Gisterenavond zitten brainstormen. Bijna ambras had met mijne copain. Over dat rallygedoe van zijn zoon. Zo een drie kwartier. Niet langer. Daar kunnen onze hersenen niet tegen. En de Jupiler was op.

Ik wilde gisteren niet meegaan en heb hem de waarheid gezegd. Zijn zoon heeft de poen niet om rally te rijden. Zoals zovelen. Een auto kopen. Klinkt simpel. Maar wie gaat hem onderhouden? Zijn Benneke kan met moeite z'n eigen nagels knippen. En naar mij moeten ze niet kijken. Als ik thuis kom kan ik geen auto meer zien. Ik kan net zo goed mijn baas zijn klanten afdoen en hier olie beginnen te verversen. No way! Al lijkt me dat een beter idéé dan aan een rallykot werken. Vo niet, ton nog zekere?

Ik heb hem eens uitgelegd hoeveel het kost nog voor hij een meter gereden heeft. Ja, ik heb een paar jaar ook eens willen starten. Helm, intercom, rallypakje en ondergoed waarschijnlijk ook nu. Als mijn vriend de kost en inwoon van zijn oudste wil laten vallen dan moet hij er nog twee maand voor werken. En hij werkt er nog maar drie. 't Onnozel kieken.