukkige hebben we er geen tegengekomen.

En zo was de dag weer bijna om en waren we weer terug bij Arnold. Eindelijk terug een normaal bed. J

29-06-2010 om 17:29 geschreven door Sigrid  

Dinsdag heeft Arnold ons rondgeleid in Katherine en ons de plaatsen getoond die wel interessant zouden zijn om eens te gaan bekijken. Namiddag zijn Sara, Kai Kee en ik een tour gaan boeken om de ‘Katherine Gorge national park’ te gaan bezoeken. Daarna zijn we naar de grotten gegaan, maar de laatste tour was al weg en eigenlijk wilden Sara en ik de grotten niet gaan bezoeken, omdat we er al zoveel hebben gezien en alle grotten lijken toch altijd een beetje op elkaar. Dan hebben we daar maar een korte wandeling gemaakt. Terug bij Arnold hebben we even gerelaxt en als laatste voor die dag hebben we dan nog een wandeling gemaakt om de wallabies te gaan zoeken.

We hebben er ook heel veel gezien. Sara en ik zijn het struikgewas ingetrokken, want daar zie je ze pas. Sara heeft ook een slangenhuid gevonden en die wilt ze meepakken naar huis. Ik moet dat niet hebben hoor. Wat moet ik daarmee doen.

Het was deze dag 29°C. Een warme, zalige dag.

Woensdag zijn we dan naar de ‘Katherine Gorge River’ gegaan.

We hadden een tour genomen van een halve dag. Op de boot gingen we de rivier af. Het was daar echt prachtig. We zijn op drie boten moeten overstappen. Onderweg vertelde de gids allerlei verhalen over de rivier en ook over de planten. Bij de laatste halte konden we gaan zwemmen in de ‘Lily pond’. Daar was ook een waterval.

Ik ben niet gaan zwemmen, want zoveel tijd hadden we niet. Ik heb gewoon zitten genieten van de omgeving. Op de terugweg hebben we twee krokodillen gezien. Het waren ‘freshwater crocodiles’.

Deze zijn niet gevaarlijk en vallen dus ook geen mensen aan.

Deze rivier kan je niet bezoeken in de zomermaanden. Dan is het regenseizoen en staat deze rivier meters hoog. Het moet toch mooi zijn in de zomermaanden, want dan zijn er ook veel meer watervallen.

Namiddag hebben we weer zitten relaxen tot het buurmeisje van Arnold kwam. Die heeft ons uitgenodigd bij haar thuis om haar slang eens te komen bekijken. We hebben zelfs de slang vastgehouden. Je moet je geen zorgen maken, deze was niet giftig. ;-)

Daarna heeft Arnold ons meegenomen naar de plaatselijke golfclub, waar hij ons getrakteerd heeft. Dit is het stamcafé van de plaatselijke bewoners.

29-06-2010 om 17:06 geschreven door Sigrid  

Vrijdag hebben we ons uitgecheckt uit ons hostel en zijn we een Franse jongen van 25j (Samuel) gaan oppikken. Deze ging met ons meerijden tot Darwin. Na nog wat inkopen gedaan te hebben en ik heb ook mijn Australische Visa kaart aangevraagd, zijn we vertrokken. Onderweg hebben we Paronella park gaan bezoeken.

Dit is een kasteel dat door de plantengroei bijna is bedekt. Dit kasteel werd gebouwd door een Spanjaard. Er zit een heel verhaal rond dit park. Het was eigenlijk veel geld, maar omdat we lang aan het twijfelen waren, hebben ze ons de studentenprijs gegeven. We konden dus een dagtour doen en een nachttour + een verblijf op de camping. Dat was er allemaal wel inbegrepen. Het was een mooi park, maar ik vond het niet ‘waauw’. Dit park zou op nummer één staan van de beste attracties in Queensland, maar persoonlijk vind ik dan de Whitsundays mooier en dan zeker Whitehaven Beach. Hier zei ik echt van WAAUW. J

Na de nachttocht zijn we in onze slaapzakken gekropen. Maar goed dat Samuel een tent had en wij als 3 meiden sliepen samen in de auto. Gelukkig passen we er alle 3 goed in. Door de nacht kreeg ik het wel heel warm en had ik echt wel frisse lucht nodig. Dit was de eerste keer dat ik een beetje claustrofobisch werd. Dit kwam niet doordat we met drieën in de auto lagen, maar door de warme temperaturen buiten. Pffff.

Zaterdag zijn we dan doorgereden. Maar in Townsville moesten we een goedkope autoshop vinden. Onderweg wilde ik het raam aan mijn kant dichtdoen, maar die blokkeerde. Ik had die opengedaan zonder erbij na te denken dat die moeilijk dicht ging. Alweer vergeten. Nu probeerde ik die weer omhoog te doen, maar het mechanisme brak. Dus nu zaten we met een open raam, dat niet meer dichtging. Natuurlijk moest dat eerst gemaakt worden, maar we vonden geen fatsoenlijke garages. We wilden er een tweedehands mechanisme inplaatsen om het goedkoop te houden. Bij een autoshop waar ze tweedehands automaterialen hadden, wilden ze ons niet helpen om het raam omhoog te doen. Ze zeiden ons dat we dat gerust zelf konden. Dus hebben we het stuk van de deur eruit gehaald en stokken onder het raam gestoken om het omhoog te houden. Mercikes Bart, je Zwitsers mes kwam nu zeker goed van pas. Ik heb daar een schroevendraaier in zitten. ;-) Hierna zijn we weer verder gereden, maar nu meer inlands. Richting de outback van Queensland. Voor Richmond hebben we een kampeerplaats opgezocht en daar gebleven voor de nacht.

De volgende dag zijn we verder getrokken. We hebben weer lang gereden. We zien dat iedereen een paar uurtjes heeft gereden en de andere proberen dan te rusten. De passagier naast de bestuurder moet ook wakker blijven om de bestuurder wat in het oog te houden. In Mount Isa hebben we geluncht.

Daar heb ik ook Arnold opgebeld. Om te zien of hij thuis was. Dit was de man die ik in de trein heb ontmoet van Sydney tot Byron Bay. Hij had me uitgenodigd om bij zijn thuis te blijven slapen. Ik wilde ook eens horen of zijn offer nog steeds gelde en ik moest ook vragen of er nog een extra meisje erbij kon. Ik had hem al verteld van Sara, maar ik wist toen nog niet dat Kai Kee er ook bij zou zijn. Maar alles was OK. Na Mount Isa zijn we nog een heel stuk verder gereden. Op een bepaald moment kwamen we bij een baan waar je 130 mocht rijden. Dit was een droom. Echt zalig is het om eens goed door te rijden. Liefst zou ik nog sneller willen rijden, maar hier was ik ook al content mee. Na een hele tijd 110 te hebben gereden, ging het nu eens goed vooruit. Juist voor de splitsing (Alice Springs ↔ Darwin) hebben we dan nog eens gekampeerd.

Oh ja, de tijd is ook alweer veranderd. We moesten onze klok een half uur terug zetten.

Maandag was onze laatste dag van de lange rit. Onderweg hebben we bij een kleine halte geluncht. Daar was ook een zoo met heel veel vogelsoorten, ratten en slangen. Op deze plaats begon onze Franse jongen te klagen. Hij beschuldigden ons ervan dat we hem niet hadden verteld dat we eerst een paar dagen in Katherine gingen blijven vooraleer we naar Darwin gingen. Natuurlijk hadden we hem dit al verteld op de eerste dag. Maar hij was aan het zeggen dat dat veel te laat was en dat hij niet in Katherine wilden blijven. We hebben hem dan maar gezegd dat hij de bus maar moest pakken. Maar hij bleef maar doorzagen en klagen. Tjonge, wat kon die toch van zijn oren maken. In Katherine wilde hij zelfs niet voor de laatste benzine betalen. Ik heb hem gezegd dat de tank vol was voordat we hem oppikte. Toen zei hij dat hij dat niet gezien had en daar antwoorde ik hem op dat hij dan maar had moeten kijken. We hebben hem verteld dat we altijd ons tank vullen voordat we iemand oppikken. Hij heeft toch betaald hoor. Ik ging anders zijn computer afpakken en bijhouden tot hij betaalde. Of we hadden de koffer gesloten moeten houden. ;-)

Bij het information centre hebben we hem afgezet en daar moest hij dan maar zijn plan trekken. Omdat hij zo van zijn oren had gemaakt, was ons zin over om verder te helpen.

Na dit zijn we naar het postkantoor gereden waar Arnold ons oppikte om ons zo de weg te tonen naar zijn huis. Arnold heeft een prachtig huis en domein dat een eindje buiten het centrum van Katherine ligt. We werden goed onthaald door hem. Hij heeft ons rondgeleid door zijn huis en zijn tuin. Hij heeft ook een hele verzameling vogels. We hebben zelfs jonge parkieten mogen vasthouden. Arnold heeft een prachtig huis. Hij heeft ook nog een zwembad, maar die moet eerst nog eens schoongemaakt worden. Je ziet dat deze man geld heeft. Na een verfrissing en EINDELIJK nog eens gedoucht te kunnen hebben (dat was lang geleden J), zijn we gezellig gaan samen zitten en hebben we ook nog een heerlijke maaltijd gehad. Ik ben die avond ook vroeg in bed gekropen, want na een paar nachten in de auto te hebben geslapen, was ik toch moe. Arnold heeft veel honden en twee ervan mochten binnen. De meeste honden zijn nog een puppy. Ik had één van de honden meegenomen in mijn slaapkamer om bij mij te slapen. Allé, ik moest bijna die hond meenemen. J Ik heb nog nooit een hond in mijn bed gehad. De mama van de puppy’s sliep in Arnolds kamer. Het ging eigenlijk nog vrij goed.

Maar goed dat dit klein hondje stil lag en niet snurkte, want anders vloog ze eruit. ’s Morgensvroeg werd ik wakker en lag ik dwars over het bed met de hond in het midden. Ik heb mij zo zitten draaien en ik denk dat ik onbewust schrik had om op de hond te gaan liggen en daardoor ben ik uiteindelijk wakker geworden dwars op het bed. J

Nog een kort stukje over de rit naar Katherine.

Het landschap was prachtig en je zag goed hoe het landschap veranderde van bergen in vlakte en dan weer naar bergen en dan weer naar vlakte met bomen en dan vlakte zonder bomen, enz.

Onderweg hebben we ook veel roadtrains gezien. Deze kunnen tot 4 wagons lang zijn.

29-06-2010 om 16:50 geschreven door Sigrid