Ik begon de dag door mij te verslapen en zo mijn ontbijt te missen. Ach ja. Toen heb ik mij maar een internetkaart gekocht van 24 uur voor 15 dollar. Zo kon ik dan eindelijk mijn blog aanpassen en skypen met mijn mama en papa.
Rond de middag kreeg ik een telefoontje van mijn nieuwe vriendin Roxana (Peru) om te gaan eten. Ze was nog met een aantal vrienden.
Zo ben ik haar tegemoet gekomen in het station en zijn we met zijn allen naar Marrickville (ik denk dat het zo heette) gegaan. Dit ligt buiten de stad. De andere mensen met wie ik mee was, waren ook van Peru. Ze spraken vaak Spaans en dat is dus een taal die ik totaal niet spreek. Roxana kan ook Spaans praten. We zijn in een gewoon huis van een Equadoriaanse maaltijd gaan genieten. Ik vond het persoonlijk vrij droog. Alleen de salade vond ik echt lekker, omdat die verfrissend was. De man van Peru heeft ons tweeën getrakteerd. Dus die dag heb ik gratis gegeten. Ik kreeg alleen mijn bord niet op. Sinds ik hier ben, heb ik niet zoveel honger.
Daarna zijn we naar de man zijn verblijf geweest, omdat Roxana daar een nachtje ging blijven slapen. En zo zijn we weer samen door de regen naar Towns Ville gegaan. Dus de plaats waar ik verblijf. Ik ben me in mijn hostel gaan omkleden en toen zijn we naar Chinese Town gegaan om te kijken of we nog iets zagen van het Chinees Nieuwjaar. But we were to late.
We zijn dan maar iets gaan drinken en dan terug naar huis gegaan. Naar het schijnt zo morgen, verder gefeest worden en dit zou duren tot eind van de week.
maar ik krijg de foto's er niet op gezet. Het is te zwaar denk ik. Heeft misschien iemand een idee hoe ik dit kan oplossen.
Oh ja, let niet op de twee tijden waain ik geschreven heb. De verleden tijd en de tegenwoordige tijd. Dit is gewoon afhankelijk van wanneer ik mijn dagboeken schrijf.
Het was vroeg opstaan deze morgen om naar het AIFS-kantoor te gaan. Ik ging rond 9 uur naar ginder, maar het was al erg warm. Op het AIFS kregen we (ik en nog een ander meisje van Peru: Roxana) in oriëntatie over Australië, het papierwerk, allerlei soorten jobs, lessen die je moet volgen voor bepaalde jobs, enz. De tweede sessie ging over de interessantste plaatsen in Australië. En het zijn er veel. Ik wil zoveel mogelijk vanalles gezien hebben, maar het kost ook allemaal geld. Voor ieder park moet je betalen.
Na de oriëntatievergadering zijn we alles gaan regelen: de tax file number, Vip-card (voor kortingen), SIM-card en bankrekening (deze krijg ik pas volgende week vrijdag).
Je moest een aantal dingen online activeren. Het was niet gemakkelijk om mijn gegevens in te vullen, omdat ik steeds fouten aan het typen was. Zij hebben Qwerty toetsenborden. Wij azerty.
Ik deed dit alles samen met het meisje dat bij de vergadering was. We hebben ons ook ingeschreven voor de Brazilian Carnaval en een dagtocht door de Bleu Mountains.
Toen dit alles was geregeld, was het al 4 uur in de namiddag. Daarna zijn we wat gaan winkelen. Ik had nog zonnemelk nodig en dan hebben we in ene weg wat eten gekocht. Daarna gingen we terug nog ons hostel om de zakken af te leveren. We spraken af dat ik naar haar kamer kwam om zo samen te gaan eten. Daar ontmoette ik Claudia (Belgische, Wallonië). Zij stelde voor om samen met haar en nog een Waalse vriendin te gaan eten op een markt.
Ze zijn we met ons vieren iets gaan eten. Ik heb twee brochettes gegeten. Één met zeevruchten en groenten en de andere met kip en groenten. Het was heerlijk. Het was allemaal Chinees voedsel op de markt. Maar je vind hier niets bekends terug van eten. Je ziet deze dingen niet thuis. Wat me ook enorm opviel, was de diversiteit in de mensen. Er zijn hier zoveel verschillende culturen bijeen. Je voelt je hier niet als een vreemdeling.
Na het eten zijn we in een pub geweest en toen wilden we terug naar ons hostel gaan.
En zo begon ons eerste avontuur met het weer van Australië. De hele dag was het mooi en aangenaam weer geweest, maar toen we wilden vertrekken, was het aan het stortregenen. De straten werden rivieren. Je stond met je schoenen onder water. Ik was nog geen 3 sec. buiten en ik was tot op mijn ondergoed nat. We hebben een taxi genomen naar de hostel en de prijs verdeeld. De taxichauffeur was niet erg vriendelijk. Ik denk dat hij wat gestrest was met dit weer, omdat je geen meter vooruit kon kijken. Maar we zijn terug thuis geraakt.
Toen ben ik me onmiddellijk gaan omkleden, want we wilden nu op stap gaan. Voor één Waals meisje was het haar laatste avond. Toen de regen is gestopt, zijn we met ons drieën op weg gegaan naar de pubs. De pubs zijn heel streng. Je moet je paspoort laten zien en ze scannen je helemaal. Het was 3 uur s nachts toen we terug naar huis gingen.
Dit schreef ik nog voor ik ging slapen dus rond 3u30 s nachts.
Joepi, we kunnen de bagage weer inchecken. Pfff, daar ben ik dan weer vanaf. Nu weer wachten aan de gate. Toen we eindelijk in het vliegtuig zaten, hadden we nog een half uur moeten wachten wegens technische problemen.
Australië vanuit de lucht zien was prachtig. Kijk maar naar de fotos.
De man die naast me zat, was heel vriendelijk. Hij woont in Perth en ging voor werk naar Sydney. Hij zegt ook dat Perth mooier is dan Sydney.
Aangekomen in Sydney, ben ik mijn bagage gaan halen en werd ik opgewacht door iemand van het AIFS. De jongen die naar het Base Hostel moest brengen had nogal haast. Hij moest gaan werken. We zijn via de metro naar het hostel gegaan. Wat was het warm in Sydney.
In het hostel heb ik ingecheckt en daarna heb ik me in de slaapkamer gedoucht en herpakt. En zo ben ik dan weer vertrokken, met het stratenplan in mijn hand, naar het AIFS-kantoor.Ik heb het kantoor vlug gevonden en ik heb onmiddellijk gevraagd of ik al mijn 30 minuten internet krijg. Dat was oké en zo heb ik weer mijn mama, papa, zus, Myra en Ingi gezien. En we hebben wat kunnen bijpraten. Het doet wel goed als je even met je familie kunt praten.
Aangezien het in Sydney alweer avond was, ben ik terug naar het hostel gegaan en ben me terug iets warmer gaan aandoen en dan weer de stad in om iets kleins te zoeken voor te eten. Ik heb me, met mijn warm broodje, in het park gezet om dit rustig op te eten.
Renild, hier zit een leuk beestje voor jou. Hier vliegen hopen vleermuizen rond. Niet de kleintjes zoals thuis, maar de heel grootte. En ze maken nogal een vuiligheid in het park en een hoop lawaai.
Het is ook mooi hoe de vogels hier zo anders zijn als thuis.
Na het eten ben ik de stad een beetje gaan verkennen.
Nu lig ik in mijn bed en ga slapen. Ik heb één nacht gemist en kan mijn ogen niet meer openhouden.
Om 1 uur s nachts onze tijd, kregen we onze avondmaaltijd.Het was dus wel wat laat, maar ik had honger. Het eten was niet slecht (saladegarnituur, broccoli, kip, rijst, brood, pudding en daarbij een flesje wijn en water), maar ja, ik ben op dat gebied wel erg verwend met thuis van die twee goeie koks. Ik heb mooi alles opgegeten. Niets heb ik overgelaten. Na het eten heb ik nog naar een filmpje gekeken (Australia) en ben toen gaan slapen. Oh ja, voor het slapen gaan kreeg ik nog een hele zak met snacks.
Goedemorgen allemaal, ik heb goed geslapen. Vond wel af en toe mijn draai niet. Aangezien ik nu aan het raam zit, heb ik een prachtig uitzicht over de vleugel, de blauwe lucht en de vele wolkjes. Hopelijk krijg ik nu vlug mijn ontbijt, want ik heb weer honger. Ik kan nu wel eens in dat zakje piepen.
Het ontbijt vond ik niet lekker. Je kon kiezen tussen muesli en bacon (worst) . Ik wou muesli hebben, maar dat hadden ze niet dus dacht ik: waarom dan niet voor een keer een warme maaltijd als ontbijt. Het trok op niks. De worst en de champignons heb ik opgegeten, maar vraag me niet wat de rest moest voorstellen. Het chocoladebroodje was wel lekker en nog heerlijk warm.
En zo werd het weer tijd om naar de volgende vlucht te gaan. Ik nam afscheid van de 2 Fransen (Jean-Paule enPakkie? Zie foto) langs mij. Jean-Paule heeft ook zijn GSM-nr. gegeven. Zodat we elkaar eventueel kunnen ontmoeten in Sydney of Melbourne. Zij gingen naar Melbourne op vakantie.
Dit keer was de overstap van de ene vlucht naar de andere vlucht niet zo moeilijk. Ik moest gewoon de gang oversteken en een uurtje wachten. In de vlucht zelf zat ik eindelijk aan het gangpad zodat ik niemand moest storen om mijnbenen te strekken.
Het ergste nu eigenlijk is dat ik pas wekker ben om 7 à 8 uur (onze tijd) en dat het hier nu alweer tijd is om te slapen (1 uur namiddag onze tijd). Hier is het dus donker . Het gaat dus van wakker worden en ontbijten naar avondmaal en slapen gaan. Ik heb een halve dag gemist.
Het eten dat we hier gehad hebben was minder goed dan als op de tweede vlucht. Ik had weer kip genomen met worteltjes en nog iets (vraag me niet hoe het noemt), salade, broodje met kaas en als dessert (chocolate brownie). De brownie was heel lekker. Ook heb ik weer gezondigd en bij het eten een flesje rode wijn genomen. De Australische wijnen zijn heel lekker.
Bij aankomst in Perth moest ik door heel wat controles. Maar alles verliep vlot. Ik heb ook mijn bagage moeten ophalen en werd daarna met de bus tot aan de Qantas domestic flights gebracht. Het was een kwartier rijden. Nu zit ik hier te wachten tot het tijd is om in te checken. Dit duurt zeker nog meer dan 3 uur. Hier is bijna niemand.
Dinsdag, de dag van vertrek. De rugzak inpakken verliep nogal moeilijk. Ik mocht 20kg meenemen en mijn rugzak woog 16kg. Dus daar zat het probleem niet. Het probleem was eigenlijk dat ik gewoon achterover viel met een rugzak van 16kg. Dus we hebben er nog wat uitgegooid. Tot hij 13kg woog. Maar het werd moeilijk om te kiezen wat je dan ging meenemen.
Het afscheid met mijn twee lieve schatten viel me zwaar. Vooral bij Myra, daar het een kleine kans is dat ik haar nog levend terug zal zien. Dus de eerste tranen vloeiden al.Op de luchthaven aangekomen, zijn we onmiddellijk gaan inchecken. Toen was het tijd om afscheid te nemen. We barsten alle vier in tranen uit. Ook hier viel het afscheid zwaar. Ik had dit wel verwacht, maar om dan alleen verder te moeten was dan niet gemakkelijk. De eerste gate vond ik goed en de vlucht verliep prima. Ik zat tussen twee Britten. Met de man rechts van me heb ik wat gebabbeld.
Toen we aankwamen moesten we op een bus stappen die ons naar de luchthaven bracht. Daar in de luchthaven ben ik rechtstreeks naar de vertrekhal naar terminal 3 gegaan. Daar werd ik opgehaald door een bus. Het was 10min. rijden naar terminal 3. Daar weer aangekomen, heb ik moeten wachten tot de gate van Qantas werd geopend.Het was al een heel geloop van het één naar het ander. Maar het is me tot nu toe gelukt direct op de juiste plaats te zijn.
Nu zit ik hier in het vliegtuig met twee leuke Fransen naast mij. We proberen elkaar wat uit de nood te helpen met de taal hier. Zij kunnen niet goed Engels en alles is alleen maar in het Engels. Ik daarentegen leer op mijn beurt opnieuw een beetje Frans.
Ik kan dit bericht niet onmiddellijk posten, omdat hierboven geen internet is.
