Weer een lange dag gereden. In de namiddag kwamen we aan in Tamworth. Daar zijn we gaan eten en hebben we genoten van de koelte in het restaurant. Het is hier meer dan 30°C. We liggen nu ook wat meer in het binnenland.
Voor de rest gaan we het hier rustig houden.
Morgen komen die van de Leconfield cursus ons om 9 uur s morgens halen.
Het was weer tijd om te vertrekken. Eerst nog de laatste dingen in de valiezen proppen en dan op weg naar de garage waar Sara en Eva gingen wachten.
Nadat de laatste papieren van de auto waren geregeld en de valiezen van Sara en Eva waren opgehaald bij hun hostel, gingen we op weg. Na ongeveer twee uur gereden te hebben, kwamen we aan in Newcastle.
Eerst inchecken in ons nieuw hostel en dan eten. Na het eten gingen we naar Kmarkt. Daar kochten we al goedkope kledij en ik heb mij een nieuw paar slippers aangeschaft, waar ik minder vlug blaren in zou kregen.
Terug in het hostel hebben we onze was gedaan en wat gerust.
Na een beetje bekomen te zijn, zijn we gaan eten en hebben we achteraf wat gekaart met de andere hostelgasten. We hebben veel plezier gehad.
Ik ben s morgens gaan winkelen. Ik ben op Haymarket een trolley voor 20 dollar gaan kopen. Dan ben ik nog wat gaan shoppen. Brood en water uithalen.
Rond de middag zijn we vertrokken naar Manly Beach. Met de ferrie gingen we tot daar. Daar hebben we een strandhanddoek in zon goedkope zaak gaan kopen en zijn we daarna op het strand gaan liggen. Sara, Eva en ik hebben ons gewaagd aan de grote golven. De stroming was enorm sterk daar. Roxana bleef op het strand liggen. Ze is uiteindelijk helemaal niet in het water geweest. Ach ja, ieder zijn keuze. Na ons wateravontuur zijn we wat gaan zonnen op het strand.
Twee uur later waren we het beu en gingen we een stukje wandelen langs de kust.
Op de terugweg naar de ferrie belde de moeder bij wie ik gesolliciteerd heb. Ze wou mij een aantal vragen stellen over mijzelf. Ze vroeg mij of ik vragen had voor haar, maar ik vind dat zo moeilijk om dat op voorhand te weten. Je weet niet wat je te wachten staat, dus mijn vragen komen pas als ik daar ben. Ze vond wel dat mijn Engels goed klonk. J
Ik werd door Eva en Sara uitgenodigd om bij hun te gaan eten. Dus ben ik met hun rechtstreeks naar het Base hostel gegaan. Daar heb ik mij gaan douchen. Ik kwam tot de ontdekking dat ik goed verbrand was. Vooral in het gezicht. Ik heb me toch wel goed ingesmeerd gehad.
Het volgende wat ik deed, was naar mijn hostel gaan. Inpakken en terug vertrekken. Sara en ik zijn nog naar de haven gegaan. Harbour Bridge en the Opera House by night gaan zien. Nog iets drinken uithalen en aan het water genieten van het uitzicht.
s Morgens weer vroeg moeten opstaan. Het Base Hostel zat vol, dus moest ik naar een ander hostel verhuizen. De dinsdag was ik al op zoek gegaan naar een ander hostel en heb ik in Harbour City backpackers hostel voor twee nachten geboekt.
Voor 10 uur moest ik uitchecken, maar eerst ben ik nog naar medicare geweest om mijn verzekeringen in orde te brengen en daarna ben ik mijn valies gaan halen. Eerst uitchecken en dan gaan ontbijten.
Nadat ik mijn buikje heb volgegeten en mijn tas koffie heb gehad, ben ik vertrokken. Als een muilezel liep ik door de stad. Eerst berg op, dan langs de winkels, langs het park en zo door de berg af naar het Hostel. Daar heb ik mijn valies achtergelaten in de lounge room, omdat ik pas terug kon inchecken rond 1 uur.
Voor de rest verliep mijn dag rustig. Ik ben naar het AIFS-kantoor geweest, de bank, Oxford street afgelopen (winkels bekeken), inchecken in het Hostel, eten in China Town en dan gaan winkelen. Ik ben ook op zoek naar een trolley (vallies op wielen) om de zwaarste dingen in te doen. Want ik denk niet dat dit klein meisje het anders lang gaat volhouden.
s Avonds heb ik mijn nieuwe kamergenoten ontmoet. Twee Nederlanders (Joke en Gary) die ook pas vandaag in dit Hostel hadden ingecheckt. En dan was er nog een Ier (Ben), één van Oekraïne (Yerik) en nog drie jongens (Weet de namen nog niet). Meiden dit zijn knappe gasten hoor. En wat een mooie lichamen. Ze kwamen allemaal net onder de douche uit en ik heb genoten van het uitzicht.
Voor de rest ga ik het vanavond rustig houden en misschien vroeg gaan slapen, want iedere avond is mijn pijp uit.
Ik begon de dag door heel vroeg op te staan. Om 6 uur, want om 7u20 moest ik bij OZExperience zijn. Dat was een eindje wandelen. Samen met Roxana ben ik naar de Blue Mountains gegaan. Ik had een tour geboekt.
Na een lange rit, kwamen we aan op een plaats waar we de kangoeroes konden zien. We hebben er uiteindelijk 5 wilde kangoeroes gevonden. Je kon heel dicht bij ze komen, maar je moet toch voorzichtig blijven.
Hierna zijn we terug in de bus gestapt en gingen we op weg naar de Wentworth Falls. Eerst hielden we nog een korte halte in een klein dorpje, waar we een tas koffie hebben gedronken. Daar hebben we Gay (niet homo, is het anders uitgesproken) leren kennen. Hij was van Israël en was ook aan het rondtrekken. Het was een vriendelijke man en wat had die mooie blauwe ogen ;-).
Na weer een stukje rijden kwamen we aan in de Blue Mountains. Daar gingen we zon 2 à 3 uur wandelen. Stijgen en dalen in de heuvels. Terug naar boven klimmen, was wel wat vermoeiend, omdat onze gids er een stevig tempo in hield.
Wat ik daar allemaal gezien had, was adembenemend. Echt prachtig. Het uitzicht over de Blue Mountains, de watervallen, de vegetatie en de dieren. Ik heb er een Waterdragon (soort hagedis) gezien. Zwarte Cockatoos, een andere soort hagedis (kleiner). Voor de rest gingen we niet veel dieren zien, omdat die pas s avonds tevoorschijn komen.
Na deze fantastische wandeling, hadden we een lunch gekregen. Een broodje met salade, tomaat, komkommer, hesp, kaas en nog een pastasalade. Als dessert kregen we een appel en een ontbijtgranenreep. Hierbij heb ik ook nog kennisgemaakt met 2 Nederlanders (Nienke en Nick). Zij waren hier voor 3 maanden.
Het werd weer tijd om in de bus te stappen en zo gingen we naar Jamison Valley met de bekende Furber Stairs, the witches leap, de Katoomba Falls en natuurlijk als hoogtepunt de Three Sisters.
We gingen de hele weg naar onder. Het was dus via de trappen, maar het was heel steil. Gelukkig moesten we die weg niet terug naar boven. We hebben de Scenic Railway (de steilste spoorweg in de wereld) genomen om terug boven te komen. Dit was net alsof we in een attractiepark zaten.
Het werd weer tijd om naar Sydney te gaan. Eerst zetten we de mensen die in Katoomba gingen verblijven af en zo gingen we verder. Het was 2 uur rijden naar Sydney. Ik ben langs de chauffeur gaan zitten. Zo had ik beter uitzicht en kon ik ook zien hoe hier werd gereden. Ik heb ook veel met de gids zitten praten. Het was een plezante gids. Hij stelde voor dat ik zou rijden en hou zou dan gaan slapen (voor te lachen hoor). Zoiets zou ik nooit doen. Ten eerste heb ik nog nooit links gereden en ten tweede wil ik de verantwoordelijkheid van de ongeveer 20 mensen in de bus niet dragen. We hebben leuke conversaties gehad. Hij heeft mij ook verteld dat hij ging trouwen met een Engelse, maar dat de toelating van zijn vrouw in het land nogal veel tijd en geld in beslag nam. Ze moesten eerst minstens 12 maanden samenwonen.
Na een lange dag kwamen we eindelijk aan in Sydney. Roxana en ik zijn nog een lekkere spaghetti bolognese gaan eten en dan maar richting hostel. Ik was doodop.
Dit was mijn uitstap naar de Blue Mountains. Het was echt fantastisch en dit was de eerste keer dat ik echt genoten heb. Ik voelde me voor de eerste keer echt op vakantie.
Hier ben ik weer met een nieuwe dag. De morgen ben ik weer begonnen door te skypen met mama, papa en zusje. Daarna heb ik wat vragen gesteld over de verschillende jobs en heb ik mij uiteindelijk ingeschreven als Au Pair bij een gezin in Wagga Wagga. Dit ligt in de buurt van Canberra. Tussen Melbourne en Sydney in. Het gezin heeft 3 jongens. 2 kleuters en 1tiener. Op de tiener moet ik zo niet oppassen. Hij is 16 jaar. Ook moet ik klein huishoudelijk werk doen. Ik heb ook geluk gehad. Eerst boden ze 200 dollar p/w aan en nu 240 dollar p/w. Zaterdag en zondag vrij. Ze hadden het net aangepast. De moeder is geïnteresseerd in me en hopelijk hoor ik gauw of het iets gaat worden. Ik kijk er al naar uit, want het lijkt mij leuk daar. Ook vond ik het leuk dat het in een kleiner stadje is en als ik naar iets grotere stad wou gaan, kan ik naar Canberra gaan. Er stond ook op dat ik de auto mag lenen. Ik ben dus benieuwd.
Ik ben hierna ook wat informatie over Sydney gaan halen bij de reisbalie. Ik begon mij te vervelen in de stad en ik wist niet meer wat ik moest gaan bekijken. Op één dag heb je eigenlijk de hoofdpunten gezien.
Na alles geregeld te hebben, ben ik wat gaan rondwandelen. Daarna ben ik naar de hostel gegaan om me in te smeren en om te kleden. Zo ben ik samen met de 2 Belgische meisjes op weg gegaan naar het park om te gaan picknicken. Ik had al gegeten. De Eva en Sara stelde voor om zaterdag al te vertrekken naar Tamworth en dan konden we onderweg nog stoppen voor als we nog iets wilden zien. Ik draag dan voor 1/3 bij in de benzine.
Ik ben met hen ook naar het Medicare centre geweest, maar daar moesten we lang wachten voor we aan de buurt kwamen en toen het eindelijk zover was, kregen we te horen dat we ook ons visum (papieren) moesten afgeven. Die hadden we natuurlijk niet op zak. Mij hebben ze op de CM verteld dat we gewoon ons Europees ziekteverzekeringskaart moesten afgeven. Nu kan ik donderdag weer terug gaan.
Ik wilde ook twee dagen bijboeken in het base hostel, maar alles was volgeboekt.
Dus ik kon nog op zoek gaan naar een ander hostel. Dus wat deed ik? Ik pakte mijn Lonely Planet en ben gaan zoeken naar hostels. Dan heb ik het stratenplan van Sydney gepakt en zo opgezocht waar de hostels lagen. Ik heb de goedkoopste uit de Lonely Planet gekozen en ben op zoek gegaan (Het is toch maar voor twee dagen.) Ik vond het hostel vlug. Het zag er minder chic uit dan het base hostel, maar dat is niet zo erg. Als ik maar kan slapen in een bed. Ik wil niet langs de daklozen op straat slapen. Trouwens ik ben begonnen met een chic hostel, maar ik zal nog veel meer hostels tegenkomen die er iets minder uitzien. Dus ik zal het maar gewoon worden. Ik heb er eigenlijk ook niet zoveel problemen mee, daar ik in de chiro heb gezeten en dan ook niet altijd het mooiste kampplaats heb gehad. Ik ben dus al wat gewoon.
Na me te hebben ingeschreven in dat hostel, ben ik naar het central station gegaan om te kijken waar ik morgen moet zijn voor naar de Blue Mountains te gaan. Na een hele lange wandeling heb ik de startplaats ontdek. Ik zal dus morgen vroeg moeten opstaan. Om 7u20am moet ik al daar zijn. Hopelijk is Roxana dit keer op tijd, maar ik wacht niet meer.
Ik heb vandaag in totaal bijna een halve dag gewandeld. Ik heb nu pijn in mijn voeten. Straks ga ik samen met de twee Belgische meisjes iets drinken in Darling Harbour. We hebben ook al afgesproken om vrijdag naar Manly beach te gaan. Ik heb tot nu toe nog geen strand gezien.
Dit was het weer. Geef ik jullie genoeg leesvoer? J
Ps.: Proficiat aan Christel Goffin met haar dochtertje en proficiat dan ook aan Paula en Marcel met jullie nieuw kleinkind.
De dag begon regenachtig, maar al vlug kwam de zon tevoorschijn. En voor de rest van de dag heeft dan de zon geschenen. Het was ook heerlijk warm.
Ik ben de dag begonnen in het AIFS-kantoor. Eerst heb ik mijn 30 minuten gratis internet opgebruikt door te skypen met mijn mama en papa. Daarna heb ik mij ingeschreven voor de Farm Course en heb ik mezelf een Wwoofing-gids gekocht. Hiermee wil ik zeggen dat ik nu lid ben van WWOOF (Willing Workers On Organic Farms).
Korte uitleg over WWOOF: Dit zijn allerlei kleine boerderijen die organische groenten en fruit kweken. Je hebt er ook met dieren, enz. Je moet hier dan 4 à 6 uren werken en in de plaats daarvan krijg je onderdag en eten.
De Farm Course start maandag 22/2/2010 en duurt 5 dagen. Ik ga met de 2 Belgische meisjes naar daar. Je leert daar paardrijden, met de zweep slaan, lasso werpen, koeien en schapen drijven, brandmerken,
Ik kan hier meer over vertellen als ik terug ben.
Nu verder over mijn dag. In de voormiddag ben ik nog even in het park zitten lezen en heb ik mijn middageten opgegeten. Daarna ben ik ook een nieuwe adapter gaan kopen, want die van mij is al kapot. En er is hier niemand die die kan maken, omdat dat ding hier niet wordt verkocht.
Namiddag ben ik naar de Opera House gan kijken en de Harbour bridge. Ik heb rond het opera house gewandeld en ik ben ook naar boven geweest. De uitzichten over het water waren prachtig.
De brug was grandioos. Maar ik denk niet dat ik er ooit ga over wandelen. Het duurt 30 minuten heen en dan moet je nog terug. Aan de lengte van de brug te zien, had ik daar geen zin naar. Het is al zon 20 minuten wandelen van het hostel tot aan de brug en het Opera House. Misschien zal ik het wel eens doen als ik op het einde van mijn reis terug in Sydney ben.
Na alles gezien te hebben en van de uitzichten te hebben genoten, ben ik gaan kijken naar de ferries. Ik moest weten waar ze naartoe vaarden en hoeveel dat alles ging kosten + de uren. Ik heb een paar folders meegenomen, dan kan ik thuis op het gemak alles eens bekijken.
En zo ben ik dan weer op de terugweg gegaan.
In het hostel aangekomen, besefte ik dat ik nog geen zin had om op de kamer te zitten en ben ik dan maar op zoek gegaan naar het Medicare Centre. Deze bleek om 5 uur al gesloten te zijn. Dan ben ik maar een chicken burger en frietjes gaan uithalen (ze hebben hier niks hetzelfde als thuis). In het park heb ik dan dit broodje opgegeten en nog wat in mijn WWOOFing-boek gelezen. De chicken burger was niet zo lekker. Het deed me denken aan Mc Donalds. Deze hebben ze hier wel, maar een gewoon broodjesbar zoals thuis hebben ze hier niet. Je vind hier in de stad veel Aziatisch eten, maar weinig Europees. L Het zal dus vanalles uitproberen zijn en er maar gewoon aan worden.
Terug in de hostel merkte ik dat ik al een beetje verbrand was. Dat van ene dag zon. (Ik zal jullie maar een beetje jaloers maken)
Voor ik begin wil ik een foutje rechtzetten. Het is niet Chinese Town maar China Town.
En het is Town Hall en niet Towns Ville.
Voor deze dag heb ik niet veel te vertellen. Ik heb de hele voormiddag met mijn zusje gebabbeld via skype. Daarna heb ik twee Belgische meisjes (Eva en Sara) ontmoet. Zij waren net aangekomen.
Nadat zij waren ingecheckt, ben ik even de stad ingegaan. Maar het heeft al de hele dag zitten regenen, dus ben ik mij maar een paraplu gaan kopen. Voor de regenjas was het nog steeds te warm.
In de namidddag ben ik ook nog naar China Town geweest. Daar was een grote markt in de buurt.
Dan ben ik terug naar het hostel gegaan om me om te kleden voor het Braziliaans Carnaval. Ik ging daar naar toe met Roxana. Om 8 uur begon dat. Ik was gereed, maar Roxana kwam pas binnen om 8 uur en moest zich toen nog gereedmaken. Om 9u15 kwamen we pas aan en hadden we natuurlijk het feest en het vuurwerk gemist. Die meid kan nergens op tijd voor zijn. Ik was natuurlijk gefrustreerd en had dan ook geen zin meer in de after party. Toen ik in het hostel zat op haar te wachten tot ze gereed was, hoorde ik het vuurwerkafgaan. En zij bleef maar op haar gemak verderdoen. Ik was me toen al aan het opjagen. Zij had natuurlijk niet door wat er verkeerd was. We zijn dan maar op het laatst terug naar het hostel gegaan.
Het heeft hier ook nog de hele dag geregend. Grrrr.
Ik begon de dag door mij te verslapen en zo mijn ontbijt te missen. Ach ja. Toen heb ik mij maar een internetkaart gekocht van 24 uur voor 15 dollar. Zo kon ik dan eindelijk mijn blog aanpassen en skypen met mijn mama en papa.
Rond de middag kreeg ik een telefoontje van mijn nieuwe vriendin Roxana (Peru) om te gaan eten. Ze was nog met een aantal vrienden.
Zo ben ik haar tegemoet gekomen in het station en zijn we met zijn allen naar Marrickville (ik denk dat het zo heette) gegaan. Dit ligt buiten de stad. De andere mensen met wie ik mee was, waren ook van Peru. Ze spraken vaak Spaans en dat is dus een taal die ik totaal niet spreek. Roxana kan ook Spaans praten. We zijn in een gewoon huis van een Equadoriaanse maaltijd gaan genieten. Ik vond het persoonlijk vrij droog. Alleen de salade vond ik echt lekker, omdat die verfrissend was. De man van Peru heeft ons tweeën getrakteerd. Dus die dag heb ik gratis gegeten. Ik kreeg alleen mijn bord niet op. Sinds ik hier ben, heb ik niet zoveel honger.
Daarna zijn we naar de man zijn verblijf geweest, omdat Roxana daar een nachtje ging blijven slapen. En zo zijn we weer samen door de regen naar Towns Ville gegaan. Dus de plaats waar ik verblijf. Ik ben me in mijn hostel gaan omkleden en toen zijn we naar Chinese Town gegaan om te kijken of we nog iets zagen van het Chinees Nieuwjaar. But we were to late.
We zijn dan maar iets gaan drinken en dan terug naar huis gegaan. Naar het schijnt zo morgen, verder gefeest worden en dit zou duren tot eind van de week.
maar ik krijg de foto's er niet op gezet. Het is te zwaar denk ik. Heeft misschien iemand een idee hoe ik dit kan oplossen.
Oh ja, let niet op de twee tijden waain ik geschreven heb. De verleden tijd en de tegenwoordige tijd. Dit is gewoon afhankelijk van wanneer ik mijn dagboeken schrijf.
Het was vroeg opstaan deze morgen om naar het AIFS-kantoor te gaan. Ik ging rond 9 uur naar ginder, maar het was al erg warm. Op het AIFS kregen we (ik en nog een ander meisje van Peru: Roxana) in oriëntatie over Australië, het papierwerk, allerlei soorten jobs, lessen die je moet volgen voor bepaalde jobs, enz. De tweede sessie ging over de interessantste plaatsen in Australië. En het zijn er veel. Ik wil zoveel mogelijk vanalles gezien hebben, maar het kost ook allemaal geld. Voor ieder park moet je betalen.
Na de oriëntatievergadering zijn we alles gaan regelen: de tax file number, Vip-card (voor kortingen), SIM-card en bankrekening (deze krijg ik pas volgende week vrijdag).
Je moest een aantal dingen online activeren. Het was niet gemakkelijk om mijn gegevens in te vullen, omdat ik steeds fouten aan het typen was. Zij hebben Qwerty toetsenborden. Wij azerty.
Ik deed dit alles samen met het meisje dat bij de vergadering was. We hebben ons ook ingeschreven voor de Brazilian Carnaval en een dagtocht door de Bleu Mountains.
Toen dit alles was geregeld, was het al 4 uur in de namiddag. Daarna zijn we wat gaan winkelen. Ik had nog zonnemelk nodig en dan hebben we in ene weg wat eten gekocht. Daarna gingen we terug nog ons hostel om de zakken af te leveren. We spraken af dat ik naar haar kamer kwam om zo samen te gaan eten. Daar ontmoette ik Claudia (Belgische, Wallonië). Zij stelde voor om samen met haar en nog een Waalse vriendin te gaan eten op een markt.
Ze zijn we met ons vieren iets gaan eten. Ik heb twee brochettes gegeten. Één met zeevruchten en groenten en de andere met kip en groenten. Het was heerlijk. Het was allemaal Chinees voedsel op de markt. Maar je vind hier niets bekends terug van eten. Je ziet deze dingen niet thuis. Wat me ook enorm opviel, was de diversiteit in de mensen. Er zijn hier zoveel verschillende culturen bijeen. Je voelt je hier niet als een vreemdeling.
Na het eten zijn we in een pub geweest en toen wilden we terug naar ons hostel gaan.
En zo begon ons eerste avontuur met het weer van Australië. De hele dag was het mooi en aangenaam weer geweest, maar toen we wilden vertrekken, was het aan het stortregenen. De straten werden rivieren. Je stond met je schoenen onder water. Ik was nog geen 3 sec. buiten en ik was tot op mijn ondergoed nat. We hebben een taxi genomen naar de hostel en de prijs verdeeld. De taxichauffeur was niet erg vriendelijk. Ik denk dat hij wat gestrest was met dit weer, omdat je geen meter vooruit kon kijken. Maar we zijn terug thuis geraakt.
Toen ben ik me onmiddellijk gaan omkleden, want we wilden nu op stap gaan. Voor één Waals meisje was het haar laatste avond. Toen de regen is gestopt, zijn we met ons drieën op weg gegaan naar de pubs. De pubs zijn heel streng. Je moet je paspoort laten zien en ze scannen je helemaal. Het was 3 uur s nachts toen we terug naar huis gingen.
Dit schreef ik nog voor ik ging slapen dus rond 3u30 s nachts.
Joepi, we kunnen de bagage weer inchecken. Pfff, daar ben ik dan weer vanaf. Nu weer wachten aan de gate. Toen we eindelijk in het vliegtuig zaten, hadden we nog een half uur moeten wachten wegens technische problemen.
Australië vanuit de lucht zien was prachtig. Kijk maar naar de fotos.
De man die naast me zat, was heel vriendelijk. Hij woont in Perth en ging voor werk naar Sydney. Hij zegt ook dat Perth mooier is dan Sydney.
Aangekomen in Sydney, ben ik mijn bagage gaan halen en werd ik opgewacht door iemand van het AIFS. De jongen die naar het Base Hostel moest brengen had nogal haast. Hij moest gaan werken. We zijn via de metro naar het hostel gegaan. Wat was het warm in Sydney.
In het hostel heb ik ingecheckt en daarna heb ik me in de slaapkamer gedoucht en herpakt. En zo ben ik dan weer vertrokken, met het stratenplan in mijn hand, naar het AIFS-kantoor.Ik heb het kantoor vlug gevonden en ik heb onmiddellijk gevraagd of ik al mijn 30 minuten internet krijg. Dat was oké en zo heb ik weer mijn mama, papa, zus, Myra en Ingi gezien. En we hebben wat kunnen bijpraten. Het doet wel goed als je even met je familie kunt praten.
Aangezien het in Sydney alweer avond was, ben ik terug naar het hostel gegaan en ben me terug iets warmer gaan aandoen en dan weer de stad in om iets kleins te zoeken voor te eten. Ik heb me, met mijn warm broodje, in het park gezet om dit rustig op te eten.
Renild, hier zit een leuk beestje voor jou. Hier vliegen hopen vleermuizen rond. Niet de kleintjes zoals thuis, maar de heel grootte. En ze maken nogal een vuiligheid in het park en een hoop lawaai.
Het is ook mooi hoe de vogels hier zo anders zijn als thuis.
Na het eten ben ik de stad een beetje gaan verkennen.
Nu lig ik in mijn bed en ga slapen. Ik heb één nacht gemist en kan mijn ogen niet meer openhouden.
Om 1 uur s nachts onze tijd, kregen we onze avondmaaltijd.Het was dus wel wat laat, maar ik had honger. Het eten was niet slecht (saladegarnituur, broccoli, kip, rijst, brood, pudding en daarbij een flesje wijn en water), maar ja, ik ben op dat gebied wel erg verwend met thuis van die twee goeie koks. Ik heb mooi alles opgegeten. Niets heb ik overgelaten. Na het eten heb ik nog naar een filmpje gekeken (Australia) en ben toen gaan slapen. Oh ja, voor het slapen gaan kreeg ik nog een hele zak met snacks.
Goedemorgen allemaal, ik heb goed geslapen. Vond wel af en toe mijn draai niet. Aangezien ik nu aan het raam zit, heb ik een prachtig uitzicht over de vleugel, de blauwe lucht en de vele wolkjes. Hopelijk krijg ik nu vlug mijn ontbijt, want ik heb weer honger. Ik kan nu wel eens in dat zakje piepen.
Het ontbijt vond ik niet lekker. Je kon kiezen tussen muesli en bacon (worst) . Ik wou muesli hebben, maar dat hadden ze niet dus dacht ik: waarom dan niet voor een keer een warme maaltijd als ontbijt. Het trok op niks. De worst en de champignons heb ik opgegeten, maar vraag me niet wat de rest moest voorstellen. Het chocoladebroodje was wel lekker en nog heerlijk warm.
En zo werd het weer tijd om naar de volgende vlucht te gaan. Ik nam afscheid van de 2 Fransen (Jean-Paule enPakkie? Zie foto) langs mij. Jean-Paule heeft ook zijn GSM-nr. gegeven. Zodat we elkaar eventueel kunnen ontmoeten in Sydney of Melbourne. Zij gingen naar Melbourne op vakantie.
Dit keer was de overstap van de ene vlucht naar de andere vlucht niet zo moeilijk. Ik moest gewoon de gang oversteken en een uurtje wachten. In de vlucht zelf zat ik eindelijk aan het gangpad zodat ik niemand moest storen om mijnbenen te strekken.
Het ergste nu eigenlijk is dat ik pas wekker ben om 7 à 8 uur (onze tijd) en dat het hier nu alweer tijd is om te slapen (1 uur namiddag onze tijd). Hier is het dus donker . Het gaat dus van wakker worden en ontbijten naar avondmaal en slapen gaan. Ik heb een halve dag gemist.
Het eten dat we hier gehad hebben was minder goed dan als op de tweede vlucht. Ik had weer kip genomen met worteltjes en nog iets (vraag me niet hoe het noemt), salade, broodje met kaas en als dessert (chocolate brownie). De brownie was heel lekker. Ook heb ik weer gezondigd en bij het eten een flesje rode wijn genomen. De Australische wijnen zijn heel lekker.
Bij aankomst in Perth moest ik door heel wat controles. Maar alles verliep vlot. Ik heb ook mijn bagage moeten ophalen en werd daarna met de bus tot aan de Qantas domestic flights gebracht. Het was een kwartier rijden. Nu zit ik hier te wachten tot het tijd is om in te checken. Dit duurt zeker nog meer dan 3 uur. Hier is bijna niemand.
Dinsdag, de dag van vertrek. De rugzak inpakken verliep nogal moeilijk. Ik mocht 20kg meenemen en mijn rugzak woog 16kg. Dus daar zat het probleem niet. Het probleem was eigenlijk dat ik gewoon achterover viel met een rugzak van 16kg. Dus we hebben er nog wat uitgegooid. Tot hij 13kg woog. Maar het werd moeilijk om te kiezen wat je dan ging meenemen.
Het afscheid met mijn twee lieve schatten viel me zwaar. Vooral bij Myra, daar het een kleine kans is dat ik haar nog levend terug zal zien. Dus de eerste tranen vloeiden al.Op de luchthaven aangekomen, zijn we onmiddellijk gaan inchecken. Toen was het tijd om afscheid te nemen. We barsten alle vier in tranen uit. Ook hier viel het afscheid zwaar. Ik had dit wel verwacht, maar om dan alleen verder te moeten was dan niet gemakkelijk. De eerste gate vond ik goed en de vlucht verliep prima. Ik zat tussen twee Britten. Met de man rechts van me heb ik wat gebabbeld.
Toen we aankwamen moesten we op een bus stappen die ons naar de luchthaven bracht. Daar in de luchthaven ben ik rechtstreeks naar de vertrekhal naar terminal 3 gegaan. Daar werd ik opgehaald door een bus. Het was 10min. rijden naar terminal 3. Daar weer aangekomen, heb ik moeten wachten tot de gate van Qantas werd geopend.Het was al een heel geloop van het één naar het ander. Maar het is me tot nu toe gelukt direct op de juiste plaats te zijn.
Nu zit ik hier in het vliegtuig met twee leuke Fransen naast mij. We proberen elkaar wat uit de nood te helpen met de taal hier. Zij kunnen niet goed Engels en alles is alleen maar in het Engels. Ik daarentegen leer op mijn beurt opnieuw een beetje Frans.
Ik kan dit bericht niet onmiddellijk posten, omdat hierboven geen internet is.
De tijd begint nu toch wel te korten. Nog 2 dagen en dan is het zover. Dinsdagnamiddag moet ik richting de luchthaven gaan. En mijn eerst vlucht is om 6u45. Spannend!!!!
Ik ga van Brussel naar Londen. Van Londen naar Singapore (12u en 40 min. vliegen). Hierna van Singapore naar Perth en van hieruit naar Sydney. Donderdag rond de middag kom ik aan.
Zaterdag vond ik het heel fijn dat zoveel mensen naar mijn afscheidsfeestje zijn gekomen. Dank jullie wel en ook nog mercikes voor de centjes en de cadeautjes. Ik kan ze zeker goed gebruiken.
Dinsdag 15/6/2010 tot woensdag 16/6/2010 (KATHERINE)
Dinsdag heeft Arnold ons rondgeleid in Katherine en ons de plaatsen getoond die wel interessant zouden zijn om eens te gaan bekijken. Namiddag zijn Sara, Kai Kee en ik een tour gaan boeken om de Katherine Gorge national park te gaan bezoeken. Daarna zijn we naar de grotten gegaan, maar de laatste tour was al weg en eigenlijk wilden Sara en ik de grotten niet gaan bezoeken, omdat we er al zoveel hebben gezien en alle grotten lijken toch altijd een beetje op elkaar. Dan hebben we daar maar een korte wandeling gemaakt. Terug bij Arnold hebben we even gerelaxt en als laatste voor die dag hebben we dan nog een wandeling gemaakt om de wallabies te gaan zoeken.
We hebben er ook heel veel gezien. Sara en ik zijn het struikgewas ingetrokken, want daar zie je ze pas. Sara heeft ook een slangenhuid gevonden en die wilt ze meepakken naar huis. Ik moet dat niet hebben hoor. Wat moet ik daarmee doen.
Het was deze dag 29°C. Een warme, zalige dag.
Woensdag zijn we dan naar de Katherine Gorge River gegaan.
We hadden een tour genomen van een halve dag. Op de boot gingen we de rivier af. Het was daar echt prachtig. We zijn op drie boten moeten overstappen. Onderweg vertelde de gids allerlei verhalen over de rivier en ook over de planten. Bij de laatste halte konden we gaan zwemmen in de Lily pond. Daar was ook een waterval.
Ik ben niet gaan zwemmen, want zoveel tijd hadden we niet. Ik heb gewoon zitten genieten van de omgeving. Op de terugweg hebben we twee krokodillen gezien. Het waren freshwater crocodiles.
Deze zijn niet gevaarlijk en vallen dus ook geen mensen aan.
Deze rivier kan je niet bezoeken in de zomermaanden. Dan is het regenseizoen en staat deze rivier meters hoog. Het moet toch mooi zijn in de zomermaanden, want dan zijn er ook veel meer watervallen.
Namiddag hebben we weer zitten relaxen tot het buurmeisje van Arnold kwam. Die heeft ons uitgenodigd bij haar thuis om haar slang eens te komen bekijken. We hebben zelfs de slang vastgehouden. Je moet je geen zorgen maken, deze was niet giftig. ;-)
Daarna heeft Arnold ons meegenomen naar de plaatselijke golfclub, waar hij ons getrakteerd heeft. Dit is het stamcafé van de plaatselijke bewoners.
Hoi iedereen,
